Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-07-13 22:03

Geplaatst: 31-07-13 22:03

Absoluut chikohaa van fouten leer je en gelukkig zijn paarden over het algemeen heel vergevingsgezind en vallen niet direct om van een foutje.

Mijn paard gaat direct stil staan als ik onduidelijk ben, nouja heb ik gelijk even de tijd om te bedenken wat ik verkeerd deed

**Geplaatst**: 31-07-13 22:53

Geplaatst: 31-07-13 22:53

Paperboy schreef:
Maar dat wil niet zeggen dat AR een fantastisch alternatief is. Ik zie ook over het algemeen geen durchlässige paarden die met een losgelaten rug in een mooie aanleuning lopen in een mooie schwungvolle takt. Op het moment dat de schimmel wordt beloond helemaal op het einde van het filmpje zie je dat hij echt ontspant (met oortjes in beweging en naar voren). Ik zie 1 klein momentje (met een donkere in een pirouette in galop) dat ik denk, ja, dat begint ergens op te lijken. Maar verder is het leuk voor erbij of voor een blessurepaard of een ouwetje die nog een beetje in beweging moet blijven, maar je mist een stuk ontwikkeling als ruiter en als paard.

Academische rijkunst verhoudt zich tot de klassieke rijkunst als bejaarden-gym tot turnen

*gaat weer in de meeleesstand*

**Geplaatst**: 31-07-13 22:55

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 31-07-13 22:55

Jasmijn78 ik heb dat alleen niet geschreven

**Geplaatst**: 31-07-13 22:59

Geplaatst: 31-07-13 22:59

jasmijn78 schreef:
Academische rijkunst verhoudt zich tot de klassieke rijkunst als bejaarden-gym tot turnen

*gaat weer in de meeleesstand*

De waarheid als een koe

**Geplaatst**: 31-07-13 23:10

Geplaatst: 31-07-13 23:10

Je kan denk ik wel stellen dat AR en klassiek beide andere doelen nastreven binnen het gymnastiseren van een paard. Ik vraag me wel af waarom AR dan gelijk met de grond gelijk gemaakt moet worden. Anders is niet per se slecht, maar gewoon anders. In de rest van je leven (buiten de paarden bedoel ik) kraak je toch hopelijk ook niet alles af dat anders is?

Het valt me wel op dat de AR-aanhangers hier meer open lijken te staan voor andere visies dan vice versa.

Ik vind de onderbouwde posts heel fijn om te lezen (oa van simpelman!), maar die sneren over oa bejaardengym vind ik weer zo jammer. Je discussieert nog altijd met argumenten.

**Geplaatst**: 01-08-13 00:18

Geplaatst: 01-08-13 00:18

jasmijn78 schreef:
Academische rijkunst verhoudt zich tot de klassieke rijkunst als bejaarden-gym tot turnen

*gaat weer in de meeleesstand*

En wat is moderne dressuur dan? Een bokswedstrijd?

**Geplaatst**: 01-08-13 08:01

Geplaatst: 01-08-13 08:01

zo breiwerkje aan de kant en dan ga ik maar eens naar mijn bejaardengym zo.

**Geplaatst**: 01-08-13 08:52

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 01-08-13 08:52

Nou ben blij dat er dan bejaarde gym is voor paard en ruiter, lekker rustig;-)

http://www.paardenbegrijpen.nl/academis ... -klassiek/

**Geplaatst**: 01-08-13 09:22

Geplaatst: 01-08-13 09:22

midgie schreef:
Nou ben blij dat er dan bejaarde gym is voor paard en ruiter, lekker rustig;-)

http://www.paardenbegrijpen.nl/academis ... -klassiek/

Dat is een mooi stukje Midgie, erg mooi beschreven en ik denk ook dat je het zo moet zien.

**Geplaatst**: 01-08-13 11:14

Geplaatst: 01-08-13 11:14

liedje89 schreef:
@Ansie: Ik denk dat ik wat dat betreft ook gewoon een slechte instructrice heb gehad hoor. Kritisch denken werd door haar niet heel erg op prijs gesteld, tenminste niet over AR iedere andere manier diende je wel af te kraken en iets anders doen dan de door haar voorgeschreven precies dezelfde oefeningen was er niet bij. Het heeft mij iig nogal een afkeer voor al die commerciele methodes gegeven. Natuurlijk wel zo dat ik met een paard van een ander leste en dan heb je altijd wat minder inbreng.

