Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-08-13 16:18

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 03-08-13 16:18

O ja ik las nog dit in dat oude topic over veel overgangen rijden (is ook mijn eigen ervaring als paard heet is):
En pas op met overgangen maken, vaak wordt een druk paard daar nóg drukker van. Dat komt omdat je de hele tijd met je been er aan komt op een moment dat hij dat nog niet kan verwerken. Eerst moet er rust in komen en moet je werken aan je tempocontrole. Beetje beneden zijn tempo gaan zitten, en zorgen dat hij bij je blijft terwijl je tóch je handen kunt ontspannen. Als hij dat doet, dan kun je er met je benen aan komen zonder dat hij wegvlucht en dan kun je vervolgens ook pas overgangen rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-13 16:54

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-13 16:54

@Def... ja, klopt, hij kon zowat alles makkelijk (2 jaar terug) maar wel zo vaak " om niks" opgekropt ook zonder enig noemenswaardig teugelgebruik, ging hij meteen achter de teugel, en ik heb toch integendeel een soort van harde hand, het is ook een barokke vierkante vent, dat is dan een mooi plaatje, maar ook ontzettend makkelijk voor Japie (vierkante barokke bouw), dat is dan ook weer niet een streven. Althans niet voor mij.

Uit en lang was een enorme uitdaging, hiertoe heb ik hem zo vaak recent moeten "uitnodigen" hij begreep er niets van, inmiddels wel, steeds nog moet ik hem daar tijdens rijden "toe verleiden", dat hij de ruiimte naar beneden ook neemt. En durft te nemen.
Dat gaat erg goed, tot mijn vreugde.

Het blijkt erg moeilijk om hem aan te leren dat een langere en lossere teugel niet betekent dat je er meteen een schepje in tempo bovenop doet

Terwiijl het dan weer geen enkel punt is om hem stil te zetten als je ergens op wacht (zoals een hoefsmid), blijft gewoon onder het zadel een kwartier afwachten. Ja dan zit ik er ook nog op (zeggen mensen: zou je niet eens afstappen... ik heb eigenlijk nooit zin om van Japie af te stappen).

**Geplaatst**: 03-08-13 17:15

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 03-08-13 17:15

Het kan ook zijn, dat nu jij hem 'correcter' rijdt, hij wordt gevraagd andere spieren te gaan gebruiken. Die hij eerder niet gebruikte. Dan vraag je dus iets wat hij eerder niet hoefde, nog moet oefenen en zijn kracht en balans in moet vinden. Voorwaarts is al zijn ding, dus vaak dan ook zijn ding bij 'moeilijke' dingen die kracht en balans vragen.
Mijn pony is ook een beetje het type van Japie (zie mijn profiel) en heeft ook erg lang moeite gehad met echt lengte in de hals en goed over de rug komen van de kont tot aan de kruin zullen we maar zeggen. Die duikt ook liever achter de teugel in haar eigen houdinkje zonder echt wat te doen. Is inderdaad een 'mooi' plaatje, maar aan het werk zijn ze dan niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-13 14:53

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-13 14:53

Inmiddels stukje verder: ik blijk zeer makkelijk het gewenste effect te krijgen (zonder te veel druk op teugels paard doen terugkomen in tempo) met de methode Philippe Karl, zoals in filmfragment van Fransje_70 te zien is: dus het optillen van de binnenteugel, ipv ophouden/terugtrekken/weerstand bieden. Vond het opmerkelijk op dat filmfragment, dat ook hij daar met een kneveltrens zonder vastgemaakt bovenhaantje rijdt, dat sprak mij dus meteen aan. Dus dat wilde ik wel eens proberen.

Meteen de eerste keer dat ik dit uitprobeerde was het al een opmerkelijk verschil, dat hou ik er (voorlopig) even in.

Ook zit ik nu bewust wat meer "terug", d.w.z. dat ik nu mijn zitbeenknobbels weer heb hervonden, ik had daadwerkelijk de neiging wat voor de beweging uit te gaan, maar ook geeft mijn Wintec-zadel mij een meer voordragende zit dan mijn ouwe platte tweedehands zadel dat ik in onze vorige dressuur-episode er op had liggen. Daar had ik in feite toch een wat rechtere balanszit op, heb ik het idee.
Die Wintec zit lekker zacht en comfortabel in vergelijk met het oude platte leren kreng, maar misschien iets TE, door die diepe zit word ik ergens neergeplaatst wat wellicht toch niet helemaal je dat is.
Ik zal eens zadels wisselen, en kijken wat dat oplevert, anders zoek ik weer een ander zadel.
Blijkbaar is een "ingebedde" zit niets voor mij, maar ik hou nog even vol, ik ga er voorslanog van uit dat dit zeker ook aan mij ligt: in elk zadel moet je je evenwicht kunnen vinden en in cade of kunnen herstellen t.o.v. paard natuurlijk

We zijn hoe dan ook weer aan echt rijden toegekomen, ipv steeds met een overkill aan tempocontrole bezig te zijn. Ook wijken, en ( zijwaarts) over de balkjes gaat weer soepel, ik zal eens zien of ik iemand zo gek krijg wat meer te filmen (ik ben meestal alleen).

Als we het weer fijn in de vingers/benen hebben ga ik weer wekelijkse prive lessen nemen.

Vind ik ons nu nog net even niet aan toe, Japie moet ook even de tijd krijgen om zijn spieren en lijf weer in de modus van sterk en soepel te krijgen, ga geen prive trainer vervelen met harkerig paard en klunzige ruiter.

Veel dank aan alle tips en mensen die meedachten in dit kader: soms weet je het zelf gewoon niet meer zeker, welke kant je op moet er mee.

En je weet 't: alles maar lukraak gaan uitproberen is nooit een goed idee, raakt een paard aardig van in de war, ik heb dus alle tips eerst goed gelezen, en na overwegen (ook gezien type paard, het is natuurlijk geen KWPN-crack), iets gekozen waarvan ik dacht dat 't bij Japie zou passen (Fries x Tinker, doch geen erg lomp of zwaar type).

