Bokt.nl

Mindfields schreef:

Lante schreef:

Ik rijd met twee voormalig springpaarden (door anderen opgeleid en uitgebracht) dressuur maar contragalop is wel degelijk een probleempje bij mij; ze vinden het veeel makkelijker om even om te springen dan om op mijn hulp te wachten haha! Ik ben er heel consequent in, maar het blijft erg moeilijk.
Ik denk dat je daar vooral in de opleiding mee moet oefenen. Niet accepteren dat ze zonder hulp omspringen, ze moeten blijven wachten en dus ook stukjes contra blijven rijden als je naast het springen ook ambitie hebt met dressuur (toch?).

Blijft inderdaad een leuk topic zo! Heb al weer helemaal inspiratie voor wat springen en daar is mijn paard ook blij mee.

Op het moment dat ik aan de galopwissels begin in de training, beloon ik ELKE poging tot het uitvoeren van een wissel, ook als die mislukt, ook als die in twee delen gesprongen wordt en ook als ik het niet vraag. Het paard wordt vanzelf sneller in het achterbeen en gaat hierdoor de wissels steeds makkelijker springen. Op het moment dat hij ze elke keer netjes in 1 keer springt ga ik werken aan het op MIJN hulp springen. Zo voorkom ik dat het paard gestresst wordt van de wissels(wat je helaas zo vaak ziet gebeuren waardoor het aanleren helemaal niet meer wil lukken) en ik krijg er een sterk paard mee wat zelf oplossingen gaat bedenken voor het probleem(namelijk dat overkruist galopperen het niet helemaal is).

Maar stelregel is: NOOIT boos worden, gewoon rustig opnieuw aanspringen en weer opnieuw doen. Net zo lang tot het paard mooie vloeiende wissels springt zonder ook maar 1 moment te hebben gedacht OHNEE ik moet iets moeilijks doen helluuuup!!

Ik neem er dan ook echt de tijd voor, gerust twee, drie maanden dat ik niet op concours ga maar puur bezig ben met trainen.

Na die drie maanden kan ik ook seriewissels rijden om de drie, vier galopsprongen en vindt mijn paard het zelfs heel leuk om te doen. Mijn contragalop is ernog nooit slechter van geworden, juist beter omdat hij sterker werd van de wissels(die toch een behoorlijke mate van snelheid en kracht in het achterbeen vragen).

Sjolvir schreef:

Vind juist die ontspanning ook heerlijk, niet alleen voor je paard, maar ook voor jezelf.
Heb wel klein gelukje,moet al 10 minuten over de weg naar de vereniging. (nieuwe paard gaat nog aan de hand)
En als je een goed verkeersmak paard hebt, kan je daar heerlijk relaxt lang laag rijden.

Ben heel gejaagd van mezelf en dan is het helemaal belangrijk die ontspanning van het paard even te zoeken.
Hij wordt dan lekker los in zijn lijf.

Beken meteen dat ik het nu wel heel moeilijk vind, met een groen paard.
Hij snapt echt laag ook nog niet, ben al blij als ik hem op kniehoogte krijg met ontspanning. (voor 3 tellen, tot hij weer wat hoort )

Mindfields dat wat jij zegt over die wissels zegt mijn instructeur ook.
In begin al gaat het fout, niet straffen als hij ongewenst springt, omdat je dan later die onrust krijgt.

Appieee schreef:

Bedankt voor je reactie Marcel, en de rest trouwens ook!
Ik ga gewoon mijn wissels oefenen voor het springen en blijf oefenen met de contragalop zodat het wel mijn wissels blijven en niet die van hem.

Lante schreef:

Ik begrijp jouw verhaal wel, maar jij begrijpt het probleem niet denk ik: ik wil contragalop.
Daarom is het zaak om dat ook gewoon te blijven oefenen als je een paard zelf opleidt in springen èn dressuur.
Ik persoonlijk houd me totaal niet bezig met het aanleren van galopswissels, hoeft ook niet trouwens, want die kennen ze al...
Het is lastig om een paard dan weer om te programeren als ze eenmaal van een springruiter geleerd hebben een wissel te springen zodra de wending ingezet wordt en dat je dan op M nivo in de dressuur dat weer af moet leren.

Citaat:

Niet accepteren dat ze zonder hulp omspringen, ze moeten blijven wachten en dus ook stukjes contra blijven rijden als je naast het springen ook ambitie hebt met dressuur (toch?).

Mindfields schreef:

Nog even over contragalop:

@ Lante: Hoe lang achter elkaar galoppeer jij dagelijks in je training?

MarcelDufour schreef:

Mindfields schreef:

Nog even over contragalop:

@ Lante: Hoe lang achter elkaar galoppeer jij dagelijks in je training?

