Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Babootje schreef:Dat ben ik met je eens hoor Superwoman. Ook ik heb veel geleerd van wedstrijd rijden (al rij ik nu niet meer zoveel, ik start nog wel een paar keer per jaar). Heeft niets met competitiedrang te maken, anders zou ik dat wel vaker doen. Ik heb ervan geleerd om ook thuis mezelf serieus aan het werk te zetten. Wedstrijden zijn een goed meetmoment om te beoordelen of die controle en ontspanning er daadwerkelijk is. In de thuissituatie ben je toch altijd geneigd om water bij de wijn te doen.
Simpelman schreef:Omdat de punten voor gaan anders hoef je je niet aan een jury te vertonen.
superwoman schreef:Maar je punten worden toch het hoogst wanneer je een harmonieus geheel toont. Dus een correcte uitvoerong waarbij de ruiter nauwelijks zichtbare hulpen geeft, alsof het vanzelf gaat voor beide.
Simpelman schreef:Dan zeg je zo te lezen dat je niet met een wedstrijd mee doet om te winnen?
Simpelman schreef:Misschien zou dan een echt deskundige beoordeling van je rijvaardigheid zonder wedstrijd element een interessantere optie zijn?
Simpelman schreef:Dan zeg je zo te lezen dat je niet met een wedstrijd mee doet om te winnen?
Misschien zou dan een echt deskundige beoordeling van je rijvaardigheid zonder wedstrijd element een interessantere optie zijn?
Babootje schreef:Ik vind wedstrijden rijden een goed meetinstrument. De proeven op alle niveau's zijn logisch opgebouwd, op alle niveaus (o.b.v. het scala) om de vorderingen van paard en ruiter te kunnen volgen.
Simpelman schreef:Bijvoorbeeld 35% (daar moet over nagedacht worden) van de totaal te behalen punten in een wedstrijd gebaseerd op dat algemene beeld. Hiermee krijg je een totaal ander wedstrijdbeeld.
Simpelman schreef:Om zomaar een duidelijk voorbeeldje te noemen: het de hals laten strekken in een B proefje.Doet men het niet (nooit) dan kost dat bijvoorbeeld 2 puntjes in een wedstrijd, maar het betekent in werkelijkheid dat de ruiter niets terecht brengt van dat waar hij op dat moment mee bezig zou moeten zijn, horizontaal evenwicht, ontspanning en een eerste stap naar aanleuning.
Simpelman schreef:Dat kun je veranderen door een veel groter punten gewicht toe te kennen aan de kaders van FEI art. 401
jasmijn78 schreef:Simpelman schreef:Bijvoorbeeld 35% (daar moet over nagedacht worden) van de totaal te behalen punten in een wedstrijd gebaseerd op dat algemene beeld. Hiermee krijg je een totaal ander wedstrijdbeeld.
Oke, ik begrijp wel waar dat vandaan komt... We kennen natuurlijk allemaal voorbeelden van combinaties die toch op hoger niveau belanden en daar niet thuis horen. Die wel hun onderdeeltjes op de letters laten zien, en het geluk hebben een braaf paard te hebben die ondanks de hinderende ruiter gewoon door blijft tuffen. Maar de mogelijkheid is daar wel om dat af te straffen. Het is een beetje aan de interpretatie van de jury hoe zwaar ze dat per onderdeel laten doorwegen. Ik denk niet dat het nodig is het 'gereden zijn in het algemeen' 35% te laten meewegen. x2 zou misschien wel een goede zijn (en dan in de lagere klassen het onderdeel verzorging weglaten). De wijze van jureren zal altijd stof tot discussie geven. Ook onder wedstrijdruiters onderling. De discussie is goed, dat houdt je ook scherp. Maar het is nu ook wel zo dat uiteindelijk de besten wel boven komen drijven. Zo'n tuffende ruiter loopt vanzelf vast. Die gaat of aan zichzelf werken of bekeert zich tot de AR(grapje). Op de grotere wedstrijden, grote rubrieken en hogere klassen redt je het echt niet met een slechte vertoning.
Simpelman schreef:Ieder voorjaar op een mooie dag in maart als het eerste gras begint te groeien en de zon wat warmte geeft dan gaan de paarden die bij mij grotendeels buiten leven uitbundig spelen.
Ze begroeten het voorjaar met veel spierballen vertoon en laten aan hun kudde zien hoe fit en sterk ze zijn.
Ze doen uitgestrekte galop, middendraf, halve galop pirouettes, levades, verzamelde draf en passages.