Wordt vervolgd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-13 14:07

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-13 14:07

Al weer van binnenhand omhoog tillen om tempo te vertragen, (methode volgens Philippe Karl) afgestapt: de eerste keer verraste ik 'm blijkbaar, en werkte het wonderwel.... probeerde ik het next time met rijden, voelde hij 'm aankomen, en knikte meteen met een verkanteling in, en DOOR, maar bleef even snel doorijlen, want had zich handig schuin achter de teugel gemanoeuvreerd. In een oogwenk dus, en nu was ik verrast!

Mijn vroegere instructeur (die 'm ook doorgereden heeft) zei indertijd geregeld: dit is een paard die moet je net even voor zijn, net effe te slim af zijn.

Juist ja.Nu was Japie mij dus te slim af. Want gebruikte zijn aloude achter de teugel truuk om de zaak te ontlopen, met nog een gratis verkanteld hoofd er bij... godsamme!

Geen rijtruukjes dus maar, terug naar basic werk. Klassiekerwijze dan maar weer, tempocontrole op zit en buitenteugel.

Hiervoor heb ik dus maar weer zijn oude vertrouwde witte (show) hoofdstel met de Pessoa rolletjes kneveltrens (vrij onbekend bit in paardenland) waar wij indertijd zeer vaak met uitstekend gevolg mee reden (vooral met het bit, het hing niet altijd in zijn witte hoofdstel)uit de kast gehaald.

Zelfde Wintec zadel, nu met met bontschabrak ipv zadeldekje er onder.

Hierbij leek er een nieuw wonder te gebeuren: ik had de "oude" Japie weer terug, wilde hij tempo eigengereid verhogen hoefde ik maar de pinken even aan te knijpen of hij kwam terug in tempo, exact zoals voorheen. Hand openen en kruis ook maar licht aantrekken was voorwaarts verruimen. Ook bood hij een aantal malen een prachtige afgebogen lichte aanleuning aan. Zoals gekend van voorheen.

Ik zat wat minder voor, in het zadel ( voorheen:auw), maar naar mijn gevoel eerder "achterover" (was niet zo, zag ik in spiegelruit), maar nu wel steeds bewust op beide zitbeenknobbels. Hield armen en ellebogen bij mij, ging dus niet meer voortdurend anticiperend (oftewel in "hijgerige" voorwaarts-stand) op overgaan naar een hogere (snellere) gang.Gevolg: paard bleef ook bij mij, liep niet meer onder mij uit.

Het verschil was ook vanmorgen weer zo verbluffend, terwijl ik veel minder "deed" (of eigenlijk hoefde te doen), dat ik mij afvraag of dit nu alleen aan het bit ligt (gezien zijn tandarts-noodzaak).
Ook niks meer van naar buiten vallen op galopvoltes... en ik heb zowel aan de langere teugel als de opgenomen arbeidslengte gegaloppeerd. In verschillende tempi, maar van rondscheuren of plank-bochten maken geen sprake.

De tranen zijn me even letterlijk in de ogen gesprongen: het feest der herkenning: ja, zo hoort het te voelen, nu eind van deze maand de tandarts er nog bij (het is natuurlijk goed mogelijk dat hij met dit bit momenteel net wat minder last heeft dan met de andere types, ik haal het dan ook morgen uit het witte hoofdstel en zal het in mijn trainingshoofdstel hangen).

Zal zeker laten weten wat de tandarts-bevindingen zullen zijn, ik verwacjht dat er wel (na drie jaren) behoorlijk wat werk aan de winkel zal zijn... die komt echter pas na de 23ste.

Maar in de tussentijd: toch maar weer teruggekeerd naar het vertrouwde Skala, en geen handige of snelle truukjes meer, trapt Japie kennelijk niet in (heerlijk paard om al doende van te leren...).

**Geplaatst**: 13-08-13 17:56

Geplaatst: 13-08-13 17:56

Heropvoedig.
Eerst je paard ontspannen, losgelaten maken in stap, hals strekken, lang en los en lui.
Leer je paard te wachten en beloon veel.
Stop helemaal met voorwaarts drijven tot hij "lui" begint worden.
Stap direct af als je dit losgelatene hebt, belonen, belonen.
Maak dus duidelijk dat je rust en kalmte wilt en niets anders.
Vergeet al je eigen belangen.

Voer niet te rijk!
Energie afblazen doe je voorlopig aan de longe.

Pak hem na een week of twee weer voorzichtig rustig op.
De voorwaartse energie die je hierboven beschreef is geen voorwaarts, het is vluchten, mogelijk heb je hem dit geleerd.
Voorwaartse energie is de energie die jij vraagt en niet die die hij zonder vragen levert.
Een paard hoort voorwaarts te gaan op de vraag voorwaarts te gaan en die impuls te verminderen als je niets vraagt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-08-13 13:03

Geplaatst door de TopicStarter : 14-08-13 13:03

@Simpelman: er wordt in elk geval al helemaal nooit iets bijgevoerd, meneer staat al 27/7 in de weide, op gras, voor het kleine pietseltje arbeid dat hij verricht vind ik krachtvoer momenteel onnodig, zeker ook gezien zijn type.

Heb hem vandaag niet gereden, vanmorgen wel aan de longe gehad in de longeercirkel. Ik verwachtte na jaren longeerloos wel wat vuurwerk, zoals bokkken of rennerigheid, maar dat kwam dus niet...er kwam 1 ongerichte bok bij overgang naar galop, dat stelde niets voor.... het ging keurig en beheerst, op het luie af, maar dit gaan we verder uitbouwen. Bijzettouwtjes, hoe losjes ook, heb ik niet gebruikt, ik vond dat te link omdat ik na zoveel jaren (ik meen dat het 4 jaar geleden is dat ik 'm voor het laatst heb gelongeerd) niet kon inschatten hoe hij zou reageren. Het risico dat hij rondstuiterend of rodeo-end in de los bevestigde bijzettouwtjes zou blijven hangen leek mij niet denkbeeldig, maar die vrees kan ik aan de kant zetten: daartoe vertoont hij geen neiging, reageerde nog prima op de stemhulpen.

