Angst met rijden op eigen paard

Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
YildizArabs

Berichten: 3246
Geregistreerd: 10-10-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-03-09 20:34

poes schreef:
Ik ben een grote fan van grondwerk, maar problemen en angst bij het rijden kan ik alleen in het zadel oplossen. Wel ga ik het paard voldoende basis geven vanaf de grond (Ho = Ho, wijken voor druk, reageren op stem, in balans kunnen lopen etc) maar rijden leer je door te rijden.


Ik kan dit natuurlijk niet voor TS invullen, maar ik begrijp uit haar stukje dat ze wel kan rijden naar bang is voor het gedrag van haar paard onder het rijden. Dat kun je juist heel goed op de grond oplossen! Doordat je op de grond controle gaat krijgen over het gedrag van je paard (richting, snelheid, etc), zal het met het rijden ook vanzelf beter gaan.

Loukie

Berichten: 63
Geregistreerd: 28-03-09
Woonplaats: Onder de rook van de Hoogovens

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-03-09 10:46

Het klinkt toch dat je je over je angst heen moet proberen te zetten. Probeer haar een keer te overbluffen als ze een 'streek' probeert uit te halen.
Je zegt dat je op andere paarden niet bang bent? Het zou toch zonde zijn als je dit probleem niet de wereld uit kon helpen.
Want je wil haar niet verkopen zeg je. En bij je instructrice doet ze het niet. Dus je paard probeert jou uit.
Wat is het precies waar je bang voor bent? Je hebt de slof erbij, zodat ze het hoofd niet tever in de lucht kan gooien en je haar bij je kunt houden. Ik heb ook eens zo'n merrie gereden. Hoe terughoudener ik werd, hoe brutaler zij werd.
Denk dat je echt eens door moet pakken. Misschien met hulp van je instructrice?

xAnnouk
Berichten: 2714
Geregistreerd: 01-02-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-03-09 13:55

mijn pony is heeeeel snel met rijden en als ze niet rijd is ze super lief

poekie01
Berichten: 90
Geregistreerd: 04-04-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-03-09 21:47

Ik heb ook zo'n stom probleem!
Vroeger wedstrijden gereden op mijn pony. Nu 40 jaar en de B pony van mijn dochter ingeruild voor een haflinger omdat ik zelf ook recreatief wil gaan rijden (na 22 jaar).
Mijn dochter begeleid ik met een buitenrit met een touw naast wandelen voor extra veiligheid, dit gaat super vooral omdat we gezellig kletsen (8km lang!). Deze week aan de halter 2 meiden van 9 en 11 jaar er samen opgezet en gewandeld, ging ook super!!
Superbrave pony, maar zelf ben ik onzeker als ik er alleen op wil rijden en dat merkt hij gelijk natuurlijk!
Hier baal ik ontzettend van en ik wil niet rijden voor ik zelfvertrouwen heb om niet wat kapot te maken door mijn onzekerheid. Vorige week heb ik in één keer even de knop omgedraaid en een stukje buitengereden in de berm en dit ging super omdat ik uitblonk in zelfvertrouwen en nu is het een beetje weer weg!? Snap het zelf ook niet, zal de leeftijd wel zijn en ik lees te veel op Bokt over haflingers over hoe eigenwijs ze kunnen zijn, wat mij afschrikt terwijl het een super pony is!!
Stom, maar baal wel.
Vanaf volgende week komt iemand met ervaring, lijkt me beter voor mijn zelfvertrouwen om met haar erbij te beginnen, dan één keer zelf weer te rijden en dat de pony mijn onzekerheid voelt! Terwijl ik mijn dochter er rustig op zet en er zelf naast loop!! Wie snapt dit?

poes

Berichten: 25756
Geregistreerd: 23-01-04
Woonplaats: Gent

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-03-09 22:40

yildiz schreef:
Ik kan dit natuurlijk niet voor TS invullen, maar ik begrijp uit haar stukje dat ze wel kan rijden naar bang is voor het gedrag van haar paard onder het rijden. Dat kun je juist heel goed op de grond oplossen! Doordat je op de grond controle gaat krijgen over het gedrag van je paard (richting, snelheid, etc), zal het met het rijden ook vanzelf beter gaan.


