Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-10-13 13:52

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 04-10-13 13:52

Ja moet opbouwen hé Tyke en ik dacht ook dat ik er vanaf ging liggen, maar neit dus

**Geplaatst**: 05-10-13 17:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 05-10-13 17:35

Ik meld me hier even aan! Vorige week voor de eerste keer gevallen en meteen een hersenschudding.
+ ik heb hele slechte knieen, en m'n fysio zei altijd: Je mag van mij best paardrijden, zolang je maar niet valt :')

Gelukkig heb ik niks aan m'n knieen nu. Maar toch. Ben bang om weer te vallen en om 'weer' iets te hebben.

Heb je echt altijd ergens last van als je valt of is het gewoon stomme pech hoe je terecht komt? Dat het een beetje beurs is en stijf dat snap ik

**Geplaatst**: 05-10-13 18:38

Geplaatst: 05-10-13 18:38

Je kan gewoon goed vallen :')

laatste keer dat ik gevallen ben had ik geloof ik nergens last van, enkel wat spierpijn. Maar dat is ook al 2 jaar terug. Je hoeft echt niet altijd ergens last van te hebben of iets stuk te hebben. Ik heb behalve spierpijn nog nooit iets overgehouden na een val, in de 11 jaar dat ik rij *afkloppen*

Ik ben vandaag voor het eerst alleen óp paardlief naar de bak gereden in plaats van ernaast te lopen. Ik was wel vet gespannen, maar ondanks dat ze wel wat enge dingen zag deed ze niks! Weer een stapje verder om alleen op buitenrit te durven

Ook nog een erg fijne les op haar gereden, ze deed het echt super

**Geplaatst**: 05-10-13 18:53

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 05-10-13 18:53

Ik heb vandaag met één van mijn verzorgpaardjes (arabische volbloed hengst -> klinkt stoer vind je niet?) vrij gewerkt voor de eerste keer. Hij luisterde en reageerde sùper goed! Wat een boost

**Geplaatst**: 06-10-13 15:53

Geplaatst: 06-10-13 15:53

Yvankaxx schreef:
Je kan gewoon goed vallen laatste keer dat ik gevallen ben had ik geloof ik nergens last van, enkel wat spierpijn. Maar dat is ook al 2 jaar terug. Je hoeft echt niet altijd ergens last van te hebben of iets stuk te hebben. Ik heb behalve spierpijn nog nooit iets overgehouden na een val, in de 11 jaar dat ik rij *afkloppen*

Haha goed om te horen! Kan niet wachten om weer te gaan paardrijden, maar vind 't toch wel behoorlijk spannend. Eerst maar 'ns een beetje vertrouwen opbouwen denk ik.

**Geplaatst**: 06-10-13 18:17

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 06-10-13 18:17

Ja hoor, hier ook een schijtbak eersteklas

3 jaar geleden m'n rug gebroken van een paard, en toen bedacht ik dat ik bést een "brave" 4 jarige kon kopen 2 jaar geleden. Die achteraf dus helemaal niet zo braaf was. Gos, ik heb wat hoeken van de bak gezien de afgelopen 2 jaar, maar ik wilde perse zelf doorzetten omdat ik er anders niet doorheen zou komen.
Ik heb een groot gedeelte zonder zadel gereden/doorgereden omdat ik dat prettiger vond (als er wat gebeurd ben je er zo af!) en omdat ponylief geen zadel accepteerde. Nu voel ik me nog steeds prettiger zonder zadel, met zadel kukel ik heel snel voorover en klem ik wat meer, waardoor pony nog harder gaat.
Nu is ze op zich wel braaf hoor, we kunnen lekker naar buiten en daar heb ik d'r eigenlijk voor, maar een galop vind ik nog steeds eng. Want dan kan ze bokken, wegrennen, ze kan ineens de andere kant op.. you name it. Ze heeft het nog niet gedaan of ik heb het al verzonnen en ik heb de landing dan ook al bijna gedaan :')

Nu mezelf morgen toch een schop onder m'n hol geven en morgen weer een galopje proberen. Laatste keer dat ik heb gegaloppeerd is geloof ik ook alweer bijna 2 weken geleden :')

