Geplaatst: 23-11-13 20:10 terpentijn schreef:Een krachteloos of ongetrained paard KAN simpelweg niet in aanleuning gaan.
Dat kan derhalve ook niet een wel krachtig en doorgetrained paard, die heeft moeten leren "aanleuning nemen" (dat heet dan" afdwingen/in de krul trekken ) die nooit de kans of tijd heeft gekregen om zichzelf te geven, om de simpele reden dat daar geen kwestie van was. Het "moest" wel NU want we hebben een wedstrijd op de agenda staan.
Drie-vierjarigen met een slofteugel in de training in de houding rijden, op B en L niveau... kom nou mensen. doe eens normaal... haal je die teugel op een wedstrijd af lopen ze nog zo met een bevroren nek en hoofd, dat heeft NIETS met aanleuning te maken.
Wel met snel zo'n paard stukrijden.
Aan leuning is voor mij niets anders dan dat het paard op een bepaald moment (zijn moment!) de teugel uit de sowieso beperkende ruiterhand AAN NEEMT. Niet dat het paard wordt gedwongen in een houding te lopen
Overigens vind ik het ook een mooi sprookje dat alle paarden zoals dat heet "de teugel maar uit je hand kauwen" of "schuimend op het bit knabbelen", er zijn er net zo veel die dit helemaal niet doen. En uitstekende resultaten laten zien.
Geknabbel op een bit acht ik persoonlijk ook niet als wenselijk: het bit moet gewoon rustig in die paardenmond liggen.
Rust zou toch het eerste moeten zijn in alle streven, waarnaar dan ook, met je paard.
Ben het grotendeels met je post eens, maar het knabbelen op het bit vind ik wel wenselijk (al zal het ene paard idd niet zo snel "zijn gevoelens uiten" als een ander), het paard gaat de kaak ontspannen, en bijgevolg ook de rest van zijn lichaam. Tussen mij en mijn merrie is dit knabbelen zelfs een vorm van communicatiemiddel (ook zonder bit hoor): leg ik bijvoorbeeld het zadel erop en schuif ik het van voor naar achter, dan zal ze meestal gaan kauwen zodra het zadel op de juiste plek ligt, voor mij een check-up dat ik het ver genoeg naar achter leg. En vraag ik bijvoorbeeld stelling op een te harde manier, dan houdt ze de kaak vast, doe ik het correct, dan gaat ze ook afkauwen ter ontspanning. Vind ik een heel belangrijk signaal, vandaag ook wat moeite om de paarden te vangen in de wei (moesten bekapt worden, maar er waren jagers aan het schieten op het veld). Als ik één van mijn paarden met zijn blik op mij gericht zie stilstaan en eventjes kauwen, dan weet ik dat ik die zo kan vangen, ook al sta ik er dat moment nog 15 of 20 meter vandaan.
):
. 
). Helaas worden veel paarden door gebrek aan balans van de ruiter en/of angst van de ruiter met teveel druk aan de voorkant gereden.
.
Of ik werk onbewust terug met mijn hand of ik blokkeer haar schouder door hem vast te zetten. Alleen als ik mijn paard het contact laat regelen heb ik een ontspannen paard, als ik zelf te veel wil raak ik haar kwijt. Dus eigenlijk is mijn vraag: Wat is jullie definitie van contact? Doe je dat zelf of laat je dat aan je paard over? 
.