
Uitstaprondjes maak ik altijd al buiten. Maar elke keer is het weer gedonder. Gelukkig zijn daar de wegen heel rustig dus ik wacht altijd net zo lang tot ze erlangs gaat... maar zij houdt niet van wachten en dreigt door. Vaak komen er mensen op me aflopen om te vragen of het wel goed gaat
ook ik had alleen op buitenrit probelemen met hem, meestal reed ik alleen. als het andere paard niet wil, gaat mijn paard soms ook meedoen ook al was hij zelf eigenlijk eerst niet bang
. En in een totaal onbekende omgeving ook.
. In de bak: geen enkel probleem. Wedstrijdterrein: geen enkel probleem. Eigenlijk is helemaal niets een probleem, behalve er buiten op zitten. Hoe zou jij dan zeggen dat ik dit aan moet pakken?
was je net zo ver... ik probeer altijd ook echt de tijd te nemen. Ik blijf gewoon staan, maar zij heeft er geen zin in, zij wil gewoon weg dus blijft ze draaien en uiteindelijk draaien we zo weer terug naar waar we begonnen
Ondanks dat hij bang was wist hij dat hij beloond zou worden en dat hij erheen zou moeten.
Nu rijd ik daar de eerste kilometer gewoon zo ver mogelijk vandaan waar dat kan. Slaan en boos worden werkt echt averrechts, komt ze alleen maar meer van omhoog en ze let ook niet op waar ze loopt..