Heb gelongeerd aan een oud hoofdstel met een dubbelgebroken bustrens er in, en longeersingel "loos" om het lijf. De longe had ik door binnenste bitring, achter oren om en aan buitenste vast. Hij hing of trok niet.
Dat was beter dan ik verwacht had, voor de longeerzweep heeft hij echter weinig respect, merkte ik op, het is meer a. stemhulp (commando) en B. m'n lichaamstaal.

Het zou zeer wel kunnen dat ik 'm die jagerij OHZ zelf heb aangeleerd, gezien dat hij aan de longe helemaal niet rent, jaagt of iets van dien aard.

Ik was voor zo'n eerste keer na "eeuwen" niet ontevreden. Hoewel hij wel met hoofd omhoog liep (maar geen hertenhals), de ontspanning voor het "zakken" was er duidelijk alleen af en toe, wat ik op die momenten dan ook wel van harte beloonde (met stem). Lang heb ik niet gelongeerd, in totaal op beide kanten bij elkaar nog amper 20 minuten en hij stond al flink te zweten. Vond het genoeg te constateren, dat we van elkaar wisten "waar we stonden".

Morgenochtend ga ik weer even een half uur OHZ rijden. Oefenmatig (dressuur) rijd ik nooit langer dan een 30 minuten.

Dag daarna weer aan de longe, dan krijgen we in principe: maandag longeren dinsdag er op, woensddag longeren, donderdag er op, zaterdag vrij, zondag buitenrit (of iets van die strekking, afhankelijk van reacties van Japie zelf).

Maandag 2 september komt de paardentandarts.

edit: overigens wilde ik (gisteren al) wat recente rijfoto's terzake plaatsen vanuit MijnAlbum, maar kennelijk is de methodiek van MijnAlbum veranderd (ik krijg hele andere formats, en het lukt mij nu niet meer als ik de voorheen volgorde/aanpak toepas, en het lukt me niet zo gauw daaruit zodanig wijs te worden dat ik weer iets kan plaatsen, moet even uitpuzzelen wat er nu precies anders moet in de volgorde... hebben anderen dit ook?)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-13 15:05

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-13 15:05

Gisterochtend drie kwartier gereden eerst ruimschoots instappen (in elk geval geen voortijdig aandribbelen meer) tot hij werkelijk ontspannen lange teugel nam, daarna 20 minuten wat meer serieus, zoals grote voltes en gebroken lijnen in draf, en waarvan het laatste kwartier aan soepele teugel (hoofd boeghoogte) een rondje buiten (via lange schouwpaden achter kun je mooi rondom). Op de lange baan achter eerder ook nog een stuk gegaloppeerd.. hij ging daar niks te hard, ik liet hem gewoon in een medium galop gaan en dat was wel okee, hij wilde niet harder of zachter, sprong hem mooi door met een mooie halslengte....hij loopt je daar buiten nou ook nooit uit de hand. Hij is erg dol op galopperen, maar niet zo van: ik wil racen. Ik merkte wel dat hij het uitstappen rondom veel te lang vond duren... EEN KWARTIER, ik schommelde zelf zowat in slaap... hieruit concludeer ik, dat jazeker ik zelf wel een grote oorzaak zal zijn van het ongeduldige en opgefokte gedoe van Japie... het is al snel weer dat ik tot ACTIE wil overgaan.
Maar is ben bewust blijven in- en uitademen, liedje neurieeen, van de natuur genieten, tot we eindelijk weer terug waren bij de rijbak... (dat "eindelijk" zegt al veel over mij, natuurlijk...)

Ik had het gevoel dat ik niks gedaan had, maar goed, Japie stond wel flink in het zweet. Paard afgedouched (zo hij dit vroeger haatte, staat hij er nu van te genieten).
Paard weer in de weide gezet, nog wat gerommeld (dekje op en af, deken op en af) met mijn jonge nog onbeleerde merrie van 4 jaar die er bij staat Die wordt eind van het jaar OHZ beleerd...uitbesteed, ga ik niet zelf doen.

En het gebeuren eenmaal thuis een beetje laten bezinken en geevalueerd. Ja, ik ben het zelf, ik wil te veel, te snel, en vaak ook NU. Ik heb gewoon een ongeduldige haastkop.

Zoals Simpelman voorstelt na eenmaal ontspannen lopen in stap dan afstappen en het voor die dag er bij laten doe ik echt niet, ik begrijp het idee er achter, maar dat gaat me te ver. ZO erg is het nu ook weer niet. Maar ik ben wel bereid om een stuk in te binden (zijn daar ook pilletjes voor?).

Vandaag had Japie rustdag, hoefde lekker niks.

Morgenochtend maar eens een stap-buitenrit... (als ik me kan inhouden om niet binnen de kortste keren te gaan draven en op lange stukken in galop te gaan.... wat dat betreft begrijp ik Simpelman als die zegt: vergeet je eigen belangen, want met dat steeds in up-tempo te willen, breng ik er natuurlijk nooit het besef van rust in).

Van alles leer ik en pik ik iets mee... ik moet duidelijk een paar versnellingen terug, en morgen lekker stappenderwijze van de (hier zo prachtige!) natuur, bos in deze Drentse omgeving genieten.

Ongeduld is mijn slechtste eigenschap.

Laatst bijgewerkt door terpentijn op 16-08-13 15:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-08-13 15:23

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 16-08-13 15:23

Nou heel goed toch, dat je daar zelf achter bent gekomen

Dan is het belangrijkste er , bewust zijn!
De rest komt dan ook wel goed!

**Geplaatst**: 16-08-13 15:27

Geplaatst: 16-08-13 15:27

Terpetijn met een glimlach je verhaal gelezen. "Mens ken je zelf" zou je als titel er boven kunnen zetten :oo

.

