Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-08-10 13:59

Geplaatst: 11-08-10 13:59

Ik heb ook een x zoiets gehad. Ik was een keer in het land aan het rijden en toen hadden mijn vriendin en ik een parcours gemaakt met allemaal hindernissen (gewoon een paar stenen stapelen met een tak er op

). Toen moesten we dat zo snel mogelijk doen dus we gingen crossend op de hindernis af (ook dom natuurlijk maar ja). Maar net voor de hindernis struikelde ze en viel ze bijna boven op me, ik schrok me dood (alleen door de schrik was ik al in paniek)! Ik stond meteen op hoe het met de pony ging, maar die sprong dood leuk ook nog even over de hindernis :')

! De pony had gelukkig niks, ik alleen een paar schrammetjes en blauwe plekken, maar ik had echt geluk gehad dat ze niet op me was gevallen! Daarna ben ik eerst even met de pony gaan wandelen door het land maar daarna ben ik er meteen weer op gestapt, maar ik durfde voorlopig even niet meer te springen! Als ik een buitenrit op m'n eigen pony maak (Die is best wel druk in het bos, wil er altijd vandoor gaan enzo en als ik haar in houd kan ik trekken wat ik wil, maar dan luisterd ze gewoon niet en dan laat ik haar altijd een rondje draaien. Maar als ik haar soms inhoud dan gaat ze steigeren, maar zal niet bokken ofzo, dan doet ze dat puur omdat ze eerder bij 'haar thuis' wil zijn dan een andere pony.) maar dan vind ik dat ook best wel eng en dan ga ik zingen

om haar af telijden

. De beste manier is idd dat iemand je eerst even vasthoud ofzo, dan durf je vast later wel weer alleen!

**Geplaatst**: 11-08-10 14:21

Re: angst na val

Geplaatst: 11-08-10 14:21

't Kost idd flink wat tijd en doe vooral niks wat je niet wilt.. het is onzin om te zeggen 'even doorbijten', daar wordt je angst en vertrouwen nl. niet minder van, eerder meer. Als jij er gespannen op gaat zitten en er eigenlijk af wilt voelt je paard dat echt wel en de kans dat hij daarop reageert of er kriebelig van wordt is alleen maar groter.

Wat veiligheidsmaatregelen betreft, die ga ik zeker ook invoeren. Cap reed ik al mee, hoewel ik dat vroeger nooit deed gebruik ik die al sinds ik m'n Paintmerrie in reed (was ook mazzel want m'n gloedjenieuwe voor't eerst gedragen cap had na m'n val van de Merens gelijk 'gebruikssporen' van de stenen muur. Toch blij dat dat m'n hoofd niet was).
En ik was al van plan voor het nieuwe Point Two airbagvest te sparen, maar nu een kennis van mij juist van't weekend opgenomen is met twee gebroken ruggewervels na een duik met d'r paard in een onzichtbare greppel, weet ik zeker dat' ie er komt.
Daarnaast ga ik de Break Away stirrups bestellen waar ik al jaren over denk maar ze te duur vond... die komen er nu ook (er komt toch weer een western of trekkingzadel waar ze aan kunnen): http://www.breakawaystirrups.com/

**Geplaatst**: 11-08-10 19:31

Re: angst na val

Geplaatst: 11-08-10 19:31

zo francis die beugels lijken me ook wel wat... zoals je merkt ben ik nogal beschermend geworden tegenover men enkels...
een cap had ik ook op. die bedenking had ik me een tijdje ervoor ook al gemaakt. je hebt tegenwoordig lichte, luchtige en mooie helmen, dus geen excuus om er geen te dragen en het is het minimum wat je kunt doen tenslotte. het ironische is dat ik ondanks anders vrij goed kan vallen (ik heb ook val-les gegeven, dus het kan moeilijk anders

) en dus eigenlijk nog nooit met men hoofd de grond heb geraakt. zelfs toen men been onder mn paard zat had ik niets anders dan dat been verwond, ondanks dat het op asfalt was dat we gevallen zijn en vanuit galop (ik galopeerde dus naast het asfalt voor de duidelijkheid, maar sita viel erop toen ze de grond op kletste)

goudlokje, no offence, maar ik denk dat het probleem toch echt nog een beetje dieper zit als je eens echt zwaardere kwetsuren hebt opgelopen bij het paardrijden hoor... ik ben vroeger zo veel gevallen... hoogstens wat blauwe plekken of een kneuzing. dan zeg je ff sh*t, je bekomt van de schrik en even later rijdt je al weer rond. als je echt gekwetst bent geweest, besef je plots veel meer wat er allemaal kan gebeuren...