Wat mij in haar geval trouwens ook op viel is dat al haar volgelingen ook nog werden omgeven door een leger van osteopaten, homeopaten en andere zweefteven. Ik heb het idee dat dat er ook een beetje bij hoort en daar ben ik ook niet zo van.

Ik heb bij ons op stal precies dezelfde dingen mogen constateren toen er bij ons 3 mensen les kregen op de AR methode. Constant buigen, constant langzaam, constant aan de hand werken en maar buigen en maar op de volte, nooit eens rekken of strekken of er op en weg rijden en terugrijden. Paard verveelde zich dood maar verzuurde ook waar je bijstond van al die buigactiviteiten die eigenlijk nog veel te hoog gegrepen waren voor ruiter en paard.

**Geplaatst**: 01-08-13 11:38

Geplaatst: 01-08-13 11:38

@fargo
Jammer dat je er zo,n naar gevoel van hebt gekregen, maar het is geen constante stelling en buiging en juist bij de AR zul je geen verzuurde paarden tegen komen.
Maar ja ook in de AR zul je pulp vinden, net als bij klassiek en parelli en wat voor stroming je ook doet,

En vraag me af wat er met zweefteven bedoelt word , want de AR is echt geen zweef verhaal, tenminste ik voel me geen zweefteef, weet ook niet hoe die eruit zien,
En opzich is het niet verkeerd om eens een masseur of osteo naar je paard laten kijken, zelf ga ik ook geregelt naar de masseur , is niks mis mee.

**Geplaatst**: 01-08-13 11:49

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 01-08-13 11:49

Liever een zweefteef dan een rigide, kortzichtige turnster.

**Geplaatst**: 01-08-13 12:16

Geplaatst: 01-08-13 12:16

Caira schreef:
Liever een zweefteef dan een rigide, kortzichtige turnster.

Daar heb je gelijk in

**Geplaatst**: 01-08-13 12:17

Geplaatst: 01-08-13 12:17

Het loopt op een steeds interessantere discussie uit vind ik.
Flink niveau, waardigheid, respect.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 01-08-13 12:21, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-08-13 12:18

Geplaatst: 01-08-13 12:18

jasmijn78 schreef:
Paperboy schreef:
Maar dat wil niet zeggen dat AR een fantastisch alternatief is. Ik zie ook over het algemeen geen durchlässige paarden die met een losgelaten rug in een mooie aanleuning lopen in een mooie schwungvolle takt. Op het moment dat de schimmel wordt beloond helemaal op het einde van het filmpje zie je dat hij echt ontspant (met oortjes in beweging en naar voren). Ik zie 1 klein momentje (met een donkere in een pirouette in galop) dat ik denk, ja, dat begint ergens op te lijken. Maar verder is het leuk voor erbij of voor een blessurepaard of een ouwetje die nog een beetje in beweging moet blijven, maar je mist een stuk ontwikkeling als ruiter en als paard.

Academische rijkunst verhoudt zich tot de klassieke rijkunst als bejaarden-gym tot turnen

*gaat weer in de meeleesstand*

Nu weet ik uit ervaring dat turnen een van de meest ongezonde sporten is die je kan doen.
Zeker op wat hoger niveau.
En ik weet ook dat bejaarden gym mensen tot op hoge leeftijd soepel en mobiel houdt.

Ik weet dus wel wat ik zou kiezen voor mijn paard.

**Geplaatst**: 01-08-13 12:33

Re: Academische en klassieke rijkunst?

Geplaatst: 01-08-13 12:33

En nog even voor de duidelijkheid ik heb het bovenstaande stukje niet geschreven

, Jasmijn stond nog teveel in de meeleesstand toen ze iemand wilde quoten denk ik!

**Geplaatst**: 01-08-13 12:36

Geplaatst: 01-08-13 12:36

midgie schreef:
@fargo
Jammer dat je er zo,n naar gevoel van hebt gekregen, maar het is geen constante stelling en buiging en juist bij de AR zul je geen verzuurde paarden tegen komen.
Maar ja ook in de AR zul je pulp vinden, net als bij klassiek en parelli en wat voor stroming je ook doet,

Helaas was dat toch wel waar het in de praktijk bij ons op stal op neer kwam. Ook werd er tijdens de cursus e.d. verteld dat ieder paard de oefeningen aan kan ongeacht het niveau van het paard. Erg slecht want veel van de ruiters die naar rechtrichtcursussen gaan zijn juist de minder ervaren ruiters die het goed willen doen en dan eigenlijk boven hun kennis aan de slag gaan.