**Geplaatst**: 16-08-13 15:30

Geplaatst: 16-08-13 15:30

Wauw, wat een interessant topic om te lezen.

Leuk ook dat je zo de verschillende adviezen uitgeprobeerd hebt en na het advies van Simpelman tot inzicht gekomen bent. Ik hoop voor je dat er nu een stijgende lijn in zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-13 13:01

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-13 13:01

Ben vanochtend begonnen in de buitenbak, stapperdestapperdestap, ik liet het paardenhoofd waar het wilde zijn, dat ging prima met de hals in een geleidelijke boog omlaag, neus iets lager dan boeghoogte, en er mooi uit.
Wel actief doorstappen, uiteraard, geen gesjok.
Hierbij kreeg ik goed de kans om het paard het paard te laten, als het ware, en nam ik de tijd om mij volledig en bewust op de beweging, mijn eigen lijf, houding en zit te concentreren.
Die balans "zit wel goed" maar dat was nooit zo mijn probleem, de keren dat ik er na een les of rit door buitenstaanders op geattendeerd werd dat mijn singel lubberde zijn al te vaak voorgekomen.... ik singel ook nooit na, inderdaad, maar goed, da's weer een ander verhaal.
Zitbeenknobbels permanent voelbaar, heupen los meebewegen, dijbeen los plat aangelegd, naar voren kijken en niet naar het hoofd van het paard, ellebogen naast je, schouders... eh... die trek ik dus naar voren, en ook iets op, dus bewust af laten hangen met bovenarmen als denkbeeldige gewichten (ik weet dat je niet je borst vooruit moet steken om zo iets te verhelpen, dan trek je heel gauw een holle rug).
Ademhaling bewust diep in en uit vanuit buik.

Relax, relax, relax.

Na ruim tien minuten wilde Japie weer eens versnellen, en in draf aan dribbelen. Dit voelde ik aankomen, en wendde meteen ter plekke af naar de overkant van de rijbaan. Hierdoor werd bij hem meteen de voorgenomen versnelling vertraagd/voorkomen. Elke keer als hij weer wilde gaan aandribbelen wendde ik meteen opnieuw af naar de overzijde (aan die overzijde ging ik dan meteen op de andere hand over).
Dit werkte heel goed, en hoefde ik dus ook niet via terugname (ongewenste teugel-bit actie) de boel te "beteugelen". Het kwam dus niet eens tot aandribbelen, bij het meteen afwenden was dat meteen in de kiem gesmoord.
Aan de overkant liet ik hem weer gewoon verder stappen.

Toen de dribbelneiging weg was heb ik de teugels een pietsje aangenomen en gingen we draven. Dat was weer een vrij kort gekrabbel voor, maar het tempo bleef gematigd. Op de diagonaal wilde ik de draf eens wat ruimer maken, ipv sneller, maar dat werd weer gehaast, waarbij ik opmerkte, dat ik daarbij met mijn knieen en dijbenen zat te knijpen. Aha! Bij de volgende diagonaal opende/ontspande ik mijn lies/dijbeen gebied (maakte dat wat lichter), en ja, daar had ik opeens de ruimere beweging (stel je daar niet te veel van voor, maar het was een voelbaar verschil, meer grond pakken per pas zonder te versnellen was het).

Dus ook al weer iets dat er eerder niet goed ging.

We hebben nog wat gegaloppeerd in de bak en toen vond ik het na 20 minuten wel genoeg geweest en zijn we lekker op buitenrit gegaan. Bijna alles aan ruime (niet losse) teugel gestapt, ook nog door het water tot borsthoogte paard gegaan (zo diep waren we nog niet eerder geweest), ook nog even gedraafd in het water en dravend omhoog het redelijk schuin omhoog lopende talud op.

Alle zandpaden doorgestapt (heel even schrok Japie nog van een plots uit de bosjes op ons pad springende ree, maar die reden we gewoon achterna, want Japie zeer interessant maar niet op zich eng vond).

Door de Dorpsstraat naar huis terug gestapt, dit is altijd wel een uitdaging, want Japie is niet zo verkeers-proof, en daarbij kwam zijn hals er ook weer een beetje op te staan, vooral toen er een bouwvakbusje langskwam met rammelende aanhangwagen er achter, maar ik hield de teugels bewust losjes. Ging goed, daarna zakte hij in de hals toch vrij snel omlaag.

Na afdouchen mocht hij weer in de wei in, en morgen weer een dag, dan ga ik weer eens her en der wat cavaletti plat op de grond in de bak leggen.
Dan kan hij daar eens lang en laag overheen, ter afwisseling en goed voor ruggebruik.

Conclusie: wat maak ik toch nog veel (onbewuste) fouten, maar goed al doende leert men. We krijgen de weg naar EERST rust en ontspanning nu wel meer in het vizier.

Het topictitel zou dan ook eigenlijk beter kunnen luiden: Paard genoeg voorwaarts maar loopt/vlucht DOOR MIJ onder me uit!

**Geplaatst**: 17-08-13 14:25

Geplaatst: 17-08-13 14:25

@Terpentijn,
je bent nu zo lekker bezig, probeer onderstaande ook eens.
Probeer tot in de details te komen, het is een heel manipulatieve oefening.

Evenwicht en ontspanning:
Een goede zit bereik je niet door te doen.
Alles dat je doet wekt spanning op bij jezelf én bij je paard.
Spanning, hoe gering ook blokkeert/verduistert jouw voelen en dat van je paard.
Een volmaakte zit is: volmaakt niets doen en 100% geconcentreerd voelen.
Als je dit bereikt is geen enkele zichtbare hulp meer nodig, slechts de intentie van een hulp is voldoende om je paard te besturen, paarden kunnen ongelooflijk goed “luisteren”.