En.....er zijn ook paarden die van nature heel makkelijk omspringen. Ik selecteer ze daar op bij het uitproberen, maar het zijn ook de moeilijkste paarden om af te leren om dat in wendingen te doen. Nou wil ik ze het nooit afleren omdat het mij perfect uitkomt zo, maar voor dressuur zal dat een stuk lastiger liggen.

MarcelDufour schreef:

Heel fijn paard heb je, die kan echt een stuk meer dan B! Ook het goeie temperament.
Lees eens vanaf pagina 1 van dit topic, dan kom je heel snel tips en adviezen tegen die je verder zullen helpen. Wat je wel moet proberen is om meer in de verlichte zit te gaan rijden, dat zou jou en je paard heel goed passen.
Vooral de oefeningen met die balkjes op de grond zijn voor jou goed.
Ik vind dat je er netjes op zit, en je bent heel rustig in je rijden....komt wel goed met jou.

Arnyek schreef:

Appieee schreef:

Bedankt voor je reactie Marcel, en de rest trouwens ook!
Ik ga gewoon mijn wissels oefenen voor het springen en blijf oefenen met de contragalop zodat het wel mijn wissels blijven en niet die van hem.

Meelezer hier
Ik ga met de rest mee gewoon doen, heb ik ook gedaan. Maar let wel op dat je meteen een correcte (dressuur)wissel aanleert. Ik vind het nl. vele malen lastiger om een niet correct-aangeleerde wissel te verbeteren dan meteen een correcte aanleren. En dat is erg zonde als je ooit nog eens Z2 wilt gaan rijden.
Even aanvulling op Mindfields; ik heb de eerste periode met het aanleren van de wissels dit ook niet bij het springen gedaan. Om te voorkomen dat je hem beloont als de wissel niet goed genoeg is. Dan kan je alle rust en tijd nemen om de wissel correct aan te leren.

En dan toch maar een vraag; Marcel hoe denk jij over kunststof springmateriaal?

Lante schreef:

'Niet accepteren' is niet meteen straffen hoor, haha, je kunt ook even terug rijden naar de draf en dan het lijntje nog eens rijden en dan belonen als het goed gaat haha! Je moet alleen niet denken 'ach laat maar zitten', want dan accpteer je het dus dat je paard een kunstje uitvoert waar je niet om gevraagd hebt.

Ik doe wel redelijk veel galop training, galop is haar beste gang, ze galopeert graag en ontspant er makkelijk in. Toch galopeer ik absoluut geen tig rondjes achter elkaar. Meer het aanspringen en dan wat licht schakelen en regelmatig terug. Mijn paard wordt snel wat al te enthousiast (heet) en met wat schakelen en het rijden van overgangen houd ik haar goed bij de les en gaat ze niet onder mij vandaan rennen. Ik merk dat ik nu al veel meer ontspannen kan rijden en ze beter onder mij blijft, ook al galopeer ik wel eens een keer een stukje door.

besita schreef:

Nina , ik denk ook dat je basis tempo net iets omhoog moet zodat je laatste drie galopsprongen je niet meer moet tussenkomen en gewoon kan afvloeien

Martie schreef:

Heb jij bij Uulke van Meeteren in Abcoude gereden? Wat leuk! Mijn man en ik hebben daar in onze studietijd en een tijdje daarna gereden tot we verhuisden. Ik mocht mijn pony daar toen stallen omdat ik wat dressuurlessen voor hem gaf. Bij hem heb ik voor het eerst echt leren springen, hij was het die ons over 1.10 liet springen (lees: mij het vertrouwen gaf)! Hij gaf heel goed en consequent les, inderdaad eerst de basis en niet klooien!

besita schreef:

Nina , ik denk ook dat je basis tempo net iets omhoog moet zodat je laatste drie galopsprongen je niet meer moet tussenkomen en gewoon kan afvloeien

Mindfields schreef:

Lante schreef:

'Niet accepteren' is niet meteen straffen hoor, haha, je kunt ook even terug rijden naar de draf en dan het lijntje nog eens rijden en dan belonen als het goed gaat haha! Je moet alleen niet denken 'ach laat maar zitten', want dan accpteer je het dus dat je paard een kunstje uitvoert waar je niet om gevraagd hebt.

Ik doe wel redelijk veel galop training, galop is haar beste gang, ze galopeert graag en ontspant er makkelijk in. Toch galopeer ik absoluut geen tig rondjes achter elkaar. Meer het aanspringen en dan wat licht schakelen en regelmatig terug. Mijn paard wordt snel wat al te enthousiast (heet) en met wat schakelen en het rijden van overgangen houd ik haar goed bij de les en gaat ze niet onder mij vandaan rennen. Ik merk dat ik nu al veel meer ontspannen kan rijden en ze beter onder mij blijft, ook al galopeer ik wel eens een keer een stukje door.

