Bokt.nl

Simpelman schreef:

Als je paard de hals laat vallen en slomer wordt sta je voor de eerste fase van het gaan dragen.
"Het is er klaar voor"
Je moet hier dus heel tevreden mee zijn.

Het "slomer" worden wordt veroorzaakt doordat het nu harder moet werken met de nog niet ontwikkelde spieren van de achterhand het is dus in feite een gebrek aan kracht.
Ook neemt door het vallen van de hals de stress van het gereden worden af en daardoor zal het paard minder "weglopen", het wordt kalm..

Paardjes45 schreef:

Ja, dat heb ik vaker gehoord, dat ze haar achterhand niet echt gebruikt. Hoe kan ik de achterhand sterker maken? en hoe kan ik meer op de achterhand rijden?

superwoman schreef:

Hannepan, die ene foto geeft niet zo'n duidelijk beeld, maar wat ik er van kan zien is dat het best netjes en vriendelijk is. Een prima begin dus.
Denk eraan dat je niet te lang blijft hangen in deze houding, maar ga geleidelijk wel meer vragen in de zin van "aan elkaar en daarbij ook een andere halshouding.
Voor nu kun je ook regelmatig lange teugel geven en weer oppakken en letten op je tempo-controle. Een spel maken dus om zo steeds een stapje te verbeteren. Vaak zie je dat mensen te voorzichtig zijn en ergens op blijven hangen omdat dat "goed" gaat, terwijl je met een beetje meer lef en soms wat terug vallen, wel meer zal bereiken. Dit natuurlijk onder begeleiding.

Succes!

superwoman schreef:

Simpelman schreef:

Als je paard de hals laat vallen en slomer wordt sta je voor de eerste fase van het gaan dragen.
"Het is er klaar voor"
Je moet hier dus heel tevreden mee zijn.

Het "slomer" worden wordt veroorzaakt doordat het nu harder moet werken met de nog niet ontwikkelde spieren van de achterhand het is dus in feite een gebrek aan kracht.
Ook neemt door het vallen van de hals de stress van het gereden worden af en daardoor zal het paard minder "weglopen", het wordt kalm..

hmm, dit verhaal eerder gehoord, maar zet daar wel mijn vraagtekens bij.

Toen ik járen geleden nog moeite had met het "aan de teugel" rijden, viel het paard ook terug in tempo. echter was dit achteraf gezien, doordat ik te laat was met aanvoelen dat hij minder actief werd. Het hoofd begon te zakken en ik stopte met hulpen geven in de hoop dat hij "netjes" bleef lopen ipv gewoon blijven schakelen en rijden. De achterhand werd dus steeds minder gebruikt ipv meer.

superwoman schreef:

Dus??
Ik verwacht dus dat hetzelfde probleem zich voor doet bij diegene waar jij op reageerde.
Het afschuiven op het paard die er moeite mee heeft,klopt volgens mij niet.

Yamcha schreef:

superwoman schreef:

Dus??
Ik verwacht dus dat hetzelfde probleem zich voor doet bij diegene waar jij op reageerde.
Het afschuiven op het paard die er moeite mee heeft,klopt volgens mij niet.

Kan me wel voorstellen dat het zwaarder is voor het paard om gewicht op de achterhand te nemen en de buikspieren aan te spannen, dat is een heel ander lichaamsgebruik dan normaal.

Met mijn puppie de pup niet zoveel last van gehad, maar die liet eigenlijk vrij snel de hals al vallen, niet perse dat ze gelijk al kon dragen natuurlijk, maar die komt niet tegen de hand in, heeft ze weleens gedaan, maar dan is er iets. Al merk ik wel dat als ze echt gaat dragen, ik nog steeds impuls heb, eigenlijk meer, maar minder snelheid.

Yamcha schreef:

Ik snap je wel

Ik ga een poging doen.

imo als je dat zegt

nobellover1 schreef:

een paard heeft last van zijn rug, dus moet je hem 'aan de teugel' rijden door te spelen met je handen voor een beter gebruik van de rug.

snap je niet wat aan de teugel is. Het is niet omdat je de hals in de krul rijdt, dat het paard de rug ook loslaat, en hem gaat gebruiken en gaat swingen, dat is imo de zaken omdraaien. Maar:

nobellover1 schreef:

Het is toch eigenlijk zo: doordat de achterhand onder de massa komt en de rug ontspannen is gaat een paard nageeflijk lopen. Dus het nageefijk lopen is een gevolg van een ontspannen rug, dan kan het toch nooit een oorzaak zijn??

imo is dit ook te kort door de bocht. Het antwoord is ja en nee.
Doordat de achterhand gaat dragen, wat iets anders is als dat hij echt ver onder de massa komt hoor, kan het paard de rug loslaten. Dat komt alleen ergens anders vandaan. Het komt omdat je paard de buikspieren aan gaat spannen, en daardoor komt er ook ruimte voor dat achterbeen. En omdat het paard de buikspieren aanspant, laat ze de rug los, want ze kan onmogelijk beide tegelijk vasthouden. En dan krijg je eigenlijk al een paard dat het hoofd laat zakken en de hals laat vallen (ze kan niet én sterrenkijken én de rug loslaten).

En nu de nee, want op dat moment is een paard nog niet nageeflijk.
Als je nu een stille, vriendelijke hand hebt, zal je paard die op willen gaan zoeken. Als dat stabiel is, dan spreek je van aanleuning, die komt dus altijd vanuit het paard, het paard legt de onderkaak tegen het bit. Op dat moment moet je dat als ruiter opvangen, dat doe je door iets weerstand te bieden, dat is wat anders dan kneepjes geven, en ook iets anders dan je hand vastzetten, je vangt op en je geeft na. Als het paard op het moment dat jij weerstand biedt, nageeft, dus loslaat in kaak en nek, geef jij ook na, en dan heb je dus een paard wat nageeft, je hebt een stabiele, stille aanleuning, waarbij je teugels continu signaaltjes doorgeven, je hebt een paard dat op eigen benen loopt, van achter naar voren, met een goed rug- en achterhandgebruik, dan heb je je paard aan de teugel gereden.

Kneepjes zijn wat mij betreft de omgekeerde manier. Dan leg je het bit tegen de onderkaak aan. En dan zal je paard wijken voor het vervelende gevoel in de mond wat ook een krulletje oplevert, maar je paard is dan niet aan de teugel, een paard kan prima de hals buigen, maar de kaak en de rug vast blijven houden.
Maar voor aan de teugel is imo dus meer nodig dan alleen een achterhand die aan het werk is en een rug die ontspannen is.