Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-05-11 20:47

Geplaatst: 17-05-11 20:47

Butterfly schreef:
Yup, thuis lijkt alles makkelijker

Helaas wel ja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-11 20:49

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-11 20:49

Ik ben thuis ook vet stoer

En ik kan ook heel goed beredeneren wat er misgaat.. alleen.. ik kan er niks mee

**Geplaatst**: 17-05-11 20:53

Geplaatst: 17-05-11 20:53

SuperLiesje schreef:
Ik ben thuis ook vet stoer En ik kan ook heel goed beredeneren wat er misgaat.. alleen.. ik kan er niks mee

ik heb (en ik denk iedereen hier) precies hetzelfde...

echt vervelend! straks moeten we nog met z'n allen op schriktraining ofzo! haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-11 20:55

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-11 20:55

Kunnen we niet gewoon een clinic speciaal voor ons bangeriken organiseren?

**Geplaatst**: 17-05-11 20:59

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 17-05-11 20:59

kon dat maar!

dat zou nou nog eens handig zijn

Nu lopen we onszelf steeds de moed in te praten en het helpt (bij mij iig) voor geen meter

!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-11 21:01

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-11 21:01

Haha

Maaaar... we gaan dapper door!! Denk dat het ook leuk is om hier elkaars vorderingen te lezen, of als je een keer een stapje terug moet doen.

**Geplaatst**: 17-05-11 21:08

Geplaatst: 17-05-11 21:08

sophie1818 schreef:
Somebitch schreef:
Dat heb ik ook ja.
Dan heb ik thuis altijd een grote mond tegen mezelf dat ik me dit keer niet zo ga aanstellen en vraag ik me altijd af het maakt toch niet uit als hij ervandoor gaat? Hij komt heus wel een keer terug of ik val er af.. Dat is dan toch niet zo erg?
Maar helaas zodra ik dan op stal ben durf ik er niet eens meer op.

grappig, herken me hier volledig in:p

Hier herken ik me ook in en als ik dan weer thuis kom, baal ik als een stekker, maar stukje bij beetje kan ik me steeds meer ontspannen, maar idd er hoeft maar iets te gebeuren en ik moet mezelf weer bij elkaar rapen, diep uitademen en dan maar weer door. De oplossing? Wou dat ik hem wist, dus ik lees mee

**Geplaatst**: 17-05-11 21:10

Geplaatst: 17-05-11 21:10

Niet zo snel allemaal

Het lijkt me ook leerzaam en leuk om elkaar een beetje te volgen, kijken waar het goed gaat en waar en wanneer het misgaat.
Nu kan ik voor mezelf alles aan, maar ik ben nu thuis

en ik heb vandaag een behoorlijke boost in mijn zelfvertrouwen gehad

**Geplaatst**: 17-05-11 21:17

Geplaatst: 17-05-11 21:17

SuperLiesje schreef:
Het stomme bij mij is, dat ik me van een welsh die net zo dramt als het paard wat ik rij, niks aantrek Maar als het paard dan ineens 1.68 groot is dan wordt ik bang doordat ik onzeker ben,

Dit heb ik ook, een groot paard, brrr mij niet gezien, geef je mij een pony, dan durf ik wel. eigen paard is 1.61 en dat is me precies groot genoeg. Ik heb nu les en doe grondwerk, bouw vanaf de grond een band met haar op en durf nu veel meer.

**Geplaatst**: 17-05-11 21:22

Geplaatst: 17-05-11 21:22

Ik kom me ook even melden.
Een jaar of 3 geleden keihard gevallen bij het aan galopperen van het paard dat ik het meest vertrouwde. Daardoor erg onzeker geworden en doordat ik sindsdien (door allerlei omstandigheden) heel weinig in het zadel heb gezeten is die onzekerheid omgeslagen in echte angst.
Hoe ik ermee omga? Ehm, niet

Het afgelopen jaar heb ik in totaal 3x op een paard gezeten geloof ik. En het bleef elke keer bij alleen stappen en na 10 minuten wilde ik er al af omdat ik steeds banger werd.
Aan de hand ben ik voor geen enkel paard bang, maar onder het zadel ben ik zo gespannen dat de lol er heel snel af gaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-11 21:28

Re: Angstige ruiter

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-11 21:28

Duchambre, welkom! En gefeliciteerd

Ken je niet iemand met een heel braaf paard, die met jou aan de hand een stukje wil stappen? om het zo langzaam weer proberen op te bouwen?