Voor een goede zit zijn nodig: evenwicht en ontspanning.
Laat iemand je paard aan de teugel voor je begeleiden op de hoefslag, in stap, relaxed.
Vergeet je paard te rijden voor dit moment, je hoeft niets te doen, niet drijven, niet sturen, niets. Kijk rustig voor je uit, voel.

Stel je voor dat je hoofd op een stokje staat, je hals.
Het doel is om met zo min mogelijk spierspanning je hoofd te balanceren op het stokje.
Beweeg je hoofd naar voren en voel dat de spieren in de achterzijde van je hals zich aanspannen om te voorkomen dat je hoofd op je borst valt.
Beweeg je hoofd nu terug naar het balanspunt op het stokje, zoek het punt waarop je hoofd in balans staat en je hier nagenoeg geen spierspanning voor nodig hebt.
Herhaal het een paar keer.
Doe hetzelfde maar nu laat je je hoofd naar achteren bewegen en terug.
Hetzelfde naar links en naar rechts.

Je zult je er nu bewust van geworden zijn hoe je je hoofd met de minste inspanning kunt balanceren op je hals.
Je hals is nu volledig ontspannen.
Dit is het principe.

Doe hetzelfde met de bovenkant van je romp, je borst en je schouders, laat je bovenarmen helemaal los afhangen, leg je handen voor je in je schoot alsof je bid. Je kunt de teugels erdoorheen laten lopen, doe er niets mee.
Dit is een volstrekt natuurlijke houding, volledig ontspannen, in balans en rechtop.

Zoek nu in gedachten je zitbeenknobbels in het zadel.
Doe hetzelfde als hierboven vanuit je zitbeenknobbels.
Ontspan je volledig maar alert mét handhaving van je evenwicht, dus geen zoutzak.
“Geef je aan je paard”.
Alle spanning die je opwekt anders dan om je evenwicht te bewaren is fout.

Een juiste zit is een driehoekszit.
Je zit op je zitbeenknobbels én de binnenzijde van je knieën die als scharnier functioneren al je licht rijdt.

Leg opnieuw je benen aan aan het zadel door je voor te stellen dat je zoveel mogelijk de bovenkant van je dijen naar je zadel laat wijzen.
Laat je onderbenen afhangen, ze liggen nu vanzelf goed.

Stel je voor dat iemand je paard in een flits onder vandaan haalt, je zult dan op je voeten willen landen, deze moeten zich dan dus onder je zwaartepunt bevinden.
Daar ligt je been dan goed of je nu met lange beugelriemen rijdt of met korte, je hoeft er niets voor te doen.

Zo rijdt je paard, het “kan niet makkelijker”, tijdens het licht rijden hoef je slechts je evenwicht te bewaren in dezelfde volledige ontspanning.
Ontspanning en voelen.

**Geplaatst**: 17-08-13 14:41

Geplaatst: 17-08-13 14:41

Wat mij wordt geleerd is dat je de voorwaartse drang nooit mag afstraffen want later heb je die nodig.
Wat hij niet mag is onder jou vandoor gaan.
Wat ik bij mijn paard moet doen is als het te gaat is een volte halve baan rijden, daarin vertraagd een paard automatisch.
Dan belonen en dan weer verder, soms moet ik er 3 achter elkaar rijden voordat het opgelost is maar dat is niet erg.
Je moet niet bang worden voor de beweging dat is belangrijk.
En verder moet je rijden met de halve ophoudingen, dat is absoluut niet je hand naar achteren brengen maar het extra sluiten van de hand, bijv door spierspanning en vervolgens gelijk weer ontspannend. Je hand blijft op zijn plaats anders wordt het trekken en dan trekt een paard terug.
Dit doe je met beide handen tegelijk ander dan werk je links-rechts.
Daarop komt het paard terug, hou je je hand iets langer gesloten dan maakt hij een overgang terug. Nageven zodra je voelt dat hij terug komt.
Dit is voor elk paard logisch.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-13 14:57

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-13 14:57

Ja, Simpelman, dit alles heb ik al eerder van je gelezen, want heb je letterlijk zo gepost in een ander topic waarin ik stille meelezer ben.

Maar ik begrijp het achterliggende principe. Het zal mij helaas niet lukken iemand te vinden die mijn paard aan de teugel/longelijn of halsterlijn door de bak mee gaat nemen, ik ben meestal, eigenlijk altijd, alleen, in de zeldzame gevallen dat dat niet zo is zijn er anderen die toevallig op dat moment ook te paard zitten, en aan het rijden zijn. Dan nog zie ik die niet vaak (ik rijd alleen in de ochtenduren).

Het is geen manege of pensionstal, er rijden geen anderen met eigen paarden, en er staan ook geen andere "vreemde" paarden van andere eigenaars, het is maar een klein team daar, alleen diegenen die door de stalhouder zelf zijn aangesteld zijn eigen paarden, dat zijn dus merendeels diens eigen fokproducten (door) te rijden. Die hebben meestal 1 aangewezen paard waarmee zij zich mee bezig houden.

Dat ik van bak en alle faciliteiten gebruik mag maken (waar ik mij gelukkig mee prijs) heeft meerdere oorzaken: het is een buurman van een paar boerderijen verderop, ik verrricht er uitmest-werk en longeer er een aantal van diens paarden en zo nog het eea. Maar mijn eigen paarden staan daar NIET, die staan weer bij een andere buur die daar weer aan de overkant zit (stukje weidehuur). En dat is weer schuin bij mij aan de overkant. Dat is geen driehoekszit, maar een driehoeksverhouding, hahaha!

Tsja, dat krijg je in een klein dorp, het is een beetje hier en een beetje daar, maar in z'n geheel toch een compleet verhaal, met alle mogelijkheden.
Alleen wel: DO IT YOURSELF.

Hulp inroepen kan wel... de paardenhouder helpt mij altijd tijdens "bekap-dag" om mijn nog onbeleerde jonge merrie even achter mij en Japie aan de weide uit mee te nemen naar de bekapplaats, maar dat is omdat dat noodzaak is.

Dus moet ik het rijmatig toch wel enigzins zelf zien op te lossen.

