Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Sweetdreams schreef:Ik heb geleerd dat aanleuning is wat het paard je biedt. Je kan het een beetje op zoeken door contact te maken met de mond. Paarden geven meestal pas na als alle andere dingetjes kloppen. Zoals, dat hij recht en in balans loopt, een scheef paard kan moeilijk nageven omdat hij zijn rug niet kan ontspannen, hij impuls geeft, als je geen impuls hebt, kan je moeilijk contact zoeken met de mond en dat hij los is in zijn lengtebuiging (=stelling en buiging). Succes!
beantsje schreef:Wat die ophouding betreft: de reactie die je op dit moment wilt, is een effect op het tempo. Juist als je langer gaat trekken, gaat hij terugtrekken. Dus een korte ophouding, krijg je geen, of te weinig reactie, sterker herhalen. Bij wel een reactie (halthouden): belonen! En dan weer van voor af aan beginnen met een lichte hele ophouding.
Hij heeft blijkbaar nog niet de link gelegd dat loslaten minder druk betekent.
Lees in R&R maar eens het hoofdstuk over de corrigerend weerstandbiedende hand. Idd een andere benadering maar het kan helpen om hem dit even duidelijk te maken.
En neem de tijd, als je het uitprobeert!
Voor mijn gevoel ben ik wel consequent.
Sorry
voor de hoeveelheid vragen. Wil zo graag dat dit gaat werken
xxxphoebe schreef:Ik ben het helemaal met beantsje eens. Dat harder lopen is om onder het werk uit te komen. Een lopering paard wil nog niet zeggen dat hij aan het been is.En als hij harder gaat dan jij wil ben je gauw geneigd om je been er af te houden. Niet doen ! been eraan!. Wat vaak nog wel eens wil helpen is kleine stukjes galopperen Dus correct!! aanspringen (gelijk op je been, anders direct stevigere hulp en eventueel klein tikje), Diep blijven zitten met been erbij en al na bv 1 lang zijde of volte al weer terug. Dit is een goede oefening tegen het harder gaan en hangen. En ook inderdaad oefenen op terug komen op een ophouding. Door juist eerst in een laag tempo (stap en als dat goed gaat rustige draf) een overgang terug te maken. eerst teugelhulp klein houden en proberen extra met je zit te werken. Dus zwaar zitten, kruis aantrekken,je kuiten er heel lichtjes aan(niet drijven, maar aanleuning) en stemhulp. Geen reactie... dan ophouding iets steviger maken. bij reactie gelijk ontspannen en belonen. Nu deze oefening een paar keer op dezelfde plek uitvoeren. Je paardje gaat dan een beetje anticperen en komt dan al vanzelf wat terug. Dat is in dit stadium juist wat je wilt, zodat je je ophouding kan verfijnen. wel goed met je zit/stem blijven weken. Niet verwachten dat het in 1 les op te lossen is maar als je dit soort oefeningen blijft doen, boek je echt resultaat. Jou paardje is, als ik hetzo lees, gewoon niet zo goed aan de hulpen. Teugel en beenhulpen. Concentreer je nu eerst voornamelijk toch op die motor die aan de achtekant zit, dus je beenhulpen.
Het is bijna onmogelijk om hem over de hoefslag te laten galoppperen.
EN met stelling door de bocht (EN over hoefslag EN rustig tempo). Dat gaat dus allemaal niet
senna21 schreef:Het zou mooi zijn als je op een goed doorgereden paard een paar keer kon rijden. Om te 'voelen' hoe dat werkt. Het 'ruitergevoel' is iets wat je kunt leren door goede ervaringen. Als je niet weet hoe het voelt, is het moeilijk te herkennen.
Hoe zijn de klieren van je paard die achter de kaak zitten (tussen kaak en hals in). Als die te strak zijn, is het voor een paard erg moeilijk (onmogelijk) om na te geven. Je moet de klier kunnen vastpakken wanneer het paard nageeft.
Hoe komen die te strak en als dat zo is wat kan ik er aan doen om deze soepel te maken.
ToeBie schreef:Sweetdreams schreef:Ik heb geleerd dat aanleuning is wat het paard je biedt. Je kan het een beetje op zoeken door contact te maken met de mond. Paarden geven meestal pas na als alle andere dingetjes kloppen. Zoals, dat hij recht en in balans loopt, een scheef paard kan moeilijk nageven omdat hij zijn rug niet kan ontspannen, hij impuls geeft, als je geen impuls hebt, kan je moeilijk contact zoeken met de mond en dat hij los is in zijn lengtebuiging (=stelling en buiging). Succes!
Sweetdreams. Toen ik net met paardrijden begon, en boeken hierover ging gelezen, heb ik wat jij zegt ook inderdaad gelezen. Dit heb ik tegen meerdere instructeurs aangehouden. Ze zeggen dan allemaal 'jaaaahaaa, dat is het ideale plaatje. Zoals het dient te zijn. Maar we leven in een andere /realistische wereld waar de dingen nu eenmaal anders zijn'. Beetje een dooddoener niet waar...![]()
Heb dus boeken dus maar even opzij gelegd..![]()
Mijn gevoel zegt dat je gelijk hebt. Ik kan dit alleen niet ondersteunen als ik kijk naar de manier waarop ik al van verschillende instructeurs les heb gehad en als ik om me heen kijk hoe de mensen rijden. Daar geldt natuurlijk niet voor iedereen.
Citaat:Heb vandaag geoefend. Bij een bepaald paaltje in de buitenbak van draf naar halthouden. Als hij halthoud neem ik de druk van de teugels. Elke keer als ik dit doe, stapt hij weer een paar passen weg. Heb daarom de druk langer vasthouden tot hij niet meer wegstapt. Maar dat is dan weer geen beloning voor hem.
Het zijn 2 dingen toch?
1. hij moet halthouden maakt niet uit wat hij in eerste instantie met zijn hoofd doet, en als dit verbetert
2. dient hij halt te houden EN met zijn hoofd naar beneden of?
Best lastig. Hij smokkelt er vaak een paar passen bij. En het is niet de eerste x dat ik dit oefen.Voor mijn gevoel ben ik wel consequent.
Als ik halthoud en ik heb dan helemaal niet zo veel druk op de teugels gaat hij de teugels uit mijn handen trekken/zagen (van link naar rechts). Enig idee wat ik dan moet doen?
Tijdens de les gaat hij op het bit happen/onrustige aanleuning. Wat moet ik daar aan doen?
ToeBie schreef:senna21 schreef:Het zou mooi zijn als je op een goed doorgereden paard een paar keer kon rijden. Om te 'voelen' hoe dat werkt. Het 'ruitergevoel' is iets wat je kunt leren door goede ervaringen. Als je niet weet hoe het voelt, is het moeilijk te herkennen.
Hoe zijn de klieren van je paard die achter de kaak zitten (tussen kaak en hals in). Als die te strak zijn, is het voor een paard erg moeilijk (onmogelijk) om na te geven. Je moet de klier kunnen vastpakken wanneer het paard nageeft.
Je zegt dat als de klieren achter de kaak te strak zijn hij niet goed kan na geven?Hoe komen die te strak en als dat zo is wat kan ik er aan doen om deze soepel te maken.
Ik heb niet de indruk dat ze te strak zijn. Wat me wel opvalt is dat hij onder het rijden vaak met zijn oren flappert (ik denk tegen van spierpijn). En bij zijn schoft heeft hij soms een 'trekje' van 'irritatie'. Maar dat hoeft natuurlijk niks te betekenen te hebben. Ik let misschien op te veel signalen ...