Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-01-14 17:16

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-01-14 17:16

Na m'n eerste val (september) waarbij ik meteen knock-out lag heb ik nog maar 1x gereden, maar dat was geen fijn ritje (eind oktober). Hierna heb ik dus niet meer gereden en ben ik al bang als ik er langs loop, als ik er op zit ben ik bang dat elk paard maar ervandoor gaat. Ik ga vanavond weer voor 't eerst rijden. Op de manege waar ik altijd héb gereden, oud en vertrouwd

Ben benieuwd, heb er super veel zin in maar ben ook wel gespannen..

**Geplaatst**: 08-01-14 21:15

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-01-14 21:15

en? hoe is het gegaan?
en Tineke, hoe was je nieuwe instructie?

**Geplaatst**: 08-01-14 22:27

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-01-14 22:27

Spannend, Wilke93! Dapper dat je gaat en ik hoop dat het goed ging!

Mijn eerste keer met nieuwe instructrice is 100% meegevallen! Was heeeel zenuwachtig omdat ik niet wist wat het plan was. Mijn oude instructrice was meer van natural horsemanship en alles vanuit ontspanning opbouwen, maar daar schoot ik de laatste tijd weinig mee op (als er geen ontspanning is..)
Deze nieuwe zette meteen een halve bak af, ik dacht: das niet nodig, want mijn paard krijg ik toch niet naar de achterste helft, maar toen bleek dat we juist ALLEEN in die enge helft gingen :p toen zag ik het echt niet zitten, tot mijn instructrice met een touwtje kwam om te zorgen dat missy haar hoofd niet omhoog kan gooien.. Ik weet dat veel mensen dit een slecht plan vinden en dat het niet natuurlijk is, maar het resultaat is wel dat ik een half uur, met steeds meer ontspanning dat enge stuk bak heb gereden, en zelfs voor het eerst in 4 maanden heb gegalloppeerd! Het is natuurlijk de bedoeling om dat touwtje zsm niet meer te gebruiken, maar ik ben zo blij dat dit werkte!

**Geplaatst**: 08-01-14 23:02

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-01-14 23:02

Jaa het ging goed! Zelfs op een nieuwe pony gereden op de manege, maar super braaf.

In het begin wel kei bang maar later ging het wel

**Geplaatst**: 09-01-14 06:02

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 06:02

Goedzo Wilke93!

**Geplaatst**: 09-01-14 07:14

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 07:14

goed allebei! en Tineke, bedoel je een slof, martingaal of borsttuig? of gewoon een bijzettouwtje? Natuurlijk moeten die straks allemaal weg, maar als dit je helpt om weer vertrouwen te krijgen en zodat je straks weer ontspannen kan rijden, zie ik het probeer niet hoor

**Geplaatst**: 09-01-14 07:26

Geplaatst: 09-01-14 07:26

Haay ik meld me hier even want ik ben eigenlijk doodsbang... Ik heb een verzorgpony en die moet ik conditie bijbrengen maar hij staat op een stal waar ze bij mij laten weten hoe het moet op een arogante manier,en daar word ik erg onzeker van...

**Geplaatst**: 09-01-14 12:03

Geplaatst: 09-01-14 12:03

makkelijkste antwoord; he-le-maal niks van aantrekken! bij mijn jonge paard nu weet ook iedereen beter hoe ik haar kan trainen, lekker bij jezelf blijven en hier boven staan! wat zegt de eigenaar van de pony ervan? en waar ben je precies doodsbang voor, voor je pony of de mensen of wat?

