Bokt.nl

kaatjemuts schreef:

@ otje, zo extreem is ze niet, het is meer adhd gedrag... ze kan ook tijden op het plek galoperen, sneller wil ze dan niet. alleen de draf, dan maakt ze zichzelf helemaal gek, helemaal als ze de merriegroep net wel/net niet kan zien.

kaatjemuts schreef:

polly2 schreef:

Het lijkt net alsof ik het verhaal van mijn Jazzmerrie lees. Die was ook zeven toen ik haar kocht, verreden en had drie veulens gehad.
En ook zo druk, heet en paniekerig.
Bij mij was het: de aanhouder wint, geduld is een schone zaak en vooral zelf onverstoorbaarheid en rust uitstralen.
In het begin kon ik niet eens opstijgen op mijn merrie. Extra lastig was, dat ik door een breuk in mijn bovenarm daar een pen met schroeven in had zitten en ik mijn arm niet goed omhoog kon doen en er geen kracht in had. Daarom moest ik opstappen met een krukje. En dat kan knap lastig zijn als een paard steeds omhoog komt zodra ze denkt dat je er op wilt.
Ik kan je wel een tip geven: kies voor een plan van aanpak en blijf daar ook bij. Houd dat beleid aan, dag in dag uit.
Ik heb voor het strenge, doch wel geduldige beleid gekozen. Ik ben van mezelf heel geduldig en dan ook ijzig kalm. En dat was exact wat dit paard nodig had (velen voor mij hadden het al opgegeven met dit paard). Kortom: ik was altijd dezelfde strenge maar duidelijke ruiter.
Ik ben begon met stappen, stappen en nog eens stappen en daar tussendoor halthouden. Halthouden was gelijk hup omhoog bij dit dier, want ze wilde niet stilstaan, ze wilde terug naar de andere paarden en dacht dat sneller te kunnen bereiken door te blijven lopen. Wat ik dan deed was het omhoog komen negeren. Niet op schelden, niet op mopperen, niet afstraffen, geen emotie van mezelf. Niks...gewoon wachten tot ze weer met vier benen op de grond stond en dan weer stappen. Dan nog een keer proberen en zodra de merrie maar een halve seconde echt even stil stond zoner omhoog te komen...dan belonen en afstappen en haar terug naar de anderen brengen.
Dit heeft heel goed effect gehad.
Valkuil in dit soort dingen is dat je eigenlijk vindt dat het toch "normaal" moet kunnen. Zoals die enkele dag die er tussen zit dat het paard zich wel normaal gedraagt. Dat moetje zelf uit je hoofd zetten. Want bij zo'n paard gaat het niet normaal.
Als je dit kunt uitbouwen zoals ik beschrijf zou het de sleutel kunnen zijn naar dat jij de aandacht van het paard op jou kunt laten focussen.
Bij mij ging het met sprongen vooruit en kon ik al snel gewoon draven en van draf ook weer een goede overgang terug rijden. Ik heb de merrie nu zes jaar en ze gaat nooit meer weg. Wat een fijn paard heb ik nu. En braaf....dat wil je niet geloven. Stilstaan is helemaal geen probleem meer. IK rijd er mee in het bos, ik spring en dressuur en we zijn er nu aan het beleren voor de kar en ook dat lijkt super te gaan,
Ik wed dat je hier tig tips krijgt dat je grondwerk moet doen. Maar als het zo is dat het paard zulk geconditioneerd gedrag met rijden vertoont, dan los je dat ook alleen maar op door die conditionering met rijden te doorbreken.
Op de grond was mijn merrie altijd al braaf: netjes stilstaan, braaf de trailer op, voetjes geven...allemaal geen probleem....de stress ed begon echt pas op het moment dat er iemand op ging zitten. En dat had zijn redenen bij dit dier, want er was al veel verkeerds gebeurd.
Ik hoop dat je mijn verhaal een beetje kunt volgen en dat je er wat aan hebt. Ik ben van mening dat jouw mentale verandering eerst moet gebeuren (ik zeg niet dat je het nu fout doet hoor...) in die zin dat je het paard echt accepteert zoals het is en niet steeds denkt: dit moet toch anders kunnen, want soms kan het wel.... (dat is bij mij namelijk echt van invloed geweest)

hier herken ik idd mijn merrie in... het stappen heb ik geprobeerd, het ging een paar dagen goed, toen ging ze flippen (4 benen de lucht in en bij het neerkomen je uit het zadel rukken).... halthouden gaat redelijk, maar moet niet te lang duren....
mijn probleem zit echt in de overgang stap, draf... ze galoppeerd dan aan, meestal na een uurtje is ze erg moe en dan kan ik een paar keer aandraven en als ik haar uit haar balans haal (kleine volte). Ik heb dus normaal geen geduld, maar nu lukt het redelijk...
Dat 'normaal' in je hoofd hebben, dat herken ik helemaal, ook omdat ze er soms goede dagen tussen heeft... ik zal proberen mij erover een te zetten.
Ze vertoont dit gedrag dus idd alleen met rijden, aan de hand is ze wel op mij gericht en als er iets is, dan zoekt ze ook steun, vertrouwen is er dus wel...
Mag ik vragen hoe lang het bij jou heeft geduurd voordat ze enigszin normaal te rijden was??
.

