Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-14 16:26

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 16:26

shellie: is het een idee Om haar voor het rijden even te longeren? 10/15 minuutjes, even de eerste energie eruit. Vervolgens kam je misschien iemand vragen om haar te longeren als jij erop zit, snap je?

**Geplaatst**: 09-01-14 16:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 16:35

@palinero77:
Komt helaas heel vaak voor. Bedenk net dat het je verzorgpony is, dus ik weet nog iets makkelijker: vraag alles aan de eigenaar van je pony, en als andere mensen zeggen dat je dingen anders moet doen, zeg je gewoon dat het zo moet van de eigenaar, dus dat ze daarmee kunnen praten als ze het er niet mee eens zijn. Ben je van al het gezeur af!

@Dreamer: thnx, ik zal gauw gaan kijken!

**Geplaatst**: 09-01-14 17:04

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 17:04

ik ga met Tineke mee, lijkt me de beste oplossing inderdaad! maar wat vind de eigenaar ervan dat ze zo tegen jou doen? misschien aan haar vragen of ze er ook wat van kan zeggen?

**Geplaatst**: 09-01-14 17:10

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 17:10

@tineke8889 : Dat doe ik nu ook omdat het haar paard is en zij weet het beste erover van het paard

**Geplaatst**: 09-01-14 18:07

Geplaatst: 09-01-14 18:07

@_Dreamer jaa dat lijkt me wel een goed idee !! Ga ik zeker proberen en dan kijke hoe ze het doet bedankt !

**Geplaatst**: 10-01-14 09:42

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 10-01-14 09:42

Shellieb, je kunt ook eerst een paar weken vanaf de grond met haar werken. Dus longeren (met of zonder bijzet, longeerhulp, dubbele lijnen), balkjes lopen, misschien wat sprongetjes, haar door de bak leiden/sturen, wandelen. Even een paar weken alles doen, behalve erop. Ik ben zelf iemand die eigenlijk meer van het rijden is dan van het grondwerk (al longeerde ik wel altijd 2 dagen per week om een jong paard niet teveel te belasten) , maar sinds de blessure van mijn paard ben ik me meer op grondwerk gaan richten, heb nu zelfs een les lange teugelen ingepland. Eventuele 'strijd' kun je dan deels vanaf de grond oplossen op een rustige manier en ze zal beter naar je luisteren. Ook is ze vast wat energie kwijt. Je kunt desnoods beginnen met lekker fanatiek werken ernaast en alleen een zadel erop om uit te stappen. Kijk hoe dat voelt en bouw het uit. Ze heeft toch al een jaar niet onder het zadel gelopen, waarom overhaasten? Daarnaast zal ze best spierpijn krijgen als ze zo lang weinig heeft gedaan, dus hou daar ook rekening mee, anders kan ze ook daar lastiger van worden. Geef jullie zelf de tijd, neem de tijd en geef haar de tijd om te herstellen en alles in het koppie voor elkaar te krijgen..

**Geplaatst**: 10-01-14 20:58

Geplaatst: 10-01-14 20:58

Zojuist voor 't eerst op m'n nieuwe bijrijdpaard gereden. Omdat ik in september voor het eerst (hard) gevallen ben ben ik erg bang geworden. (Sorry dat ik het nog een keer zeg, maar dat maakt het iets duidelijk, en voor het geval andere het nog niet wisten

)
Ze zeiden dat het zeker niet slecht ging voor de eerste keer, maar dat ik nog wel erg bang ben.

Het enige wat ik dacht en wat ik ook steeds voor me zag, is hoe het paard uit het niets weg schiet en helemaal flipt. Hierdoor was ik er namelijk vanaf gevallen. Ik zag het steeds voor me gebeuren en nouja..kon alleen daar maar aan denken. Durfde niet zonder de longe te rijden, dat gaf me wel vertrouwen. Aan de longe wel gewoon gedraaft en links en rechtsom gegaloppeerd, wat ik niet had verwacht van te voren

De dochter gaf me heel veel tips en dat hielp heel erg en gaf vertrouwen. Maar goed, wanneer zou ik zonder longe durven.... Toen ik 'm ging uitstappen zonder longe vond ik dat ook al heel eng. Wel hartstikke super lief dat ze mij zoveel helpen en de tijd hierin steken. Ze kunnen namelijk net zo goed een ruiter vinden die niet bang is en ook dressuur rijdt (dit is een M2 dressuur paard). Ik ga nu wel weer les nemen op de manege waar ik altijd heb gereden om het vertrouwen beetje terug te krijgen. Alleen die paarden waar ik daar op rij vertrouw ik al wel zegmaar. Dus daar is het 'makkelijker'. Want het paard waar ik vanaf gevallen was was voor mij ook een nieuw paard.