Al hun natuurlijke bewegingen, losgelaten, met kracht en souplesse, ze zweven.
Er is voor mij niets mooiers om te zien, dit is schoonheid.
Wat nu kenmerkend is is dat de paarden hier niet naar het uiterste van hun kracht gaan maar zeg maar wat, naar 70% daar van.
Het is die reserve die bij ons de indruk wekt dat het ze geen enkele moeite kost, die het tot schoonheid maakt.
Het typerende aan wedstrijdsport is dat de deelnemende paarden om te kunnen winnen tot het uiterste van hun krachten moeten gaan.
Wat we dan te zien krijgen is een paard met een enorme stress, onnatuurlijk actief, tegen de grens van verzet.
Alle bewegingen zijn opgeblazen tot het uiterste en missen daarmee alle elegantie.
Het is sport en als het topsport is dan is het grotendeels commercie.
Heel veel mensen vinden dit niet mooi, mede ook doordat velen er zich ervan bewust zijn op welke manier dit uit de paarden geperst is.
Denk o.m. aan de nu niet meer toegestane rollkur.
Veel mensen zien liever een paard in zijn natuurlijke (70%) doen al dan niet onder een ruiter.
Zij zijn op zoek naar een mooi bewegend paard in losgelatenheid, met souplesse, in harmonie, met vriendelijkheid.
Binnen dit kader zoeken ze hun best mogelijke middendraf en misschien zelfs wel een passage.
Daar hebben ze geen wedstrijden en geen jury voor nodig, dat kan gewoon in de achtertuin.
Paarden zijn in staat voor ons te werken mét inzet, met een relatief plezier in het samen doen, als van zelf sprekend.
Resultaten halen in de wedstrijdsport is voor sommigen een maatstaf, voor anderen is het de harmonie die ze vinden met hun paard.
superwoman schreef:Simpelman schreef:Omdat de punten voor gaan anders hoef je je niet aan een jury te vertonen.
Maar je punten worden toch het hoogst wanneer je een harmonieus geheel toont. Dus een correcte uitvoerong waarbij de ruiter nauwelijks zichtbare hulpen geeft, alsof het vanzelf gaat voor beide.
Simpelman schreef:In de praktijk is dat voorbehouden aan de verlichten.
De werkelijkheid is dat je door een niveau heen kunt rijden zonder dat die genoemde logica echt getest wordt.
Om zomaar een duidelijk voorbeeldje te noemen: het de hals laten strekken in een B proefje.
Doet men het niet (nooit) dan kost dat bijvoorbeeld 2 puntjes in een wedstrijd, maar het betekent in werkelijkheid dat de ruiter niets terecht brengt van dat waar hij op dat moment mee bezig zou moeten zijn, horizontaal evenwicht, ontspanning en een eerste stap naar aanleuning.
Je kunt dus door de B heen rijden zonder aan de noodzakelijke logica te hebben voldaan.
In de L en de M zijn een krul en een braaf paard voldoende.
01
superwoman schreef:Babootje schreef:Dat ben ik met je eens hoor Superwoman. Ook ik heb veel geleerd van wedstrijd rijden (al rij ik nu niet meer zoveel, ik start nog wel een paar keer per jaar). Heeft niets met competitiedrang te maken, anders zou ik dat wel vaker doen. Ik heb ervan geleerd om ook thuis mezelf serieus aan het werk te zetten. Wedstrijden zijn een goed meetmoment om te beoordelen of die controle en ontspanning er daadwerkelijk is. In de thuissituatie ben je toch altijd geneigd om water bij de wijn te doen.
Eens. En wanneer je steeds wat water bij de wijn doet (onbewust ook) is je basis waar je op verder moet,toch veel slechter. Zo heb ik dat iig ervaren.
Op wedstrijd en daarna werken aan de basis om de oefeningen weer te verbeteren voor je weer verder kan met moeilijkere oefeningen in een hogere klasse.
Simpelman schreef:Omdat het wedstrijden zijn en er dus eer aan verbonden is zullen er heel wat combinaties proberen zo snel mogelijk zo "hoog" mogelijk te komen door hun accenten te leggen op de onderdelen.
En, inderdaad die lopen dan vast, maar dat is niet goed, het wordt n.l. veroorzaakt door het systeem.
Het systeem zou dus aangepast moeten worden.
cherie78 schreef:Alsof een wedstrijd een goed meetmoment zou zijn om te beoordelen of de controle en ontspanning er daadwerkelijk zou zijn.
Ik heb het dan nog maar over de "gewone" basissport