Uiteraard wil ik weer wekelijkse prive-lessen nemen, maar daar ga ik nu (in dit stadium) niemand mee vervelen.Er is nog genoeg "voorwerk" te doen.

**Geplaatst**: 17-08-13 17:40

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 17-08-13 17:40

Ga zo door Terpentijn. Vind het heel erg leuk om te lezen dat je er achter bent gekomen, waarom je paard deed zoals hij deed.

+:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-13 18:16

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-13 18:16

Ach ja, er wordt zo vaak gezegd: "Het is niet het paard" maar de "ruiter" (of wat daar voor door gaat) dat is dus meer dan waar gebleken... en blijkt nog steeds voortdurend.

**Geplaatst**: 18-08-13 11:29

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 18-08-13 11:29

Daar heb je gelijk in, Terpentijn. Maar de meeste mensen zoeken de fout nog altijd bij het paard ipv zichzelf. Daarom ook hulde aan jou, dat je al snel door had. Dat jij degene was die de verkeerde signalen gaf. En daar ook mee aan de slag bent gegaan. +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-13 13:00

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-13 13:00

Hoewel het vanochtend motregende toch gaan rijden, ik was nog niet in de buitenbak of het werd droog.

Heb geen balkjes (cavaletti) in de bak gelegd, wilde bij nader inzien toch niets meteen weer iets toevoegen, maar eerst nu eens op de rustige zondagochtend het "volledig niets doen" en volledige houdings- balans in rust, en de "minder is meer" filosofie (o.a. die van Siompelman) eens bewust toepassen om te zien of er daardoor in het paard verschil ontstond.

Dat kun je wel zeggen! Ook in mij ontstond een enorme rust en kalmte, door tijdens losstappen van onder naar boven en van boven naar onder mijn hele lichaam "los te laten", en me door de beweging van het paard alleen mee te laten "wiegen".
Japie stapte vanzelf wel ijverig door met mooi ontspannen vanuit de schoft "gevallen" hals. Teugelcontact hield ik eigenlijk maar net nog, 't was niet meer dan het gewicht van de teugel en het mee"veren" met de beweging.
Het was nog erg vroeg, geen enkele onrust of afleiding dus.

De hoofdbalans-oefeningen vlgs @Simpelman bleken een mega-verschil te maken qua mijn neiging tot optrekken en vastzetten schouders, ik blijk kan dan wel mooi recht zitten, maar bleek mijn hoofd en hals toch (al weer dat "naar voren" willen, het lijkt wel of alles in mij daar naar staat) nog enigzins naar voren te steken.
In wezen een soort houding alsof ik steeds "in de aanval" wil.
Op het moment dat ik dit bewust niet meer deed, maar de boel vanaf mijn kruin als het ware boven elkaar liet balanceren, had ik meteen het gevoel alssof alles in mijn lichaam van boven naar beneden een paar centimeter naar beneden zakte. Ook bemerkte ik nu dat ik mijn onderkaak aanklemde, die bewust loslaten maakte ook al een voelbaar verschil uit.

Hoe heb ik in Godesnaam dan eerder te paard gezeten? Een soort van verbeten, vermoed ik dan toch.

Effecten op Japie? Links of rechts kijken met hoofd en hij wendde zonder aangeven via teugelgebruik al. Hals bleef mooi laag "hangen" en een geregeld briesen.
Jammer dat hij na 10-15 minuten al weer genoeg had van de stapperij en weer een aantal malen ongevraagd wilde aandraven. Met wenden weer voorkomen....

Na wat draven, grote voltes, grote achten, gebroken lijnen en wat wijken aan relatief lange teugel, vond ik het na een kwartier hiervan welletjes, en zijn we weer op buitenrit gegaan, nu via een geheel andere route dan gewoonlijk, met zeer lange teugel. Op de lange schouwpad-baan mocht hij tenslotte echt even helemaal los in rengalop, waarbij ik in verlichte zit meeging.

Onderweg waren er overigens lange stap-reprises waarbij ik weer het tot nu toe opgepikte bewust in balans zitten en van top tot teen ontspannen oefende, dat moet een tweede natuur worden, en zal wel even duren. Dit kon doordat Japie ook heel relaxed buiten liep langs de stille dreven/bermen.

Zijn draf is merkbaar verbeterd (verender, en iets ruimer) en de galop is veel meer doorgesprongen.

Dit alles zonder dat ik veel meer deed dan vooral op mijn eigen ontspanning en houding te letten.

Een grote vooruitgang: ontspanning zonder noemenswaardige inspanning!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-13 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-13 14:13

Nu, we zijn 10 dagen verder, maar weer een kleine update: ik rij natuurlijk niet dagelijks he? Meestal zo om de dag.
Sedert oppakken NA zijn 1,2 jaar niks-doen- weidevakantie heb ik er gisteren voor de 28ste keer weer opgezeten (ik houd het allemaal bij in een opschrijf-logboek).

"Vooruitgang" qua "dressuur" (of wat dat inhoudt) boeken we niet zo 1-2-3, maar toch ook wel.
Als we het teninste hebben over mijn (veranderende) inzichten.

De meest cruciale (denk)fout die ik blijk te hebben gemaakt, is dat ik dit paard op zijn sterke punten heb zitten trainen... ja, lekker makkelijk, he....effe laten zien wat-ie allemaal kan en waar-ie goed in is." Kijk eens wat een mooie krachtig ondertredende achterbenen, ja, ik weet hoe belangrijk "de motor" is... nou hij heeft er eentje... wahooe" (te vertalen met: vooruit, vooruit, vooruit, en ook nog aansporen, kortom, een gejaag dat alleen maar tot MEER gestuw leidt en nooit tot dragen uitnodigt). Die aansporingen had hij nou net NIET nodig, want resultaat: loopt onder mij uit. En leuk, zo'n sterke onder en overtredend stel achterbenen, maar daarmee drijf ik hem zowat over zijn voorbenen heen.
Resultaat: rug komt vast te zitten, paard komt op de voorhand, dus stoterige en stamperige, afgemeten drafpassen, qua voorbenen.
Ook heb ik blijkbaar niet ingezien, dat het paard ook z'n beperkingen heeft, qua bouw.

