Bokt.nl

Simpelman schreef:

Het filmpje Damon: uitstekend.

Citaat:

Een dressuurpaard moet kunnen stuwen én kunnen dragen naar gelang de gevraagde oefening.

In welke oefening wordt, behoudens de PAVOcup, stuwkracht gevraagd?

Citaat:

Draagkracht wordt ontwikkeld van uit stuwkracht, het zijn in beginsel dezelfde spiergroepen.

Waar komt het verschil uit voort?

Citaat:

Het is het voorwaarts gaan ("schakelen") dat de spieren ontwikkelt.

Met welk doel? Draag- of stuwkracht? En hoe wordt dit verschil breikt?

Citaat:

Het paard door de knieën laten zakken en het bekken kantelen levert geen verbetering van de stuwkracht, noch van de draagkracht.
Dit is oude van dagen gymnastiek.

Ansie schreef:

Peppertree schreef:

Ja, ik had je stuk al goed gelezen. Maar dan blijft voor mij de vraag waarom je die lichtheid, het contact helemaal weg, zo wil? Heb je het idee dat dat nog beter zou zijn dan een constante lichte aanleuning?

Want ook als je paard iets van jou wil, moet hij dus eerst de aanleuning weer opzoeken. Dat voel jij niet direct terug, wat mij juist eerder een vorm van ruis kan geven.

Zou je kunnen zeggen dat waar ik streef naar een drie-eenheid van hulpen (zit-been-hand) jij streeft naar een twee-eenheid (zit-been)? Maar voor de halve ophouding heb je je hand weer nodig, toch? En voor stelling? Nee, ik kan nog niet zeggen dat het voor mij duidelijk is waarom je die aanleuning van je paard niet accepteert.

Beter weet ik niet, maar ik vind dat mooier om na te streven. En zie toch vaak bij constante aanleuning net te veel spanning in het kaakgebied en te gesloten keelgang. Het is dan dus ook meer een keus die ik zelf maak. Ik accepteer dus wel degelijk aanleuning van het paard, via de zit. Maar minder via het hoofd. Aanleuning is niet alleen op het bit.

arie53 schreef:

Peppertree schreef:

Citaat:

Ik vind op het moment van deze foto de teugelvoering te los

Denk je dat hij bij een strakkere teugelvoering beter gaat piafferen? Overigens voldoet de amazone op de betrokken foto wel aan deze bindend voorgeschreven FEI-voorwaarde.

FEI

418 The position and aids of the rider

1. All movements should be obtained without apparent effort of the rider. He should be well balanced, with his loins and hips supple, thighs and legs steady and well stretched downwards. The upper part of the body easy, free and erect, with the hands low and close together without, however, touching either each other or the horse and with the thumbs as the highest point, the elbows and the arms close to the body, enabling the rider to follow the movements of the horse smoothly and freely and to apply his aids imperceptibly. This is the only position making it possible for the rider to school his horse progessively and correctly.
2. Not only the aids of the hand and the legs but also of the seat are of great importance in Dressage. Only the rider who understands how to contract and relax his loin muscles at the right moment is able to influence his horse correctly.

Babootje schreef:

midgie schreef:

Nou valt me op dat jullie allemaal filmpjes op youtube gaan zoeken en de meeste worden de grond in geboord , overal is wel wat op aan te merken en dat word dan helemaal uitgeplozen, jullie hebben het over taktfouten en geen mooie overgangen in het laatste filmpje b.v ik zie daar niet echt heel veel takt fouten en is het niet zo dat dit een training is, dus word er gewerkt aan dat soort dinge toch?

Daarom zette ik er ook bij dat ik geen idee had wat die meneer zijn niveau is; het kan best een voor hem heel geslaagde training zijn. Maar daar gaat het niet om, als zo'n filmpje geplaatst wordt om er wat van te vinden dan geef ik gewoon mijn mening. Ik vond in het algemeen de impuls te weinig en dat zie je met name terug in de overgangen.

Peppertree schreef:

Ik heb even vluchtig wat dingen opgezocht over aanleuning, puur om na te gaan of ik het nu altijd bij het verkeerde eind gehad heb. In de gegeven definities wordt er nergens gesproken over 'aanleuning via de zit'. Puur wordt het genoemd als 'het contact dat door het paard wordt gemaakt met de ruiterhand'(en natuurlijk nog meer benamingen). Dat verzamelen ook op zit kan, met zithulpen, dat weet ik dat dat kan. Het heet alleen geen aanleuning.

Aanleuning via de zit zou namelijk betekenen dat je paard een bepaalde tegendruk zou geven op een gewichtshulp. Dat je een gewichtshulp naar links geeft en dat je paard daarop reageert door de linkerkant van zijn rug omhoog te doen of iets dergelijks. Het doorlaten van je zithulp (vanuit het paard) met daarop de gewenste reactie (verzamelen) valt bij mij nog steeds onder durchlassigkeit. Het doorlaten van een teugelhulp en een beenhulp valt daar bij mij ook onder.