**Geplaatst**: 17-05-11 21:42

Geplaatst: 17-05-11 21:42

Welkom en join the club of bange poeperds

**Geplaatst**: 17-05-11 21:45

Geplaatst: 17-05-11 21:45

Goh, soms denk je dat je de enige bent, maar wat een lotgenoten zeg

**Geplaatst**: 17-05-11 21:46

Geplaatst: 17-05-11 21:46

Hoi allemaal,

Ik ben weer helemaal over mijn schrik heen!!! Ik heb iemand anders met heel veel ervarging mijn paard laten rijden.
In november ben ik met mijn paard gevallen en vond het echt weer spannend toen de winter voorbij was om er weer op te gaan. Ik ben langzaam aan weer aan de slag gegaan samen met een instructrice. Maar mijn angst bleef, ik zag allemaal al dingen waar mijn paard misschien van zou schrikken. Ja dat werkt natuurlijk helemaal niet.
Doordat ik iemand met veel ervaring heb laten komen en zag hoe relaxed hij reed kreeg ik weer alle vertrouwen!
Voor mij heeft dit echt geholpen. Ik heb ook veel gevraagd van wat als....... Hij heeft mij goede tips gegeven. En zo'n verschil nu ik weer zeker ben is mijn paard ook echt weer de oude. Ik kreeg voorheen ook al les van een instructrice maar deze jongenman doet niets anders dan paarden inrijden, of door een periode heen rijden.
Ik weet niet of dit een tip is voor iedereen, en ik heb natuurlijk maar een kleine 4 maanden niet gereden. Maar ik moest het er toch even opzetten.

Succes

**Geplaatst**: 17-05-11 21:51

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 17-05-11 21:51

Fijn dat je zo je angst kwijt bent!

**Geplaatst**: 17-05-11 23:25

Geplaatst: 17-05-11 23:25

Ik kom me ook maar melden hahah! Herken erg veel verhalen, ben ook echt type angsthaas te paard, eenmaal ernaast weet ik natuurlijk précies hoe ik het eigenlijk allemaal had moeten aanpakken... :')

Achterover blijven zitten, niet snel bokriempje pakken en teugels maar laten hangen maar juist paard terugnemen als er iets onverwachts gebeurd, blijven ademen etc. Pas zijn er foto's gemaakt van mn rijden, echt een eye-opener wat dat aangaat zeg. Je ziet mn angst gewoon onstaan...

Ik kijk overigens ook teveel naar anderen hor, in die zin van dat het er bij hen zo makkelijk uitziet. Ff galopje, ff dit, ff dat, zonder zichtbare angst. Wil ik dan ook zo graag en baal ik nog meer! Mijn angst is helaas wel ontstaan of aangewakkerd door paar vervelende vallen, maar ergens zit t ook gewoon in mn persoon. Heb altijd wel al last gehad van angsten en hyperventilatie, dus ademhalen is al een kunst op zich voor me. Wel tijdje yoga gedaan daarvoor, dat was echt super, misschien maar weer eens gaan doen

Morgen weer aan de beurt overigens, superveel zin in want vind paardrijden nog steeds fantastisch, maar klein stemmetje in mn achterhoofd van 'als het maar goed gaat, ze geen gekke dingen doet etc'. Tis ook echt een schat van een paard, heel ijverig alleen en wil dus supergraag werken. Aan het paard ligt t absoluut niet dus, zou er juist van moeten genieten en eruit rijden wat ze allemaal in haar mars heeft!

Zingen is inderdaad ook een goeie, zal t proberen te onthouden voor morgen! Ik ga dit topic zeker volgen en kijk uit naar de persoon met de gouden tip hahah!

**Geplaatst**: 17-05-11 23:38

Geplaatst: 17-05-11 23:38

meld zich ook. Vind het eigenlijk wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier last van hebt. Veel van jullie omschrijvingen zijn zo ontzettend herkenbaar!! Bij mij is de angst altijd wel iets aanwezig geweest, maar na een paar vervelende vallen met oa hersenschudding(ondanks cap!) gekneusde ribben enz. is het er niet echt beter op geworden. En juist in die periode stage lopen op de 1e hulp en daar ook veel paard gerelateerde ongelukken zien maakte het alleen maar erger. Ik heb nu een bijrijpaard waar ik compleet relaxed op ben omdat die echt nooit wat doet. Maar op een ander paard moet ik meerdere keren rijden om een beetje te acclimatiseren. Zoals ik al bij meerderen las neemt het gemiddelde paard snel een loopje met me omdat ze mijn spanning voelde. Ademhalen laag vanuit mijn buik helpt, alleen vergeet ik dat meestal. Aan de hand heb ik het nauwelijks.

