Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Agnes75 schreef:Als je een paard recht rijdt, dan zal hij op de hoefslag altijd wat naar buiten kijken! Rijd je schoudervoor op de hoefslag? En houd je op de hoefslag je binnenbeen er wel goed bij in de bochten?
Verder rijd je stelling met je buitenteugel en je binnenbeen. Ik denk dat je paard nog niet goed genoeg aan je binnenbeen is. Je kunt dit controleren door je buitenhand in de wending op zijn plaats te houden en dan te proberen met je binnenbeen de wending te rijden. Je moet dan wat gewicht op de buitenteugel gaan voelen en je paard zal gaan nageven op de binnenteugel. Als dit niet gebeurt, dan moet je je paard (nog) beter aan je binnenbeen maken.
Zesiram schreef:Mijn paard doet/deed dit ook heel erg. Toen hij net onder het zadel was, heb ik een tijdje een fout gemaakt met sturen ( te veel hand, te weinig zit, geef het gewoon eerlijk toe ) met name aan één kant, omdat ik zelf moeilijk kon zakken met mijn zitbeenknobbel.
Hierdoor heeft mijn paard een bepaalde reactie ontwikkeld op mijn stuurhulpen: uitbreken en gaan rennen. Ik kreeg dat niet onder controle en reed vaak op de gok een wending in de hoop dat het niet zou gebeuren. Soms deed hij het niet, soms ging ik verzitten en dan brak hij weer uit. Het was gewoon een ingesleten reactie, die ik een tijdje heb bevestigd door er verkeerd op te reageren.
Ik ben helemaal terug naar nul gegaan: eerst ontspanning, daarna absolute tempocontrole, en dan nagevelijk en buigzaam op twee teugels. Daar begin ik elke training mee, en soms stap ik een half uur voordat ik het goed heb en hetzelfde in draf ga proberen. En het gaat steeds makkelijker en sneller.
Als ik nu een bocht maak en ik voel dat hij wil uitbreken, geef ik een zithulp om zijn tempo onder controle te krijgen, vraag ik hem na te geven op de buitenteugel ( zodat ik aan de binnenkant kan gaan zitten ) en dan kan ik de bocht gewoon verder rijden. Ik kan hem van links naar rechts buigen op elk moment in de wending, omdat hij echt nageeft en ik daar gewoon veel meer zorg aan besteed.
Eerst moest ik elke keer terug in stap om het recht te zetten, ondertussen ben ik handig genoeg om alleen mijn tempo in draf wat aan te passen. De volgende stap is dat ik hem ook in galop weer goed onder krijg. Het kost verschrikkelijk veel tijd als zo'n reactie er eenmaal in zit, maar ik vind het meer dan de moeite waard om er veel tijd aan te besteden. Hij luistert nu echt, hij is soepel en ik kan hem vertrouwen. Daarbij is hij echt nagevelijk en veel losser in de hand. Een beetje in het wilde weg hopen dat hij wel doet wat ik ongeveer vraag, daar heb ik geen zin meer in.