Ik hoop dat jullie wat tips voor me hebben. Een aantal jaren geleden (toen ik nog niet zo goed reed en niet zo sterk was) heb ik 2 nare ervaringen gehad buiten. Paarden begonnen te rennen en ik hield ze niet meer, waarvan 2x bijna een erg drukke weg op. Dit heeft mij behoorlijk wat angst voor het buitenrijden gegeven.
Mijn vorige bijrijdpaard was super braaf buiten, hier had ik dan ook totaal geen angst meer mee op het eind. Echter is het zo dat mijn huidige bijrijdpaard buiten nogal onstuimig schijnt te zijn. Niet persé dat hij schrikt, maar dat hij echt gaat rennen. De eigenaresse zegt dat hij dan niet meer te houden is. We wonen in een mooie omgeving vlak bij het duin en zou het erg leuk vinden om een keer naar buiten te gaan met hem, maarja.. wat als hij er vantussen gaat. De eigenaresse zelf gaat geregeld naar buiten, waarbij hij dan dus keihard blijft galopperen.
Hebben jullie wat tips? Wat kan ik in zo een situatie het beste doen? Ik zal sowieso moeten proberen niet angstig te zijn als ik op hem zit, dat veroorzaakt natuurlijk alleen maar spannig. Maar we moeten toch een treinspoor over (heen en terug). Is het af te leren, en zo ja hoe kan ik dat het beste aanpakken? Helemaal niet meer buitenrijden zou ik erg jammer vinden..
He Hanneke! Is er niemand in jouw buurt die met je mee op buitenrit wilt? Dan voel je je denk ik sowieso al veiliger.
Wanneer je paard echt in paniek ervandoor gaat valt hier meestal weinig aan te doen: hij heeft zo te horen volgens de eigenaar het bit tussen de tanden. Je kunt dan het beste gewoon korte ophoudingen (kneepjes) en stemhulp geven en niet blind aan de teugels gaan hangen. Doet het paard dit echt in paniek? Of gewoon aangeleerd gedrag? Want daar zit, qua afleren, een heel groot verschil in. Grote kans dat hij dit alleen bij de eigenaresse doet, onbewust aangeleerd. Je bijrijdpaard is hopelijk wel verkeersmak?
Pfff nou dan zou ik er al niet op gaan buiten........................... Is advies waar je natuurlijk helemaal niks aan hebt, maar dit soort dingen vind ik doodeng.
Kan de eigenaresse hem ook niet houden? Als hij gewend is te mogen racen dan hou je dat zo ook in stand!
Yellona
Berichten: 308
Geregistreerd: 09-07-12
Woonplaats: Beveren
Geplaatst: 02-06-14 20:28
Tereno: Ik kan je verhaal begrijpen. Ik heb ook een KWPN-merrie
hanneke1
Berichten: 454
Geregistreerd: 12-10-08
Woonplaats: Omgeving Alkmaar
Geplaatst: 02-06-14 20:34
Tereno: Ik ga sowieso niet alleen naar buiten hoor! Meerdere stalgenoten hebben al aangeboden om mee te gaan naar buiten met een 'braver' paard. Ik ben wel een keer de buurt doorgereden met de eigenaresse op de fiets naast me, toen was hij gewoon erg braaf. Ook een keer klein rondje om stal gedaan, geen problemen. Het is voor wat ik begrepen heb echt bij het bos/duin. Voor zover ik weet is het ook geen angst, dus ik denk dan aangeleerd gedrag.
KarinLF: Haha, dat was mijn 1e reactie ook ja! Maar merk toch dat ik het erg leuk zou vinden een keer naar het duin te gaan, vind het erg mooi daar. De eigenaresse geeft aan hem zelf ook niet goed te kunnen houden als hij gaat rennen.
Ik heb een keer buiten op een pony gereden die steeds ging rennen als ie bij de zandvlakte kwam. Weg van de zandvlakte. Echt crossen, stilstaan net voor een boom, weer omdraaien en wegrennen de heuvels op, kleine paadjes in, echt fijn
Dat pony'tje is wel eens mee geweest met een groep meiden die daar alleen zijn wezen rijden en erg van crossen houden. Wij denken dat daar iets is gebeurd wat ze niet tegen de eigenaar hebben verteld. Hij wilde daar echt weg. Of het is gewoon een kwestie van spelen...
Snap ik hanneke1 dat je toch lekker naar buiten wil, ik heb dat zelf ook hoor!
Af en toe ben ik best gespannen en mijn überbrave tinker wordt daar ook meer gespannen van, dan zet hij wel 1 hele stap opzij en schrik ik daar nog harder van dan hij
Soms vraag ik mij af waarom ik in godsnaam nog met mijn kont op een paard ga zitten Maar ik vind het zooooooo leuk en het gaat ook al stukken beter hoor
Karin, dat herken ik zo erg! Ik denk soms inderdaad ook, waarom probeer ik t überhaupt nog? Maar dan kom je toch ook weer paarden tegen die je een goed gevoel geven, waardoor ik weer denk: ook ik kom er ooit! Zolang je maar niet opgeeft.
Ik heb op m'n werk een paard wat ik mag rijden en dat gaat supergoed, dat paard geeft me zo'n vertrouwd gevoel. En zondag heb ik op t paard van een vriendin gereden. Ook deze gaf een supergevoel. Dit moet ik gewoon hebben en dan gaat t goed.. Van daaruit probeer ik t gewoon verder uit te breiden!
danoesje
Berichten: 2564
Geregistreerd: 15-04-09
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 04-06-14 07:01
Mijn paard, waarvan ik zo bang ben geworden, is er niet meer. Hij bleek een breuk in zijn zevende halswervel te hebben met enorm veel pijn. Daardoor dus alle rodeo, al het geren. Ik hoop dat die wetenschap me helpt weer ontspannen in het zadel te kunnen zitten. Zet m op jullie!