**Geplaatst**: 11-08-10 19:35

Geplaatst: 11-08-10 19:35

heel herkenbaar allemaal
ben nu 5 jaar geleden flink gevallen en in het ziekenhuis behandeld
gehecht en klaplong
was toen 33 maar heb er nog elke dag last van...

**Geplaatst**: 11-08-10 19:56

Re: angst na val

Geplaatst: 11-08-10 19:56

heel herkenbaar dit! na een val een paar jaar geleden waarbij mijn schouder uit de kom schoot is de weg naar angst echt een stukje korter, zeker omdat sindsdien die schouder vaker uit de kom schiet.
het duurt lang en het vertrouwen is er nooit honderd procent van de tijd. maar het wordt beter. ook op je eigen grenzen passen helpt.

kynshiri: ik ben wel nieuwsgierig, wat is volgens jou een goede 'valtechniek'??

**Geplaatst**: 11-08-10 20:01

Geplaatst: 11-08-10 20:01

dat klinkt niet fijn :(:)

ik ben nooit ernstig gevallen, alleen zondag bij de cross ook onderuit gegaan samen met de pony, behalve dat ik onder de blauwe plekken zit en pijnlijke/gevoelige rug gelukkig verder niets aan overgehouden! en de pony ook niet.
niets aan de hand en voelde de volgende dag dan ook geen angst, maar als ik jou was zou ik eerst gewoon gaan poetsen enzo.
stukjes wandelen naast de weg, en er dan gewoon weer op in de bak met een ervaren iemand naast je die in kan grijpen als het fout gaat.
vergeet niet dat je een ongeluk hebt door de tractor, in de bak zou er niets aan de hand moeten zijn!

**Geplaatst**: 11-08-10 23:14

Re: angst na val

Geplaatst: 11-08-10 23:14

Kijk eens in het topic succesverhalen over angst overwinnen. (Sorry, ik ben nou net niet zo'n computerkundige om de link te kunnen maken) Iemand anders misschien?
Hierin komen juist de succesverhalen voor. Ook die van mij (TS).
Voor mij was de juiste manier iemand zoeken die me daarin begeleidde. Hup, 3 x per week paard op de vrachtwagen en gaan met die banaan. Het komt erop neer dat je het 'gewoon' moet doen. Ja, je gelooft het misschien niet, maar als je de verhalen van die mensen leest, krijg je vanzelf er vertrouwen in dat het WEL kan. Maar nogmaals, zoek hulp van iemand. Dit kun je niet in je eentje en moet je ook niet willen.

**Geplaatst**: 11-08-10 23:18

Re: angst na val

Geplaatst: 11-08-10 23:18

ik zou gewoon rustig aan beginnen en wat al eerder is gezegd iemand erbij laten lopen.

**Geplaatst**: 11-08-10 23:31

Geplaatst: 11-08-10 23:31

Hier ook iemand.
Ik ben eind mei van mijn jonge tinker afgevallen. Hij is 5 en een paar maanden onder het zadel. Hij vind de bak niet leuk en ik heb hem te weinig aan het werk gezet. Dus meneer verveelde zich en deed een rodeosessie. Dus daar ging ik, sleutelbeen gebroken, maar ik zie er als een berg tegenop om 'even' weer op te stappen. Vooral omdat hij nog behoorlijk groen is.
Ik ga eerst maar eens lessen op een super braaf paard en hopelijk wil de amazone die hem nu rijdt, hem door deze doorrijd fase helpen. Hij heeft het bij haar ook geprobeerd, maar dat lukte hem niet, zij is ook veel duidelijker en voor de duvel niet bang.
Ik ben bang dat mijn angst door slaat naar hem en dat lijkt me niet goed voor een jong paard.
Ik voel wel de druk om op te stappen, men verwacht het toch.

