Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 09:07

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 09:07

Sassol: Ze heeft me gezegt dat ik nu eerst nog niet teveel moet denken aan mijn houding. En even door de zure appel bijten om gewoon te doen en niets anders. Eigenlijk is het op het zicht nog erg goed te doen die benen, het is niet storend. Maar paard weet het wel...
Die benen gaan we later aan werken, nu is ze nog teveel paard voor je en moet ze gewoon luisteren. Als ik mij op alleen die benen ga focussen zou het wel eens mis kunnen gaan...
Mijn instructrice rijdt er zelf altijd eerst mee voor ik erop ga. Ze komt een 3x per week ongeveer.
Soms minder, dan rij ik zelf.
Datbeniknou: haha die spagetti is wel het proberen waard

**Geplaatst**: 25-07-13 10:22

Geplaatst: 25-07-13 10:22

DatBenIkNou schreef:
Mijn instructrice noemt het : je armen/handen, benen álles als 'gekookte spagetti' flexibel. En niet zoals ik vaak doe 'ongekookte spagetti' dus stijf/vast haha...

Als ruiter heb je loei- en loeisterke buikspieren nodig, maar daar wordt helaas weinig over gepraat.

Je bekken zit in het zadel, je paard gaat voorwaarts (over het algemeen) je buikspieren moeten zorgen, dat jij makkelijk en soepel rechtop kunt zitten. (Om niet te zeggen: veel mensen die net niet makkelijk en soepel zitten, met name niet in draf en galop, hebben te zwakke buikspieren.)
En in de Alexandertechniek praat men over "primaire controle", dwz.: eerst 'moet' je je bekken, wervelkolom en hoofd onderling in de goede onderlinge verhoudingen hebben (dus stevige buikspieren, die maken dat je bovenlichaam de correcte houding kan aannemen in stap, draf en galop)
en dan komt de rest: benen en armen.

(Denkbaar zijn er varianten op dit verhaal, maar ik vind dit verhaal logisch en aannemelijk. En het werkt voor mij persoonlijk als een trein.)

**Geplaatst**: 25-07-13 10:41

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 10:41

Is daar informatie over te lezen die begrijpbaar is op Internet, Janneke2? Ik heb wel buikspieren maar of ik ze ook goed gebruik??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 12:31

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 12:31

Janneke2 klink inderdaad erg interessant. Buikspieren mogen er wel bijkomen als dat een deel van het probleem oplost zou wel fijn zijn!

**Geplaatst**: 25-07-13 13:43

Geplaatst: 25-07-13 13:43

Nou, ik ben eens gaan googlen... Op zich zou dit gesneden koek horen te zijn, maar helaas. (Er was een tijd, dat je zulke flauwe, vage dingen hoorde als "je kruis aantrekken". Wat dat precies was en hoe dat dan moest - grote stilte...)

Deze vond ik wel leuk: http://sportfysioleiden.webs.com/bekkenstabiliteit.htm

Daar wordt expliciet gemeld, dat als je je "bikinispier" te weinig traint (= navel - en nog - iets - lager - naar binnen, terwijl je loopt of paard rijdt) dat resulteert in een stijve, pijnlijke onderrug.
Sterker nog, dat de "bikinispier" (muskulus transversus abdominis - de spier die dwars de buik oversteekt) als grootste functie 'stabiliteit' heeft - dat is krek "stil te paard zitten"...

En wellicht is dit ook wat: http://www.vrijerbewegen.nl/flexchair.html

Waar het impliciet een rol speelt, is bij centered riding. Weet je, dat je je navel (en iets daar onder) naar binnen 'moet' doen, dan gaan allerlei oefeningen/ denkbeelden heel makkelijk:
je hoofd balanceert als een biljartbal op de keu die je wervelkolom is,
voel de 'kanteling' van je hoofd op de atlas - voel het meest ontspanne plekje om je hoofd te dragen en als gevolg daarvan wordt je onderrug breed en kun je je heiligbeen "op de grond laten vallen"...

Maar helaas: overhouden - nee, dat doet het niet. Jammer, want het is belangrijk genoeg.

**Geplaatst**: 25-07-13 13:57

Geplaatst: 25-07-13 13:57

ChocoBesnier schreef:
Na aanleiding van onderstaant artikel open ik dit topic.

http://www.paardenlifestyle.com/durf-ji ... e-stappen/

Ik heb op sommige vlakken erg veel moeite om uit deze comfortzone te stappen.
Bepaalde rijstijl bij mij voornamelijk. En meer in detail, het opvolgen van instructie als ik aan het rijden ben.

