Bokt.nl

Gydja schreef:

Ik heb niet alles door gelezen.

Maar mijn paard was een tijd niet fatsoenlijk te rijden in de winter. Ze sloeg steeds ophol en maakte grote bokkensprongen. Ik was ook gewoon echt bang om te gaan rijden. Wat hielp was voor de tijd longeren en onder het rijden veel figuren rijden. Ik merkte dat ik meer ontspannen werd tijdens het rijden door constant vigeren te rijden. Het paard krijgt dan geen ideeën in het hoofd om ergens van te schrikken en je ontspant zelf meer door dat je bezig bent met het rijden van figuren.

Heb je ook de angst op een ander paard of alleen op je eigen?

HealthTIES schreef:

Ohh, wat een herkenbaar verhaal. Het zou mijn verhaal kunnen zijn. Wordt je gevoel van controleverlies niet ook deels bepaald door het feit dat je alles voorafgaand al 'invult' voor jezelf en voor je paardje? Dat was mijn grote valkuil. Ik bedoel dus......als hij dit doet, dan zal hij zo wel dat gaan doen.

Hoe beter je je paardje kent, hoe meer je ook geneigd bent om aan al zijn gedrag een labeltje te hangen terwijl dat 99% van de tijd helemaal niet nodig is. Je blokkeert op basis van je eigen foute interpretaties? Ik heb alles vanaf poetsen tot rijden eens laten filmen en dat was een eye opener. Ik zag mezelf een heleboel spanning veroorzaken die nergens voor nodig was, nog voordat ik zelfs aan het poetsen was geslagen. Het blijft lastig, maar het gaat zeker goed komen! Succes

Jannepauli schreef:

Zo zie je maar dat je uit de dingen die goed gaan en waar jij je goed bij voelt, je een heleboel kunt halen en je jezelf kunt laten zien dat je ook zonder die angst heel wat voor elkaar krijgt. Dat kun je ook in het zadel maar je zult dan wel je mentale knopje moeten kunnen vinden. Als dat bokbandje voor jou zou kunnen helpen, zet het er dan maar op en gebruik het net zo lang als nodig. Maar.. de kracht zit in jezelf en je mag best wel eens tegen jezelf zeggen dat jij ook die andere situaties goed aan kan.
Op het moment dat je op je paard stapt en zit, focus dan eens even niet op, inderdaad, teugel aannemen en aan de slag, maar blijf 's rustig zitten, en kijk naar de omgeving. Neem het in de op en adem diep en rustig. Kijk 's naar al die mooie nieuwe groene blaadjes, neem de omgeving in je op - het is nu zo mooi in Nijkerk. Laat het even doordringen .. strijk je paard 's rustig over de hals en geef dan een zacht seintje dat jullie kunnen vertrekken. Die eerste paar minuten heb je al binnen.

Maak van je angst je bondgenoot in plaats van een vijand. Angst waarschuwt je tegen gevaarlijke situaties, houdt je alert. Maar je weet ook dat je gevaarlijke situaties op de grond heel goed aankan. Als je je iets zou indenken in de trant van "ja maar wát als..." dan kun je dus met recht en reden tegen jezelf zeggen: dat zien we dan wel, ik kán het namelijk oplossen. Neemt je paard een schuiver als jij je zweepje in de andere hand overneemt, zeg dan met kalme stem ( tegen jezelf én tegen het paard!).. rustig maar... blaas je adem uit en ga gewoon door.

Anne_mieke88 schreef:

hoi Caatje,

heb je eens gekeken op: http://trainingscentrumhorsevision.nl/
ze woont in de buurt en is heel goed op het gebied van angstruiters. Ik was zelf altijd heel erg bang als ik mijn paard moest trailerladen. Ze heeft mij van mijn angst afgeholpen

Amanda schreef:

Wat een herkenbaar verhaal zeg. Ik heb precies dezelfde angst als jij, bang om de controle te verliezen.
Wat bij mij helpt is in kleine stapjes de confrontatie aan te gaan. Heeeeeele kleine stapjes. En dan zorgen dat jij de controle hebt over het moment. Dat is niet altijd te timen overigens. Maar als ik bijvoorbeeld weet dat ik de controle verlies op een bepaald moment (bijvoorbeeld het opstappen), dan ga ik juist opstappen. En dan meerdere keren, in kleine stapjes.
Eerst voet in de beugels, gaat alles nog goed? Denk aan het uitademen (ik ben snel geneigd mijn adem in te houden).
Gaan zitten, stil blijven staan. Gaat dit goed? Afstappen (blijven uitademen!) en gewoon nog een keer doen.