**Geplaatst**: 12-08-10 18:04

Geplaatst: 12-08-10 18:04

een poos geleden is mijn vriendin van mijn pony af gevallen en had een hersenschudding. ze heeft een hele poos niet durven rijden. ze heeft het weer een keer geprobeerd en ik ben er naast gaan lopen.
ik denk dat je gewoon hulp moet zoeken! die je helpt als je gaat rijden. je bent je vertrouwen in je pony kwijt en die moet je probeeren om terug te krijgen.

succes.
Xx

**Geplaatst**: 12-08-10 18:30

Geplaatst: 12-08-10 18:30

Mindim schreef:
...men verwacht het toch.

En daar moet je dus sch**t aan hebben!
't Is jouw gevoel, jouw lijf en jij bepaalt waar, wanneer, hoe, hoe lang, op wie en met wiens hulp... Door je te laten pushen doe je alleen maar dingen waar je nog niet aan toe bent en dat maakt het probleem alleen maar ergen in plaats van minder.

**Geplaatst**: 24-08-10 09:43

Geplaatst: 24-08-10 09:43

Dit probleem ken ik ook, niet bij mezelf, maar wel bij de bijrijder van mijn pony.
Sinds een paar maanden hebben wij een bijrijder voor onze shetlander. Ze is 9 jaar en rijdt nu 2 jaar bij een manege. Ze heeft daar ook nog steeds wekelijks les. Daarnaast rijdt ze 2 á 3 x per week onze 16 jarige shetlander Belle.

In het begin ging het heel goed met rijden, ze durfde goed door te pakken en reed met een grote grijns rond op de pony.
Twee maand geleden is ze op ponykamp geweest en daar in galop van een pony afgevallen. Daar is ze zo van geschrokken dat ze nu helemaal niks meer durft. Gelukkig heeft ze me dit eerlijk gezegd. De eerste keer na het ponykamp was ze namelijk alleen gaan rijden in de bak en dat bleek achteraf helemaal niet goed te zijn gegaan.

Belle maakt schandelijk misbruik van het feit dat ze zo bang is. Ze doet geen echt gemene dingen (bokken, steigeren, en dat soort dingen), maar ze gaat stilstaan en dan rustig om zich heen kijken. Als de amazone een poging doet om haar voorwaarts te krijgen stampt ze een keer nadrukkelijk op de grond en blijft dan weer staan. De amazone durft dan niks meer. Belle weet dondersgoed wat ze moet doen om ervoor te zorgen dat ze, met de minste inspanning, de amazone zo ver krijgt dat ze niet meer in durft te grijpen.

Ik ben sinds maand elke keer aan het helpen met rijden, maar echt vooruitgang zie ik gewoonweg niet. Ik laat haar eerst longeren zodat Belle beter naar haar stem leert te luisteren. (Belle wordt voornamelijk voor de koets gereden, dus ze reageert goed op stemhulpen). Dat longeren gaat heel goed. Zowel pony als amazone hebben er plezier in.
Na het longeren laat ik haar rijden. Maar verder dan stap en af en toe een paar passen draf (waarbij ik de pony in draf moet zetten) komen we niet. Zodra ik ver genoeg uit de buurt ben gaat Belle ook weer direct in stap en regelmatig ook weer stilstaan.

Ik zit nu een beetje met mijn handen in het haar. Het streven is ervoor te zorgen dat mijn bijrijder weer met plezier en lef gaat rijden, maar ik heb geen idee hoe. Belle gaat, zolang zij haar niet aanpakt, echt niet liever worden.
Zelf ben ik toch echt te groot en te zwaar om haar eens flink op haar plek te zetten...daarnaast denk ik, dat als iemand anders dan mijn bijrijder zelf dat doet, het probleem nog niet opgelost is.

