Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-11 19:24

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-11 19:24

Welkom welkom, hoe meer zielen hoe meer vreugd

Ik hoor veel positieve verhalen

(behalve natuurlijk de ervaringen waardoor we bang geworden zijn..) Laten we vooral zo doorgaan!

**Geplaatst**: 22-05-11 20:52

Geplaatst: 22-05-11 20:52

Toen dit topic net geopend was, heb ik een redelijke positieve reactie gegeven... Nu zit ik weer in een vreselijke dip... Paard is loperig en schrikkerig... Zucht... Maar ik ga gewoon door en de aanhouder wint!!! Moet zeggen dat ik nu ook niet echt bang op haar zit, maar er komen wel weer dingen naar boven!

[VVDD] Wat zitten we in een vreselijke dip...

**Geplaatst**: 22-05-11 21:46

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 22-05-11 21:46

Net wat ik in het andere topic had gezegd: nog altijd (na 3 jaar!) bang voor galoppies... en zo te zien ben ik niet de enige!

**Geplaatst**: 23-05-11 08:35

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 08:35

@SuperLiesje
en het idiote is, ik stap nog met alle plezier op. en toch hebben we een sterke band samen.
maar soms die momentjes tsja dan ehm ja heb ik toch weer eventjes een angstmomentje

**Geplaatst**: 23-05-11 08:54

Geplaatst: 23-05-11 08:54

Ik ben niet erg bang om te rijden, maar heb wel wat angst. Ik heb 2 jaar geleden mijn paard gekocht (mijn eerste paard, ik rijd al bijna 30 jaar) en ben er de eerste keer rijden vanaf gevallen, omdat ik niet goed aangesingeld had door alle spanning (zadel gleed onder buik). Schouder uit de kom, 3 maanden niet rijden en daarna lange revalidatie. Het lag absoluut niet aan mijn paard, dat is super braaf. Maar wel een kijkerige Fries, dus als ie zou gaan gaat ie goed lomp ook. Zit ik er eenmaal weer op dan gaat alles OK en ik rij puur voor plezier van ons beiden. Maar ik heb ook 2 kinderen thuis en die willen toch dat mama heelhuids thuiskomt. Dat was 2 jaar geleden dus voor mij en de kinderen en mijn man best schrikken, dat ik er dus ook af kan vallen. En als ik nog een keer eraf duik zit er dikke kans in dat mijn schouder er weer uitvliegt (blijft zwakke plek, ondanks training) en dan komt het niet meer goed heeft de dok gezegd. Dus ik ben erg voorzichtig en zie snel leeuwen en beren op mijn rij-pad en besluit dan maar niet erop te gaan zitten. MAAR heb ook al zonder zadel op hem gezeten en toen een goed ervaring gehad dat hij wel voor me zorgt (door stil te gaan staan omdat ik huiverig werd omdat er een tractor aan kwam op het erf)

Maar ik moet toch altijd een drempeltje over en alle omstandigheden moeten gunstig zijn (het weer, lege bak liefst, geen rare dingen op het erf...) wil ik idd gaan rijden. Als ik eenmaal zit heb ik weinig last.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-11 09:26

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-11 09:26

Zilfstar, volgens mij is dat een bekend 'probleem' onder moeders. Ik weet daar zelf nog niks van natuurlijk maar ik kan me voorstellen dat het nog belangrijker is om er niet af te vallen als je kids hebt die afhankelijk van je zijn

Ik herken dat drempeltje ook wel trouwens

Zodra er iets anders is dan anders, bijvoorbeeld harde wind of iets vreemds op het erf ben ik van tevoren al in de stress terwijl mijn paard het nog niet eens in de gaten heeft

Ik ga vanmiddag voor het eerst alleen naar paard

Heb vorige week ontdekt dat ik me met een zweepje in de hand een stuk zekerder voel als ik aan de hand met haar werk, niet om te slaan uiteraard, maar zo kan ik mijn hulpen wel duidelijker maken zonder dat mijn angst me dwarsboomt.. Als ik met haar loop en ik doe de zweep voor haar neus omhoog, staat ze stil