Zo'n redelijk opgezette nek, weinig ruimte tussen kaak en keel, waardoor al gauw beknelde oorspeekselklier indien te veel gerotzooi aan de teugels, heeft in het verleden tot achter de teugel gaan geleid. Dat gebeurt niet meer, maar die ruimte is er daar niet opeens vanzelf, ik heb me voortdurend op zijn sterkere punten gericht (dat is dus ja een EGO verhaal: kijk es effe wat hij van nature kan!) maar daarbij uit het oog verloren dat hij VOOR zijn zwakkere punten heeft meegekregen.
Door nu steeds die van nature sterkere punten te benadrukken, heb ik de zwakkere slechts nog zwakkeer gemaakt. Zelfs zijn sterkere punten: dat enorm krachtige achterbeen, wordt daardoor niet een voordeel, maar een nadeel. Want stuwt meer en meer, en draagt niet.
Hiermee wordt het voorbeen ook niet uitgenodigd eens de pas af te maken.

Want moet zich door overtempo en stuwend achterbeen veel te snel weer neerzetten.

Meestal wordt er de nadruk in de training gelegd op de achterhand en motor, hier had ik eigenlijk wijzer moeten zijn: dit had hij al in overdrive van nature, en dat wist ik, maar ik ging het uit ijdelheid nog benadrukken: daar had ik beter van af kunnen blijven, hier ben ik in de val der kortzichtigheid getrapt.
Wat ik heb gedaan is "het paard over de kop jagen".

Uiteraard pak ik dit nu wel anders aan.... waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu aan de voorkant zit te prutsen, het kost mij echter nog steeds best veel moeite, doorademen en geduld om hem dit weer "af te leren", en dat een lager-nog-lager-tempooooootje, ook okee is.
Gelukkig neemt hij zelf vaak de lengte in de teugel mee naar beneden, hij dramt daarbij niet, ik geef hem die ruimte geregeld, zonder losgooierij.
Makkelijk is het niet: je moet zelf anders leren rijden.

Heb de afgelopen tijd na een half uurtje dressureluren steeds naar buiten gereden, dan rijden we heel relaxed, met lange, soms wel geheel losee teugel, een driekwartier tot een uur (ik neem ook routes die hij niet kent). Nooit heeft hij buiten de neiging vanuit stap in draf aan te gaan, hij stapt wel ontzettend mega-snel door.

In feite is de gang waarin ik hem het makkelijkste beheers, de galop. Ook op buitenrit krijg ik nooit dat hij zich er dan wil doordrukken, een handgalopje met de teugels in 1 hand is buiten ook goed mogelijk. Doorhangende teugels ook, hij gaat echt niet opeens wegsperen. Mag soms wel op een lange strecke, maar moet ik dan wel zelf aangeven.
In de buitenbak gaat dat ook veel meer aan elkaar, in feite hoef ik alleen iets terug te zitten, maar nooit aan de teugels te zitten, daarbij. Hij heeft zijn hoofd daarbij in een mooie boog laag afgebogen, neus op ongeveer zijn boeg/kniehoogte (ik vraag daarbij niks).

Het is erg kortzichtig dat ik hem toch probeerde volgens de dressuur- boekjes in te zetten, die over het algemeen op KWPN-ers zijn gericht, terwijl ik daarbij uit het oog verloor dat dit paard natuurlijk geen "uit de boekjes" paard is, qua bouw, en ras-kruising. Dat valt me een beetje tegen van mezelf, dat ik in die "hokjes-denk" val ben gelopen.

Een goed gebouwd, gezond en werkwillig paard kan uiteraard de standaard dressuurmatige opleiding doorlopen, ongeacht ras en bouw (hoewel dit natuurlijk wel in acht genomen zou moeten worden tijdens de training), daar zijn vele voorbeelden van.
Moet-ie dan wel een ruiter voor hebben die het specifieke paard fysiek en mentaal als het individu dat-ie is op volle (veel of weinig) waarde kan inschatten.

En aldus in diens eigen waarde kan laten.

Heb ik dat met mijn geliefde Jaopie dan niet gedaan?

Nee, ik vrees dat ik trainingsmatig alleen naar zijn sterkere punten heb willen kijken.
En zo ook hem heb gereden: voorwaarts voorwaarts, achterbeen, achterhand, ijl, ijl, o makkelijk afbuigen, leuk plaatje geen gewicht in je handen achter de teugel: mooie ronde hals.

Het was alles nou net wat hij NIET nodig had.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-13 16:09

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-13 16:09

Update: de paardentandarts is gisteravond geweest voor Jaopie (en mijn 4 jarige groen als gras merrie Khavanna.. over die laatste gaat het hier niet, staat in een ander topic over haar).

Er waren bij Jaopie aardig wat emaillepunten aan de bovenkiezen weg te vijlen... er waren ook wondjes zichtbaar in de wangslijmhuid door deze punten.
Kon het verschil voor en na met de hand ook echt goed voelen. En zien met het lampje er bij.

Dan het merkwaardige probleem van de "uit-stekende" linker-ondersnijtand (hoektand), waarbij het leek alsof de bovenlip met enige regelmaat OP die tand bleef hangen, en Jaopie zijn onderkaak bewoog om de boel (zijn mond) weer normaal "dicht" te krijgen. De tandstanden zijn niet zo zeer heel verkeerd, maar wel was de kwestie, dat de linksboven snijtand een uitgeholde boog met beginnende haak aan de achterkant had. De ondertand staat net iets te schuin door diens lengte, waardoor hij de boventand midden en voor raakt, en niet als geheel.
Daar is dus aan gevijld en gepolijst, meteen ook aan de andere kant, om eea in balans en goed sluitend te houden.
Daarvoor waren ook de onderkiezen al onder handen genomen, maar geen opmerkelijkheden, is verder een kwestie van gewoon jaarlijks bijhouden.

