1133 schreef:ik ken het ritueel nou wel zo'n beetje ;
vanuit draf op stap stilstaan , oren naar voren , beetje trillen , snuifen , enkele seconden stilstaan , omdraaien , en naar huis .
gelukkig gebeurd het niet elke rit . maar af entoe , maar het blijft vervelend natuurlijk
Dan is het simpel: zorgen dat ze blijft draven. Drijf, geef d'r een tikje, ram erop los. Mijn paard heeft dat nou ook ontdekt: "als ik nou steeds langzamer ga lopen kan ik zometeen gauw omdraaien en naar huis rennen!" Uitgekookte leperd
Terwijl als hij echt bang is hij ineens als aan de grond genageld staat, ook vanuit draf. Een paard reageert heel primair op iets dat ze eng of verdacht vinden: ze staan meteen stil, of draaien meteen om, of wat je paard ook doet. Ze gaan niet eerst lopen denken van: heee, daar is wat, wat zou het kunnen zijn, misschien is het wel eng. Als een paard eerst vertraagt, bijvoorbeeld binnen de gang of van draf eerst naar stap gaat om zich dan aan te gaan staan stellen neemt ze je in de zeik

Paarden denken namelijk niet zo, maar inderdaad als ze je niet vertrouwen als leider zullen ze ook niet in schrik omstandigheden naar jou "kijken" voor advies, maar zelf beslissen wat ze doen. Geef ze eens ongelijk! Voor hetzelfde geld is er wel echt een tijger