Het klinkt mij eerder in de oren alsof je paard heel goed weet dat hij toch gewoon steeds kán gaan stappen. En als het kán, dan doet hij dat, want dat kost minder moeite.

Hoe oud is het ruitertje? HOed gevorderd is ze al met rijden? En in hoeverre heeft ze al een onafhankelijke zit?
Het is wel een flink paard, voor een kleine ruiter die nauwelijks met haar benen rond de buik kan komen is het misschien wel erg lastig om haar been er goed bij te houden en met haar lichaamsgewicht ook de voorwaartste hulp te blijven geven bij de relatief grote drafbeweging. Houd ze bijvoorbeeld niet net even de teugels teveel vast op het moment van aandraven om haar evenwicht te zoeken? Of kijkt ze soms even naar beneden kijkt waardoor ze onbewust een stap-hulp geeft?

Wat laat je haar doen als het paard weer in stap valt? Heb je de ruiter wel eens een wat stevigere por laten geven met haar kuit als hij weer uit draf valt om je paard aan te geven dat het 'menens' is dat hij gaat draven? Ik zou in elk geval niet mee gaan hollen en dergelijke, je moet de ruiter leren hoe zij het zelf op kan lossen.

Helpt het misschien als je eerst zelf even een kwartiertje op je paard rijd voordat de les begint zodat hij een beetje op gang is gekomen?

Los daarvan lijkt dat gedoe met die zweep ook iets om aan te gaan werken, het is vreemd dat zo'n jong dier daar zo'n negatieve associatie bij heeft dat je er niet eens mee kunt rijden.