Bokt.nl

JeroenK schreef:

Trouwens, mocht je het zelf proberen, zorg dat wel dat als ie gaat dat ie niet omkeert en terug naar huis rend.. Dus goed voorwaarts houden..

hestejente schreef:

Zucht... als jij er bij bent is ze toch niet alleen. Het gaat erom dat ze je kennelijk niet genoeg vertrouwt. Zorg dat jij samen met dat paard een kuddetje wordt, en dat jij daarin de leider bent. Wedden dat je dan weer naar buiten kunt met d'r?

wopkelover schreef:

JeroenK schreef:

jullie zijn wel erg geduldig zeg, bij mij is het gewoon 1 keer doorpakken en daarna heb je er nooit weer problemen mee..

nou als jij dat kan kom dat dan ff doen hahah
dan ben je mn held hahah

hestejente schreef:

De titel van je topic klopt niet. Je paard hoeft helemaal niet alleen naar buiten, jullie gaan samen. Hoe lang heb je haar? Hoe zijn jullie verhoudingen?

Met mijn ruin, die ik nu iets langer dan 4 maanden heb, heb ik precies hetzelfde probleem (gehad). Hij wilde niet en vond ook nog eens alles eng. Dat uitte zich in zich vliegensvlug omdraaien, soms op zijn achterbenen, maar meestal door de kop omlaag te gooien (waarmee ik het stuur kwijt was), het bit vast te pakken en zich tegelijkertijd om te draaien, vroemmmmmm weer naar huis. Ik grondwerkte me te pletter, aan de hand liep hij meestal braaf mee maar ik hoefde niet te proberen om meer dan 10 meter te rijden, dan ging het kataklopkataklop weer naar de wei. De laatste keer dat ik het voor onze crisisperiode probeerde kwam hij op zijn vlucht naar huis een spoorwegovergang tegen waar net een intercity overheen denderde. Hijgend stond hij met zijn borst tegen de spoorboom, om verder te rennen zodra de boom omhoog ging. Dat was niet zo leuk

Ik was ten einde raad. Tot... ik ontdekte wat de vooraankondiging is. Hij mest namelijk eerst, loopt dan nog heel even door en pas dan draait hij zich om om terug te galopperen. Wat werkt: zodra hij mest mag hij niet meer opzij kijken, niet meer wiebelen en niet vertragen. Zo lang ik hem goed tussen mijn benen houd lukt het vrij aardig om hem aan het lopen te houden. Ook draait hij steeds wanneer hij het toch probeert naar rechts, daarbij maakt hij alvast een galopsprongetje en hoe meer vaart hij heeft, hoe makkelijker het is om hem om te trekken, gewoon sleuren aan de rechterteugel tot hij weer met z'n neus de goede kant op staat. Lekker belangrijk dat het niet zo hoort in de dressuurring, wie niet horen wil moet maar voelen. Als de voorkant dan weer in de goede richting staat helpt het niet om been te geven of hem aan te tikken, daarvan gaat hij alleen maar achteruit rennen, de kant op die hij op wil Wat wel werkt: voorwaarts op stem. Als ik "Nou, HUP!!!" roep loopt hij heus wel Of desnoods achterwaarts, maar wel in de richting die IK wil. Na een meter of 100 (ja, ik ben dus die malloot die je vaker dan me lief is tientallen meters achteruit kunt zien rijden door de polder ) is hij dat zat en kiest in de regel eieren voor zijn geld. Verder is het zaak om hem bezig te houden, het is niet een paard waarop je tijdens je buitenrit de omgeving in ogenschouw kunt gaan zitten nemen, dan hangt hij je in een boom/in een greppel/in het prikkeldraad of laat hij je achter tussen de jonge aanplant van een akkerbouwer in de buurt.

Dat was het niet willen. Af en toe durft hij ook niet, en dat vereist uiteraard een andere aanpak. Wanneer hij enge hekjes/eng gras/een enge ligfietser/ eng whatever ziet mindert hij vaart, ik geef dan dus been. Normaal gesproken heb je twee opties: erlangs in een hoger tempo of 'm aan het engs laten ruiken/voelen. Dat laatste gaat 'm bij ons niet worden, dan sjeest hij weer terug naar huis. Dus wanneer hij begint te snurken laat ik hem in tölt of in een stevige draf langs het engs gaan, daarbij ben ik erop voorbereid dat hij er met een GROTE boog omheen wil, en ineens opzij kan springen. Opzij springen is niet erg, zolang hij maar in beweging blijft en met de neus de goede kant op. Wanneer hij er dan langs is prijs ik hem en aai ik hem, hij zucht dan vanuit zijn tenen en doet tevreden zijn hoofd weer wat omlaag. En zo krijgt hij steeds meer zelfvertrouwen en vertrouwen in mij

Oftewel: zoek eerst uit of het botte onwil is of angst, of beide, en hoe je dat kunt herkennen. Leer je paard lezen. Eerst begrijpen, dan nadenken en de uiteindelijke oplossing is een eitje. Dus: als het lomp verzet is hoef je alleen maar slimmer (en dat ben je) en koppiger (en dat kun je worden) te zijn dan je paard. Is het angst, stel haar dan op haar gemak en prijs haar de hemel in wanneer ze toch durft. Succes

aeolusnr1 schreef:

Er zijn hier al heel veel goede antwoorden en tips gegeven, en toch kies jij uiteindelijk voor er nu maar weer een andere pony voor te laten lopen.
Zo kan ieder kind op de kermis ook rijden hé, het klingt niet aardig maar het is wel de waarheid, leer je paard te begrijpen, en daar dan gepast op te reageren, zorg dat jij de leider bent, want in de ogen van jou paard ben jij zeker niet de leider, want dan zou hij zo niet reageren.
Jou paard kan best naar buiten, doorzetten en consequent en eerlijk handelen tegenover je paard.
Neem privéles , en echt meer dan één keer, dit probleem ligt echt niet aan je paard hoor, het probleem zit bij jou.
Je mag me steeds contacteren als je wil.