
Wat me wel heeft geholpen is de manege. Daar reed ik tot ik dus mijn rug brak door een val en nu ga ik niet meer terug. Ik heb daar zo vaak met doodsangst op een paard gezeten elke seconde op de klok kijken en hopen dat de grasmaaier niet dichterbij komt. Maar ik gong altijd door, want zeggen dat ik bang was wilde ik niet. Daardoor heb ik wel veel gedaan, en als ik eerlijk ben, viel ik vrijwel nooit van een paard terwijl ik bang was. Ik val eigenlik altijd als ik me prima en ontspannen voel en er ineens iets mis gaat.