Uiteraard wil ik dit langzaam gaan afbouwen, maar voor nu een goed alternatief

**Geplaatst**: 23-05-11 12:16

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 12:16

@Zilfstar, een vriendin van mij zegt dat ook, die stapte vroeger overal op en het boeide haar niet, maar nu ze kinderen heeft heeft ze dat ook niet meer hoor

(en die is me er een porite hard afgegaan vrijdag, zo

)
Ik heb het geluk dat ik er wel vrij angstloos op stap.. alleen bij paarden waar ik nog nooit op heb gereden voel ik een kriebel, maar buitenritten blijven me een rotgevoel geven ne ik heb echt ff nodig om te ontspannen.

**Geplaatst**: 23-05-11 12:47

Geplaatst: 23-05-11 12:47

precies hetzelfde bij mij , maar ik heb dan zo'n vader die zegt dat ik maar beter moet stoppen en dat werkt ook niet echt, ik bedoel we zijn echt niet de enige , als je al kijkt hoeveel mensen zeggen dat ze het zelfde hebben als ik

ps
ik lees ook mee

**Geplaatst**: 23-05-11 12:58

Geplaatst: 23-05-11 12:58

Het vervelende erin vind ik dat als je angst hebt (hoe dan ook en in welke mate) dat anderen wel even willen vertellen hoe het op te lossen. Of dat ze niet snappen dat je zo weinig op je paard rijdt. Maar angst of zenuwen/ spanning voel je zelf en je kunt alleen zelf bepalen hoe het jouw invulling van het rijden bepaalt. Of aan welke stap je toe bent.

Momenteel werk ik heel divers met mijn paard en ik heb best dagen dat ik denk: doe ik hem niet te kort? Maar als ik dan merk dat die Fries van mij het echt geen hout boeit dat ie 5 dagen op de wei staat en niet hoeft te werken

denk ik ook: nee ik doe hem niet te kort. Hij vindt het ook heerlijk om wel aan de longe te werken, of de lange lijnen, of onder het zadel of met 1 van mijn kinderen erop of dus af en toe eens met mij erop. Maar het is geen paard dat elke dag MOET werken.

Dus aan alle angstige ruiters hier de tip: Blijf bij je eigen gevoel! Met gespannenheid op het paard gaan zitten werkt niet. Die spanning breng je over en dat kan juist het resultaat geven dat het de foute kant op gaat en dat je angst gevoed wordt. Dus alleen dat doen waar je je goed bij voelt en gewoon rustig opbouwen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-11 16:45

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-11 16:45

Ik ben vandaag voor het eerst alleen met paard bezig geweest

merkte wel dat ze wat drukker was doordat het heel hard waaide maar ik probeer steeds heel bewust die dingen te negeren waar zij bang van is, tenzij ik vind dat er een goeie reden is, dan probeer ik er bijvoorbeeld samen met haar langs te gaan. Eigenlijk ging het dus heel goed, totdat ik haar weer terug ging brengen naar het land. Ik weet dat ze dan gaat drammen en denk dat ik onbewust dan toch anders ga doen ofzo... ze liep heel erg te klieren en ik werd daar niet rustiger van :p uiteindelijk toch maar zo goed en kwaad als het ging proberen haar te negeren en weer op de ademhaling letten en toen liep ze de laatste meters normaal mee

Het stomme is, dat van de 2 uur die ik met haar bezig ben geweest, dat geklier in mijn hoofd overheerst, terwijl het eigenlijk gewoon best goed ging!

**Geplaatst**: 23-05-11 16:50

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 16:50

SuperLiesje; probeer niet te denken wat er niét goed ging, probeer de denken aan wat er wèl goed ging! Wan er ging heel veel goed!!!! :))

**Geplaatst**: 23-05-11 17:08

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 17:08

Wat super Liesje, ook jij dit gevoel vast houden voor de volgende keer!