**Geplaatst**: 09-01-14 13:17

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 13:17

Hier meld ook een angst ruiter zich. Ik herken de verhalen in dit topic helaas ook. Ik rij al 27 jaar, stapte altijd overal op, heb voor mijn werk in het verleden ook paarden gereden, altijd jonge dieren rond de 3 of 4 jaar oud en niets was gek genoeg, maar nu heb ik angst, niet als ik er naast sta maar vooral al ik er op "moet" en dan vervolgens moet "gaan rijden".
De meeste paspoppen van de H&M zullen actiever op een paard zitten dan dat ik doe, ik lift gewoon een beetje mee en zit vooral af te wachten tot mijn paard iets ziet wat hij eng vind zodat we daarna het half uur of uurtje wat we aan het rijden zijn niet meer fatsoenlijk langs die plek in de bak kunnen komen. Alleen maar omdat ik zijn angst bevestig, niets doe, behalve een beetje mee-lifte .
Ik baal zo gruwelijk van mezelf, ik weet namelijk best wel waar het fout zit en wat ik er aan moet doen, namelijk gewoon actief gaan rijden, weg met de bakkabouters/ spoken en natuurlijk geesten, gewoon lekker actief en ontspannen rijden, je paard aan het werk zetten en niet een potje af zitten wachten wat hij of zij gaat doen.... Helaas blijft het bij de theorie waarvan ik me iedere dag voorneem dat ik er klaar mee ben en dat het vandaag anders gaat worden... niet natuurlijk. Zodra ik er eindelijk na veel 5 en 6en weer op zit verval ik toch weer in mijn oude patroon.
Mijn angst is gekomen na een val met een paard die ik al 4 jaar reed van zijn 3de jaar tot zijn 7de, mijn hele zwangerschap gewoon op het dier gereden, nooit niets aan de hand, we konden lezen en schrijven met elkaar, tot dat zij 7 jaar was en op de 2de pinksterdag in 1 keer besloot een bakkabouter te zien, om hoog te komen en zich zo achterover te laten vallen.
Ik ben er vanaf gekomen met het feit dat ik een uur later op de OK in het ziekenhuis lag waar de opgetrommelde artsen probeerde de puzzel in mijn onderbeen/enkel weer aan elkaar te maken.
1pen, 2 stelschroeven, 8 gewone schroeven, 1 plaatje metaal en 3 uur later was ik weer heel en mocht ik natuurlijk nog fijn een nachtje blijven in het ziekenhuis.
Na dit hele circus kon ik 20 weken later weer zonder hulpmiddelen, pijn vrij lopen en ben ik weer gaan rijden, dit op mijn oude merrie en haar zoon, die ik samen al meer dan 15 jaar had op dat moment.
Deze paarden vertrouw ik blind en voel ik de angst niet, vooral op de merrie die nu inmiddels 19 jaar oud is voel ik me totaal vrij en ontspannen.
Nu komt het probleem zodra ik op een "vreemd" paard zit, lijkt het er op als of ik niet meer kan rijden.... Hier baal ik enorm van, en ik weet ook niet hoe ik er af ga komen, ik zal namelijk nu iets met mijn angst moeten doen aangezien mijn 2 andere paarden niet het eeuwige leven hebben, ooit in de toekomst zal ik dus op een ander paard "moeten" gaan rijden en dit is voor mij heel erg benauwend...
Het paardrijden zelf vind ik nog steeds helemaal geweldig, zolang het maar op 1 van mijn 2 eigen paarden is....
Maar voor in de toekomst wil ik niet stoppen met rijden, ik haal mijn ontspanning er uit en zou dit niet willen missen.
Dus moet ik mezelf of er overheen zetten, een dikke schop onder mijn hol krijgen en gewoon gaan rijden en anders stoppen met zeuren en opzoek gaan naar een andere hobby....

**Geplaatst**: 09-01-14 13:25

Geplaatst: 09-01-14 13:25

Palinero77:
Ik weet hoe het voelt, soms kunnen mensen op bepaalde stallen/maneges heel dwingend zijn in hun adviezen. Ik heb er op onze vorige stal met mijn vorige paard ook veel last van gehad. Bij mij werkte uiteindelijk het ene-oor-in-andere-oor-uit principe, als iemand me advies gaf, keek ik zelf wel wat ik ermee deed. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Iets anders dat helpt, is als je vragen hebt, die altijd aan dezelfde persoon te stellen (en dan dus wel iemand waarin je vertrouwen hebt, ik deed dat bij onze manegehouder). Dan kun je alle adviezen van andere mensen lekker van je af laten glijden en kun je makkelijker 1 lijn aanhouden in het verzorgen van je pony.