Doordat ik in het rijden nogal een angsthaas ben, doe ik erg veel grondwerk. Ik kan een paard vanaf de grond vaak veel meer laten doen dan de meeste mensen, en dit maakt in het rijden idd wel een verschil uit, maar als het erop aankomt zijn het toch dingen die ik moet aanpakken door te rijden.

marijkedam

Berichten: 1753
Geregistreerd: 14-08-03
Woonplaats: Thorn

Re: Angst met rijden op eigen paard

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-09 07:55

Ik heb het dit weekend nog eens goed besproken met mijn instructrice en ik ga volgende week kijken bij een paardje die ik evt kan gaan bijrijden. Het paard heeft dezelfde fratsen, maar gaat stilstaan ipv rennen. En is net als de mijne niet de makkelijkste. Hopelijk krik ik hiermee mijn zelfvertrouwen wat op.
Zaterdag nog wel gereden met les, en ging goed, maar dan is er iemand bij die telkens bijspringt natuurlijk.

Maar ik moet wel zeggen dat het me verbaasd en ook wel steunt eigenlijk hoeveel mensen hier toch wel last van hebben.

nomorebokt
Berichten: 1362
Geregistreerd: 13-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 08:08

Ik weet precies wat je voelt.

Ook ik stop met functioneren en maak vaak het probleem erger dan het is door me op te spannen. Aanpakken durf ik dan niet meer omdat hij of heel erg ging staken, of pijlsnel omdraaide en wegschoot. Als een vriendin erop ging zitten probeerde hij wel iets maar hij was vrij snel in het gareel gezet.... Wel veel grondwerk gedaan (wat goed ging), maar door zijn pubertijd begon hij steeds meer grenzen op te zoeken en te verleggen...en hij won. De lol in het rijden was weg. Ik werd steeds onzekerder en terughoudender. Uiteindelijk hebben we besloten om - voordat het echt mis zou gaan - om hem te verkopen.
Ik heb nu een super lief paard dat gewoon blijft lopen als je even zit te rommelen. Hierdoor heb ik ook weer lol in het rijden.

Jannepauli

Berichten: 10818
Geregistreerd: 21-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 08:37

Citaat:
Maar ik moet wel zeggen dat het me verbaasd en ook wel steunt eigenlijk hoeveel mensen hier toch wel last van hebben


Je moest 's weten! Het komt in alle geledingen voor, van laag tot hoog, en om allerlei redenen. Het verbaast me dat er maar weinig lesgevers zijn die dit probleem aanspreken en weten te hanteren, vooral omdat het juist veel voorkomt. Angst en paarden is kennelijk 'not done'.. ;) maar ja, niet iedereen is psycholoog!

Angst op zich is natuurlijk helemaal niet verkeerd - het is een mechanisme om je te behoeden voor misstappen die je gevaar opleveren. Zonder angst zou je al gauw in de problemen komen. Het wordt pas vervelend als de angst de overhand neemt, je doen en laten gaat beïnvloeden op een manier zodanig dat je niet meer prettig kunt functioneren. En dan bedoel ik niet alleen de angsten die mensen uitstaan als ze aan fobieën lijden, maar de kleinere dingen zoals in jouw geval.
Als je er van overtuigd bent dat jij en je paard goed samen door een deur kunnen in normale omstandigheden, en het niet een kwestie is van een verkeerde combinatie, dan moet je proberen je angst te doorgronden. Waar ben je precies bang voor? Voor vallen? Voor controleverlies? En wanneer ben je bang? In de rijbak, buiten?

Angst legt meestal onvolkomenheden bloot: je bent misschien ergens onzeker over en dat groeit uit tot een punt waar de onzekerheid de baas wordt over je gedachten. Het is aan jou om te analyseren waar die onzekerheden zitten en om het daarbij behorende verwachtingspatroon aan te spreken.

Binnen dit topic gaat het misschien te ver om er al te uitgebreid op door te gaan maar er zijn legio technieken om van je angst af te komen. Mindtuning, EFT .. tik in google maar 's "angst onder controle" in en je bent wel een tijdje bezig!
Daarnaast zijn er ook de mogelijkheden die door andere posters al genoemd zijn, waarvan de belangrijkste toch zijn: verbeteren van je rijtechniek (stevig in het zadel zitten, zelfs als je paard aan de rennert gaat), vertrouwen opbouwen met grondwerk, gehoorzaamheid en de one-reign stop ( omhalen en afremmen van je paard in noodsituaties).

saskia_g
Berichten: 56
Geregistreerd: 14-03-09
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 12:39

he Jannepauli, ik heb net een topic bij praktijkproblemen gezet dat ik eraf gevallen ben en toch geschrokken..Ik heb goed over je vragen nagedacht in ik ben denk ik bang om te vallen. Als ik even geen controle meer heb dan los ik het al rijdend wel op. ik snap niet dat ik bang ben om te vallen want er is nog nooit iets ergers gebeurt dan blauwe plekken of spierpijn. ik denk dat ik gewoon bang ben dat een paard ineens raar gaat doen, door ervaringen uit het verleden. maar ja, als je bang bent om te vallen wat dan? Wat kun je verder doen? Je kunt altijd vallen toch?