Edit: Paard is verder heel lief en doet niet gek als je er dressuurmatig niet te veel van vraagt. Als je dat wel doet kan ie een beetje weigeren omdat ie geen zin heeft ofzo. Hij gaf bij mij 1 bokje toen ie in galop ging. Voelde wel een beetje raar

(had ik nog nooit 'meegemaakt')

**Geplaatst**: 10-01-14 21:51

Geplaatst: 10-01-14 21:51

Hier meld zich een angstige winter buitenrijder :')

Durf niet te galopperen in de winter tijdens een buitenrit, omdat paardlief me der 1 keer hard vanaf heeft gegooid met 7 bokken.
Hij rende verder 2,5 km verderop is die gevangen, net voor de snelweg waar die overheen moet om naar stal te gaan ...

**Geplaatst**: 10-01-14 21:56

Geplaatst: 10-01-14 21:56

hmm dan raad ik je eigenlijk aan om in de winter gewoon niet op Buitenrit te gaan, of kan je niet anders?

**Geplaatst**: 11-01-14 11:15

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-01-14 11:15

Kom je van je angst af door het gewoon te doen (zonder longe rijden), of door het pas te doen als je denkt dat je er klaar voor bent?

**Geplaatst**: 11-01-14 11:28

Geplaatst: 11-01-14 11:28

Anoniem schreef:
hmm dan raad ik je eigenlijk aan om in de winter gewoon niet op Buitenrit te gaan, of kan je niet anders?

Nu rijdt ik ook tijdelijk ff niet buiten, maar op 1 februari verhuis ik van stal..
Die in het bos naast mijn huis staat, en de bak is in verbouwing daar.
Dus op dat moment moet ik altijd door het bos naar de 2 grote bakken die in het bos zelf staan.

**Geplaatst**: 11-01-14 11:31

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-01-14 11:31

Kan er niet iemand met je meelopen?

**Geplaatst**: 11-01-14 11:43

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-01-14 11:43

Beste Wilke,

Van je angst kom je af door de dingen wel te doen, maar in kleine, haalbare stappen. Dus, begin met iets wat moeilijk is maar niet te moeilijk en bouw dat rustig uit. Pas uitbouwen als hetgeen wat je eerst deed echt niet meer moeilijk is (er moet een gewenningseffect optreden). Bijv; pas van de longe af als je angst hierbij bijna 0 is. Los gaan oefenen in een stap die wederom haalbaar is; bijv eerst met iemand die naast je loopt.
Het gaat er vooral om geduld met jezelf te hebben en tevreden te zijn met de stap die je die dag gehaald hebt. Ga je vooral niet fixeren op je einddoel.

Mocht je teveel last blijven houden van flashbacks mbt je val trauma dan kun je nog altijd EMDR overwegen. (therapie bij psycholoog die ervoor zorgt dat de beelden mbt het trauma minder heftig aanvoelen en je dus ook minder beinvloeden)

Veel succes!!!

**Geplaatst**: 11-01-14 11:49

Geplaatst: 11-01-14 11:49

Wilke93 schreef:
Kan er niet iemand met je meelopen?

Stappen en draven gaat gwn goed hoor, het probleem is meer die galop.
Paard kan super goed galopperen in het bos, alleen die angst die ik heb meegemaakt wilt er maar niet uit gaan zegmaar.

**Geplaatst**: 11-01-14 11:50

Geplaatst: 11-01-14 11:50

Zandro schreef:
Beste Wilke,

Van je angst kom je af door de dingen wel te doen, maar in kleine, haalbare stappen. Dus, begin met iets wat moeilijk is maar niet te moeilijk en bouw dat rustig uit. Pas uitbouwen als hetgeen wat je eerst deed echt niet meer moeilijk is (er moet een gewenningseffect optreden). Bijv; pas van de longe af als je angst hierbij bijna 0 is. Los gaan oefenen in een stap die wederom haalbaar is; bijv eerst met iemand die naast je loopt.
Het gaat er vooral om geduld met jezelf te hebben en tevreden te zijn met de stap die je die dag gehaald hebt. Ga je vooral niet fixeren op je einddoel.

Mocht je teveel last blijven houden van flashbacks mbt je val trauma dan kun je nog altijd EMDR overwegen. (therapie bij psycholoog die ervoor zorgt dat de beelden mbt het trauma minder heftig aanvoelen en je dus ook minder beinvloeden)

Veel succes!!!

Dankjewel voor je reactie!

Dus eigenlijk niet (wat ik dacht) verstand op 0 en gewoon doen. Ik dacht namelijk, hoe langer ik aan de longe blijf, hoe enger het wordt om het weer voor het eerst los te doen. + ik wil die mensen niet tot last zijn.