Ik ben sinds kort overgeschakeld van instructeur.
Vroeger had ik een heeeeel klassieke eigenwijze instructeur, die eerder op de duitse manier zijn paarden africhte. Kon in deze rijstijl mij in de meeste dingen vinden. Alleen vond ik het veel te snel gaan voor mijn paard. Moest bepaalde oefeningen rijden terwijl ze nog niet eens kan loslaten in haar hals en kaak.
Vond van deze instructeur de meeste van zijn paarden ook altijd net iets te weinig ruggebruik hadden.

Dus ik ben nu overgeschakeld naar een heel ander soort instructeur, eerder ldr.
Paard is al onwijs veel vooruitgegaan op een korte tijd.
Paard heeft een groot probleem dat ze erg hangt op de teugels en niet goed loslaat in de bovenlijn. Altijd erg star is in de mond. (Voor bezorgde bokkers, ze is volledig nagekeken en mankeerd nu niets meer, zadel, tanden, rx, osteopaat, happy athlete, alles heeft ze al gehad, dus het is rijtechnisch)

Maar ik moet mij erg aanpassen aan de manier van rijden. Moet mijn paard nu meer gaan doorstellen en buigen, en meer voorwaarts. Het goed gevoel is er nog niet.
Volgens mijn nieuwe instructrice moet ik dat goed gevoel nu even aan de kant zetten en even doorbijten.
Dat vind ik erg moeilijk... Wil altijd een goed gevoel hebben. En die is er nog niet.
Paard is wel erg goed vooruit gegaan, heeft al meer spieren, gisteren een boommaat moeten vergroten.
Dus ik denk wel dat ik een goede keuze heb gemaakt.

Maar toch, soms vind ik dat ze al goed buigt bijvoorbeeld en dan moet ik nog meer doorstellen, enkel zo zal ze die stijve hals loslaten, maar dan volg ik het niet goed op omdat ik het te vind, en niet aangenaam vind aanvoelen. Enzovoort.

Wat denken jullie, kwestie van gewoon doen, niet denken, uit die comfortzone komen? Of ben ik gewoon eigenwijs? (Is ook zo hoor, maar probeer het onder het rijden minder te zijn )

Nog andere bokkers die hiervan last hebben?
Of tips hebben om meer door te bijten dan?

Ik begrijp je probleem niet zo goed? Het lijkt me toch goed dat deze instructrice een stapje teruggaat? En soms mag je best wat meer vragen daar lijkt me niets mis mee zolang het geen dwingen is of het onmogelijke vragen. En als er dingen niet goed voelen zou ik dat zeker bespreken met je instructrice en vooral veel lezen en informatie inwinnen. Ik denk dat er niet 1 manier dé manier is en elk paard is anders.

**Geplaatst**: 25-07-13 13:58

Geplaatst: 25-07-13 13:58

[quote="Simpelman"]Met spanning en dwang bereik op den duur je niets, dat heb je intuïtief goed gevoeld.
Zoek het in kalmte, ontspanning en vertrouwen, van hier uit kun je je paard rustig gaan kneden, het resultaat zal je dan wél bevallen.
Het kost wat meer tijd, maar dat is alleen belangrijk als je moet scoren...
Het is de weg die interessant is niet het wedstrijdresultaat.

Dit vind ik best vaag, kunt u daar wat concrete voorbeelde van geven?

**Geplaatst**: 25-07-13 14:27

Geplaatst: 25-07-13 14:27

Tabaluga12 schreef:
Simpelman schreef:
Met spanning en dwang bereik op den duur je niets, dat heb je intuïtief goed gevoeld.
Zoek het in kalmte, ontspanning en vertrouwen, van hier uit kun je je paard rustig gaan kneden, het resultaat zal je dan wél bevallen.
Het kost wat meer tijd, maar dat is alleen belangrijk als je moet scoren...
Het is de weg die interessant is niet het wedstrijdresultaat.

Dit vind ik best vaag, kunt u daar wat concrete voorbeelde van geven?

Nou heet ik geen Simpelman, maar ik vind het verre van vaag.
Als dressuurruiter: de basis van de africhting (voor degenen, die hun literatuur bijhouden

het skala der ausbilding bij de oosterburen) begint met ontspanning.