**Geplaatst**: 01-08-13 12:45

Geplaatst: 01-08-13 12:45

Interessante discussie, ook voor mij als westernruiter die uiteindelijk gewoon een goed lopend, lenig, recht en juist bespierd paard wil. Daar richten de lessen die ik krijg zich ook voornamelijk op. Het is niet een bepaalde stroming, maar ik denk dat als het iets is, dat het vooral duits klassiek is. Met parelli invloeden en natuurlijk een ander eindplaatje, namelijk een paard wat op eigen benen loopt, en verzamelt aan de losse teugel. En dat laatste is nog niet zo simpel, zeker niet als je een paard hebt wat niet specifiek gefokt is als westernpaard.

Een aantal jaar geleden, toen de AR nog sterk in opkomst was heb ik ook de DVD van Marijke de Jong bekeken, samen met wat filmpjes van Branderup. Later had ik ook een stalgenoot die les had van een instructrice die opgeleid was door Marijke de Jong.
Als westernruiter ben ik denk ik wat overgevoelig geworden voor een paar zaken: buitenschouders die er uit vallen en overmatig binnenteugelgebruik. Zaken die de gemiddelde moderne dressuurruiter juist veel minder op lijken te vallen. En die ik sterk terug zie in eigenlijk bijna al het materiaal over AR.
En dat is zonde, want op het moment dat de buitenschouder weg valt, dan is er dus ook geen sprake van een goede buiging in het lijf van het paard. Belangrijke oorzaken: binnenteugelgebruik en te veel stelling in de hals.
Ook weet ik heel goed hoe een shankbit werkt, waar de kandare toch wel wat overeenkomsten mee heeft. En met dat in mijn achterhoofd, word ik niet blij van een van de filmpjes van Branderup in dit topic, waar hij constant kleine rukjes aan het bit geeft, wat door de hefboomwerking toch behoorlijk sterk in werkt. Door de lange teugels lijken het kleine ophoudingen, maar lange teugels vertekenen bij dat soort momenten echt. Als ik op die manier een ophouding zou geven met een shank bij mijn paard, dan staat hij pats boem stil. Omdat het zo hard door komt.

Doordat AR niet echt werkt vanuit het voorwaartse, kan ik me goed voorstellen dat het motiverend werkt bij paarden die van nature eigenijk niet voorwaarts zijn. Maar bij het paard van mijn stalgenoot werkte dat dus juist demotiverend. Het paard werd er echt strontsjacherijnig van en wilde uiteindelijk zelfs helemaal niet meer lopen.
Maar... zonder voorwaarts bestaat voorwaarts-neerwaarts ook niet, en houd je dus neerwaarts over.
Met andere woorden: ik denk niet dat deze manier van rijden, longeren en werken aan de hand meerwaarde heeft voor het gymnasticeren en sterk maken van het paard.

Je paard motiveren is ook belangrijk in het werken met paarden, iets wat door veel moderne dressuurruiters toch vaak vergeten wordt. En in die zin kan AR voor bepaalde combinaties wellicht best wat bijdragen, zoals ik eerder ook al schreef. Maar dat is niet veel anders dan het plezier wat mijn paard en ik hebben in het at libery werk van parelli. Heel leuk, heel motiverend, maar draagt alleen bij aan de psychische ontwikkeling, niet aan de fysieke ontwikkeling.

**Geplaatst**: 01-08-13 13:35

Geplaatst: 01-08-13 13:35

Tja als ruiters zelf de theorie niet snappen en denken dat het paard beter wordt van ellenlang dezelfde oefening blijven doen dan wordt het lastig. Een instructeur zou ze daar op moeten wijzen maar dan is het nog niet zo dat 'de methode' niet deugt.
Dat ieder paard de oefening aan kan ongeacht niveau is misschien wat krom uitgedrukt. Elk paard kan de oefeningen LEREN, maar dat begint gewoon op nul en dan ga je later aan steeds meer verfijning werken. De grootste fout die je kan maken is keer op keer dezelfde oefening blijven herhalen zonder tussenpauzes en afwisseling, ja dat is idd geestdodend en daarmee bereik je geen meewerkend paard, wat misschien ook nog eens last krijgt van zijn spieren.