En vind mezelf dan zo'n ei. Want gisteren zit ik er in de paddock wel zonder iets van tuig (of cap.. jaja.. heel dom) erop en wandelen we door de paddock heen..

dát durf ik dan weer wel. :')

**Geplaatst**: 07-10-13 21:00

Geplaatst: 07-10-13 21:00

chelle_dora schreef:
Ja hoor, hier ook een schijtbak eersteklas

3 jaar geleden m'n rug gebroken van een paard, en toen bedacht ik dat ik bést een "brave" 4 jarige kon kopen 2 jaar geleden. Die achteraf dus helemaal niet zo braaf was. Gos, ik heb wat hoeken van de bak gezien de afgelopen 2 jaar, maar ik wilde perse zelf doorzetten omdat ik er anders niet doorheen zou komen.
Ik heb een groot gedeelte zonder zadel gereden/doorgereden omdat ik dat prettiger vond (als er wat gebeurd ben je er zo af!) en omdat ponylief geen zadel accepteerde. Nu voel ik me nog steeds prettiger zonder zadel, met zadel kukel ik heel snel voorover en klem ik wat meer, waardoor pony nog harder gaat.
Nu is ze op zich wel braaf hoor, we kunnen lekker naar buiten en daar heb ik d'r eigenlijk voor, maar een galop vind ik nog steeds eng. Want dan kan ze bokken, wegrennen, ze kan ineens de andere kant op.. you name it. Ze heeft het nog niet gedaan of ik heb het al verzonnen en ik heb de landing dan ook al bijna gedaan

Nu mezelf morgen toch een schop onder m'n hol geven en morgen weer een galopje proberen. Laatste keer dat ik heb gegaloppeerd is geloof ik ook alweer bijna 2 weken geleden
En vind mezelf dan zo'n ei. Want gisteren zit ik er in de paddock wel zonder iets van tuig (of cap.. jaja.. heel dom) erop en wandelen we door de paddock heen.. dát durf ik dan weer wel.

Ompf, je rug breken is absoluut niet niks!. En het is dan ook helemaal niet vreemd dat je dan wat angstiger bent geworden. Ga zo door, want je doet het goed zo!

**Geplaatst**: 19-10-13 23:22

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 19-10-13 23:22

Ik meld me hier ook maar.. Vaak gelezen maar nog nooit gepost.

Ik ben 6 jaar geleden van mijn merrie afgevallen. Lelijk terecht gekomen en scheurtje in mijn bekken opgelopen met als gevolg 3 mnd niet kunnen rijden. Wel na een paar dagen direct opgestapt.
Merrie staat inmiddels op semi-pensioen, daar durf ik wel nog op te rijden heb wel zenuwen als ik bijv een week niet gereden heb, hoe langer niet hoe meer spanning maar eenmaal erop kan ik mijn spanning bij haar eraf zetten, behalve als ze echt nerveus wordt dan stap ik af ( maar dat heb ik altijd gedaan, ze ziet/hoort dan niks meer en ernaast kan ik haar wel weer tot aarde brengen ) Maar op alle andere paarden durf ik niet meer op, inclusief mijn ruin.
Probleem met mijn ruin is dat hij heel erg op mijn onzekerheid reageert ( hij is 6 jaar en ik heb hem vanaf 4 wkn, net voor dat ik gevallen ben ) met inrijden ging dit wel goed. Toen heeft hij de winter stilgestaan ivm alleen een buitenbak hebben en erna durfde ik niet meer. Is hij sowieso een paard die flink uitprobeert en graag discussies voert maar bij mij doet hij het net een beetje extra. Eerst zaten we in de fase, volte rijden? jij bent gek halverwege draaien we om en rennen we naar de andere kant van de bak.. Dat doet hij inmiddels niet meer, inmiddels dreigt hij met bokken als je je been aanlegt om voorwaarts te gaan. Als ik thuis zit denk ik, nou en? Dan bokt hij toch een keer, maar erop durf ik hem dan niet aan te pakken waardoor we dus meer stil staan als wat anders. Als iemand hem aan de lijn meeneemt loopt hij daar wel mee.
Ik vind het zo frustrerend, heb twee paarden staan waarvan eentje met pensioen ( op goeide dagen maakt ze wel een buitenritje en houd ik haar dressuurmatig beetje los met aan de hand/onder zadel rechtrichten voornamelijk in stap, en de andere die eigenlijk mijn rijpaard moet zijn durf ik niet te rijden.. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen? Met hem door blijven gaan, of eerst proberen aan mijn angst te werken bij een paard die er niet zo sterk op reageert?
Rechtrichten aan de hand / grondwerk parelli doe ik wel met hem, ook daar probeert hij uit maar dat vind ik veel minder erg..