Hallo dames Ik kom me ook weer eens melden en zou graag weer willen meepraten! Ik heb ooit het eerste angstige ruiter topic geopent. En hoewel het stukken beter gaat, ben ik nog lang niet van mijn angst af. Ik vraag me af of dat uberhaupt ooit gaat gebeuren, maar ik hoop in ieder geval stapjes vooruit te blijven maken
14 juni ga ik voor een clinic omgaan met angst naar Esther Dommerholt (LiveTime@bokt). Die clinic is met haar paard. In augustus of september ga ik dan hopelijk samen met Karin (KarinLF@bokt) een weekend met onze eigen paarden naar Esther
Gaaf superliesje! Ben benieuwd wat je er van vindt
mhitv
Berichten: 2
Geregistreerd: 04-06-14
Geplaatst: 04-06-14 22:35
Heeft iemand van jullie ook angst om te galopperen? Ik ben altijd bang omdat ik weet dat ik mijn pony niet zo goed onder controle kan houden (meestal) tijdens de galop... Iemand tips?
In welk opzicht heb je hem/haar niet meer helemaal onder controle in galop?
Sachavdm
Berichten: 130
Geregistreerd: 29-05-12
Woonplaats: België
Geplaatst: 06-06-14 09:00
Ik meld me ook even Ik ben een paar weken geleden van een nieuw manege paardje afgevallen. (Tegen het hek) We waren in de buitenbak aan het rijden en het paardje zag vanalles en verschoot ergens van en naaide eruit. (Het is nog een jong paard met weinig balans.) Hij begon te bokken en met 4 benen in de lucht te springen en ben er toen goed afgevallen met mijn rug tegen het hek. Daarna met knikende knieën terug opgestapt. Ik rijd nu nog steeds in de les op dat paardje en elke keer als we nu moeten galopperen heb ik het gevoel dat ik verstijf ondanks dat ik het paardje wel vertrouw.
Heeft iemand van jullie het boek: Paardrijden zonder angst gelezen? Zoja, heb je er wat aan gehad of is het niks? Ik snap dat na het lezen van een boek niet alle angsten gelijk weg zijn Maar zou fijn zijn als ik hier dan wel beter mee om kan gaan
xLovesPower, ik heb m gelezen. Vond t opzich een fijn boek. Enige minpunt is dat ik angst had toen ik nog op de manege reed. Daarvoor vind ik dit boek minder geschikt
Liesbeth1994
Berichten: 1914
Geregistreerd: 17-12-11
Woonplaats: Oud-Beijerland
Geplaatst door de TopicStarter: 11-06-14 21:52
Hee superliesje!! Da's lang geleden. We hebben vaal gesprekken gehad op het oude topic. Hoe gaat het nu met je? En je haflinger?
Tereno
Berichten: 126
Geregistreerd: 02-04-11
Woonplaats: 't Zuiden
Geplaatst: 15-06-14 20:35
Even een update van deze angstige ruiter. Ik heb na veel wikken en wegen een nieuw zadel verkregen om te proberen. Dit ligt echt veel beter dan mijn toenmalig goedgekeurd zadel.
Vandaag heeft mijn stalgenootje dit uitgeprobeerd waarna ik een totaal ander paard te zien heb gekregen: paard wil zelf zakken en is niet meer tegen de hand. We hopen dat dit komt door het nieuwe zadel en daar houden we het voor nu ook op. Paardlief was super braaf! Verschil van dag en nacht! Nieuwe Totilas in spé: http://youtu.be/zrKTtr8wYf4 (let niet op mijn blije stem :p)
Als het morgen ook zo is, stap ik morgen gewoon op.
Jaa ik ben er weer Liesbeth Met mij en haffie gaat het goed! De angst is er met vlagen nog steeds, de ene keer wat erger als de andere keer. Afgelopen woensdag hebben we voor het eerst in 6 maanden weer les gehad, Amando deed zo goed zn best, hebben echt hele fijne stukjes gehad! Hij "schrok" ook een paar keer, dat vond ik wat minder leuk, maar toch door kunnen rijden. Hopelijk kunnen we deze fijne stukjes gaan uitbouwen Hoe is het met jou?
Tereno, ziet er goed uit, heb je ook een foto van het zadel op je paard? Ik hoop ook voor je dat je paard nu steeds fijner gaat worden! Een goed zadel is zo belangrijk Hopelijk zit je er snel zelf weer op!
Wilke, wauw! Dat lijkt me supergaaf, maar ook heel erg spannend!
Ik zal vanavond even een foto maken van het zadel op haar rug. Ik snap ook niet hoe dat andere zadel ooit goedgekeurd is voor mijn paard, dit zadel ligt zó veel beter. Het schuift geen enkele centimeter zonder singel in stap, sluit precies achter haar schouders aan en geeft daarnaast voldoende vrijheid voor haar bewegingen. Ik snap ook niet dat ik ooit geloofd heb dat het écht puur verzet was. Dat het aan mijn onzekerheid lag (wat ik overigens niet voelde; ik voelde me juist lekker in mijn vel) waardoor ik alleen maar onzeker werd. Mensen die me vertelde dat ik mijn paard maar beter op een wei kon gooien om er een veulentje uit te halen. Ik ben echt opgelucht dat ik een oorzaak heb en nu verder kan.