VValar schreef:Wat ik altijd al heb gezegd is dat niet iedere methode is weggelegd voor ieder paard. Elk paard heeft immers een andere benaderingsmethode nodig. Zo zal LDR voor het ene paard de juiste methode zijn bijv. de 'Duitse methode' weer voor het andere paard. En zo zijn er nog tientallen methoden die bruikbaar zijn voor weer verschillende paarden. Het is de clue om de juiste methode voor je paard te vinden want niet ieder paard zal het goed doen op het zojuist besproken LDR.
Ik vraag me af wat nou onder LDR verstaan wordt. Wat Anky doet, of een paard laag en rond warmrijden, en vervolgens oprichten? Want het tweede is absoluut goed voor het opwarmen van het locomotie-apparaat (de spieren, pezen en botten). Indien goed uitgevoerd, kunnen zowel de klassieke dressuur als LDR op elk paard winst boeken. Alleen... Wie kan het zó uitvoeren?
AmberKornet schreef:Verder denk ik dat het met die trainingsmethoden wel mee valt, een paard wat een bepaalde training niet aankan of er zeer onhappy van wordt, kan niet zijn best doen en zulke proeven rijden..
Met paarden op hoog niveau moet het altijd zo zijn dat ze ontspannen en geconcentreerd door de ring gaan. Een paard wat gedwongen wordt om bepaalde paardonvriendelijke dingen te ondergaan, kan zich gewoonweg niet ontspannen!
Zolang de juri nog altijd kijkt naar de ontspanning en daar het grootste belang aan hecht, ben ik niet zo bang voor de trainingsmethoden....
Helaas zijn er maar al te veel paarden die ondanks veel pijn, toch door blijven lopen. Het paard is niet voor niets "the king of locomotion". Ondanks alles, mens op de rug, onbruikbare spieren, tegenwerkingen, noem maar op, toch weet het dier zich gratieus voort te bewegen. Er is meer pijn nodig om een paard onregelmatig te laten lopen, dan voor de mens nodig is om onder sterke verdoving bedrust te nemen. En de jury kijkt niet naar de ontspanning, die kijkt, zoals op deze zevende pagina duidelijk wordt, naar namen en andere juryleden. Painted Black is toch ook laatst ergens kampioen geworden? En die kan met de beste wil van de wereld niet meer ontspannen. Ook niet lekker op het land. Dat is fysiek onmogelijk (later daarover meer).
Yoghurt schreef:Tijdens dat rijden in de binnenbak krijgt hij paard constant te horen van zijn ruiter: HIJ zit links vast, HIJ wil niet in galop, HIJ is veel te stug, HIJ wil niet aan de teugel.
Een typisch voorbeeld van een uphappy athlete. Links vastzitten komt door verkramping in de rechter lange rugspier en/of linker triceps. Aangalopperen wordt vermoeilijkt door verkramping in de diepe buikspier, direct gerelateerd aan verkramping in de lange rugspieren, daar deze spiergroepen nauw samenwerken. Te stug komt natuurlijk door de ruiterhand, die zo hard inwerkt omdat de halsspier niet kan ontspannen en dus niet kan nageven. Deze dingen zijn te zien aan de buitenkant. Hoe het paard staat, hoe het paard eruit ziet, hoe het paard beweegt.
Yoghurt schreef:Nog iets waaruit blijkt dat het (ook genoemd in het artikel) paard steeds meer wordt gebruikt als robot of knuffeldier blijkt wel uit het feit dat er veel paarden rondlopen in prachtig knalroze. Oo wat een respect voor een dier blijkt hieruit. Je paard vertrutten als een barbiepaard is geen goed begin van een samenwerking op basis van respect.
Paarden zien geen link tussen meisjes en roze. Die weten niet wie barbie is, en die snappen het idee "setje" niet. Wat kan hun 't schelen welke kleur hun chabrak heeft? Warom zouden ze niet willen samenwerken omdat ze door hun menselijke partner als "homosexueel" worden uitgedost (ruin met roze setje)? En hetzelfde roze setje komt niet voort uit disrespect van de ruiter. Gewoon een kleurvoorkeur, melige bui of smaak. Samenwerken met respect is afhankelijk van karakters, omgangsvormen, opvoeding (van zowel mens als dier) en leergierigheid. Niet van welk setje nu weer hip is.
Esther schreef:Het beste blijft imo nog steeds om naar het paard te kijken, hoe hij zich toont en dan beslissen of hij 'gelukkig' is ongeacht de trainingsmethode.
En paarden horen natuurlijk altijd de gelegenheid te krijgen om even lekker in de wei/paddock/of weet ik veel waar vrij te kunnen bewegen, minstens een paar uur per dag!
Inderdaad. Een paard laat zelf zien wat hij ervan vindt. Alleen zien heel veel mensen dat helaas niet.
Paarden horen overigens naast vrije beweging ook voldoende, evenwichtig en goed voer, voldoende licht en frisse lucht, aandacht, verzorging en een schone stal te hebben... Aan elke paardenhouder is wel iets aan te merken, en bijne elke paardenhouder heeft goede intenties. Ik wil het 23 uur op stal staan absoluut niet goedpraten, maar er zijn argumenten voor (al dan niet slechte), en diegene die een paard dat aandoen, hebben ook de beste intenties. Helaas alleen niet de beste voorlichtingsbronnen...
Lustitana schreef:Vraag: denk je dat het een verschil zou maken als men niet meer een paard achter de loodlijn mag vragen (in welke methode dan ook) tijdens de warming-up?