**Geplaatst**: 20-10-13 20:31

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 20-10-13 20:31

3 jaar terug over de hindernis gegooid, en sindsdien heb ik een supergrote angst voor springen. Als ik andere zag springen kreeg ik het al Spaans benauwd. Soms zat ik dan op een pony die zelf ook totaal niet wilde springen. Dus dan wilde we allebei niet en moesten we toch van de trainer. Dat hielp natuurlijk ook niet. Nou vind ik in draf niet erg, de keren dat ik heb gesprongen afgelopen 3 jaar, was meestal op een giga paard zodat die er praktisch overheen kon stappen. Pas ging het paard er in galop op af en ik vond dat zo eng. Maar ik vond vroeger altijd superleuk. Nu heb ik een verzorgpaard alleen die kan niet springen dus kan helaas niet meer oppakken. Mag wel springen op het paard van een vriendin, alleen die springt heel hoog, zelfs over 30 cm ofzo. Dus weet niet of ik dat durf. Eigenlijk ben ik gewoon bang om te vallen en voor snelheid. Bij bosritten, als het paard dan in rengalop zit, dan freak ik hem ook helemaal. Waarom vind ik nou weer een sport leuk waar je op een dier zit van +/- 1.50m? xd

**Geplaatst**: 20-10-13 20:56

Geplaatst: 20-10-13 20:56

@chelle_dora: je hebt al flink wat gehad. Je rug breken is al heftig en dan nog wat je meemaakt met je volgende paard. Fijn dat het al wel beter gaat en de galop komt uiteindelijk vanzelf.

@twinducklin: lastig. Je hebt tijdens het opbouwen van een band met je paard het ongeluk gehad begrijp ik. Denk dat je vooral veel moet rijden en op je jonge paard moet blijven rijden om de band op te bouwen. Maar lastig.

Met mij gaat het echt steeds beter. Heb wonder boven wonder afgelopen zaterdag toch mijn eerste wedstrijd na ruim een jaar gereden. Was echt super. Draf en stap ging echt al veel beter dan voor mijn ongeluk. Maar de galop was daar in tegen echt slechter en dramatisch. Ze vloog letterlijk door de bak. Had geen angst maar kno haar niet stoppen. Dus geen winst. Maar ben zo trots op mezelf dat ik gewoon gestart ben. Dit had ik niet verwacht dit jaar nog te bereiken. 3 november start ik nog een keer en daarna volgen er 2 operaties en lig ik er weer 3 tot 4 maanden uit.

**Geplaatst**: 20-10-13 22:01

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 20-10-13 22:01

Ik rij nu al een aantal jaar paard, en natuurlijk een paar keer gevallen. nooit wat gebeurd maar in mei gevallen met als gevolg een scheur in me lever en nier, en een week ziekenhuis.. Nu raak ik toch lichtelijk in paniek als ik sprongen zie.. als ik dat van anderen lees valt dat van mij toch 'wel mee', maar het maakt je er wel bewust van wat er kan gebeuren!

**Geplaatst**: 21-10-13 09:11

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 21-10-13 09:11

@ xcolletje18 wat is meevallen? Ik denk dat de meeste mensen wel gaan nadenken als ze een keer goed vallen ( waarbij je dus wat over houd ) als je niks hebt kun je direct weer opstappen wat vaak toch het beste angst doet voorkomen niet ? Maar jij bent alleen bang voor te springen? Niet om zo op het paard te stappen?