Het tegendeel van "kalmte, ontspanning en vertrouwen" heet stress. Als prooi- annex vluchtdier zal het dier niet echt genegen zijn, met je mee te werken. (Een boel paarden doen het bij gebek aan beter toch. Maar dat is dan meer "niet protesteren, maar je plicht doen" ipv. echt meewerken, goed je best willen doen.)

En ooit vertelde Tineke Bartels, dat haar paarden (die ze nadrukkelijk een gezellig leven gunt, fris houdt, respecteert en noem maar op) letterlijk hun beste beentjes voorzetten op concours.
De beesten "kennen en kunnen" de oefeningen - en op concours voelen ze, dat het voor Tineke belangrijk is, dat het die dag goed lukt. Nou - dat doe je dan voor je vriendinnetje.

**Geplaatst**: 25-07-13 14:32

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 14:32

Theoretisch is dat allemaal duidelijk, alle stijlen, manieren en methoden neem ik onder de loep

Ik bedoel een conreet voorbeeld (zoek het in kalmte, ontspanning en vertrouwen, van hier uit kun je je paard rustig gaan kneden) gebaseerd op het verhaal van ts.

**Geplaatst**: 25-07-13 14:34

Geplaatst: 25-07-13 14:34

Ik hoor en lees zo vaak, eerst dit eerst dat enz enz alleen in de praktijk merk ik dat de dingen soms wat door elkaar lopen. Is dat dan per definitie verkeerd of fout?

Heeft u het over geeftijle/lichamelijk ontspanning in het algemeen? Ik dacht meer dat er bedoeld werd de lichamelijk al dan niet geestelijk ontspanning op het moment van de training?

**Geplaatst**: 25-07-13 14:45

Geplaatst: 25-07-13 14:45

Tabaluga12 schreef:
Theoretisch is dat allemaal duidelijk, alle stijlen, manieren en methoden neem ik onder de loep

Ik bedoel een conreet voorbeeld (zoek het in kalmte, ontspanning en vertrouwen, van hier uit kun je je paard rustig gaan kneden) gebaseerd op het verhaal van ts.

Okee - dat is en concrete vraag.

Ik kies uit de openingspost deze alinea:"Maar toch, soms vind ik dat ze al goed buigt bijvoorbeeld en dan moet ik nog meer doorstellen, enkel zo zal ze die stijve hals loslaten, maar dan volg ik het niet goed op omdat ik het te vind, en niet aangenaam vind aanvoelen. Enzovoort."

Nou vind ik wel, dat je hier 2 kanten mee op kunt. Ik vertelde eerder op dit topic over mijn yogalessen.
Dat ik soms mezelf "net iets verder doorstel, dan ik uit mezelf zou doen". Half en half denk ik dan "ik ben daar gek" - maar als ik het vanuit de juiste yoga.intentie doe (geweldloos, nieuwsgierig, zonder dwang, geen begeerte of eisen, een halve centimeter kan genoeg zijn) dan komt er geleidelijk aan steeds meer souplesse.
Ofwel: je kunt deze alinea lezen in combinatie met "zoek het in kalmte, ontspanning en vertrouwen" - en dan is er heel veel "kneedwerk" mogelijk, met plezier voor alle partijen.

Maar als een paard al een correcte buiging aanneemt, "en dan is het nog niet genoeg, het moet nog meer" (let op de toon, het gevoel, etc.) dan kan het bingo zijn, dat je terechtkomt in de wereld van "het beest zal koste wat het kost moeten doen, wat ik vraag". (En als gezegd: vaak doen die brave lobbessen dat ook nog, ipv. dat soort lui af te bokken. Maar de sjeu is er dan wel af.)
Concreet krijg je dan een paard dat "braaf" de hals giga inbuigt, maar achter uitzwaait. (De meeste ruiters die zo bezig zijn met de hals, letten daar toch niet op. Ik heb zelfs 1 instructeur gezien bezig het diploma voor dressuurinstructie te halen, die zo losreed. Als een springruiter: hardstikke diep, hals giga naar links ingebogen en achterhand zwaait uit naar rechts. (Persoon is al 6 jaar bezig voor dat diploma en het 2e paard dat er voor is gekocht, ''doet het ook al niet''.)

**Geplaatst**: 25-07-13 14:52

Geplaatst: 25-07-13 14:52

Tabaluga12 schreef:
Ik hoor en lees zo vaak, eerst dit eerst dat enz enz alleen in de praktijk merk ik dat de dingen soms wat door elkaar lopen. Is dat dan per definitie verkeerd of fout?

