Geplaatst: 22-03-09 13:54 Sabbientje schreef:Ik heb hetzelf ook gehad. En het heeft bij mij een jaar doorgesluimerd tot het moment dat ik er helemaal niet meer op durfde te stappen.
Mijn verzorgster heeft toen aan de bel getrokken.
We hebben besloten helemaal opnieuw te beginnen.
Aan een longeerlijn. Eerst zorgen dat ik weer kon ontspannen en dan stapje voor stapje verder.
Eerst in de niet enge bak, daarna in de enge bak. (we hebben een 20x40 bak en een 20x60 bak)
Mijn angst heeft zch zo op zitten kroppen dat ik zelf mijn paard gek maakte.
Nu gaat het goed. Zo nu en dan een dip en de galop is nog wel eens eng.
Mijn paard kan daar ook behoorlijk heftig in zijn. (grote passen, wat moeilijker stuurbaar, valt uit elkaar)
Ik rij weer los, heb een lesgeeftster gevonden waarmee ik op ontspanning van mijzelf en mijn paard werk. het "aan de
teugel" is absoute bijzaak. We moeten samen lekker kunnen rijden.
Mijn tip is dat je vooral niet te snel moet gaan. Als je een stapje vooruit doet en je spant jezelf, terug naar die ontspanning en opnieuw proberen.
Stap altijd met een goed gevoel af. Niet stoppen op een gespannen moment, want dan voel je die spanning de volgende keer weer.
Al is het maar 1 overgang van draf naar stap die lekker is gegaan. Dan stap je toch lekker af.
En hoe heb je dan geleerd om te ontspannen? Want dat is ook een probleem voor mij. Als ik denk ontspannen te zijn ben ik dat alsnog niet.