Ik kan me voorstellen dat beginnend AR ruiters te veel met de binnenteugel werken. Juist omdat ze zo bezig zijn met stelling en buiging. De verleiding is groot om dat continue met je binnenhand te vragen terwijl je zit, benen en buitenhand evengoed (een grotere) een functie hebben, het paard moet aanleuning nemen op de buitenteugel. Als het paard over de schouder blijft vallen en de buitenteugel alleen nog als harde begrenzer moet werken dan gaat er achter wat verkeerd. Bijvoorbeeld doordat het binnenachterbeen te hard stuwt naar het buitenvoorbeen en lengtebuiging ontbreekt. Het ligt in mijn ogen dus ook vooral aan de kunde van de ruiter om dit te snappen en op te lossen en niet zozeer aan de methode, het valt misschien wel meer op doordat er veel op de volte gewerkt wordt. Ook hier weer de instructie die daar op moet wijzen en daarin moet begeleiden.

**Geplaatst**: 01-08-13 13:46

Geplaatst: 01-08-13 13:46

Simpelman schreef:
Het loopt op een steeds interessantere discussie uit vind ik.
Flink niveau, waardigheid, respect.

Idd waardigheid en respect is heel belangrijk , ook bij de training met je paarden,
Maar helaas word er in deze discussie vrij respectloos over mensen gepraat die voor hun passie gaan,

**Geplaatst**: 01-08-13 13:54

Geplaatst: 01-08-13 13:54

Ik heb de hele discussie doorgelezen, heel leerzaam en hele fijne interessante posts van zowel voor- als tegenstanders van AR. Ik vind het alleen jammer dat het zo’n tweedeling wordt gemaakt hier tussen AR en KR, terwijl er echt wel heel veel overeenkomsten zijn. En binnen de AR en binnen de KR zijn er ook weer heel veel verschillen.

Wat inderdaad de grote valkuil is bij de AR, is het veel te veel stelling nemen en vervolgens tot in den treure voltes rijden in een sloftempo. Daar kom je niet verder mee, maar je ziet het wel vrij veel en dat is jammer. Er zijn overal foute uitvoeringen van te vinden (iedereen maakt fouten), maar dat betekent nog niet dat dan een hele methode nergens op slaat, of dat je je hele mening kan baseren op een paar Youtube filmpjes.

Het is denk ik bij allebei een kwestie van zoeken naar een goede instructeur, en eentje waar iemand zich goed bij voelt. Een papiertje of iemand die zegt dat hij vanuit AR of KR werkt, zegt nog niet zoveel. Maar ik denk wel dat je meer kans hebt om echt te leren ríjden als je les hebt van iemand met een AR achtergrond dan bij een standaard ORUN instructeur (beetje generaliserend, weet ik, maar jullie spannen vast wat ik bedoel).

Ik verdiep me zelf al een tijd in o.a. de Centered Riding methode. Dat komt ook uit klassieke dressuur, maar dan gefocussed op de basis van de basis, namelijk de onafhankelijke zit en ontspannen houding, die de beweging van het paardenlichaam toestaat en werkt met de spiegelende werking van een paard. Dat doe ik nog steeds, maar ik wou wat verder kijken en toen kwam ik, na les te hebben van ‘traditionele’ dressuur instructeurs (trek- en schopwerk in min of meerdere mate), bij een Marijke de Jong instructeur uit. In het begin vond ik het een verademing dat alles zo goed uitgelegd werd, waarom het werk aan de hand gedaan werd en waarom welke oefening, en vanuit ontspanning. Uiteindelijk had ik gewoon niet de goede instructeur gekozen, ik vond het op een gegeven moment toch ook te veel duw en trekwerk, en het te snel willen zien van oefeningen waar het paard nog niet aan toe was. Nu heb ik een instructeur die ook volgens de AR werkt en het combineert met wat andere dingen, maar die naar mijn mening wél echt paardvriendelijk bezig is, dus dat gaat hartstikke goed. Maar ik blijf wel zelf nadenken

Wat ik ook merk in dit topic, is dat er van uit gegaan wordt dat wat Marijke de Jong doet gelijk staat aan AR. Marijke is wel begonnen bij Bent Branderup, maar tegenwoordig bewandelen Marijke en Bent toch een heel andere weg

. Dat commerciële circus van Marijke vind ik ook niks, en ik denk ook dat het de kwaliteit van instructeurs in de Academische hoek niet ten goede komt.