Psycholoog is ook wel een goed idee

Ben ik ooit eerder geweest voor hyperventilatie, en zij rijdt ook paard dus begrijpt me ook wel goed waarschijnlijk.

Ik ga wel weer lessen op m'n oude manege en daar rijden we dus ook gewoon los in de bak (logisch

). Ik denk dat als ik dat weer heb gedaan het misschien ook een wat makkelijkere stap wordt.

**Geplaatst**: 11-01-14 11:51

Geplaatst: 11-01-14 11:51

xRiiannex schreef:
Wilke93 schreef:
Kan er niet iemand met je meelopen?

Stappen en draven gaat gwn goed hoor, het probleem is meer die galop.
Paard kan super goed galopperen in het bos, alleen die angst die ik heb meegemaakt wilt er maar niet uit gaan zegmaar.

uhmm en is er niet iemand die met je mee kan rijden die op een heel rustig paard rijdt? Misschien dat ie dan niet zo snel gek gaat doen?

**Geplaatst**: 11-01-14 12:07

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-01-14 12:07

Hoi Wilke,

Het is een balans vinden tussen enerzijds wel iets doen wat je moeilijk vindt maar ervoor zorgen dat dit haalbaar is. Vermijden is ook weer niet goed, maar door kleine, haalbare stappen te zetten doe je dit juist niet.

De fout die veel mensen maken is dat ze het of helemaal niet meer doen (alles vermijden) of veel te grote stappen nemen waardoor de kans dat het mislukt te groot wordt.
Het moeten kleine stappen zijn waarbij je wel een gewenningseffect per keer wilt krijgen. Dus als je iets doet moet je het zo lang doen totdat je voelt dat je spanning zakt en dan pas stoppen. (bijv; spanning bij start is 6 en zakt na een half uur naar 2; dan kun je stoppen; niet stoppen als de spanning nog op hetzelfde niveau als in het begin zit)

en natuurlijk rijden op een betrouwbaar paard

**Geplaatst**: 11-01-14 12:11

Geplaatst: 11-01-14 12:11

Zandro schreef:
Hoi Wilke,

Het is een balans vinden tussen enerzijds wel iets doen wat je moeilijk vindt maar ervoor zorgen dat dit haalbaar is. Vermijden is ook weer niet goed, maar door kleine, haalbare stappen te zetten doe je dit juist niet.

De fout die veel mensen maken is dat ze het of helemaal niet meer doen (alles vermijden) of veel te grote stappen nemen waardoor de kans dat het mislukt te groot wordt.
Het moeten kleine stappen zijn waarbij je wel een gewenningseffect per keer wilt krijgen. Dus als je iets doet moet je het zo lang doen totdat je voelt dat je spanning zakt en dan pas stoppen. (bijv; spanning bij start is 6 en zakt na een half uur naar 2; dan kun je stoppen; niet stoppen als de spanning nog op hetzelfde niveau als in het begin zit)

en natuurlijk rijden op een betrouwbaar paard

Okee, dank je wel! Hier kan ik wel iets mee

**Geplaatst**: 13-01-14 00:28

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-01-14 00:28

Zo, ik lees ook even mee. En reageer ook even:p
Ik reed tot een jaar geleden bij de manege altijd op de drukke, irritante paarden. Degene die nog wel eens behoorlijk gek willen doen en die het hardst gaan etc.
Begin vorig jaar ben ik van zo'n paard gevallen tijdens een buitenrit. Wel weer opgestapt maar echt hard durfde ik niet meer. ik gok dat ik een hersenschudding heb gehad.
Maar sindsdien vind ik buiten galopperen op manege paarden echt eng. Ik ben ook niet meer naar het strand geweest en nog maar 1 x een bosrit met een braaf manege paard gemaakt.
Na die val ben ik gaan nadenken, vond ik het niet altijd al eng. Zoals op het strand, het gaat mega hard, was het niet al eng? Of als het paard weer eens mega aan het bokken is. En dan ga ik ook weer andere dingen erbij halen, andere dingen met paarden die nu ineens eng lijken.
Maar aan de andere kant wou ik altijd op het drukste en snelste paard, het was altijd een mega kick. En dan werden een vriendin en ik weer op die paarden gezet en hadden we zoveel lol.
Maar dan krijg ik weer echt de rillingen als ik erover nadenk hoe vaak ik wel niet bijna eraf gevallen ben.
Ik heb ook een verzorgpony (al 6 jaar) en wat ze ook deed, ik vond het nooit eng. Hoogstens gevaarlijk of eng omdat haar straks iets overkomt (als ze weer eens de weg op rent). Maar een paar maanden geleden was ik met haar op het strand en ging ze toch wel erg hard en dan ben ik bang dat ze een bok geeft en ik eraf lig. Terwijl ik het altijd heerlijk vond om keihard over het strand te kunnen gaan met haar.