Mijn haflinger had op een gegeven moment echt zoiets van Wat dóe je??
Daar moest ik zo hard om lachen dat ik ben opgestapt en ben weggereden. Weg angst
Het enige dat ik nog echt aan angst heb is het buitenrijden. Vooral groot verkeer, traktors en vrachtwagens. Dat blijft heel spannend, ook omdat ik weet dat hij het écht eng vindt en ik weet ook niet hoe ik dat zowel bij hem als bij mij moet oplossen. Dus stap ik maar af. Creatief zijn in het zoeken naar manieren waarop het wel lukt zeg maar.

Verder weet ik niet zo goed hoe ik het onder woorden moet brengen hoe ik er mee omga.

Zandro schreef:

Hoi, Wat dapper dan je dan toch nog opstapt Wees niet te boos op jezelf als je een moeilijke dag hebt, denk in kleine stapjes. Als we boos op onszelf worden lukt het vaak juist niet. Maak een reeel stappenplan en werk dat rustig door (en laat je niet van de wijs brengen door mensen die wel beweren dat je jezelf moet overschreeuwen). Heb je een dag dat je wat meer gespannen bent, niet erg, dan doe je gewoon een stapje terug.
Je krijgt anders een vicieuze cirkel; Jij meer gespannen die dag, paard ook, waardoor juist het risico bestaat dat gebeurd waar je bang voor bent en je de volgende dag nog banger wordt. Doorbreek dus die cirkel door mild te zijn en voor jezelf haalbare stappen te maken (die per dag kunnen verschillen)

Angst heeft altijd een functie. Indien wij dit niet zouden voelen zouden we als mens al niet meer bestaan (evolutionair gezien). Het moet je echter niet gaan overheersen. Paardrijden is een risicosport, dus angst tijdens het rijden is (evolutionair gezien) eigenlijk niet zo vreemd.
Merk je bijv bij het buitenrijden dat je erg gespannen wordt, dan stap gewoon even af, en stap weer op als je weer ontspannen bent. Je paard zal dit echt niet erg vinden! Je neemt toch de leiding, alleen dan vanaf de grond..
Vind je het opstappen akelig, longeer haar dan even van te voren, dan kun je zien hoe ze is die dag. Wellicht dat je gerust gesteld bent als je ziet dat ze lekker ontspannen loopt.

Verder denk ik dat je goede begeleiding moet zoeken van bijv een psycholoog die ook paardrijles geeft.
Ook kun je onder begeleiding juist gaan werken aan de dingen die je eng vindt. Bijv: leren wat te doen als een paard op hol slaat ed. Hoe meer we weten wat te doen, hoe meer controle-gevoel we krijgen. hoe minder angstig we zijn.

Wat verder goed werkt is iets anders te gaan doen onder het rijden. Het moet wel iets zijn wat je werkgeheugen goed belast. De hersenen zijn nl niet in staat 2 dingen tegelijk te doen. Aandacht naar het een gaat altijd ten koste van aandacht naar het andere. Je kunt bijv een moeilijk liedje mee gaan zingen of ingewikkelde sommen in je hoofd maken. Hierdoor ligt de focus niet meer bij het paard en neemt de angst af

Urielle schreef:

Voor mij helpt het om mezelf een taak op te leggen.
Mijn paard staakte (ook op de buitenteugel trouwens) en ik pakte hem wel aan (waarop hij dan ook weer in protest ging ) maar ik vond het toch spannend en stapte nooit met een gerust gevoel meer op.
Toen heb ik een topic gelezen over staken, daarin stond een blog waar iemand hetzelfde had gehad en bij een clinic had meegekregen: voorwaarts in galop.
In plaats van 'o sjit die bok moet vooruit anders gaat hij straks achterover', kwam er bij mij nu een taakgerichte concentratie voor in de plaats om het paard in galop te zetten. Binnen drie keer was het over met zijn staken en steigeren
Nu dreigt hij nog wel eens in het begin, maar hij stopt, ik tjoep hem in galop en we zijn weer aan het werk. Ik stap nu ook weer met vertrouwen op want de regie ligt weer bij mij
Dus misschien heb je daar iets aan, om jezelf een (voorwaartse) opdracht te geven bij het wegrijden.