**Geplaatst**: 23-05-11 18:14

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 18:14

Weet je wat ik constant dacht dat ik in galop zat? Dat ik steeds eraf viel, die gedachte kwam maar steeds keer op keer op keer op keer!!! Ergerlijk was dat, en onbewust spoorde ik het paard nog harder aan...

**Geplaatst**: 23-05-11 18:30

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 18:30

ik ben nog nooit heel erg hard gevallen, maar er wel 25 jaar uit geweest! Nu stap ik enigszins gespannen op het paard en blijf stappen totdat ik geheel ontspannen ben (letten op ademhalen), dan pas ga ik aandraven. Galop vind ik nog eng, vooral op een groot paard, maar probeer ik wel voorzichtig aan. De eerste keer alleen een paar passen, de tweede keer een lange zijde gegallopeerd. Ik heb het weer even gevoeld en blijf goed zitten. Ik ben het nog niet verleerd dus. Ik blijf oefenen om ontspannen te rijden....

**Geplaatst**: 23-05-11 21:06

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 23-05-11 21:06

dit heb ik ook door een val van een paard:
Ik was aan het draven ( zegmaar achterin de bak ) en toen schrok ze van een vogel of een ander beestje. ze bokte me er zo af maar ik viel op m'n rug. Mijn longen waren tijdelijk dicht geklapt waardoor ik bijna niet meer kon ademen. Ik ben naar de kantine gebracht en daar kwam ik gelukkig weer bij. maar sinds die val ben ik altijd wel 'alert' bij het buiten rijden op nieuwe paarden.

X

**Geplaatst**: 23-05-11 23:59

Geplaatst: 23-05-11 23:59

hier op de manege was er een 15 jarig meisje met een eigen paard, ze is er 1 keer flink hard en onverwachts afgevallen.
en heeft daarna 3 maanden niet gereden,

de oplossing die ze hier hebben gedaan is tijdelijk een western zadel erop ze kon zich vast houden en werd na korte tijd veel zekerder.
en nu 3 maanden later rijd ze weer met een gewoon zadel en heeft nergens geen last meer van.

en hoe minder je rijd hoe nerveuzer je paard/pony is en sneller schrikt.
dus eigelijk heel veel rijden dan is je paard rustiger en jijzelf misschien ook.

**Geplaatst**: 24-05-11 09:30

Geplaatst: 24-05-11 09:30

Westernzadel is een goed idee inderdaad! Ik gesp gewoon een bokriempje aan het zadel, geeft mij de zekerheid dat als er iets onverwachts gebeurd ik altijd een houvast heb. Scheelt al een stuk voor mn zelfvertrouwen en kost nagenoeg niks...

Verder lekker aan het opbouwen aan de longeerlijn, psychisch voornamelijk want deze hangt altijd slap. Rijd dus wel echt zelf maar toch het idee dat er iemand snel in kan grijpen vind ik nog erg fijn.

Vorige week echt heerlijk gereden, ze was al superbraaf met opstijgen. Doe ik altijd met een krukje omdat ik door mn spierziekte helaas niet genoeg kracht heb om van de grond af op te stijgen. Normaal vind ze dat heel spannend, ze staat sowieso nooit stil met opstijgen maar krukje brengt nog extra spanning mee voor haar. Vooral als ze m door dr gedraai nog aantikt, wil ze van schrik wel eens gaan drentelen. Vind ik dan weer eng... Hahah! :')

Deze keer via de bakrand erop geklauterd en dat deed ze heel braaf, beetje paaien met grasjes helpt ook nog eens extra... Hihih! Vervolgens met rijden echt geen stap verkeerd gezet, dus mijn ontspanning kwam redelijk snel en dat breng ik dan ook op haar over merk ik waardoor dat alleen maar positiever wordt. Nog wat rondjes gegaloppeerd (= grote overwinning!) en buiten uitgestapt, goede boost voor mn zelfvertrouwen dus deze les!

Morgen weer, ben benieuwd!