kaatjemuts schreef:

@

Ze is wel een tijdje rustig geweest, toen ging het erg goed, dit gedrag was vooral in het begin en om 1 of andere reden is t weer begonnen. Het kan ook een reactie op mij geweest zijn, ik sta niet bekend om mijn geduld en ik ben met haar ook al eens ontploft. Maar dan alleen met woorden, slaan ofzo dat doe ik natuurlijk niet bij zo'n paard...
het kan zijn dat ze geschrokken is van mijn gespannen reactie. Dit extreme gedrag komt, naar mijn gevoel, uit stress van iets, ik weet alleen niet wat... misschien toch een idee om op zoek te gaan naar een stalling waar ze in een kleinere groep buiten kan staan.

kaatjemuts schreef:

nou ja, sla mij maar lek.... Ik heb net op haar gereden en ze was redelijk rustig, geen gehuppel en gebok.... Heb eigenlijk wel lekker gereden. Heb ook nog ff in de enge bak gereden en daar was ze iets heter.
Heb geprobeerd mijn benen ietsjes meer aan te leggen en daar werd ze wel ietsjes heter van, maar kreeg daardoor wel meer contact en concentratie.
Ik heb haar concequent aangepakt, maar merkte nu ook dat hoe meer handdruk ik neem, hoe erger t wordt....
Ik ga verder de hier gegeven tips aan de gang, ben benieuwt hoe t de komende week gaat...

Miska schreef:

@ polly2

Een paard kan ook uit onzekerheid die rol hebben aangenomen in de kudde, dan komt het wel uit wantrouwen voort bijvoorbeeld als ze zelf net verhuist is of de andere paarden in de kudde verhuizen dan worden ze dominant uit angst en dat verschil is maar heel klein om te zien.
Is bij honden ook namelijk.
.

kaatjemuts schreef:

nou ja, sla mij maar lek.... Ik heb net op haar gereden en ze was redelijk rustig, geen gehuppel en gebok.... Heb eigenlijk wel lekker gereden. Heb ook nog ff in de enge bak gereden en daar was ze iets heter.
Heb geprobeerd mijn benen ietsjes meer aan te leggen en daar werd ze wel ietsjes heter van, maar kreeg daardoor wel meer contact en concentratie.
Ik heb haar concequent aangepakt, maar merkte nu ook dat hoe meer handdruk ik neem, hoe erger t wordt....
Ik ga verder de hier gegeven tips aan de gang, ben benieuwt hoe t de komende week gaat...

polly2 schreef:

kaatjemuts schreef:

@

Ze is wel een tijdje rustig geweest, toen ging het erg goed, dit gedrag was vooral in het begin en om 1 of andere reden is t weer begonnen. Het kan ook een reactie op mij geweest zijn, ik sta niet bekend om mijn geduld en ik ben met haar ook al eens ontploft. Maar dan alleen met woorden, slaan ofzo dat doe ik natuurlijk niet bij zo'n paard...
het kan zijn dat ze geschrokken is van mijn gespannen reactie. Dit extreme gedrag komt, naar mijn gevoel, uit stress van iets, ik weet alleen niet wat... misschien toch een idee om op zoek te gaan naar een stalling waar ze in een kleinere groep buiten kan staan.

Als je paard onzeker en onderaan in de rangorde zou zijn, dan kan ze onder de indruk geweest zijn van je. Maar je vertelt dat dit niet zo is...

Ik denk dat het paard probeert jou te overrulen. Je vergelijkt het met ADHD. Toevallig heb ik veel met jongeren en kinderen met ADHD gewerkt in het verleden. Die doen dat ook...als jij druk bent....zij nog een tandje harder...
Paarden kunnen dat ook hebben.

Ik vind het knap dat je dit bij jezelf kunt onderkennen.
Maar probeer bij dit paard echt een andere modus te vinden: onverstoorbaar....en ze hoort je alleen als ze het goed doet. (werkt bij die kinderen ook). Timing is daarbij belangrijk.
Dus alles negeren....dat wil niet zeggen dat je nietmag corrigeren, maar dat doe je zwijgend (zie min vorige post over dat galopperen). Pas als ze het goed doet...dan klinkt jouw stem.
En dit is iets dat je ook al wel op grond in de omgang kunt toepassen. Als ze braaf een voetje geeft...laat het maar horen! Op deze manier kun je goede dingen positief bekrachtigen en kom je door verkeerd geconditioneerd gedrag heen. Doordat jij je ineens anders gedraagt, hoeft ze zich niet "waar" te maken en je zult zien dat het effect heeft (niet de eerste keer meteen hoor).