Geplaatst: 06-11-11 13:36 
Ik denk dus dat ik me ontspan als ik bewust ontspanningsoefeningen doe maar volgens Kid is dat helemaal niet waar. Ik moet eigenlijk gedachtenloos op mijn paard zitten haha
Ik heb een half uur reistijd naar Kid dan ben ik al een boel werkstress kwijt.
Ik heb wel altijd een idee van wat ik wil doen met Kid maar ik beslis pas op het moment dat ik met haar bezig ga of we dat ook gaan doen.
Bij mij op stal is het ook altijd heel rustig en relaxt dus dan neem je dat zelf ook al snel over.
Gister wilde ik eigenlijk in de buitenbak aan spins gaan werken daar had ik net wat goede oefeningen voor gekregen maar Kid had een ander idee, zij liep na een rondje buitenbak vastberaden naar de uitgang en het erf af.
Dat vond ik zo'n leuk initiatief dat ik lekker met haar ben gaan buiten rijden.
Ik hou me altijd voor dat ik mijn paard voor de lol heb en dat ik het dan ook met plezier moet doen.
Als ik echt veel werkstress/druk heb dan blijf ik thuis. Ik weet dat ik dan bij Kid haastig ben, en zij staat in vol pension en altijd overdag buiten dus dat ik dan minder train is dan gewoon niet anders. Zij heeft het ook zonder mij prima.
Met haast of stress op je paard gaan zitten heeft ook geen zin.
quarter en was zij ook al 7. 
)
en gebeurt er precies waar ik bang voor ben. Niet handig. 
Ik geloof dat ik met mijn nu 7-jarige wel een goeie keuze heb gemaakt! 
Op haar rijden is als ademen, we weten van elkaar wat we denken en voelen. Zalig. 
En waar ik eerder lang leve de lol door het bos sjokte met Jessie moet ik nu letten op 'handen rechtop!' 'goede been!' 'denk in een frame!' 'onderbenen naar achter!' 'LET OP DIE BINNENTEUGEL!' Ondertussen moet Flynn ook in het juiste tempo lopen, niet staken, de goede kant op gaan en moeten we vervelende buurpaarden in de gaten houden. Echt, het voelt alsof ik nooit eerder heb gereden 
Het is wel érg leuk. Hard werken maar ook heel dankbaar. Nooit geweten dat een simpele gebroken lijn zo'n uitdaging kon zijn. Maar als het dan lukt... 
