Bokt.nl

Chaos schreef:

Werken kan altijd hoor. Kusjes binnen de familie of bij bekenden.

xTitanic schreef:

Jij zit hier maar commentaar te geven maar zelf weten wij geen gegevens van jou, haha nog zoiets.
Ik spreek maar uit ervaring, kan ook helemaal mis zijn

Ayasha schreef:

met losse teugel bereik je vooral niks. Dan sloft ie gewoon wat rond. Verwar sloffen niet met ontspanning.

Citaat:

Takt

Het eerste steeds terugkomende basisbegrip in de dressuurscholing is takt. Het paard heeft drie basisgangen, de stap, draf en galop. Elke basisgang heeft zijn eigen takt, met een opeenvolging van stappen (stap), passen (draf) of sprongen (galop). Takt wil dus zeggen: het eigen zuivere ritme van de beweging. De stap is eens schrijdende en schwungloze gang, de draf en galop zijn beide bewegingen met schwung en met een zweefmoment. De zuivere takt is zo'n belangrijke basis voor de scholing van een paard, dat deze nooit verloren mag gaan. Niet bij een jong paard, niet bij een verder doorgereden paard. Op geen enkel moment tijdens het rijden.

Losgelassenheit

Losgelassenheit is een synoniem voor losheid, souplesse en ontspanning. Het bevestigen van de zuivere takt en het streven naar ontspanning (Losgelassenheit) zijn de voornaamste trainingsdoelen van de gewenningsfase, de eerste anderhalf jaar van de scholing. Als je werkt aan de zuivere takt in het begin, stel je het paard in staat om in balans te gaan onder de ruiter. Dan kan het paard gaan swingen, voorwaarde voor de Losgelassenheit. Takt en Losgelassenheit beïnvloeden elkaar wederzijds. Een paard kan alleen in zuivere takt gaan, als de rug swingt en de spieren van de hals en rug zich zonder dwang aanspannen en ontspannen. Bij een ontspannen gaand paard, buigen en strekken de gewrichten van het paard zich gelijkmatig en ziet het paard er tevreden uit.

Aanleuning

Aanleuning is een veerkrachtige verbinding die ontstaat nadat het paard in nageeflijkheid voorwaarts en eventueel neerwaarts gereden wordt. De aanleuning, aangenomen door het paard op de ruiterhand, mag noch te zwaar, noch te licht zijn. Het gewicht van de aanleuning wordt bepaald door het evenwicht van het paard en daarbij de graad van africhting of verzameling. Een goede aanleuning heeft altijd een wisselwerking met de al besproken begrippen takt en volledige ontspanning (Losgelassenheit) en met de nog te bespreken begrippen Schwung, recht richten en verzameling. Dit alles bij elkaar heeft als resultaat dat het paard fijn te rijden is.

Aanleuning komt echter niet alleen tot stand door een veerkrachtige verbinding tussen ruiterhand en de mond van het paard. Er zijn meerdere contactpunten van belang om tot een goede aanleuning te komen, namelijk een voortdurend contact met jouw been en het paard en je zit (met je zit heb je contact met het paard en geef je hulpen, die door het paard beantwoord kunnen worden). Het derde contactpunt is vervolgens het teugelcontact, waaruit de aanleuning van de mond en de ruiterhand ontstaat. Deze drie punten samen bepalen dan de kwaliteitsvolle aanleuning die tot een volkomen harmonie en begrip van paard en ruiter leiden.

Schwung

Schwung is het doorgaan van de energieke impuls van de achterhand naar de totale voorwaartse beweging van het paard. Een paard beweegt schwungvol wanneer hij zijn benen energiek optilt en in het zweefmoment met zijn ledematen goed naar voren doorswingt.

De ruiter begint met impuls te rijden: de door de ruiter opgewekte en volkomen beheerste voorwaartse drang. Het echte mooie losse en swingende bewegen door het lijf ontwikkelt zich uit deze impuls. Schwung wordt bereikt door het activeren van het achterbeen. Een ruiter activeert de achterbenen door het rijden van veel korte tempowisselingen en overgangen. Veel ruiters denken dat Schwung, de swingende beweging van het paard met een losgelaten rug, iets aangeborens is van het paard. Bij een goede basisopleiding van een paard kun je wel degelijk de Schwung ontwikkelen. Het echte swingen, het imponeren met losse, soepele bewegingen, staat niet op zichzelf. Het hangt nauw samen met een fijne takt en aanleuning. En met de losheid en ontspanning van een paard.