Ik moet hier nog wel bij zeggen dat ze op de manege ook nog steeds les heeft. Ik ben geen instructeur en heb ook niet de ervaring om iemand les te geven. Dus ik vind het zeer belangrijk dat ze blijft lessen. Ze is daar ook bang, maar op een of andere manier gaat het daar wel goed.

Heeft iemand een idee hoe ik mijn bijrijder weer happy op het paard krijg? Ik wil graag dat zij er weer plezier in heeft.
Ik moet eerlijk bekennen dat er ook een stukje eigenbelang in zit. Ik heb een bijrijder om ervoor te zorgen dat mijn pony beweging krijgt en ik in die tijd aan het werk kan met de andere pony’s, alleen doordat ik nu hierbij moet helpen schiet dat er ook bij in.

**Geplaatst**: 24-08-10 09:49

Geplaatst: 24-08-10 09:49

ateo schreef:
Kijk eens in het topic succesverhalen over angst overwinnen. (Sorry, ik ben nou net niet zo'n computerkundige om de link te kunnen maken) Iemand anders misschien?
Hierin komen juist de succesverhalen voor. Ook die van mij (TS).
Voor mij was de juiste manier iemand zoeken die me daarin begeleidde. Hup, 3 x per week paard op de vrachtwagen en gaan met die banaan. Het komt erop neer dat je het 'gewoon' moet doen. Ja, je gelooft het misschien niet, maar als je de verhalen van die mensen leest, krijg je vanzelf er vertrouwen in dat het WEL kan. Maar nogmaals, zoek hulp van iemand. Dit kun je niet in je eentje en moet je ook niet willen.

ja weet iemand hoe je die link moet maken ik kan het zelf niet
wil wel weten hoe mensen van hun angst af zijn gekomen
meschien kan het nmij helpen om er ook van af te komen

**Geplaatst**: 24-08-10 11:27

Re: angst na val

Geplaatst: 24-08-10 11:27

Heel begrijpelijk hoor TO. Angst is een heel natuurlijk iets, mét een functie, net als pijn heeft het een 'waarschuwende' functie. Je lichaam heeft zoiets van 'dit liever niet nog een keer'.

Geestelijk heeft het natuurlijk ook enorme impact. Pijn, gips, ziekenhuizen, het aan de loop gaan met je paard.. Allemaal niet niks. Zoiets heeft tijd nodig, en zal alleen beter worden als je zelf niets overhaast. Gewoon weer langzaam aan beginnen, en pas echt weer op je paard gaan zitten als je er zelf 100% achter staat, wat andere mensen ook zeggen. Longeer hem in de bak, ook als er verkeer naast komt, zo kan je bijvoorbeeld zien dat hij niet reageert of schrikt van een gewone auto of vrachtwagen. Dat hij schrok van een vlakbij vallende kist nét toen je aan het rijden was, is natuurlijk goed te begrijpen. De kans dat zoiets weer gebeurt is gelukkig niet zo groot, hou dat in gedachten! Ga pas weer rijden (dus ook stappen!) als je er zelf een prettig gevoel bij hebt. Ik ben ook angstig geworden na een paar debiel harde vallen. Gelukkig is dat met de tijd minder geworden, ook door niets te overhaasten. Inmiddels ben ik al weer aardig over mijn schrik heen maar ik zat dus ook met buikpijn en korte, gespannen teugels te shaken op mijn (lieve) ruin. Heel herkenbaar dus. Succes!

**Geplaatst**: 24-08-10 14:47

Geplaatst: 24-08-10 14:47

vogens mij is deze het [RUI] succesverhalen over angst overwinnen

**Geplaatst**: 24-08-10 14:59

Re: angst na val

Geplaatst: 24-08-10 14:59

ik ben er gisteren weer op gesprongen en eens ik gewoon erop zat en aan het draven was, zat ik me gewoon af te vragen waar ik nu juist weer schrik voor dacht te hebben... ik hoop dat jij ook zo'n moment hebt op een keer TS... het enige wat ik nu nog blijf hebben is dat ik mn enkels goed inpak omdat ik echt geen paarden hoef tegen mn enkel wil (dan ga ik omhoog van de pijn denk ik)