**Geplaatst**: 21-10-13 16:39

Geplaatst: 21-10-13 16:39

Amika123 schreef:
Ik ga me ook melden!

Rijden doe ik al zo'n 20 jaar. Altijd met veel plezier en ik was nooit bang.

2 Jaar geleden kocht ik mijn huidige merrie. Zij was destijds 3 jaar, een afstammeling van Wender R X Elite Burggraaf. Ze was zo braaf in de omgang dat ik alle vertrouwen in haar had. Ze was wel een pittige voorwaartse dame maar op die leeftijd mag dat natuurlijk ook wel.

In de eerste instantie heb ik haar op stalling gezet om haar wat verder door te laten rijden. Ze was nog heel groen, net zadelmak. Er zat nog geen stuur of rem op.
Degene die haar zou moeten rijden durfde dat uiteindelijk niet zo goed. Ze vond haar te heet en te "snel".
Toen ging iemand anders haar rijden. Na een tijdje ging mijn merrie in verzet. Het klikte niet zo goed tussen haar en haar ruiter. Steigeren, bokken, staken, niet laten opstappen, achterwaarts.
Ik heb haar toen zo snel mogelijk naar huis gehaald maar het kwaad was al geschied. Dominante merrie en dominante ruiter waren in een strijd verwikkeld die beide niet konden winnen.

Thuis ben ik zelf met haar begonnen.
Via fb kwam ik in contact met een oude vriendin die op hoog niveau (nationaal) dressuur had gereden.
Zij is komen kijken en ik had echt dringend hulp van haar nodig.
Samen nieuw trainingsschema gemaakt en helemaal opnieuw begonnen.
Wat heb ik een smakken gemaakt!
De truc was om vanuit draf of volle galop te stoppen en zich om te gooien. Als ik er dan nog opzat steigerde ze. Ook "schrik-reacties"geven en wegsprinten kan ze goed.
Nu zijn we twee jaar verder en vele kneuzingen.
Momenteel gaat het goed maar ze blijft van tijd tot tijd trucen uithalen.
Ik durf nog steeds niet goed rechtsom te galopperen want dan wil ze zich nog wel eens omgooien.
Ik ga dan verkrampen in mijn zit en dat voelt ze natuurlijk gelijk.

Verder is mijn paard heel erg gevoelig.
Rijden doe ik haar zo veel mogelijk op mijn zit. Met mijn benen kan ik soms heel slecht aan haar komen en ook contact met de mond moet goed gecontroleerd zijn.
Bij ons is het dus een kwestie van rust en balans zoeken en daar werken we hard aan.
Deze winter heb ik 3 mnd niet gereden omdat ze weer een terugval had en ik er bijna niet op durfde.
Mijn vriendin die dus nu ook mijn instructrice is heeft haar toen doorgereden.
Nu zit ik er zelf weer op.
Een hele klus maar het gaat ons lukken!

Hey Annika,

ik wil even reageren op dit bericht van je, kwam ik tegen, na een beetje rond te "snuffelen"

Het probleem wat jij hebt, heb ik precies zo met mijn Wender R (Chocolate Cookie) ! Ruim een half jaar geleden was ik er zo klaar mee, met dat moeilijke gedoe van hem, dat ik op het punt stond om hem weg te doen. Gelukkig heb ik door gezet en nu gaat het redelijk goed!

Alles wat je op noemt, komt me bekend voor. Het niet meer verder willen, omdraaien en omhoog komen, iets te veel hand en hij is beledigd, niet stilstaan bij opstappen, er gevoelig, enz en daardoor ook die angst gekregen, waardoor vooral niet doorpakken met rijden want stel je voor, straks komt hij weer omhoog..

Toen hij met dat gedoe begon, heb ik hem volledig na laten kijken, tandarts, osteopathie, DA heeft hem volledig onderzocht enz..