**Geplaatst**: 24-05-11 12:13

Geplaatst: 24-05-11 12:13

Het zadel waarmee/ waardoor ik eraf gevallen ben bleek voor mijn paard te klein. Daar kwam ik na mijn revalidatie achter en toen ben ik op zoek gegaan naar het ideale zadel voor hem en mij

en wij hebben nu een Trekker Pro Endurnance. Deze zit heerlijk, is boomloos en heeft een traploos verstelbare pommel. Dat steekt als een beugel voor je boven de schoft uit en kan je ten alle tijde vastpakken (en mits het zadel goed vastgesingeld zit blijft dat prima op zijn plek)

Alleen dat laatste is dus waar ik nu bang voor ben: dat ik hem niet goed genoeg aangesingeld heb. Inmiddels blaast hij zich niet meer zo erg op met zadelen omdat het zadel geen pijn meer doet en gaat het makkelijker. Maar ik longeer hem altijd van te voren zodat ik dan goed kan nasingelen.

**Geplaatst**: 24-05-11 19:11

Geplaatst: 24-05-11 19:11

Bokriempje heb ik ook en bovendien heeft mijn IJsje een grote bos manen waar ik me eventueel aan vast kan grijpen

Gebeurt ook weleens als het bokriempje "verstopt" zit.
@Zilfstar: ik loop altijd een stukje over het erf en singel dan gaatje voor gaatje aan. Je weet zelf wel hoe los of strak het zadel hoort te zitten, dus dan kan er toch niks fout gaan ?
@LittleMiss: het opstijgen met krukje kan je gewoon een oefening van maken. Blijft je paard stil staan, dan belonen, zo niet weer afstijgen en opnieuw. Het kwartje valt dan snel genoeg als je maar beloont als ze het goed doet. Verder super gedaan hoor, complimenten. Je mag echt trots zijn op jezelf en je paardje.

**Geplaatst**: 24-05-11 19:15

Geplaatst: 24-05-11 19:15

Ik heb hier ook last van!
Het is niet zo zeer dat ik verschrikkelijk snel bang word,
maar wanneer ik de controle over mijn paard verlies sla ik dicht.
Ik heb hier ook wel last mee gehad met eerdere instructrices,
ik heb veel verschillende instructrices gehad, en deze werden allemaal erg boos wanneer ik de controle verloor,
ik kan slcht tegen boze mensen en sloeg hierdoor dicht,
dit is ontwikkeld tot een standaard reactie bij het verliezen van controle,
ik wil graag weer ontspannen kunnen rijden,
ook als het eventjes niet vlot loopt.
Ik lees dus ook maar mee!

**Geplaatst**: 25-05-11 07:52

Geplaatst: 25-05-11 07:52

ElanII schreef:
@Zilfstar: ik loop altijd een stukje over het erf en singel dan gaatje voor gaatje aan. Je weet zelf wel hoe los of strak het zadel hoort te zitten, dus dan kan er toch niks fout gaan ?

Nou, dat dacht ik 2 jaar geleden dus ook en ik dacht hem goed gesingeld te hebben. Bleek dat Jippe zich dus vreselijk opblaast. Er kon werkelijk een vuist tussen

maar toen was het dus al te laat. Inmiddels blaast Jippe zich niet meer zo op (hij stond voorheen zich werkelijk schrap te zetten als je de singelstoot alleen maar vast pakte :(:)

en dan hoorde je echt zo'n kreun geluid van Uh! omdat ie zijn adem inhield) maar ik vind het dus lastig bij hem te voelen of ie helemaal uitgeademd heeft

Het gaat beter hoor, ook het singelen, maar de angst dat ie toch gaat schuiven zal wrs wel blijven (al is dat wel minder geworden). En inmiddels staat Jippe gelukkig ontspannen, zelfs een voetje op rust, als ik aansingel.