Japie had overigens drie jaar geen tandarts meer gezien, dus verbaasd ben ik niet.

Dit alles kon zonder verdoving of sedatie, wolfkiesjes waren er niet, ook niet verdekt, dus we kunnen weer door met een fijn gevoel.
Vandaag heb ik niet gereden (ofschoon dat wel mocht), ik neem liever het zekere voor het onzekere, laat maar even betijen.

Ik verwacht hier dus geen "wonderen" van, gezien er geen grote tand.mondproblemen waren.

Of er enig verschil tijdens rijden is... dat moet ik nog gaan uitvinden. Wordt vervolgd dus maar weer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-13 13:04

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-13 13:04

Nu, sedert de tandartsbehandeling weer twee keer met zeer licht teugelcontact gereden, een keer eergisteren, en een keer vanmorgen, dressuurfiguren, voornamelijk voltes, 8-jes, gebroken lijnen en door S van hand veranderen etc.alleen in de buitenbak. Niet buiten gereden dus. De "scheve tand" is ieg volledig verdwenen, dat was dus overduidelijk een tandartskwestie, de mond blijft nu dus rustig en mooi gesloten (ik rij al een tijdje zonder sperriem overigens, die deed ik toch altijd zo idioot los dat-ie zelfs eens over zijn kin schoot, hahaha, en als een lus voor z'n neus bungelde, dus sedertdien maar afgelaten).
Dient nergens toe.

Verder merk ik met rijden toch wel een verschil: hij is inmiddels opmerkelijk veel soepeler en lichter in voltes en (keert)wendingen (ook hele kleine), maar of at mede komt door mijn verandered rijstijl is moeilijk te bepalen, maar toch merk ik sedert de TA weleen verschil: hij reageert veel genuanceerder op terugname in tempo. Dit laatste valt mij sedert het tandartsbezoek op: het geijl is er niet meer, draf is nu normaal draven, en niet onder me uit willen sjezen. Dus toch last van de mond gehad, dat sowieso.
Het zijn de kleine dingen die het doen (nou ja klein (?) je zal maar pijn in je smoel hebben, voorlopig had hij van de emaiilepunten wondjes in het wangslijmvlies (heb ik zelf mogen zien).
Ik schaam mij dan ook dat het drie jaar geleden was dat B.J. een tandarts had gezien....

Het fijnste van alles vind ik voor hem dat hij beter in z'n vel zit en voor mij dat hij niet meer zo overtempo onder mij uit rent, hiermee gepaard gaat dat hij ook minder kort loopt (voorbenen) aan de voorkant (dit lijkt met elkaar in tegenspraak, maar is het niet, want dat ge"race" betekende niet dat hij daarmee ruimer uit het voorbeen kwam, integendeel, maar slechts kort en snel liep te stampen..).Dat is wel het beste bewijs dat hij zijn rug vasthield.

Over de "gewenste" hoofdhouding heb ik het niet, dat zoekt hij zelf maar even uit... ik ben momenteel al reuze blij dat hij nu de hals- lengte pakt als die wordt toegestaan, en daarbij niet meteen snelheid verhoogt. Pak ik de teugels wat op dan heb ik ook niks te klagen over zijn recreatieve hoofdhouding, hij buigt zichelf dan mooi met een volle neus voor de loodlijn met een miniem teugelcontact.
Af en toe biedt hij de "plaatjeshouding" aan, daar ga ik echter nog niet op in in dit stadium (voor ik het weet heb ik weer een achter de loodlijn rolmops). Het is sowieso geen paard ondanks zijn barokke lijf dat je met kracht hoeft te rijden (althans niet fysiek). Tinker x Fries kruising denkt men al gauw aan een over de kop lopende hanger, maar dat is-ie gelukkig ook nooit geweest. Hij hangt nooit, maar het andere uiterste een opgerolde over-ijler, is net zo beroerd. dat is een paard dat zich aan de ruiter en hulpen probeert te onttrekken.

Volgende week ga ik weer balkjes neerleggen, om nose down overheen te draven.

Ben erg ingenomen met de ontwikkelingen tot nu toe, maar realiseer me dat er nog een lange weg te gaan is... maar al doende komen we wel tot harmonie.

Laatst bijgewerkt door terpentijn op 06-09-13 13:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-09-13 13:20

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst: 06-09-13 13:20

Het blijft werkelijk een genot om te lezen. Ik blijf het fascinerend vinden hoe jouw zoektocht en bewustwording verloopt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-13 13:38

Re: Voorwaarts geen probleem, maar loopt onder mij uit?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-13 13:38

Nou ja, nooit te oud om te leren, zegt men dan.
Ben ook wel ernstig stapeldol op dat paard dat ik al vanaf veulen heb, en hij is dit jaar 9 geworden: wil voor hem het best mogelijke (met de nadruk op "mogelijke"). Dat kan niet onder afgedwongenheid.
En ik weet, en zie, dat het een robuust, beregezond, goed gebouwd, eerlijk, wholesome, ( zo vrij mogelijk levend) paard is.
Die zijn niet zo maar van de straat te rapen, dus ik mag mij daar gelukkig mee prijzen.
Ik hoop dat ik samen met hem oud mag worden .... en dat het leerproces nooit zal ophouden.

**Geplaatst**: 07-09-13 18:09

Geplaatst: 07-09-13 18:09

hallo,

ik denk dat je inderdaad veel met je bovenbenen en zit moet gaan werken dan gaan paarden
meteen langzamer lopen maar als je dan je been een klein beetje gebruikt dan gaan ze verzameld
lopen en kun jij het tempo bepalen. Het vergt veel oefening maar je hebt er zeker profijt van
je kunt zelf bepalen hoe je je zit en bovenbenen gebruikt als je paard het maar begrijpt en
het eerlijk tegen over je paard is

veel succes!