_Dreamer:
Het was gewoon een strotouwtje dat ze van achter de oren, door het bit, naar de singel had vastgemaakt. Ze zocht namelijk snel een oplossing. Ik heb wel een martingaal, dus misschien dat ik die volgende les als tijdelijke oplossing ga gebruiken. Idd alleen totdat ik iets van plezier/vertrouwen terug heb en dan zo snel mogelijk al die hulpmiddelen weg

DonnavVelpen:
Dat klinkt als een heel enge ervaring! Staan je paarden aan huis of sta je op een manege/pensionstal? Misschien kun je een andere ruiter die je vertrouwt (of wiens paard je enigzins vertrouwt) vragen of je een keer op zijn/haar paard mag oefenen. (Met de eigenaar erbij)
Maar ik zou er nu nog niet een te groot probleem van maken dat je nog niet op alle paarden durft, dat is misschien ook geen realistische verwachting. Je kunt natuurlijk een paar andere paarden proberen van mensen die je kent, maar ik denk ook dat tegen de tijd dat je zelf weer een jonger, nieuw paard hebt, je de tijd kunt nemen om daar ook weer vertrouwen mee op te bouwen, toch?

**Geplaatst**: 09-01-14 13:26

Geplaatst: 09-01-14 13:26

DonnavVelpen: wat een verhaal van je ongeluk, ik kan me voorstellen dat dit angst heeft opgeleverd! Zou het je misschien kunnen helpen om je angst meer te erkennen? Wat ik nu lees ben je eigenlijk heel erg bang, maar dwing je jezelf om te doen alsof er niks aan de hand is en dat resulteert in een enorme spanning bij je..

Paarden pikken de gevoelens die jij hebt, heel zuiver op en het is lastig en verwarrend voor hen als jouw gedrag niet in overeenstemming is met je gevoel. Dit levert spanning op. Het zou voor jezelf en voor het paard denk ik enorm kunnen helpen om je angst te erkennen. Spreek het uit, ga tenslotte een potje zitten janken als het helpt en dit zal gek genoeg al een heel stuk helpen.

Heb je begeleiding?

**Geplaatst**: 09-01-14 13:41

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 13:41

Hallo Tineke8889/Corelli,
Ik heb de paarden aan huis staan, toen ik het ongeluk kreeg (2011) hadden we op dat moment 9 paarden staan en trainde ik elke dag volop.
We zijn voor mijn hobby in 2009 naar dit huis verhuisd en mijn man heeft alles gedaan om mij het naar de zin te maken, het kan bij hem niet gek genoeg, alle paarden die ik me maar kan wensen, stallen aan huis, goede buitenbak, zandpaddocks, weiland, solarium, trainingsmolen, longeercircel ik hoef niet te werken dus mag niet klagen het ontbreekt me hier thuis aan niets dank zijn hem.
Daarom voelt het zo ondankbaar dat ik er geen lol meer in heb, ik ben bang en huil met enige regelmaat vaak ben ik wanhopig en krijgt hij in 1 keer de volle laag omdat ik totaal gefrustreerd ben, helemaal on terecht natuurlijk, hij kan er niets aan doen en hij mag ook de laatste zijn op wie ik boos mag worden maar ik word gewoon gek van mezelf.
Het ongeluk was in 2011 en ik ben nog steeds niet de oude en ik krijg ook steeds meer het idee dat ik dat ook nooit meer ga worden, vooral als ik er nu niets aan doe en mezelf dwing (hoe raar dit laatste ook klinkt)

**Geplaatst**: 09-01-14 14:06

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:06

Ja, nu snap ik waarom er voor jou zoveel druk achter zit dat je ook weer op andere paarden kunt rijden! En het klinkt voor mij ook alsof het zonde zou zijn als je deze hobby op zou geven, al kun je dat natuurlijk alleen zelf beslissen.
Het zal alleen waarschijnlijk niet helpen om er zoveel druk achter te zetten. Ik snap het helemaal, want ik ben ook eerst een tijd vooral kwaad op mezelf geweest dat het niet meer zo leuk gaat als eerst, maar juist dat maakt misschien ook wel dat het nog spannender en nog minder leuk wordt allemaal. Bij mij helpt het een beetje om mezelf toe te staan ook ontspannende, niet enge dingen met mijn paard te doen, maar voor mij is dat ws makkelijker omdat ik een beginnende paardeneigenaar ben, en dus ook minder te verliezen heb zeg maar.