**Geplaatst**: 25-05-11 08:14

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 25-05-11 08:14

Ik denk dat een ieder die hier bang is, instructie nodig heeft, die begeleidt. Want de cirkel is ergens jullie allemaal vast wel duidelijk. Uit onderzoeken is gebleken dat paarden mensen gevoelens heel goed aanvoelen, je kunt heel goed bij je paard uithuilen, maar ze voelen ook je angst. Een paard valt niet te leren er mee om te gaan, maar een mens kan zich zelf, stap voor stap, met hier en daar een terugval, dat wel leren. Met bewust worden van je eigen lichaam (1 spiertje gespannen, heeft grote invloed op je lichaam, dus op je paard), ademhalings oefeningen, kortom, je bewust worden van, ter voorkoming van, en daardoor weer controle. Ook lessen in hoe te handelen als er wat gebeurt, goed leren vallen, of zelfs een bodyprotector, tegen de angst voor pijn, kan helpen, en is eigenlijk ook alleen maar verstandig.

Een deel blijft het probleem, controle. Mensen willen graag controle, maar eigenlijk hebben we dat nooit 100%. Niet op de fiets, niet in de auto, overal loeren gevaren. Je fiets kan plotseling door zijn velg heen zakken, de remkabel van je auto kan breken, of een derde kan op je inrijden.

Als je daarover nadenkt, kun je 2 kanten op. Of je mijdt het leven (maar hoe?), en dus ook je paard. Of je accepteert het feite dat je nergens veilig bent voor pijn, nergens controle over hebt. Dat is overigens niet van de ene op de andere dag een feit, dat kost tijd.

Klein voorbeeldje; Ik gaf in een winter les aan een groepje gevorderden, en het was iedere week weer hommeles, frisse paarden, winderige, koude omstandigheden. Dus elke week weer heisa, paarden die er van door gingen, dus op een gegeven moment, gespannen ruiters, wat weer het er vandoor gaan in de hand werkte.

Ik heb een boek gekocht (ook een tip, er zijn boeken voor mensen met angst op de rug van een paard), en we zijn aan het werk gegaan, op zo'n koude winderige dag. Ontspanningsoefeningen, wijze van rijden, etc. Op een gegeven moment, heb ik ze om me heen naar binnen geroepen. En ben gaan voorlezen uit het boek. Het zgn kabouter in de bak verhaal, de spanning van de mens op de rug van het paard, en het paard wat dan verwacht dat er ergens ook iets is, want de leider zegt het. Allen zaten rustig te luisteren, en ik sla het boek, in een binnenbak, met een knal dicht. Er gebeurde niets.... Want niemand verwachte het, allen waren ontspannen, dus de paarden ook. Ergens geef je dus altijd een signaal. De gevallen van een plotselinge schrik van een paard, of dom struikelen daar gelaten. Maar vaak 'verwacht' je al iets. Door een voorbij rijdende trekker, veel wind, kinderen op een skippybal, klapperende deuren, etc. En ook al probeer je het weg te bluffen...Dat ene spiertje...En jij bent de leider. Dus idd, allen aan de schriktraining!! Succes!

**Geplaatst**: 25-05-11 08:21

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 25-05-11 08:21

^^ Maar hoe leer je nu rustig te zijn in de situaties waarvan jij denk dat je paard het 'eng' vind?

Neem bijvoorbeeld een trekker.. Jij bent lekker buiten aan het rijden op een polderweg en er komt een trekker aan.. Tja, dan schiet het bij mij al in mijn keel. Maar hoe kan ik dit nu het beste aanpakken?

**Geplaatst**: 25-05-11 08:30

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 25-05-11 08:30

Ik herken dit heel erg. Ik was ongeveer een jaar geleden nu heel hard van een bepaald paard afgevallen op de manege. Ik moest toen naar het ziekenhuis omdat ik niet meer kon lopen op mijn rechterbeen en dus dacht dat mijn rechterbekken gebroken waren. Gelukkig was dit niet het geval. Maar sindsdien wordt ik heel erg gespannen wanneer ik weer op hem zit. Na het ongeluk duurde het een paar maanden voordat ik er weer op ging zitten.. Daarna was het meteen weer feest en ben ik er weer 2x afgegooid. Daarna heb ik er nog 1x opgezeten maar toen spacede ik hem eigenlijk op het paard. Ieder ander paard maakt mij niet uit, maar niet HEM.