**Geplaatst**: 17-05-11 23:49

Geplaatst: 17-05-11 23:49

demiyolu schreef:
Heb nog niet alles doorgelezen maar herken zoveel dat ik toch vast even post. Wat is dat toch met ons angsthaasjes.... Zoveel zelfkwelling door toch elke keer weer op te stappen, het is denk ik dat heerlijke ontspannen gevoel als je wel gewoon relaxed gereden hebt.
Er is wel een (ouder) topic hierover, heet geloof ik iets van: succesverhalen over angst overwinnen.
Maar hier elkaar een beetje moed inpraten is ook niet verkeerd denk ik.

Dat topic heb ik toen geopend.
Er kwamen net zo veel reacties op als nu op dit topic.

Wat ik gedaan heb? Ik heb hulp gezocht. Deze meneer liet mij een aantal maanden met mijn vrachtwagentje 3 x per week naar hem toe komen. En ik ben blij dat ik het gedaan heb. Hij heeft me mijn leven met mijn paard teruggegeven. Hierdoor kan ik weer met mijn kids lekker op pad met de paarden.
Hij heeft me geleerd om te gaan met de snelheid van een paard. Flink tempo maken, kijken waar je heen gaat, ook of liever zelfs als hij schrikt. Nu heb ik op zich een bomproof paardje, maar dat was ten tijde van mijn angst ook ver te zoeken natuurlijk. Hij nam het toch enigszins over.
En waar hij ook op gehamerd heeft: jij bent de baas. Hij mag 23 uur per dag doen wat hij wil, dat ene uurtje moet hij werken en luisteren. En ik kan je zeggen: als ik me ff onzeker voel (ja hoor, dat heb ik heus nog wel eens), denk ik: IK BEN DE BAAS. Jij gaat geen gekke dingen doen. Het gaat perfect hoor, natuurlijk schrikt hij weleens, maar dat is dan niet meer dan een hupje, terwijl hij toen nog weleens op de kletter wilde slaan. Als je de moeite wilt nemen, kun je eens mijn topic lezen. Dan kun je allemaal zien wat er gebeurd is en hoe we dat aangepakt hebben. Ook van vele andere bange poeperds:)

Je gaat er gewoon op en denkt of zegt hardop: dat gaan we gewoon ff doen, ik ben de baas.

**Geplaatst**: 17-05-11 23:57

Geplaatst: 17-05-11 23:57

@TS: ik denk dat je wat er gebeurd is tijdens het longeren positief moet uitleggen. Volgende keer zal je bv. niet vergeten aan te singelen. En wat er gebeurd is, is toch niet dramatisch ? Paard schrikt van het zadel, that's it. Nu weet je ook dat jij zelf de rust terug kunt (en moet) brengen en de volgende keer lukt dat je ook.
@knuffeldier: buikademhaling helpt inderdaad echt. Probeer het maar wel bewust te doen. Je moet toch instappen, dus maak daar even je bewustzijnsmoment van. Verder: ontspan zelf je kaken, dus niet je tanden op elkaar klemmen maar van elkaar af en dan zo'n hangkinnetje creëren. Doe het maar overdreven, dan ontspant nl. alles. Voel hoe je zit, je zitbeenknobbels en voel hoe je paard onder je beweegt. Ik ben er zelf ook nog lang niet hoor, maar dit alles helpt mij wel enorm. Het is wel moeilijk om constant te ontspannen zelf maar neem een aantal momenten tijdens het rijden, waarop je je daarop concentreert en voel hoe je paard op jouw ontspanning reageert, dan gaat het vanzelf een gewoonte worden. Veel succes.
@ateo: super hoor. Inderdaad zelf het initiatief houden en de baas zijn scheelt al heel erg veel. Mijn paardje had en heeft soms nog de neiging om er opeens tussenuit te peren. Ik liet dat altijd maar gebeuren tot ik er op een gegeven moment genoeg van had en zoiets had van: "en nu ben ik er klaar mee, nu gaan we mijn rit rijden en niet de jouwe". Voor het eerst gebeurde dat toen ook echt en dat is dan een hele goede opsteker.