Nou, als we het hebben over "het skala der ausbilding" denk ik, dat je alle 6 punten tegelijk moet doen.
Dus dat die dingen door elkaar lopen: natuurlijk!
(Die punten zijn een houvast voor de geest van de ruiter, verder niets.)
Ofwel: let op alle aspecten en uiteraard doe je alles stapje voor stapje en de eisen die je stelt aan een groene 3jarige zijn anders dan de eisen die je stelt aan een grand prix paard.

Tabaluga12 schreef:
Heeft u het over geestelijke/lichamelijk ontspanning in het algemeen? Ik dacht meer dat er bedoeld werd de lichamelijk al dan niet geestelijk ontspanning op het moment van de training?

Ik denk, dat dat samenvloeit.
In stressvolle periodes ging ik mijn paard vooral heel veel knuffelen, poetsen en een beetje hobbelen. (Dat maakte mij zielsgelukkig en serieus trainen, och - dat komt later wel weer.)
Want als gezegd: paarden zijn prooi/ vluchtdieren en als ze jouw eigen stress alleen al ruiken, reageren ze daar op.
Ben je zelf rustig, dan neemt een paard dat idealiter over - en van daar uit kun je echt aan het werk.

**Geplaatst**: 25-07-13 15:00

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 15:00

Super! Daar heb ik wat aan en ts vast ook.

In de situatie van het inbuigen is dus nu de vraag bij ts; was het genoeg? kan ze op de kennis en kunde van haar instructrice vertrouwen of op haar eigen gevoel. Wat is daar wijsheid..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 15:16

Tabaluga12 schreef:
Super! Daar heb ik wat aan en ts vast ook.

In de situatie van het inbuigen is dus nu de vraag bij ts; was het genoeg? kan ze op de kennis en kunde van haar instructrice vertrouwen of op haar eigen gevoel. Wat is daar wijsheid..

Ik heb half en half aan het lezen (zit op mijn werk

)
Maar dat is hem. Voor mijn gevoel is het goed. Maar ik moet nog meer. Dus moet buiten mijn eigen comfortzone gaan.
Moet ik vertrouwen op mijn oordeel of deze van mijn instructrice.
Daar betaal ik haar wel voor, en een redelijke som omdat ze genoeg heeft gepresteerd... Wie ben ik om ertegenin te gaan...
Wat is mijn gevoel ten opzichte van haar ervaring.

**Geplaatst**: 25-07-13 15:23

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 15:23

En welk gedeelte van jouw gevoel is dan niet goed? Soms iets verder (vriendelijk) doorbuigen kan ook soepelheid opleveren ook al was het wel genoeg om je oefening te doen denk ik. Interessant is dan het yoga voorbeeld van Janneke2.

**Geplaatst**: 25-07-13 15:38

Geplaatst: 25-07-13 15:38

Instructie kan nog zoveel gepresteerd hebben, lesgeven op zichzelf is een vak apart...

Als jij je er niet goed bij voelt en je instructrice kan je niet uitleggen waarom het belangrijk is om door die comfortzone heen te gaan, dan moet je je afvragen of het wel de juiste weg is.
Als je iets niet snapt of een grens tegenkomt voor jezelf zou je instructie je duidelijk moeten kunnen, maken wat de theorie erachter is.

Een paard denk niet ik wil niet omdat ik je tegen wil zitten, maar ik wil niet omdat het gevraagde moeite kost. Vraag jezelf af of je haar buiten jouw comfortzone niet overvraagt.

**Geplaatst**: 25-07-13 15:43

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 15:43

buiten je comfortzone treden betekent voor mij dat je iets aan het bijleren bent.. maar ook dat moet stapsgewijs gaan.. dus je moet wel op tijd kunnen aangeven dat het jouw (of je paard) zijn capaciteiten op dit ogenblik overschreidt.. daar moet je een evenwicht in vinden niet?

**Geplaatst**: 25-07-13 15:46

Geplaatst: 25-07-13 15:46

Ik herken je gevoel wel. Ik heb zelf een vreselijk sensibele merrie, die eigenlijk bij alle nieuwe dingen standaard een beetje van de leg raakt. Ik doe zelf altijd graag alles vanuit ontspanning en rust. Mijn instructrice laat me soms ook even iets langer doorpakken. Het voelt voor mij soms wat dubbel. Ik ben zelf geneigd om dingen die stress opleveren bij mijn paard, even te laten zitten, iets anders te gaan doen, en er later op terugkomen. Vaak werkt dat, maar aan de andere kant komt ze dan er dan ook elke keer mee weg.