Maar hij bleef maar lastig doen. Als ik het erf af wilde voor een buitenritje, kwam ik niet verder dan de stalingang want daar begon de ellende al.. uiteindelijk heb ik iemand gevraagd om te helpen, en heeft hem een paar keer gereden en op de juiste moment aangepakt, niet altijd even leuk, maar het moest gewoon. Cookie ging maar door.

Nu heel wat maanden verder, ben ik M dressuur gestart, mijn eerste winstpunt in het B springen gehaald, en oefencrossen gereden. Ik had dit jaar mijn eerste officiële cross willen rijden in Vasse, maar hij werd helaas ziek:( dus dit staat nu op het lijstje van volgend jaar!

Hij blijft gevoelig met rijden, en inderdaad een kwestie van rust en balans zoeken en veel geduld! Omdat hij zich met het rijden ook te veel opkrulde en vaak te diep liep, heb ik vooral, lang /diep naar beneden gereden, vooral in het begin met losrijden, om de ontspanning er in te krijgen..

Dus gewoon volhouden, niet teveel in 1x vragen/willen van je paard, maar wel consequent zijn en streng zijn wanneer het nodig is dan komt het wel goed! +:)+

**Geplaatst**: 23-10-13 21:10

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 23-10-13 21:10

al me moed bij elkaar gegrepen en manage. ga binnen kort beginnen met prive lesjes en alles mag lekker op me eigen gemak ( ben autistisch ) dus hopelijk ga ik er lol in krijgen

**Geplaatst**: 23-10-13 22:29

Geplaatst: 23-10-13 22:29

Goed hoor, Blitz22, heel veel succes met de lessen +:)+

Welkom aan de "nieuwen". Ik ben hier niet meer zo heel vaak, maar lees wel af en toe even hoe het met iedereen gaat. Super om te lezen dat iedereen haar stapjes wel maakt +:)+

Als ik lees wat sommigen van jullie hebben meegemaakt qua vallen en verwondingen, kan ik me heel goed voorstellen dat dit angst geeft. Petje af hoor om dan toch door te zetten $_/-\o_$

Nu de winter nadert, krijg ik weer meer problemen. Vorige week ben ik sinds heel lang gevallen, omdat paard schrok en drie meter opzij en twee de lucht in sprong. Een ander paard ging uit zijn dak in de stapmolen, waar wij net langs draafden. Nu voelde ik de spanning sinds een paar weken daarvoor al toenemen. Mijn dochter heeft gelukkig nergens last van en rijdt lekker door en ook onze bijrijdster voor 1 dag per week rijdt hem prima. Het ligt dus voor een flink deel echt wel aan mij en mijn spanning

Gelukkig had ik behalve spierpijn niets. Ik heb fibromyalgie en kan na zo'n val sowieso een week niet rijden van de spierpijn. Nu ben ik ruim een week verder en moet ik er wel weer op van mezelf!

We zetten nu in op echt voldoende beweging, zodat hij zijn energie kwijt kan. Hij staat nu op stal met altijd zijn eigen paddockje open, dus hij kan kiezen binnen of buiten. het os geen wei natuurlijk, maar hij kan bewegen en heeft contact met zijn buren. Elke ochtend een uur in de grote stapmolen en zeker vijf keer per week rijden of flink longeren of loswerken/Parelli. Ook op de "rustdagen" zorgen we in ieder geval voor een wandeling of losgooien. Het gaat nu wel goed met zijn "stoom", maar ik merk dat ik weer erg nerveus word als ik ga rijden of denk dat ik wil ga rijden >;)

Ik ga hem nu losgooien voordat ik ga rijden, daarna is hij bij dochter en bijrijder een beetje sloom en dat zie ik wel zitten

Maar eens kijken of ik zo wat meer vertrouwen kan krijgen. Ik baal er zo van, het ging zo goed van de zomer en ik zie nu echt tegen de winter op! Ik voel het toch als een soort falen. Het lukt die meiden van 15/16 jaar wel en mij niet, grrrr. Ik kan daar echt kwaad op mezelf om worden, maar dat helpt me niet echt verder. Ik neem me nu wel voor om morgen naar stal te gaan zonder een vast voornemen om te gaan rijden of iets anders te doen. Gewoon gaan en kijken hoe het gaat en wat goed voelt maar weer. En moed houden

