Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Paardentango schreef:Marceldufour schreef:Dat is een vraag die ik niet beantwoorden kan, daar ik dat nooit doe.
Dat vroeg ik niet, ik vroeg waarom ze dat doen ? Daar is toch wel een reden voor om zo laag en rond te rijden.
Vraag het aan Mona, nou bij deze....
Paardentango schreef:Nou wat gek, ik dacht dat ik ergens had gelezen dat je nogal wat wist van de sport en ook een beetje springt toch? Je weet in ieder geval heel veel van dresuur toch?
Ik zou graag willen weten waarom dat is.
Stel uw vragen hier.
Dat staat er, en ik zou graag willen weten waarom dat dan zo gaat, want ik begrijp het niet zo goed.
jasmijn78 schreef:Hey wat grappig![]()
Meld zich![]()
Ik zit met het volgende probleem: Tot mijn 18e heb ik zeer fanatiek gesprongen en SGW gereden. Ik had daarvoor en superpony. Snel, handig, kwam altijd uit en voor de dooie dood niet bang (zie profiel) We sprongen M, toen werd ik echt te groot voor haar. Pony verkocht en een paard gekocht. Aangezien dressuur amper nog in mijn woordenboek voorkwam moest en zou ik hiermee ook springen. Het werd een 3-jarige merrie (puriosoxzuidhornxcourville). Helaas werd het springen een flop. Tijdens het springen werd ze zo heet en zo angstig dat er geen houden meer aan was. Destijds 18-19 jaar en erg overmoedig dacht ik; dat krijg ik er wel uit wat resulteerde in een keiharde val, koprol met paard en al door de hindernis. Wekenlang bont en blauw geweest (goed afgekomen, want mijn cap droeg ik alleen op wedstrijden
dan bleef die netjes...
) Met dat paard heb ik voor mijn en haar eigen veiligheid niet meer gesprongen. Daarna wel nog een tijdje met ene paard van een ander wedstrijden gesprongen (tot L) maar mijn lef en vertrouwen was weg... Dat paard werd kreupel en toen kocht ik mijn huidige dressuurpaard (die nu ZZ-licht loopt). Die brave borst doet alles wat ik vraag, maar hij heeft gewoon geen spring talent. Hij zal nooit stoppen, maar hij vergeet gewoon vaak zijn landigsgestel in te trekken. En dat komt mijn zelfvertrouwen ook weer niet ten goede (let op; dit is alleen met springen, want verder ben ik absoluut geen bangepoeperd te paard... Heb altijd mijn eigen paarden zelf zadelmak gemaakt, rijd gewoon buiten etc)
Maarrrrr... Ik heb nog een nakomeling van mijn eerste paard. Een Jackson. En die kan wel springen (voor zover ik het kan beoordelen). Hij heeft lef, en hij vindt het leuk (sprong als veulen al uit zichzelf de hindernisjes in de bak, springt zijn hele leven al regelmatig over omheiningen en sloten. Paard is inmiddels 8, loopt Z dressuur. Springt regelmatig aan de lijn (schijtert die ik ben). Hij is handig, wil en gaat altijd. Hier hangt een springzadel in de kast, twee jaar terug gekocht, want ik was van plan mijn springcarriere met hem weer nieuw leven in te blazen. Heb het zadel 1 keer gebruikt en met hem een parcoursje van circa 80/90 cm gesprongen... Hij stopte niet, kwam goed uit, werd niet heet etc. Nu zal je denken; gewoon doorgaan! Maar ik blijf kniezen.... Hij doet het zo braaf dan ik bang ben dat ik mijn bibbers op hem overbreng en dat hij dan straks niet meer wil....
Ik heb er nu zelfs zo'n punt van gemaakt dat ik zelfs al de bibbers krijg van balken op de grond (omdat mijn ene dressuurpaard zo onhandig is, die is al een paar keer met balken draven bijna op zijn snufferd gegaan)
Wat zijn goede, simpele oefeningen om het vertrouwen (die van mij dus!) weer terug te krijgen? Hoe zet ik sprongen of een lijntje neer die bijvoorbeeld altijd uitkomen? (ik spring overigens, als het dan toch moet, liever een hindernis van 80/90 cm dan lager... Lager 'vergeten' ze snellet te springen heb ik het idee) Het gaat mij niet zozeer om de hoogte, ik wil weer het gevoel hebben dat ik op de juiste manier aanrijd...