Ik hoop dat dit niet te langdradig is;) ik lees meestal meer.

**Geplaatst**: 13-01-14 08:54

Geplaatst: 13-01-14 08:54

Herkenbaar hoor. Zelf deed ik ook de gekste dingen als kind (op manege). Racen met die pony's, zonder zadel, achterstevoren galoperen.. Strandritten die knoerdhard gaan..

Als ik daar nu aan terug denk: nee, ik had geen angst toen. Soms was het ff spannend, maar dat was ook de kick. Ben er dan ook nooit afgevallen, behalve samen met het paard. Maar zelfs dat ging altijd goed.

En nu? Nu zie ik overal gevaar in. In mijn geval zit er dan nog wat tussen (ernstig ziek geweest) maar zonder dat zou ik toch ook wel meer schrik hebben. Hoor dat echt heel vaak: leeftijd speelt gewoon mee. ALs kind zijnde doe je gewoon, het ene nog meer dan de andere. Maar heb het er nu best vaak over met mensen, hoe 'wij' vroeger waren, en hoe we nu zijn (schijtluizen, haha)

Dus nee, denk niet dat je echt altijd bang bent geweest hoor, het zat misschien wel ergens in je achterhoofd, maar je deed het toch maar! Nu is dat andersom, je overziet nu gevolgen, en als je dan terug denkt aan wat er allemaal wel niet had kunnen gebeuren.. Pas op dat dit niet de overhand neemt, want dan durf je steeds minder. Wat gezond verstand is helemaal niet verkeerd, je hoeft echt niet het gevaar te gaan opzoeken. Maar angst kan je ook verlammen, en dan ben je nog verder huis.

**Geplaatst**: 13-01-14 09:26

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-01-14 09:26

Oooh dames, we worden ook gewoon ouder denk ik zomaar

Ik merkte het ook toen ik afgelopen jaar voor het eerst ging skieen: Wat als....(vul maar in)
Je bent je meer bewust van wat er kan gebeuren en dat het een dier is, dus in bepaalde omstandigheden gewoon onvoorspelbaar.

**Geplaatst**: 13-01-14 10:33

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-01-14 10:33

Mag ik me ook aanmelden als angsthaas te paard?

Woensdag mn eerste manege les na 10 jaar niet meer echt gereden te hebben omdat ik het gewoon niet meer durfde. Ik had een draak van een welsh die wist dat ze mij de baas was

. Het was zo erg dat ik tijdens het rijden mn handen niet los wilde laten van het zadel omdat ik er elke keer afvloog door de bak heen. Destijds wel therapie gehad maar het kwam nooit meer terug. Ook bang voor het bokken/steigeren.

**Geplaatst**: 13-01-14 12:39

Geplaatst: 13-01-14 12:39

danoesje schreef:
Oooh dames, we worden ook gewoon ouder denk ik zomaar
Ik merkte het ook toen ik afgelopen jaar voor het eerst ging skieen: Wat als....(vul maar in)
Je bent je meer bewust van wat er kan gebeuren en dat het een dier is, dus in bepaalde omstandigheden gewoon onvoorspelbaar.

Helemaal mee eens, het is ook niet meer realistisch om van jezelf te verwachten dat je overal zomaar op stapt denk ik, wijsheid komt met de jaren toch?

HermaMaria schreef:
Mag ik me ook aanmelden als angsthaas te paard?

Woensdag mn eerste manege les na 10 jaar niet meer echt gereden te hebben omdat ik het gewoon niet meer durfde. Ik had een draak van een welsh die wist dat ze mij de baas was . Het was zo erg dat ik tijdens het rijden mn handen niet los wilde laten van het zadel omdat ik er elke keer afvloog door de bak heen. Destijds wel therapie gehad maar het kwam nooit meer terug. Ook bang voor het bokken/steigeren.

Vervelend dat het zo eng was! Maar kun je volgende keer niet op een rustiger paardje? Als je iedere keer door de bak vliegt, is het niet zo gek dat het eng is, toch?

**Geplaatst**: 13-01-14 13:22

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-01-14 13:22

ik zou ook over je angst vertellen aan degene die je indeelt op de paarden, en dan vragen of ze er rekening mee wilt houden

**Geplaatst**: 13-01-14 13:29

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-01-14 13:29

Reageert elk paard nou eigenlijk op je angst of de een wel en de ander niet?