Ik vroeg het omdat als je je contragalop wilt verbeteren, je paard een bepaalde basis van kracht in de galop moet hebben en daarnaast voldoende lossigheid. Probeer maar eens een maand lang je galopwerk uit te bouwen tot je 20 minuten achter elkaar kunt doorgalopperen in een rustig tempo op een volte in ontspanning. Probeer daarna je contragalop nog maar eens een stukje. Ik gok zomaar dat het dan al een stuk beter lukt omdat er meer kracht in je paard zit. Galop is ook de enige gangw aarin je de buikspieren aan het werk hebt zonder er ook maar iets voor te hoeven doen dan gewoon rustig galopperen. Daarnaast draait de wervelkolom in galop vanzelf al zoveel meer dan in de veel rechtere drafbeweging, dat het bekken als vanzelf losgedraaid wordt waardoor het achterbeen veel beter kan gaan ondertreden. Allemaal zinvol voor je contra!

MarcelDufour schreef:

Martie schreef:

Heb jij bij Uulke van Meeteren in Abcoude gereden? Wat leuk! Mijn man en ik hebben daar in onze studietijd en een tijdje daarna gereden tot we verhuisden. Ik mocht mijn pony daar toen stallen omdat ik wat dressuurlessen voor hem gaf. Bij hem heb ik voor het eerst echt leren springen, hij was het die ons over 1.10 liet springen (lees: mij het vertrouwen gaf)! Hij gaf heel goed en consequent les, inderdaad eerst de basis en niet klooien!

Ja, bij Uilke is het begonnen allemaal. Daar reed ik samen met Sven Harmsen, Tanja van Malsen en Martin v/d Dungen. (vader van de ponyamazone die het zo leuk in dressuur doet momenteel). Uilke was ook degene die regelde dat ik naar Henk Nooren ging.
Was een hele fijne, goeie instructeur. Af en toe kon ie chagrijnig zijn, maar wij gaven daar weinig om.

Martie schreef:

Bij de training van Piet Raijmakers viel me op dat bij de lange lijn met balken wordt lichtgereden. Ik kan me voorstellen dat dit in ieder geval voor de ruiter makkelijker is dan het hele stuk in verlichte zit. Is er nog een andere reden of is het ook goed het wel in verlichte zit te doen?

Martie schreef:

Ja, dat laatste is ook herkenbaar Wanneer was dat? Wij reden daar in de jaren 80.....
Die man heeft zo'n kijk op paarden! Hij had ook voor de manege geregeld leuke jonge of ietwat verreden paarden waar we dan mee aan de gang mochten. Hebben hele fijne paarden daar gereden waar je veel van kon leren, soms juist omdat ze gecorrigeerd moesten worden. Was ook mooi als hij er zelf eens opstapte, je zag dat hele paard veranderen.... Dat soort mensen laten inderdaad een indruk achter.

MarcelDufour schreef:

Martie schreef:

Bij de training van Piet Raijmakers viel me op dat bij de lange lijn met balken wordt lichtgereden. Ik kan me voorstellen dat dit in ieder geval voor de ruiter makkelijker is dan het hele stuk in verlichte zit. Is er nog een andere reden of is het ook goed het wel in verlichte zit te doen?

Als je Piet Raijmaker les ziet geven, of les van hebt, dan herken je heel veel van wat ik hier allemaal adviseer en de oefenstof, want dat is inderdaad rechtstreeks uit zijn keuken.
Waarom zou je het de ruiter makkelijk maken? Laten ze maar net zo hard werken als dat de paarden doen.
Verlichte zit is heel goed voor de ontlasting van de rug van het paard, en hij gaat er veel prettiger door galloperen. Dus zou ik inderdaad zeggen om het in de verlichte zit te doen. Ik heb veel overgenomen van Piet, maar er zijn ook wel af en toe verschillen. Dit is er een dus.

MarcelDufour schreef:

Martie schreef:

Ja, dat laatste is ook herkenbaar Wanneer was dat? Wij reden daar in de jaren 80.....
Die man heeft zo'n kijk op paarden! Hij had ook voor de manege geregeld leuke jonge of ietwat verreden paarden waar we dan mee aan de gang mochten. Hebben hele fijne paarden daar gereden waar je veel van kon leren, soms juist omdat ze gecorrigeerd moesten worden. Was ook mooi als hij er zelf eens opstapte, je zag dat hele paard veranderen.... Dat soort mensen laten inderdaad een indruk achter.

Dat was van 1976 tot 1979, toen gingen we allemaal onze eigen weg. Sven ging naar Daan Nanning, Tanja ging naar Henk Nooren, en ik was maar kort bij Henk en ging naar Piet Raijmakers. Martin ging naar Duitsland.