Paardentango schreef:Toch gek, ik doe ook veel dingen zelf niet, maar ik wil altijd wel weten waarom anderen iets doen. Al was het maar om een eigen keuze te maken wat ik dan wel wil of ga doen.
Moet als docent dingen op zijn minst kunnen uitleggen, en begrijpen, kan ik dat niet dan kan ik mezelf ook niet echte docent noemen toch?Je zit toch zelf in het springen, ik heb dat ergens gelezen dacht ik.
ilse86 schreef:een van de paarden die ik rij (ben zelf dressuurmuts) is helemaal into het springen. als ie al een hindernis ziet, gaan die oortjes er al op en is ze niet meer te houden. het liefst gaat ze ook heel hard naar de hindernis. vervolgens wil ze absoluut niet raken. gevolg: ik bijna gelanceerd. hoe kan ik met iets meer beleid naar die hindernis, zonder m t bit achter z'n oren te trekken? (en gelanceerd te worden)
Paardentango schreef:Nou wat gek, ik dacht dat ik ergens had gelezen dat je nogal wat wist van de sport en ook een beetje springt toch? Je weet in ieder geval heel veel van dresuur toch?
Ik zou graag willen weten waarom dat is.
Stel uw vragen hier.
Dat staat er, en ik zou graag willen weten waarom dat dan zo gaat, want ik begrijp het niet zo goed.
MarcelDufour schreef:Paardentango schreef:Nou wat gek, ik dacht dat ik ergens had gelezen dat je nogal wat wist van de sport en ook een beetje springt toch? Je weet in ieder geval heel veel van dresuur toch?
Ik zou graag willen weten waarom dat is.
Stel uw vragen hier.
Dat staat er, en ik zou graag willen weten waarom dat dan zo gaat, want ik begrijp het niet zo goed.
Hoe kan ik nou iets vertellen over wat ik niet weet? Je kan dan wel blijven herhalen, maar dat zal je dan aan een ruiter moeten vragen die wel in dat systeem rijdt. Aan de groenteboer vraag je toch ook niet of ie verstand van oliekachels heeft?
knooopje schreef:super topic dit!
kunnen we allemaal wat van opsteken!
maar nu lees ik bij de vraag over paarden die naar de sprong toe rennen,dat het moeilijk is om daar antw op te geven,zonder het gezien te hebben,medische redenen worden genoemd en dat een paard gek is,alleen mis ik toch wel wat info in het antwoord.
er zijn veel paarden die naar de sprong toe rennen uit angst,vaak gereden door ruiters die niet mee gaan op de sprong,en die hun paard iedere keer uit het ritme trekken,of de 40 plussers volle polle blind er op aan!
ik kom veel van dit soort paarden tegen,meestal gereden met martingaal waardoor het paard naar de sprong rent en dan naar de martingaal toe springt.
het zou jammer zijn als half bokt zegt mijn paard is gek want hij rent naar de sprong toe,terwijl het heel vaak angst is.
edit typo
smurvaas schreef:NatasjavE schreef:Volgens mij worden paarden zowiezo al van af en toe wat springen al meer los in het lijf..
Ja, dat denk ik zeker ook. Maar niet iedereen heeft het lef om te springen![]()
En is het verstandig om te springen als je het zelf niet goed kan, en je een jong paard hebt??
_Claire schreef:Ik heb een vraagje..
Ik heb een pony die onwijs goed kan springen en het ook erg leuk vind.. Maar het probleem is dat ze al snel veel en veel ste hard gaat. Ik moet haaar ook zeker niet gaan tegen houden door middel van ophoudingen, want dan gaat ze onwijs springen op de plaats. Ik maak mij ook al zo zwaar mogelijk maar dit helpt ook niet helemaal. Aan de dressuur ligt dit niet met diep zitten, want in de dressuur reageert ze hier wel op. Wat kan ik hierin het beste doen?