Achter de loodlijn is helemaal niet zo heel slecht. Alleen hoe, en in welke mate, dat is de vraag he? Als het paard vanuit de schoft met de hals zakt en netjes rondloopt, loopt hij op de hulpen van de ruiter, en moet hij zijn lange rugspieren verlengen. De lange rugspier is een extensor, dwz zijn bedoeling is te strekken om een optimale werking en doorbloeding te verkrijgen. Dat een paard dan (zonder knikje!) achter de loodlijn loopt, doet meer goed dan kwaad.
annegti schreef:Laatst tijdens outdoor gelderland heb ik me hardop afgevraagd waarom de passage van Vincent niet hoger gewaardeerd werd. Deze combinatie liet imo de beste passage zien van de hele avond. Iedere pas was raak. Dit paard liep werkelijk lekker door zijn lijf en niet in 2 stukken.
Dat er een minder bekende mexicaanse amazone op zat zou imo niets uit moeten maken voor de jury. Ze moeten punten wat ze op dat moment zien in de ring en niets anders. Net als bij banken zou ook de kreet moeten gelden: "prestaties behaald in het verleden bieden geen garanties voor de toekomst"
Helemaal mee eens. Maar, zoals al gezegd, er wordt meer gelet op namen dan op prestaties. Ik vrees dat het lastig wordt gerechtigheid te behalen, want daarvoor zoude alle juryleden ter wereld spontaan eerlijk moeten gaan oordelen, in plaats van hun positie op topconcoursen veilig te willen stellen.
Stom eigelijk, want zodra iemand terecht wint, heeft diegene naam en bekendheid. En hoe meer bekenden, hoe meer interessant voor het publiek, zou je denken...
Posbank schreef:Zolang een paard niet praat zullen nooit weten hoe hij er nu werkelijk over denkt.
Een paard praat wel. Alleen met z'n ogen, oren en lichaamshouding. Veel mensen kunnen het niet verstaan, maar veel paarden roepen om hulp en bevrijding. Zowel in de recreatie als topsport.
Shadow0 schreef:Er is een verschil tussen een artikel met een inhoud die je aanstaat, of een goed artikel. Dit artikel is speculatief en weinig zorgvuldig geschreven.
Vooral het weinig zorgvuldig geschreven: geen duidelijke opbouw, geen duidelijke draad door het verhaal, en daardoor lastig te volgen en te onthouden. Maar desondanks interessant om te lezen.
Kendra schreef:Ik zou wel graag argumenten willen horen waarom de klassieke methode diervriendelijker is dan het in het artikel beschreven systeem.
Ik kan je wel argumenten aanbieden waarom de LDR methode diervriendelijker is dan het klassieke systeem. En die ga ik zo, voor de duidelijkheid, in een nieuwe post geven (deze wordt al zo lang

Aqua8horse schreef:Ik zie een paard wat zo getraind wordt, inderdaad liever niet. Ik vind het vreselijk om naar te kijken. Persoonlijk zie ik dat als onnodige (overigens onbewuste) dierenkwelling. Waarom? Omdat het uiterst bedreigend en irritant is voor een paard om iedere keer het idee te hebben dat je gaat vallen. Je corrigeert dat als paard om dat te voorkomen en je kan dat meteen weer herhalen....en dat gaat zo maar door!!!
Ooit nagedacht over het waarom? Waarom hebben die paarden het idee te gaan vallen? Ik wil je in ieder geval wel even het antwoord aanbieden: doordat de triceps verkrampt is, kan het paard het been niet meer goed naar voren brengen (daarvoor moet de triceps ontspannen). Doordat het been te ver naar achteren wordt gebracht, en niet ver genoeg naar voren, staat het been te ver richting het zwaartepunt van het paard. Het hoofd brengt het paardenlichaam dan uit evenwicht, voor het gevoel dan, en dat gevoel heet dan "naar voren vallen". Het paard lost dit overigens op door snellere stappen te gaan maken. Dit ten koste van de tact en verzameling, maar, voor menig ruitergevoel, ten behoeve van "activiteit".
Zou het niet diervriendelijker zijn, om het paard de kans te geven zijn been weer ver genoeg naar voren te brengen, in plaats van het dieronvriendelijk te noemen dat een paard zo moet lopen?
pol013 schreef:Mijn moeder was na afloop van de proef van anky er echter wel van overtuigd dat ze daar meer hamonie had gezien dan in de 3 kuren daarvoor. En ik kan het met haar eens zijn. Dat paard staat echt niet stijf van de pijn./ stress/ wat dan ook.
Dat idee van harmonie is het talent van Anky, niet de losheid / mate van happy athlete van het paard. Ik weet niet of je het hier over Salinero of Painted Black hebt, maar voor het kennersoog heeft Salinero op een paar punten in zijn lichaam pijn (wat zeker meer zal worden, door de mate van zijn training), en PB heeft geen enkele spier meer in zijn lichaam die naar behoren meewerkt. Wel heeft PB (en Salinero natuurlijk ook) het geweldige karakter dat hij toch loopt (in zekere mate dan), ondanks de pijn.
MissSisa schreef:Hoe dan ook. Als een paard erge pijn heeft doet hij het echt niet.
En als het echt zo erg was deden ze het niet meer, maar welke paarden doen het niet meer???
Enig idee hoeveel paarden er "via de achterdeur" weg worden gesluisd? Hoeveel paarden er worden bestempeld als "een steekje los", "vals" of "onhandelbaar"? Dat is geen karakter hoor, dat valse, dat is het uiten van pijn, wat niet op prijs wordt gesteld, omdat een paard dus geen Nederlands, Engels, Duits of wat dan ook spreekt, en in plaats van "au" zeggen zal weigeren en staken.
______________________
In een volgende post ga ik uitleggen wat ik nou bedoel met spierverkrampingen en alles daaromheen. Moment