Blind achter een boegbeeld van een stroming aanrennen en alleen maar ja-knikken is voor niemand goed. Ik ben het bijvoorbeeld echt niet met alles eens wat Bent Branderup doet, maar heb wel veel geleerd van zijn methode. Zelfde geld voor bijvoorbeeld John Swaab waar ik les van heb gehad, en die kan ik toch wel scharen onder hoogstaande klassieke instructeurs. En ik heb ook super veel geleerd van iemand die werkt via het Emiel Voest systeem, waarom kan je niet van elke methode die je tegen komt de stukjes die voor jou en je paard werken meenemen?
Ik vond trouwens dat hele ridder/squire gedoe van BB ook een beetje raar in het begin, maar het is volgens mij gewoon een organisatorische indeling, net als dat we bij Centered Riding instructeurlevels hebben. Maar dan vond BB het leuk om het wat te dramatiseren of zo

**Geplaatst**: 01-08-13 14:03

Geplaatst: 01-08-13 14:03

Ansie schreef:
Tja als ruiters zelf de theorie niet snappen en denken dat het paard beter wordt van ellenlang dezelfde oefening blijven doen dan wordt het lastig. Een instructeur zou ze daar op moeten wijzen maar dan is het nog niet zo dat 'de methode' niet deugt.
Dat ieder paard de oefening aan kan ongeacht niveau is misschien wat krom uitgedrukt. Elk paard kan de oefeningen LEREN, maar dat begint gewoon op nul en dan ga je later aan steeds meer verfijning werken. De grootste fout die je kan maken is keer op keer dezelfde oefening blijven herhalen zonder tussenpauzes en afwisseling, ja dat is idd geestdodend en daarmee bereik je geen meewerkend paard, wat misschien ook nog eens last krijgt van zijn spieren.

Ik kan me voorstellen dat beginnend AR ruiters te veel met de binnenteugel werken. Juist omdat ze zo bezig zijn met stelling en buiging. De verleiding is groot om dat continue met je binnenhand te vragen terwijl je zit, benen en buitenhand evengoed (een grotere) een functie hebben, het paard moet aanleuning nemen op de buitenteugel. Als het paard over de schouder blijft vallen en de buitenteugel alleen nog als harde begrenzer moet werken dan gaat er achter wat verkeerd. Bijvoorbeeld doordat het binnenachterbeen te hard stuwt naar het buitenvoorbeen en lengtebuiging ontbreekt. Het ligt in mijn ogen dus ook vooral aan de kunde van de ruiter om dit te snappen en op te lossen en niet zozeer aan de methode, het valt misschien wel meer op doordat er veel op de volte gewerkt wordt. Ook hier weer de instructie die daar op moet wijzen en daarin moet begeleiden.

Nou idd het ligt idd aan de kunde van de ruiter en de instructrice/teur kan jou daar in begeleiden,
Maar zoals zoveel dingen slaan de meeste ruiters vaak op hol en denken de wijsheid in pacht te hebben,
Kijk b.v maar naar het nieuwste speeltje de longeerhulp, blijkt voor veel ruiters een oplossing te zijn, maar voor heel veel paarden de ondergang.

Idd paarden trainen is veel afwisselen, belonen en pauze , maar dat leer ik in de AR ook van BB , dus heb geen idee waar die vooroordelen vandaan komen, blijkbaar van de op hol geslagen ruiters die denken dat je in een week je paard kant en klaar hebt, maar die mensen zullen nog veel stromingen gaan uit proberen maar ook net zoveel een negatief stempel geven, maar die mensen eindigen uiteindelijk ook bij een andere hobby denk ik, of slijten 10 paarden omdat het paard dus flegmatiek of juist druk en gestrest is en steeds maar weer verkocht moet worden omdat de klik er niet is, maar vaker is het dat de klik er wel is maar de kunde van de ruiter ontbreekt en de ruiter niet wil inzien dat het tijd en geduld kost om met dieren te trainen, dus ja hoe makkelijk om telkens maar alles af te kraken zonder eens de uitdaging aan gaan en kijken hoe ver je kan komen.