Ansie schreef:

We krijgen het vaak geleerd dat we met been voorwaarts moeten drijven en met je handen dan vervolgens reguleert hoe hoog het tempo ligt. Heel simpel uitgelegd. Maar je gaat pas beseffen hoeveel het paard door krijgt via je been en zit als je eens alleen maar met lange(re) teugels rond stapt. Ga dan eens echt voelen, krijg je het tempo omhoog en omlaag met je been en zit en kan je misschien zelfs sturen? Die hele minimale dingen moet je eerst leren voelen voordat je er gebruik van kan maken. Nu lijkt het wel alsof het andersom geleerd wordt. Dus eerst alles op been en handen, vooruit ook nog wat met je zit. En dan die grove hulpen terugwerken naar minder zodat je uiteindelijk misschien ooit je paard op je zit kan rijden. Waarom niet eerst met weinig beginnen en kijken waar het paard al vanuit gevoel en jouw intentie (niet te vergeten) op reageert.
Vandaar dat ik altijd huiverig ben als er begonnen wordt met de nadruk op die constante aanleuning. Een nette constante aanleuning kan je pas krijgen vanuit bovengenoemde voorwaarden. Je pakt als ruiter HEEL SNEL te veel.

Leuk is ook om te 'spelen' met het zwaartepunt met je zit, bijv in stilstand. Krijg je met je zit het paard naar voor of meer naar achter leunend zonder een stap naar voor of achter te zetten. Het paard zal meestal het zwaartepunt van de ruiter willen volgen. Ik vind het noodzakelijk om die kleine dingen te leren voelen als ruiter en af te stemmen met je paard (en dan ziet het er allemaal echt nog helemaal niet spectaculair uit!! het zijn de hele kleine dingen die je zelf voelt en niemand ziet, of alleen als je heel bewust kijkt en weet waar je naar moet kijken).

Ansie schreef:

We krijgen het vaak geleerd dat we met been voorwaarts moeten drijven en met je handen dan vervolgens reguleert hoe hoog het tempo ligt. Heel simpel uitgelegd. Maar je gaat pas beseffen hoeveel het paard door krijgt via je been en zit als je eens alleen maar met lange(re) teugels rond stapt. Ga dan eens echt voelen, krijg je het tempo omhoog en omlaag met je been en zit en kan je misschien zelfs sturen? Die hele minimale dingen moet je eerst leren voelen voordat je er gebruik van kan maken. Nu lijkt het wel alsof het andersom geleerd wordt.

Simpelman schreef:

Het filmpje Damon: uitstekend.

Citaat:

Een dressuurpaard moet kunnen stuwen én kunnen dragen naar gelang de gevraagde oefening.

In welke oefening wordt, behoudens de PAVOcup, stuwkracht gevraagd?

Citaat:

Draagkracht wordt ontwikkeld van uit stuwkracht, het zijn in beginsel dezelfde spiergroepen.

Waar komt het verschil uit voort?

Citaat:

Het is het voorwaarts gaan ("schakelen") dat de spieren ontwikkelt.

Met welk doel? Draag- of stuwkracht? En hoe wordt dit verschil breikt?

Citaat:

Het paard door de knieën laten zakken en het bekken kantelen levert geen verbetering van de stuwkracht, noch van de draagkracht.
Dit is oude van dagen gymnastiek.

Peppertree schreef:

Aanleuning via de zit? Bedoel je durchlassigkeit? Het 'doorlaten van je hulpen'? Aanleuning is in mijn ogen toch echt alleen mogelijk via het hoofd. Vanuit het paard dan weliswaar, het vertrouwen en gewicht wat vanuit het paard in je handen gelegd wordt.

Peppertree schreef:

Simpelman, dat is wat ik probeerde te zeggen. Ehm, maar zoals jij het zegt komt het denk ik beter over

Peppertree schreef:

Ik zeg nergens dat aanleuning alleen ontstaat op je hand. Je kunt echter wel alleen maar aanleuning hebben OP je hand. Ook lees ik nergens dat constante aanleuning direct vereist is. Dat kan niet, want dat komt vanuit het paard. Ik denk dat je aanleuning verwart met contact: dat wat vanuit de ruiter komt en beantwoord kan worden met aanleuning.

Ansie schreef:

Nee ik geef hiermee juist aan dat het niet grof hoeft.
En als het dan zulke beginnerstaal is, waarom lees ik dit dan nooit zo op Bokt? De nadruk ligt vaak meteen op constante aanleuning. Wat er aan vooraf gaat lees je haast nooit.

Aanleuning ontstaat niet alleen op de hand.
De aanleuning wordt uitgelegd als het antwoord van het paard. Dus vanuit je zit en been, en vervolgens de tegendruk (leuning) op het hoofd in de ruiterhand. Het is de totale samenwerking. Denk dus niet alleen in 'tegendruk'.