Jannepauli

Berichten: 10818
Geregistreerd: 21-03-05

Re: Angst met rijden op eigen paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 13:37

Saskia, ik heb je een antwoord gegeven in je 'eigen' topic!

XAngel_
Berichten: 148
Geregistreerd: 15-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 14:43

wat verveldn zeg! misschien krijg je meer vertrouwen als iemand op je let?! mijn paard deed ook eentijdje raar, maar als ik wist dat iemand mij in de gaten hield, was ik wat ontspanneder, (als r dan wat mocht gebeuren) en misschien een tijdje als je gaat rijden goede begeleiding? (als je dat nog niet hebt.)

verder altijd ontspannen blijven zitten, ok als ie wegrent. dat hij wegrent is zijn probleem, hij word er moe van. succes ermee! :(:)

Anoniem

Re: Angst met rijden op eigen paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 14:49

heeeeel herkenbaar. Ik heb dit nu ook al jaren,maar niet met hetzelfde paard.
Heb een eigen paard gehad waarmee ik over de kop ben geslagen enkele jaren terug,die heb ik verkocht ik was doodsbang voor hem geworden.
Daarna bijna 2 jaar een arabier bijgereden waar ik me echt geen tel angstig op heb gevoeld. Nooit.
Nu in september mijn eigen haflinger gekocht en jahoor...in oktober eraf gelanceerd. Meneer had waarschijnlijk een rugprobleem...nu is hij weer onder het zadel,kennis rijdt er eens per week op. Hij doet het supernetjes,ik heb er nu 2 keer even op gestapt maar voel me nog steeds angstig.
Ik word echt moedeloos van dat gevoel en voel me ook schuldig,dit is het 2e paard waar ik angst voor ontwikkeld heb terwijl dit dier niet eens écht "gek"is..alleen jong en hij doet eigenlijk helemaal niks.

Lotje02

Berichten: 4006
Geregistreerd: 14-11-05
Woonplaats: Tilburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 14:51

Herkenbaar, ik ben ook een tijd heel bang geweest voor mijn eigen merrie. Zolang ik er niet opzat ging het allemaal prima (hoewel ze dan ook een draak kon zijn) maar zodra ik erop zat hoefde ze maar haar oren naar achteren te leggen en ik zat er stijf als een plank op, kon niet meer nadenken, durfde haar niet aan te pakken, waardoor het probleem steeds erger werd. Op het laatst durfde ik alleen nog maar een rondje op haar te stappen. Toen ben ik samen met mijn instructrice helemaal bij 0 begonnen. Ik heb longeles en priveles genomen en ben 1x in de week op een superbraaf manegepaard gaan rijden voor mijn zelfvertrouwen. Iemand anders reed mijn merrie dan en die was niet bang voor haar. In het begin voelde het vreselijk, ik reed al jaaaren en stapte nu als een beginner wat rondjes aan de longe terwijl iemand anders de sterren van de hemel reed om mijn draak.
Maar heel langzaam is het vertrouwen teruggekomen. Ik leerde dat mijn paard niet zomaar opeens gekke dingen ging doen en dat ik een bokje best uit kon zitten. Ik leerde me te ontspannen en als ze begon te klieren mijn hoofd koel te houden en gewoon rustig door te rijden. En het is helemaal goedgekomen!!

shan

Berichten: 4591
Geregistreerd: 28-10-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 15:01

Je kunt je angst alleen maar overwinnen door de boel rijtechnisch onder controle te krijgen.

Probeer voor je paard uit te denken.
Als het paard er alvandoor is en je denkt dan pas: he, ze gaat er vandoor, dan ben je te laat.
Grijp dus al in op het allereerste moment dat je maar denkt dat ze ervandoor wil gaan.
Dan heb jij de touwtjes (nouja teugels) nog in handen en niet het paard.
Niet te afwachtend rijden dus maar snel ingrijpen.
Als je haar een paar maal consequent achterelkaar voor bent geweest, zal ze er snel genoeg mee stoppen.