Om mijn angst proberen te overwinnen voor hem ga ik in mijn privéles er binnenkort weer op. Desnoods aan de longe. Maar ik wil wel dat me moeder er bij is xD! Want er is nog geen afspraak gemaakt erover, maar ik zit hem nu al te knijpen. Misschien een idee?

**Geplaatst**: 25-05-11 09:13

Geplaatst: 25-05-11 09:13

AngelSpirit schreef:
Ik herken dit heel erg. Ik was ongeveer een jaar geleden nu heel hard van een bepaald paard afgevallen op de manege. Ik moest toen naar het ziekenhuis omdat ik niet meer kon lopen op mijn rechterbeen en dus dacht dat mijn rechterbekken gebroken waren. Gelukkig was dit niet het geval. Maar sindsdien wordt ik heel erg gespannen wanneer ik weer op hem zit. Na het ongeluk duurde het een paar maanden voordat ik er weer op ging zitten.. Daarna was het meteen weer feest en ben ik er weer 2x afgegooid. Daarna heb ik er nog 1x opgezeten maar toen spacede ik hem eigenlijk op het paard. Ieder ander paard maakt mij niet uit, maar niet HEM.

Om mijn angst proberen te overwinnen voor hem ga ik in mijn privéles er binnenkort weer op. Desnoods aan de longe. Maar ik wil wel dat me moeder er bij is xD! Want er is nog geen afspraak gemaakt erover, maar ik zit hem nu al te knijpen. Misschien een idee?

Ontspanningsoefeningen en rustig opbouwen! Je HOEFT jezelf niet in 1 sessie er overheen te zetten. Dat kan ook niet.

De eerste keer dat ik weer op mijn eigen paard ging zitten was dus na 3 maanden niet mogen rijden en vervolgens nog 2 maanden fysio voor ik het aandurfde. Had veel grondwerk gedaan met hem en hem geleerd stil te blijven staan naast een krukje (ik ben niet zo groot en ook niet zo lenig meer, en is beter voor zijn rug) En toen stond ik ernaast op een krukje en was eigenlijk de oefening klaar. En toen voelde ik dat ik erop wilde. En heb dat gedaan. Heel even. Alleen maar stil gestaan net zo lang tot ik mij kon ontspannen. Toen ben ik er weer af gegaan en gelijk had ik er spijt van dat ik er af was. Ik wilde er weer op. Dat heb ik de volgende keer gedaan met het zadel erop plus even stappen. Daarna ben ik dat gan uitbouwen en bleek het zadel vervolgens dus te krap te zijn en pijn te veroorzaken. Toen ik mijn nieuwe zadel had ben ik ook gaan opbouwen. Eerst longeren met zadel (goed moe maken

) en uitstappen terwijl ik erop zat. Inmiddels kan ik gewoon weer rijden en heb ik er OOK bitloos en zadelloos op gezeten. Daar kon ik goed merken wat hierboven wordt gezegd over spieren en spanning

Ik kroop erop, zadelloos dus paard voelt alles. En ik zat helemaal gespannen.... paard verzette geen stap. Nu voelt mijn paard een grote verantwoordelijkheid als er iemand op zijn rug zit en hij bleef dus staan tot ik mij kon ontspannen. Toen ging hij rustig stappen na commando (met stem, want ik durfde niet aan te sporen

) en ik zat met stap 1 alweer helemaal gespannen dus stopte hij weer

en zo hebben we dat samen gedaan, Ik steeds meer ontspanne, hij steeds meer durven stappen. Tot de stalhouder met de shovel aan kwam. Daar schrikt mijn paard vaak van aan de longe. Dus ik greep zijn manen vast met het idee: ik ben er ZO vanaf als ie gek gaat doen. Maar mijn paard ging stil staan en wachtte rustig tot de shovel weg was. Sindsdien heb ik veel meer vertrouwen in mijn paard en weet ik dat ie voor mij zorgt

Nog moet ik een drempeltje over maar ik weet dat het goed gaat komen.