**Geplaatst**: 18-05-11 07:26

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 18-05-11 07:26

@SuperLiesje; ja die ken ik wel. Laatst voor het eerst weer op een brave gezeten waarbij ik na 10 minuten kon ontspannen. Helaas helpt alleen het stappen niet. Ik moet echt een beetje meer kunnen rijden. Vorig jaar reed ik een pony waarbij het super goed ging. De eerste keer aangalopperen was eng en daarna was het eigenlijk een eitje.
Totdat ik stopte met rijden. Toen werd ik weer bang

. Ik moet dus echt een paard hebben wat ik vaker kan rijden om ervan af te komen. Maar helaas kan ik die dus niet zo goed vinden...

@ateo; heb je de link van dat topic? Ik ben wel benieuwd

**Geplaatst**: 18-05-11 07:59

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 18-05-11 07:59

wat een feest van herkenning

Ik heb een fjord en sinds kort een sensibele kwpn'r
De fjord is ook niet de makkelijkste en kan ook met buitenrijden heel stom uit de hoek komen.
Maar met haar heb ik voor 99% mijn angst overwonnen, als ik echt iets heel eng vind dan stap ik met buitenrijden gewoon af. Die 99% heeft 3 jaar geduurd! en nu sta ik met mijn kwpn'r dus weer op 0%
Ik vermoed dat we een lange weg te gaan hebben. Maar het is de moeite waard!

**Geplaatst**: 18-05-11 08:25

Geplaatst: 18-05-11 08:25

@duchambre

Geen idee hoe ik een link moet maken. Ik moet zelf ook altijd de zoekfunctie gebruiken.

Succesverhalen in titels van de onderwerpen zoeken. Het staat tegenwoordig iig bij RUI.

Sorry

**Geplaatst**: 18-05-11 08:34

Re: Angstige ruiter

Geplaatst: 18-05-11 08:34

Gevonden! Dus voor de rest ook nog even:
[RUI] succesverhalen over angst overwinnen

@ateo: je kan gewoon de link van het topic (dus wat in de adresbalk staat) in je bericht plakken. Dan maakt hij er vanzelf een link naartoe

**Geplaatst**: 18-05-11 09:03

Geplaatst: 18-05-11 09:03

hier meld zich nog een angsthaas...

had voor 2/2.5 maand geleden een fjord.. (4 jaar) zelf ingereden... ben ik knetter hard van afgevallen langs de weg op het asvalt tot gevolg een beschadigde zenuw in mijn been.. dit heeft mij wel aan het denken gezet hoeveel mazzel ik wel niet heb gehad (viel plat op mijn rug en hoofd dus ook. dus ben echt blij dat ik een cap op had heb er niks aan overgehouden. ja zwaar gekneusde botten. en dus die beschadigde zenuw.. mjaaa had erger af kunnen lopen...

nu ging mijn angst niet meer weg als ik op mijn fjord zat (terwijl het eigenlijk lief dier was) probleem waarom ik eraf gevallen was lag aan het zadel.. mnr. was zo hard gegroeit dat de baas niet doorhad dat het zadel niet meer paste. en het dus op bokkende manier aangaf... heb daarna wel weer op hem gereden maar mijn angst bleef heb ik besloten hem te verkopen.. en een lief dier ervoor terug te nemen.. dit heb ik nu een manege paard van 13 jaar.. super dier.. maar elke keer als hij schrikt verkramp ik ook.. en ik was eerder erg gek op springen durf ik ook niet meer.

al met al denk ik ook hoe ouder je word hoe meer je gaat beseffen hoe zuinig je eigenlijk op je lichaam moet zijn!
maar ergens hoop ik ook dat ik straks weer ontspannen kan rijden...

en wat ook werkt (merk ik nu) elke keer dat ik mijn paard voor ben (met gek doen) maakt me sterker...

**Geplaatst**: 18-05-11 09:04

Geplaatst: 18-05-11 09:04

Ik ben zelf ook een onzekere ruiter, als het paard ergens heen kijkt wordt ik onzeker en ga ik denken..wat gaat hij doen ojee ojee. Maar ik heb zelf wat gevonden wat ook helpt. Ik heb muziek op mijn telefoon staan en dan doe ik oordopjes in me oren en heel zachtjes de muziek aan zodat je de buitenwereld nog wel heel goed hoort. Muziek houdt mij rustig en dan tippel ik mooi verder op het peerd

Wat goed TS dat je het goed hebt afgesloten!