**Geplaatst**: 01-08-13 14:22

Geplaatst: 01-08-13 14:22

Ik les overigens met veel plezier bij Midgie, volgens de AR-methode, en ik leer te trainen in kleine stukjes, met veel verschillende figuren, vaak van hand veranderen en met veel verschillende oefeningen. Ik herken het beeld van eeuwig lange zijdes afwerken in 1 oefening, of enkel werken op de volte met een wegvallende buitenschouder dan ook niet.

Ik heb werkelijk nog nooit zulke werkwillige paarden gezien als daar. Ze hebben vertrouwen, komen altijd naar je toe en als je het tuig eraf haalt blijven ze nog steeds bij je in de buurt en laten ze even goed de oefeningen nog zien als je het vraagt.

Ook zie ik bij ons op stal niemand enkel werken in stap, of op een ongemakkelijk laag tempo. Sterker nog, tempowisselingen en veel overgangen worden actief ingezet ter verbetering van de gangen.

Ik ben heel gelukkig dat dit op mijn weg is gekomen en mijn eigen paard ga ik (als hij oud genoeg is) zeker op deze manier beleren

**Geplaatst**: 01-08-13 15:17

Geplaatst: 01-08-13 15:17

Ansie schreef:
Ik kan me voorstellen dat beginnend AR ruiters te veel met de binnenteugel werken. Juist omdat ze zo bezig zijn met stelling en buiging. De verleiding is groot om dat continue met je binnenhand te vragen terwijl je zit, benen en buitenhand evengoed (een grotere) een functie hebben, het paard moet aanleuning nemen op de buitenteugel. Als het paard over de schouder blijft vallen en de buitenteugel alleen nog als harde begrenzer moet werken dan gaat er achter wat verkeerd. Bijvoorbeeld doordat het binnenachterbeen te hard stuwt naar het buitenvoorbeen en lengtebuiging ontbreekt. Het ligt in mijn ogen dus ook vooral aan de kunde van de ruiter om dit te snappen en op te lossen en niet zozeer aan de methode, het valt misschien wel meer op doordat er veel op de volte gewerkt wordt. Ook hier weer de instructie die daar op moet wijzen en daarin moet begeleiden.

Tsja, maar als de instructie het zelf al niet beheerst, dan kunnen ze hun leerlingen daar ook niet in begeleiden. -O-

En dat is in mijn ogen echt een tekortkoming van de methode.

Maar goed, zoals ik eerder ook al zei, zie je dat ook veel in de moderne dressuur. Kijk maar eens op een gemiddelde wedstrijd, hoe een volte wordt ingezet, of een schouderbinnenwaarts wordt gereden.

**Geplaatst**: 01-08-13 15:18

Geplaatst: 01-08-13 15:18

midgie schreef:
Nou idd het ligt idd aan de kunde van de ruiter en de instructrice/teur kan jou daar in begeleiden,
Maar zoals zoveel dingen slaan de meeste ruiters vaak op hol en denken de wijsheid in pacht te hebben,
Kijk b.v maar naar het nieuwste speeltje de longeerhulp, blijkt voor veel ruiters een oplossing te zijn, maar voor heel veel paarden de ondergang.

Idd paarden trainen is veel afwisselen, belonen en pauze , maar dat leer ik in de AR ook van BB , dus heb geen idee waar die vooroordelen vandaan komen, blijkbaar van de op hol geslagen ruiters die denken dat je in een week je paard kant en klaar hebt, maar die mensen zullen nog veel stromingen gaan uit proberen maar ook net zoveel een negatief stempel geven, maar die mensen eindigen uiteindelijk ook bij een andere hobby denk ik, of slijten 10 paarden omdat het paard dus flegmatiek of juist druk en gestrest is en steeds maar weer verkocht moet worden omdat de klik er niet is, maar vaker is het dat de klik er wel is maar de kunde van de ruiter ontbreekt en de ruiter niet wil inzien dat het tijd en geduld kost om met dieren te trainen, dus ja hoe makkelijk om telkens maar alles af te kraken zonder eens de uitdaging aan gaan en kijken hoe ver je kan komen.

Wow, over vooroordelen gesproken zeg -O-