Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Rianne11_42 schreef:@paperboy: Ik begrijp de werking van de kandare, maar zie er nog steeds de toegevoegde waarde niet van in voor de dressuur. Een kandare gebruiken voor verzameling en de kaptoom voor buiging vind ik onlogisch. Een kandare doet niks magisch met een paard, waardoor verzameling ineens beter mogelijk is, maar werkt gewoon al snel sterker in. Doordat je met een trens (of soortgelijk) iets meer contact kunt nemen (net wat paard fijn vindt) heb je een meer stabiel contact en communicatie en kunnen paard en ruiter meer en subtieler van elkaar voelen. Maar ieder zijn ding natuurlijk..
Ik vind dit een leuke, interessante discussie trouwens
midgie schreef:Abacab schreef:Zo lang je het met iedereen eens bent en lekker gelijkgestemd meekletst is het allemaal heel gezellig. Maar wanneer je een kritische vraag hebt en nog wat extra uitleg of illustratie wilt wordt je ineens genegeerd. Dan krijg je verwijten dat je niet echt wilt, dat je niet begaan bent met je paard. De theorie van de AR is zo mager. Dat is niet zo gek. De AR is uitgevonden door Banderup. Het skala daarentegen doet al meer dan 200 jaar dienst.
Een goede trainer gaat een stevige discussie niet uit de weg. Kan zijn verhaal onderbouwen op verschillende manieren.
De AR is niet uitgevonden door Branderup, geen idee hoe je daar bij komt?
De rijkunst is idd een academie die al heel lang bestaat, dat BB met die naam in verband word gebracht kan, maar hij heeft de rijkunst niet uitgevonden, hij is hem aan het onderzoeken , vanuit oude boeken en schilderijen, miss eens met die man gaan praten.
Hij staat ook niet voor een ding, zegt ook dat je zeker overal moet gaan kijken en doen wat het fijnste en het beste bij jou en je paard past..
Paperboy schreef:Hier op de site staat het mooi uitgelegd, wat de werking van de kandare is........grappig want het is zelfs een site van Klassiek rijden!
http://www.klassiekpaardrijden.nl/276/de-werking-van-de-kandare-.html
Simpelman schreef:Ik zie bij uploaden nog net even de voorgaande post.
Academische kennis is een evoluerende kennis, vandaag voortgaan op de kennis uit de 16e eeuw en het daaropvolgende overslaan is op zijn hoogst het voortzetten van een achterhaalde traditie. Folklore.
Yamcha schreef:Nee, prima, dan weet ik wat de werking niet is.
Ik wil alleen ook graag weten wat de werking nu wél is
hwn schreef:Yamcha schreef:Nee, prima, dan weet ik wat de werking niet is.
Ik wil alleen ook graag weten wat de werking nu wél is
Wat ik merk met kaptoom bij het werk aan de hand, is dat je met die ring op de neus:
1) gemakkelijker stelling kan vragen, en zonder stelling kan je geen lengtebuiging hebben (omgekeerd is stelling zonder lengtebuiging wel mogelijk, dat kan idd een veel gemaakte fout zijn in de AR, maar we gaan een systeem niet beoordelen op foute uitvoeringen hé. Als iemand een rekenfout maakt, betekent dat toch ook niet dat onze wiskunde niet deugt?)
2) je het paard makkelijker kan uitnodigen om lang en laag te gaan, voorwaarts-neerwaarts met de neus eruit, ideaal voor paarden die de neiging hebben om zich op te krullen of hun hoofd te hoog willen houden
Ikzelf heb een academische kaptoom met "fietsketting", maar een goedkope en is zachter gevoerd dus zachter dan de "echte" (volgens sommigen zelfs te zacht), maar ik heb ook enkele halsters waar ik een ring op de neus heb laten naaien, die gebruik ik ook vaak. En rijden doe ik met kaptoom, of halster, of hoofdstel met trens, een kandare zal je me ook niet zien gebruiken (en stang en trens ook niet), ik heb trouwens een nogal onstabiele hand, dus lijkt me niet aangewezen.
Paperboy schreef:Vur; dit telt toch voor elk bit, nooit trekken, korte ophouding dan direct ontspannen.
Het verbaasd me dat dit schijnbaar nieuw voor je is........
En beginner zegt niets, ik zie om mij heen genoeg "ik heb 30 jaar rij ervaring mensen" die een behoorlijke harde hand hebben. Mijn man is 4 jaar geleden begonnen rijden die heeft nog nooit aan de teugel getrokken, van nature een gevoelige ruiterhand.
chikohaa schreef:Ymacha, daarom is zitles zo belangrijk. En dan niet 1 keer, maar stelselmatig, jaar in jaar uit.
vur schreef:Ik kan maar 1 tip geven aan mensen die teleurgesteld zijn geraakt in de klassieke dressuur. Zoek een fantastische instructeur (en ik weet, daar zijn er niet veel) en er zal een wereld voor je open gaan. Ik ben ook van mening dat er heeeeeel veeeeeel mensen zijn in Nederland die zich met een Orunpapiertje instructeur noemen en waarbij het niveau van lesgeven bedroevend is. Ik zie dat ook met lede ogen aan. Maar dat wil niet zeggen dat AR een fantastisch alternatief is. Ik zie ook over het algemeen geen durchlässige paarden die met een losgelaten rug in een mooie aanleuning lopen in een mooie schwungvolle takt. Op het moment dat de schimmel wordt beloond helemaal op het einde van het filmpje zie je dat hij echt ontspant (met oortjes in beweging en naar voren). Ik zie 1 klein momentje (met een donkere in een pirouette in galop) dat ik denk, ja, dat begint ergens op te lijken. Maar verder is het leuk voor erbij of voor een blessurepaard of een ouwetje die nog een beetje in beweging moet blijven, maar je mist een stuk ontwikkeling als ruiter en als paard. En dat is zonde, want er is zoveel meer. Een paard echt verbeteren in beweging en lichaamsgebruik en met schwung en afdruk en losgelatenheid met een lichte voorhand waarbij de hoeven de bodem amper lijken te raken, met alleen het gewicht van de teugels in je handen en alleen op zit te kunnen rijden. Wat zeg ik, als je alleen maar denkt dat ie dan al alles doet wat je van hem vraagt, is ZO kicken. Dat zou iedereen eens moeten ervaren. En nee, dat leer je volgens mij niet bij een instructeur om de hoek met een Orun-diplomatje die dat zelf nog nooit ervaren heeft en ook niet geleerd heeft hoe hij/zij dat moet overbrengen aan de leerling.
Zo, dat wilde ik even kwijt.
Paperboy schreef:En beginner zegt niets, ik zie om mij heen genoeg "ik heb 30 jaar rij ervaring mensen" die een behoorlijke harde hand hebben. Mijn man is 4 jaar geleden begonnen rijden die heeft nog nooit aan de teugel getrokken, van nature een gevoelige ruiterhand.