koi

Berichten: 1505
Geregistreerd: 08-02-09
Woonplaats: Rustiek dorpje

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-03-09 18:31

Hier nog iemand voor wie het erg herkenbaar is. Ik heb een 3 jarige merrie die momenteel bij een trainingsstal staat(4mnd). Vandaag heb ik nog gevraagd of we ooit een combinatie kunnen vormen. Dat het nog niet zo soepel gaat komt ook door mijn angst. Hij gaf aan dat dit zeker wel kan maar dat ik het de tijd moet geven, het kan nog wel een paar maanden gaan duren. Ik zou haar graag weer naar huis halen (pensionstal) waar zij een goudenplekje heeft maar dan weet ik dat ik er niet meer mee rij en dat is ook zonde. Het zal er dus op uitdraaien dat ze daar nog even daar zal moeten blijven want daar heb ik goede begeleiding maar dan is de kans groot dat ik mn stalletje kwijt raak. Zit dus een beetje in dubio. Verkopen is ook voor mij geen optie, ze is erg lief. Zorg in ieder geval dat je goede begeleiding hebt en vraag eens aan iemand (die er verstand van heeft) of het verstandig is ermee door te gaan. Hoop dat we over een poosje beide weer lekker rond kunnen rijden!

Anoniem

Re: Angst met rijden op eigen paard

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-03-09 13:52

Ik ben dan wel niet de ts maar ik moet zeggen dat ik persoonlijk veel "steun"heb te lezen dat veel mensen dit probleem ook hebben. Echt heel vervelend,ik in mijn geval vind het erg omdat het de 2e keer is dat dit me overkomt,daardoor voel ik me extra schuldig dat ik angstig ben...

Poekiemansss

Berichten: 574
Geregistreerd: 15-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-03-09 14:20

Ik was een paar jaar geleden ook erg bang met rijden,
met er een keer keihard afgevallen nadat paardje er van door ging.
En elke keer als ik er af viel moest ik er van mijn instructrice weer op,
en boos worden. Dan ga je strenger rijden, denk je: nu gooit ie me er niet weer af,
en vreemd genoeg werkte dat bij mij altijd wel :P
Wat ik eerst een vreselijke pony vond was daarna mijn lievelingetje :D

(helaas verkocht :( )

annaenbowy

Berichten: 188
Geregistreerd: 26-10-08
Woonplaats: nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-04-09 10:38

ik heb dit ook op dit moment met mijn pony een beetje, ik was er 3 dagen achter mekaar afgevallen en daarna was ik een beetje bang geworden (terwijl ik nog NOOIT bang geweest was op een paard, maar het idee dat je bang wordt voor je eigen pony alleen al!) toen heb ik het opgebouwd, eeerst in een ruime longeerbak zodat hij er in ieder geval niet hard vandoor kon gaan en ik het vertrouwen weer terug kon krijgen! dat ging erg goed ik kreeg het vertrouwen weer terug en kon zelfs alweer galoperen in de longeerbak, daarna weer ruistig in de bak proberen dat ging eigenlijk best goed (stappen en draven) maar toen begon ik weer van elk geluidje/beweging te schrikken omdat ik bang was dat mn paard ervan zou schrikken en ervan door zou gaan.maar mn inductirise zei dat ik mezelf erdoorheen moest praten en gewoon doorrijden ookal schrikt je pony.
dus niet gaan stappen als hij iets eng vind, maar gewooon echt doorrijden en een plan uitzetten bijv. over een half rondje een volte en daarna stap en dan weer draf enz en niet op je pony letten maar op je eigen plan zegmaar!
en als je merkt dat je bang wordt gewoon tegen jezelf praten zovan het is niet eng we gaan gewoon die kant op
dit helpt mij echt heeel goed! ik dacht even dat het niet meer goed zou komen , omdat ik bang werd! maar nu kriijg ik het vertrouwen weer teug en durf ik weer gewoon te rijden!
succes igg!

chb
Berichten: 142
Geregistreerd: 31-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-04-09 12:51

Mijn eerte paard viel me aan in de wei en dus heb ik haar naar school gestuurd (een man in Belgie die dat voor zijn hobby deed en alles met lichaamstaal) en ben ik zelf alles gaan lezen wat los en vast zat over gedrag van paarden. Ik ging ervan uit dat ik iets verkeerd deed.
Paarden doen iets met een reden, je moet alleen natuurlijk wel weten wat die reden is. Ik ben me gaan verdiepen in instincten, typen, hoe paarden "denken", noem het en ik heb erover gelezen.
Ze kwam terug uit Belgie (2 weken gebleven), ben meteen op haar gestapt en het is altijd goed gebleven tussen ons. Ik kon lezen en schrijven met haar. Natuurlijk deed ze nog wel eens dingen zoals bokken, achteruit lopen en dan nog net niet de sloot in. Maar omdat ik wist waar ik de oorzaak moest zoeken ging het goed. En elke keer bleek toch weer dat ik iets verkeerd deed en zij greep haar kans dan.
Ik schrijf in de verleden tijd omdat ze vorig jaar is overleden aan een longontsteking. Zij was de leidende merrie van mijn paarden en ze nam haar taak zeer serieus.