Heb je nu nog andere paarden staan dan de 2 waar je op durft te rijden? En heb je er hulp bij?
Volgens mij zijn er instructeurs die zich specialiseren in het begeleiden van mensen die angst hebben in het zadel. Ik denk dat je er heel veel aan zou hebben, al is het alleen maar omdat er dan een "plan" is waarin je in stapjes weer vooruit kunt ipv dat je alles zelf moet bedenken, want als je bang bent is het extreem moeilijk om jezelf te motiveren dingen te doen die je niet durft. Maar ik kan me heel goed voorstellen hoe frustrerend het moet zijn om nu stappen terug te moeten doen..

**Geplaatst**: 09-01-14 14:09

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:09

Volgens mij zijn er trouwens ook echt een soort cursussen waar je over meerdere dagen in de praktijk aan je angst kunt werken. Aangezien je al flinke investeringen hebt gedaan, is dat misschien ook nog wel een optie?

**Geplaatst**: 09-01-14 14:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:21

Tineke; dat is inderdaad hoe elastiek werkt (achter de oren, door het bit), dat zou je ook nog kunnen proberen. Is net iets "strenger" dan een martingaal, maar je bind je paard niet vast omdat het elastiek altijd iets meegeeft

**Geplaatst**: 09-01-14 14:21

Geplaatst: 09-01-14 14:21

Ik heb op dit moment alleen de hulp van mijn man, hij was vroeger ook altijd bij mijn trainingen en kan me dus redelijk aanvoelen maar mijn oude instucteur zit in de buurt van amsterdam (waar ik vroeger woonde) en ik woon nu in de buurt van hoogeveen/emmen.
Het liefste zou ik 3 keer per week in amsterdam willen gaan rijden zodat het voor mij vertrouwd is en met iemand die mij goed kent, alleen als ik goed bekijk wat ik mezelf dan op mijn hals ga halen, het heen en weer gesleep met de paarden (2 uur heen en 2 uur terug als je geen file hebt) en ik heb thuis nog een zoontje van 4 zitten en mijn man werkt fulltime dus dit is eigenlijk geen optie.
Niet ideaal dus, alleen vind ik het heel moeilijk om met dit probleem gewoon bij een voor mij nieuw/vreemd iemand in deze buurt aan te kloppen, ik ken hier eigenlijk bijna niemand en weet dus ook totaal niet wie bij mij aan sluit (ik ben namelijk wel een persoontje met een gebruiksaanwijzing, koppig/stug/explosief/perfectionist en zo kan mijn man nog wel een half uurtje door gaan, ik heb echt een klik met iemand nodig, helaas)
Op dit moment heb ik alleen de 2 oude paarden op stal staan waar ik wel op durf mijn merrie van 19 jaar en haar zoon van 12 jaar oud.
Ik ben alleen bang dat mijn man iets van plan is om mij van mijn angst af te helpen, ik ben binnenkort jarig en ik denk dat er dan een paard in de stal staat..... maar als ik er naar vraag word het natuurlijk ontkend.

**Geplaatst**: 09-01-14 14:39

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:39

Dat zou een gemene verrassing zijn! Aan de andere kant heb je dan wel weer een nieuw paard waarmee je kunt gaan proberen het vertrouwen op te bouwen, want de 2 waar je al mee durft te rijden, hoef je niet mee te oefenen en ik denk dat veel mensen het eng zouden vinden om op een jong paard van een ander te stappen dat ze helemaal niet "kennen". Misschien dat je dan met het nieuwe paard alsnog naar die instructrice heen en weer kan? Wel echt een roteind. Maar ik kan me voorstellen dat dit iets is waar je man "te dichtbij" voor staat om je echt te kunnen helpen.
En ik zou een nieuwe instructeur toch een keer proberen, je kunt misschien in de eerste proefles al merken of het klikt of niet, en dan kun je altijd nog stoppen. Wel kl$te om dan weer een nieuwe te moeten zoeken, maar als je er een vind die bij jou thuis les kan geven en waarmee het wel klikt, kan dat wel heel waardevol zijn. Volgens mij adverteren er ook mensen hier op bokt..

**Geplaatst**: 09-01-14 14:42

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:42

_Dreamer: goede tip! Koop je zo'n elastiek gewoon bij een paardensportwinkel?