Recht richten

Wanneer de takt, ontspanning, aanleuning en Schwung bij het jonge paard redelijk bevestigd zijn, wordt het tijd voor een volgende stap: het ontwikkelen van meer evenwicht op de achterhand. Als eerste aandachtspunt hiervoor geld het recht richten. Het recht richten is een essentiële voorwaarde voor verzameling en het echte dragen van het paard. Een paard is van nature niet recht. De heupen van het paard zijn breder dan de schouders, wat ervoor zorgt dat het paard geneigd is om met zijn buitenschouder en buitenheup aan de wand te kleven: het paard gaat scheef. Daarnaast heeft elk paard van nature een gemakkelijke kant. Een ruiter moet deze scheefheid proberen weg te trainen door het juiste werk. Een scheef paard kan nooit in balans gaan: de kracht komt niet optimaal van achter naar voren door.

De bewegingsimpuls van het paard moet vanuit de achterhand komen. Elke manier van hulpen geven die van voor naar achteren werkt, is beslist fout. Een recht gericht paard is recht op een rechte lijn, en zoveel gebogen op de gebogen lijn als die lijn van hem vraagt.

Wie goed nadenkt over het natuurlijke scheef gaan bij een paard begrijpt dat een ruiter vanuit de achterhand moet denken en steeds bezig moet zijn om de voorhand weer voor de achterhand te plaatsen. De belangrijkste oefening voor het verbeteren van de draagkracht en het recht richten is altijd het rijden van schouderbinnenwaarts. In een correcte schouderbinnenwaarts treedt het binnenachterbeen in het spoor van het buitenvoorbeen. Door het naar binnen brengen van de voorhand maak je het paard niet naar de andere kant scheef, maar juist recht omdat de achterhand nu geactiveerd wordt en zich niet meer kan onttrekken aan een dragende werking.

Verzameling
Zie verzameling voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Met behulp van de Schwung en het recht richten is het mogelijk een paard te motiveren om meer gewicht op zijn achterhand te gaan dragen. Dat dragen van meer gewicht op de achterhand heet verzameling. Beide achterbenen worden gelijkmatig in de richting van het zwaartepunt van het paard opgetild en weer neergezet. Door de toenemende kracht van het paard kan het paard zich meer gaan buiden in zijn gewrichten van de achterhand (Hankenbiegung). De croupe van de achterhand daalt daardoor iets, de oprichting in de voorhand neemt tegelijkertijd toe. De drafpassen of galopsprongen van het paard worden door het toegenomen buigen en strekken van de gewrichten van de achterhand meer verheven.
Het einddoel: Durchlässigkeit

In de rijkunstige theorie staat de term Durchlässigkeit beschreven als iets om voortdurend naar te streven en als einddoel van de dressuurscholing. Durchlässigkeit is een moeilijk te vertalen Duitse rijkunstige term, die zo ongeveer volledige souplesse en het steeds volkomen doorkomen van alle hulpen betekend. Het verkrijgen van Durchlässigkeit is dus het doel van alle trainingsarbeid. Het mag dan misschien een moeilijk woord zijn, de bedoeling is simpel. Het gaat er om dat het paard nergens strak of stijf is. Dat het paard zich nergens vasthoudt in zijn spieren en gehoorzaam en soepel steeds luistert naar de hulpen van de ruiter. Hij 'laat' de hulpen als het ware 'door': Durchlässig.

xTitanic schreef:

Vandaag heb ik dus al een les genomen. Nu goed, we hebben veel geoefend op rechtrichten en dan gaat het vervolgens zo dat ik hem met zijn hoofd naar bv een stoel dat links staat moet richten en dat ik dan moet denken met zijn gat naar buiten. En hij mag natuurlijk niet door zijn buitenteugel vallen. Daarop hebben we geoefend, ging goed en dan zijn we met de buiging begonnen. Ook beide kanten (op de rechterhand wat meer want dat is zijn bolle kant). Daarna hebben we met de achterhand gewerkt, zelfde tempo in draf, als hij wat meer energie heeft ophouding geven maar gelijk weer die energie vragen + recht door de bocht gaan + buiging. Alles een beetje tegelijk. En hij begon te knabbelen op zijn bit en begon te zoeken waar hij zijn hoofd moest leggen en kwam al nagefelijk naar beneden. Durf dan wel een beetje te hobbelen maar dan moet ik gewoon doorrijden en weer verzamelen. Helpt goed. Hij werd erg goed zoekend ontspannen. Om een les even kort samen te vatten! Morgen heb ik weer een les, vind dat het erg goed gaat nu en zou dat niet meteen in het water willen smijten door dan als ik morgen eens rij iets verkeerd te doen.. Vrijdag een lekker ontspannend buitenritje gepland.

joyce B schreef:

Ayasha schreef:

met losse teugel bereik je vooral niks. Dan sloft ie gewoon wat rond. Verwar sloffen niet met ontspanning.