Ik rij dus door de week lekker voor mezelf, vanuit rust en ontspannenheid, probeer wel correct en consequent te blijven. En 1x in de week kijkt mijn juf mee, en dan pakken we net wat strenger door. En dat geeft eigenlijk prima resultaat.

Ik zorg wel dat ik nooit over een grens ga, waar ik me zelf onprettig bij voel, of het idee heb dat het paard het echt niet aan kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 16:19

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 16:19

Air--> Neen hoor dat is het probleem niet (voorlopig). Heb nog geen uur lesgehad aan een stuk maar voorlopig kan ze me achteraf wel wijsmaken waarom iets nodig was of net niet.

Anoeska--> Dat is het. Als er iets nieuws op ons pad komt is ze standaard van slag... En ik heb dan ook de gewoonte om alles redelijk kort te houden en heel ontspannen iets proberen verder te zetten. Bij teveel stress zet ik ook een stapje terug. Maar zo is het probleem ook net ontstaan!!
Mijn lief paardje zegt: 'hooeee, als ik klier dan stoppen we en doen we iets makkelijks.' En dan is het goed natuurlijk. Maar leren we niets bij.
En ik doe eigenlijk identiek hetzelfde: Ze doet moeilijk, het is iets nieuws. Ja laat maar, ze vindt het nog moeilijk. Ik vindt het moeilijk....
Ook als ze schrik heeft van iets bijvoorbeeld heb ik hetzelfde. Doe er soms meer dan een half uur over om haar gewoon voorbij te laten stappen, soms lukt het gewoon niet. Terwijl moest ik kordaat zijn, zou dit veel makkelijker op te lossen zijn.

En inderdaad, ik dacht goh ik doe het rustig aan, als ik les heb kijken we verder.
Want ik wil eigenlijk een ontspannen ritje hebben. Dan is het in de les extra moeilijk omdat ik niet consequent genoeg ben geweest. We hebben dan teveel tijd dat we in overtuigen om iets te doen, dan het effectief uit te voeren.
Niet dat het allemaal al super complex is maar toch

Tabaluga--> Ik vind het al goed genoeg. En dan moet ik nog een tandje bij, of nog iets meer buiging. Terwijl ik van mezelf de neiging heb om te stoppen en te zeggen braaf.
Maar ik weet van mezelf dat ik dit wel erg snel toegeef.

**Geplaatst**: 25-07-13 16:25

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 16:25

Misschien is het genoeg, misschien zou je meer uit je paard kunnen halen dan dat jij doet en je jezelf meer kunnen ontplooien op ruitergebied (ervan uitgaande dat het op een correcte manier gaat)

**Geplaatst**: 25-07-13 16:26

Geplaatst: 25-07-13 16:26

En het ergste is dat ik ook nog alles wat mijn paard doet 'leuk' vind. Ik moet gewoon altijd om die gekke merrie lachen, dus ik vergeef haar ook alles. Een flinke bok, als we wissels aan het oefenen zijn

, ach ik snap het ook wel. Maar goed, als ik alles grappig vind, dan wordt het natuurlijk niet beter. Dus streng zijn voor mezelf, streng zijn voor mijn paard.

**Geplaatst**: 25-07-13 16:31

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst: 25-07-13 16:31

In ieder geval consequent!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 16:53

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 16:53

Tabaluga: Uit ervaring is gebleken dat ik het niet werkt met mijn paard op die manier :')

Anoeska: Jaaa haha. Schuldig! Als ze bang is vind ik haar schattig. Als ze aan het aanmodderen is vind ik haar leuk omdat ze zo'n uitgesproken karakter heeft. Je ziet ook altijd precies wat ze aan het denken is. De deugnieterigheid straalt ervanaf!

Moet met alles lachen, maar zo komen we nergens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-07-13 17:28

Re: Moeite om uit comfortzone te gaan

Geplaatst door de TopicStarter : 25-07-13 17:28

Ik heb zelfs al gedacht dat ik eigenlijk niet de geschikte ruiter ben voor haar.
Als het op werken zal aan komen zal ze een meer doortastende ruiter nodig hebben vrees ik.

Maar ik vind haar wel het leukste paard die ik ken. En 2 kan ik niet houden, en verkopen wil ik niet.
Dus ja, we zullen het met elkaar moeten doen... :-)