Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
verder zijn er genoeg tips gegeven en heeft herhalen geen zin..
als jij niet luisterd naar je pa en moe die geven je een standje door een schop onder je kont te geven komt er de volgende keer toch ook geen zweep of riem aan te pas ?
. in echte noodgevallen deed ik altijd: Trekken-los-trekken-los omdat die zijn bit vastpakte. Gini schreef:[***] schreef:Ik geef toe niet alles in detail doorgelezen te hebben (wat een lap tekst zeg) maar op dit stukje wil ik alvast even ingaan, dit is hetzelfde principe als Parelli gebruikt, alleen dan iets anders. Ik wil even naar dat laatste toe, je zegt dat je door kan gaan tot de laatste fase van 250g, deze langer vasthouden en uiteindelijk toch loslaten. Weet je wat mijn pony dan doet (eentje dan, de andere zie ik al eerder proberen)? Absoluut helemaal niks, want baasje geeft het uiteindelijk toch op, dus waarom moeite doen ...
En daarom is het toch raadzaam om de gehele tekst te lezen, want wat jensvl aanhaalt (en zo denk ik er ook al langer over) is een paard trainen geen gevecht.
Er is geen 'winnen', 'verliezen', 'opgeven'. Want dat wil dus idd zeggen dat de mens ook kan verliezen en dat willen we niet waardoor frustratie en dwang heel snel om de hoek loeren.
Ik zou kunnen parafraseren wat jens bedoeld in een korte alinea, maar volgens mij gaat dan heel veel betekenis verloren, dus ik zou je toch aanraden om er even voor te gaan zitten en de tekst te lezen.
Om toch even een poging te doen: wanneer wij iets aan ons paard vragen, weten wij de methode waarop wij dat doen en weten wij ook welk perfect antwoord wij daarop verwachten. Een paard weet dit echter niet en zal proberen het antwoord te zoeken. Logischerwijze zal het paard dus ook vaak eerst verkeerde antwoorden aanrijken (maar dat weet het paard dus niet). Het paard dan onder meer en meer druk zetten en nooit eens de druk te lossen, wekt alleen maar meer spanning op. Want het paard is zo aan het zoeken naar het juiste antwoord en toch wordt die iedere keer meer en meer onder druk gezet zonder aflaten.
Om even op jouw pony terug te komen. Doet die echt helemaal niks of geeft die heel kleine tekenen/antwoorden die jij gewoon (nog) niet kan opvangen?
(mijn pony is trouwens Left Brain Introvert moest dat wat zeggen, en héél erg introvert als het niet gaat, hij keert echt letterlijk in zichzelf, compleet wazig worden zijn ogen en dan ziet, voelt, hoort hij niks meer.. Kan ik ook nog boeken over schrijven
). jensvl schreef:@maura:
Een paard van zijn leeftijd weet allicht hoe hij moet wijken voor druk, maar hij weet niet hoe dat moet voor lichte druk omdat hij dit wss nooit heeft geleerd. Dit wordt vaak afgedaan als koppigheid, wat het dus niet is. Op dat vlak weet het paard dus niet hoe hij moet wijken voor druk. Er zijn maar heel weinig paarden die echt koppig zijn en niet willen meewerken. Ik denk dat ik er niet ver naast zal zitten als ik zeg dat maar ongeveer 1 paard op de honderd echt niet wil meewerken (en vaak nog veel minder paarden).
jensvl schreef:Ik heb ook de indruk dat je bevooroordeeld bent ten opzichte van de ORS. Ik kan dat begrijpen omdat heel veel ruiters dit totaal fout doen. Om het fatsoenlijk te doen moet je op de grond beginnen en oefenen totdat het paard dit feilloos kan als je in het zadel zit en dit op heel lichte druk of op een voorbereidend commando. Dus het paard omtrekken en een gevecht aangaan is zeker fout.
jensvl schreef:De basis van ORS is eigenlijk dat je het paard op lichte druk inbuigt zodat het zijn energie gecontroleerd verbruikt, de neus van het paard richting gevaar (als hij vlucht uit schrik) laten zetten, zodat hij kan zien dat er niets mis is en zelfs zijn emoties controleren (ja dat kan als je er echt goed op geoefend hebt => zie boek parelli). Met deze dingen ga je dus geen gevecht maar een gesprek aan. Je vertelt het paard dat je wil dat hij langzamer gaat en dat hij rustig mag doen en als hij bang is dat het allemaal in orde is.
. maura schreef:Da's allemaal best heel waarschijnlijk (paard staat immers niet aan de hulpen en aan de hulpen te staan betekent onder meer dat een paard indien gewenst reageert op lichte druk), maar ik begrijp niet waarom je dit zegt n.a.v. mijn post? Ik heb het helemaal niet over koppigheid gehad. Ik heb alleen aangegeven dat ik denk dat het paard echt wel snapte dat TS graag had dat 'ie wat langzamer zou gaan. Dat paard dat vervolgens niet deed kan verschillende oorzaken hebben, maar welke het was doet er wat mij betreft helemaal niet toe. Feit is dat 'ie niet stopte.
Gini schreef:Ik kan me dus idd voorstellen dat de teugelhulp en gewichtshulp voor het langzamer gaan/halthouden bij dit paard gereduceerd zijn tot nul. Als je een hulp geeft, moet je daar reactie op verwachten, punt. Als je dat niet doet, dan is het geen hulp meer en vind ik het oneerlijk om de schuld bij het paard te leggen (hij snapte heus wel dat die moest stoppen, maar deed het gewoon niet).
), maar vind dit wel heel belangrijk: ik leg géén schuld bij het paard. Als ik al moet speculeren over waaróm het paard niets stopte zou ik eerder zeggen dat het dat niet kón dan dat het dat niet wílde. Maar ik wil dus niet speculeren over het waarom, omdat het er niet toe doet. Het paard stopte niet, dús ruiter moet een manier vinden om het een volgende keer effectiever aan te pakken.