Hier ben ik het dus echt niet mee eens... Jij stapt dus blijkbaar op, neemt je teugels op maat en gaat gelijk in de houding en aan het werk?

Citaat:

Bovendien heb ik niet gezegd dat ze moet blijven losgooien, ik heb gezegd dat ze om te beginnen, om haar paard aan het lopen te krijgen en aan de hulpen te krijgen, eerst los zou kunnen gooien en haar paard haar hand op laten zoeken, in plaats van van voor naar achteren te werken...
Als je goed van achter naar voren werkt, dan kun je je paard vanuit elke (langere) lengte van teugel je paard je hand op laten zoeken en daar aanleuning krijgen. Maar eerst moet je paard ontspannen! En ontspannen kun je niet afdwingen met een teugel, een houding wel...

Citaat:

Nooit gehoord van mensen die hun paarden eerst losrijden in stap, draf en galop aan een losse teugel waarbij de paard de hand op zoekt en niet andersom, totdat ze in alle gangen lekker bewegen en dan pas aan de aanleuning gaan werken?

Citaat:

Er zijn ook stallen waar de paarden eerst gelongeerd worden (los, daarna eventueel nog bijgezet met een bepaalde hulpteugel), voordat iemand er op stapt, zodat die ruiters inderdaad gelijk aan het werk kunnen, maar dat betekend dus niet dat daar die fase overgeslagen wordt...

Als je een paard hebt wat gelijk los en soepel is en makkelijk nagevelijk loopt, dan heb je makkelijk praten... Dan neem je de teugels op maat, desnoods even been er bij en hand even wat steviger sluiten en tadaaaaahhh! ze lopen in "de houding"
Zo kan ik ook opstappen en wegrijden bij mijn pony...

Citaat:

Maar heb je een paard dat zich stijf en strak houdt en/of tegen het been en de hand loopt (het gevoel alsof ze met de handrem er op lopen) dan werk je toch eerst aan het aan het lopen krijgen van het paard, en als je wilt dat die zonder handrem loopt, zul je er heel goed voor moeten zorgen dat die handrem er ook echt niet per ongeluk op zit!

De scheidslijn tussen aanleuning en remmen of hand vastzetten is heel dun... Zonde als je gas probeert te geven, terwijl je hem van voren nog te vast houdt. Eerst het gas er op en laten lopen, in tact! Dan kun je pas werken aan de aanleuning, en je kunt geen goede aanleuning krijgen met een gespannen paard. Het paard moet zijn hoofd in jouw handen durven leggen, en daar moet het wel de "ruimte" voor krijgen. Als jij gelijk met je teugels het paard in de houding gaat "vragen" krijgt het weinig kans om zelf zijn hoofd/hals in je handen te laten vallen/leggen toch?

Citaat:

Als het paard ontspannen en voorwaarts loopt in een lage halshouding (voorwaarts-neerwaarts/lang-laag) kun je daar de jouw gewenste aanleuning zoeken en blijft het paard daar beneden ontspannen nagevelijk lang en laag met aanleuning lopen, dan kun je door activeren, bijvoorbeeld door het rijden van tempowisselingen, schouderbinnenwaarts, of het met de achterhand in rijden van de hoeken, de achterhand extra activeren waardoor het paard zich vanzelf gaat oprichten en meer "omhoog" gaat lopen.

Citaat:

Het is misschien een iets andere benadering dan de standaard, maar het is echt een heel fijne en vriendelijke manier van rijden.
En ja, het kan zijn dat het paard echt niet uit zichzelf de hand op zoekt en dat je hem moet "helpen" met eerst "afbuigen" en vanuit dat afbuigen die lang en lage/voorwaarts neerwaartse houding te vinden en dat hij jouw hand op zoekt in plaats van dat je steeds op je hoede moet zijn dat je paard er weer tussenuit piept en omhoog komt, maar als je een paard al niet eens een kans geeft om "vrijwillig" te laten zien dat hij wel wil als hij de kans, tijd en ruimte maar krijgt...