**Geplaatst**: 09-01-14 14:45

Geplaatst: 09-01-14 14:45

Dank je Tineke8889, ga hier op bokt eens rond kijken een proef les thuis kan ik natuurlijk altijd proberen.
Ja ik zou het ook een heel vals cadeau vinden maar aan de andere kant snap ik zijn punt die hij er mee wil maken wel.
Als ik een nieuw paard thuis heb staan kan ik aan haar of hem wennen en al het werk er om heen van binnen/buiten zetten, voeren, uitmesten, longeren, wandelen geeft natuurlijk wel een band, alleen daarna natuurlijk wel de "ballen" hebben om ooit op te stappen en daadwerkelijk te gaan rijden....

**Geplaatst**: 09-01-14 14:51

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:51

DonnavVelpen, kan het ook gewoon goed bedoeld zijn? Ik zou echt niet alleen gaan rommelen, maar op zoek gaan naar iemand waar je je goed bij voelt en die vaker met dit bijltje gehakt heeft...

**Geplaatst**: 09-01-14 14:54

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 14:54

Ik zou als bange ruiter (wat ik ben!) helemaal niet blij zijn met een paard dat iemand anders voor me uitzoekt

Dat zou ik zelf willen doen, dan kun je er zelf één kiezen waar je je vertrouwd bij voelt

**Geplaatst**: 09-01-14 15:33

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 09-01-14 15:33

Hoi Danoesje/Corelli,
Ik denk inderdaad dat hij het goed bedoeld, weet alleen nog niet zo goed wat ik er zelf van vind.
Moet inderdaad opzoek naar hulp maar voor mij is het gewoon een rot gevoel dat ik niet zo makkelijk bij mijn oude instructeur te recht kan, voor me gevoel was dat gewoon beter geweest dan met dit probleem ook nog een heel nieuw iemand te moeten zoeken waar dan ook nog een klik mee moet zijn.
Kan begrijp dat die reactie er is dat het een heel vreemd cadeau is waar je als bange ruiter nou niet echt blij mee bent, maar mijn man heeft me inmiddels al denk ik naar 50 paarden meegesleept (in 2012 en 2013) en steeds kan ik wel een rede bedenken dat het hem niet word, oud/jong/goedkoop/duur alles is al de revu gepasseerd maar steeds wijs ik het af.

**Geplaatst**: 09-01-14 16:01

Geplaatst: 09-01-14 16:01

@tineke8889 : bij mij was het ook zo van : de ene zegt dit en de andere zegt dat je dat HELEMAAL niet moet doen. Ben ook wel blij dat ik niet de enige ben dan met dit probleem.. Soms dacht ik echt van ''waarom gebeurt dit mij?! Heb ik net zo'n schatje aan de haak gescoord als verzorgpony en dan krijg ik dit !!'' Ben dus nu wel blij dat ik hoor dat ik niet de enige ben

**Geplaatst**: 09-01-14 16:03

Geplaatst: 09-01-14 16:03

Hoooi ik kom me ook even melden! Ik heb mijn paard nu een jaartje en heb nog niet echt met naar kunnen rijden ivm hoefprobleemen maad deze zomer gaat het toch echt gebeuren! Ik ben echt heel zenuachtig wand de laatste keer dat ik reed begon ze als een gek te galopperen als ik ben me tong een klik geluidje maakte om haar aantesporen! I, ben nu heel bang dat dit weer gaat gebeuren .. Toen besloot ik dat geluidje niet meer te maken. Dus is spoorde haar aan voor draf en ging ze weer gelijk in galop ... Maar dan wil ze maar niet stoppen en dat is zo eng! Oms bokt ze er ook bij.. Gelukkig kan ik wel goed rijden en dus blijven zitten..

**Geplaatst**: 09-01-14 16:23

Geplaatst: 09-01-14 16:23

tineke8889 schreef:
_Dreamer: goede tip! Koop je zo'n elastiek gewoon bij een paardensportwinkel?

jahoor! gewoon naar een elastiek vragen, bijna iedereen weet dan wel wat je bedoelt

EDIT: zijn ook niet heel duur dacht ik

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 09-01-14 16:27, in het totaal 1 keer bewerkt