Heb je dit niet voor elkaar, en dat is nu juist wat je zoveel ziet, dan zal het paard ook nooit alleen gelaten kunnen worden met het hoofd. Heb je dit wel voor elkaar dan kan je uberstreichen.

En spreek je met je paard af dat je het stukjes alleen laat doordat het goed in balans gaat, dan kan je met je zit ook reguleren hoe het tempo is en het bij je kan blijven op de zit. Impuls is niet meer dan het voorwaarts willen gaan en dat kan ook zonder voorover te vallen.

Peppertree schreef:

Hoe heb jij aanleuning op je been?

Ansie schreef:

En als het dan zulke beginnerstaal is, waarom lees ik dit dan nooit zo op Bokt? De nadruk ligt vaak meteen op constante aanleuning. Wat er aan vooraf gaat lees je haast nooit.

Simpelman schreef:

Ansie schreef:

Nee ik geef hiermee juist aan dat het niet grof hoeft.
En als het dan zulke beginnerstaal is, waarom lees ik dit dan nooit zo op Bokt? De nadruk ligt vaak meteen op constante aanleuning. Wat er aan vooraf gaat lees je haast nooit.

Aanleuning ontstaat niet alleen op de hand.
De aanleuning wordt uitgelegd als het antwoord van het paard. Dus vanuit je zit en been, en vervolgens de tegendruk (leuning) op het hoofd in de ruiterhand. Het is de totale samenwerking. Denk dus niet alleen in 'tegendruk'.

Heb je dit niet voor elkaar, en dat is nu juist wat je zoveel ziet, dan zal het paard ook nooit alleen gelaten kunnen worden met het hoofd. Heb je dit wel voor elkaar dan kan je uberstreichen.

En spreek je met je paard af dat je het stukjes alleen laat doordat het goed in balans gaat, dan kan je met je zit ook reguleren hoe het tempo is en het bij je kan blijven op de zit. Impuls is niet meer dan het voorwaarts willen gaan en dat kan ook zonder voorover te vallen.

Impuls is het surplus aan energie, dat wat het paard meer levert dan noodzakelijk om zich voorwaarts te bewegen.
Hier van uit krijgen kunnen we verzameling/oprichting vragen.
Zonder die extra energie is de verzameling nep.

Weer diezelfde reden voor het gehak van de Klassiekers.

Babootje schreef:

Ansie schreef:

We krijgen het vaak geleerd dat we met been voorwaarts moeten drijven en met je handen dan vervolgens reguleert hoe hoog het tempo ligt. Heel simpel uitgelegd. Maar je gaat pas beseffen hoeveel het paard door krijgt via je been en zit als je eens alleen maar met lange(re) teugels rond stapt. Ga dan eens echt voelen, krijg je het tempo omhoog en omlaag met je been en zit en kan je misschien zelfs sturen? Die hele minimale dingen moet je eerst leren voelen voordat je er gebruik van kan maken. Nu lijkt het wel alsof het andersom geleerd wordt. Dus eerst alles op been en handen, vooruit ook nog wat met je zit. En dan die grove hulpen terugwerken naar minder zodat je uiteindelijk misschien ooit je paard op je zit kan rijden. Waarom niet eerst met weinig beginnen en kijken waar het paard al vanuit gevoel en jouw intentie (niet te vergeten) op reageert.
Vandaar dat ik altijd huiverig ben als er begonnen wordt met de nadruk op die constante aanleuning. Een nette constante aanleuning kan je pas krijgen vanuit bovengenoemde voorwaarden. Je pakt als ruiter HEEL SNEL te veel.

Leuk is ook om te 'spelen' met het zwaartepunt met je zit, bijv in stilstand. Krijg je met je zit het paard naar voor of meer naar achter leunend zonder een stap naar voor of achter te zetten. Het paard zal meestal het zwaartepunt van de ruiter willen volgen. Ik vind het noodzakelijk om die kleine dingen te leren voelen als ruiter en af te stemmen met je paard (en dan ziet het er allemaal echt nog helemaal niet spectaculair uit!! het zijn de hele kleine dingen die je zelf voelt en niemand ziet, of alleen als je heel bewust kijkt en weet waar je naar moet kijken).

Ansie, wat jij nu allemaal vertelt is echt beginnerstaal. Ik heb de indruk dat je nog maar net begint met voelen, wat er onder je gebeurt en dat het ook anders kan. En daar ben je enthousiast over, dat hoor ik wel. Denk je nu echt dat wij onze paarden niet op onze zit door de bak kunnen sturen, of terug kunnen laten komen etc.?
Maar je kunt toch echt niet anders dan van groter (niet grover) naar kleiner werken. Je zult bij het beleren van een groen paard toch duidelijke hulpen moeten geven die je naarmate het beter beleerd raakt en de onderlinge afstemming veel beter wordt veel kleiner maakt. Je kunt nooit een paard aanleren te verzamelen zonder aanleuning. Dat bestaat gewoon niet. Uit jouw commentaar blijkt wel dat je die ervaring niet hebt; geeft niet, maar doe niet net alsof dat wel het geval is.