**Geplaatst**: 24-08-10 15:13

Geplaatst: 24-08-10 15:13

ik begrijp helemaal wat je bedoelt, bij mij is het ook zo gegaan, behalve dat van die kist dan,
maar ik heb nooit meer de moed gehad om te rijden...
ik heb hier nu heel veel spijt van, dus ik hoop dat jij die moed wel vind.
vraag hulp aan mensen die goed met paarden kunnen omgaan, als er een tractor ofzo langskomt vraag dan of ze je paard kort kunnen houden.
veel succes

**Geplaatst**: 24-08-10 18:53

Geplaatst: 24-08-10 18:53

alles heel rustig beginnen.
en zorgen dat er iemand bij is misschien dat je je dan veiliger voelt.
of inderdaad heel veel praten met je paard dat wil ook nog wel eens helpen.

**Geplaatst**: 24-08-10 19:07

Re: angst na val

Geplaatst: 24-08-10 19:07

Dank je, Nagano.

Ik had er geen erg in dat het topic verplaatst is.
Nu kan ik het zelf ook weer volgen.
Is misschien echt een aanrader, om te zien hoe zoveel anderen er mee omgaan.

**Geplaatst**: 24-08-10 21:14

Geplaatst: 24-08-10 21:14

Soms is angst goed: het maakt je allerter op gevaar. Maar vaak laat angst je verstijven. Je adrenaline schiet omhoog net als je ademhaling. Zeker na een traumatische ervaring blijf je je vaak afvragen of het weer gaat gebeuren.
Ik help mensen met angst voor paard (rijden) met Neuro Linguistisch Programmeren (NLP).
Door NLP leer je je eigen denkpatronen (het stemmetje in je hoofd) op een positieve manier te gebruiken. Je bent zelf in staat om een negatieve ervaring om te buigen naar een positieve.
Tijdens de begeleiding krijg je eerst een intensieve NLP sessie, daarna gaan we een aantal balans lessen doen. Eerst naast het paard en daarna op het paard terwijl je op een bareback pad zit aan de longe. Door dat je zo een betere houding en zit ontwikkeld, groeit je zelf vertrouwen al enorm. We gaan in het tempo wat jij zelf aangeeft, dus nooit over je eigen grenzen heen. Het doel is een ontspannen ruiter die weer vol vertrouwen in het zadel zit.

Wil je meer weten, mail dan met info@stichtingpaardenmetplezier.com
In een intensief weekeind van vrijdag t/m zondag waarin je 1 op 1 begeleiding krijgt, kun je al weer van je angst verlost worden en weer plezier krijgen in het rijden.
Groeten, Anet
http://www.stichtingpaardenmetplezier.com

**Geplaatst**: 27-08-10 15:30

Geplaatst: 27-08-10 15:30

Het is ook niet makkelijk om na zo'n val weer op een paard te stappen en fanatiek
te gaan rijden.
Maar inderdaad, probeer eerst weer vertrouwen in het paard te hebben, en begin weer
van voren af aan. Met behulp van iemand anders is het ook makkelijk.
Je kunt ook eerst aan de longé oefenen. Als er weer een auto of een trekker
aan komt, moet je gewoon rustig blijven( ik weet, tis moeilijk, maar probeer het) en
laat hem stil staan en praat ondertussen met hem, laat hem kijken, en beloon hem als hij braaf
stil blijft staan.
Verder gewoon lekker doen wat jij met hem wilt doen, en je weet wanneer je zelf weer wat
meer met hem wil gaan doen.

**Geplaatst**: 27-08-10 15:35

Geplaatst: 27-08-10 15:35

ik ben na een val van een manegepaard ong 9 maanden ertussenuit geweest. toen ik weer wilde beginnen, ben ik op het allebraafste paard van de manege gestapt en met mijn instructrice eerst 4 x een half uurtje gereden, nu ben ik bijna zover dat misschien wel weer op dat paard(nwaar ik ben afgevallen)wil . ik heb geen angst voor dit paard ( ook niet gehad.
veel succes en plezier