**Geplaatst**: 23-10-13 23:32

Geplaatst: 23-10-13 23:32

Zowaar 2h geleden mijn eerste springles gehad. En jawel hoor, na 55min was de eerste val een feit, door een noodsprong. Maar, ik ben even op ademgekomen opgestapt en gewoon verder gesprongen. Wantrouwen was er wel wat, maar het was niet echt angst en daar ben ik blij om (noodsprong was trouwens bij 70cm)

**Geplaatst**: 24-10-13 10:21

Geplaatst: 24-10-13 10:21

Polderpaard ik herken je gevoel. Mijn ruin is niet de makkelijkste maar mijn vriend die echt een beginner en hij komt er klaar mee.. goed voor hem, blijkbaar hebben hun samen echt een klik maar soms wel erg frustrerend voor mij. Voor nu maak ik er even gebruik en stap op als mijn vriend eerst gereden heeft, dan heeft hij namelijk veel meer verzet. Bovendien ben ik degene die altijd overal spoken ziet ipv mijn paard, mijn merrie kan overal drama over maken en daarom heb ik mijn ruin van jongs af aan overal aan laten wennen, ik weet dat hij heel koel daardoor is nu alleen nog geloven als ik erop zit haha

**Geplaatst**: 24-10-13 13:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 24-10-13 13:21

Lang geleden dat ik hier heb gepost. Wilde toch even vertellen dat het bij mij op het moment echt ontzettend goed gaat.

Ik heb besloten in de galop gewoon mee te gaan met de beweging en het bange gevoel even te negeren en dat gaat echt geweldig. Als het me echt te hard gaat, stuur ik gewoon een volte op. Mijn angst is niet compleet weg, maar ik heb er niet zoveel last meer van. Ik hoop dat het bij jullie uiteindelijk ook helemaal goed komt en dat jullie heel veel plezier gaan hebben in het paardrijden.

**Geplaatst**: 24-10-13 18:25

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 24-10-13 18:25

Hoi ik kom me ook eventjes melden!

ik heb sinds 5 jaar een 16 jarige oldenburger merrie met behoorlijk veel pit. Maar mijn probleem is dat ik echt snel bang op haar ben, ik heb werkelijk geen idee waarom.. Ik stap op de manege op alle gekke paarden ga als eerste op paarden de weg op waarvan ik geen idee heb of ze wel verkeerssmak zijn, en daarop voel ik me hartstikke zeker. Maar op een of andere manier op ons eigen paardje niet. Ik heb wel een paar keer wat nare ervaringen gehad met haar, dat ze onder me weg rent en ik haar gewoon niet meer stil krijg en ze word erg sterk. Maar ik ben nooit gevallen of in een echt onveilige situatie met haar geweest. Het probleem ligt dan ook zeker niet bij haar, maar bij mij zelf. Ik ben nu zelfs op een punt dat ik het gewoon niet meer leuk vind om met haar te rijden omdat ik echt wel bang ben.. Ik heb zelf een beetje het idee dat het toch uit faalangst komt, omdat ze van mijzelf is dat ik de lat te hoog leg en als het dan wat minder gaat ik gelijk bang word en niet meer wil.

Zijn er misschien mensen die dit herkennen? en tips hebben?

**Geplaatst**: 25-10-13 19:58

Geplaatst: 25-10-13 19:58

twinducklin schreef:
Polderpaard ik herken je gevoel. Mijn ruin is niet de makkelijkste maar mijn vriend die echt een beginner en hij komt er klaar mee.. goed voor hem, blijkbaar hebben hun samen echt een klik maar soms wel erg frustrerend voor mij. Voor nu maak ik er even gebruik en stap op als mijn vriend eerst gereden heeft, dan heeft hij namelijk veel meer verzet. Bovendien ben ik degene die altijd overal spoken ziet ipv mijn paard, mijn merrie kan overal drama over maken en daarom heb ik mijn ruin van jongs af aan overal aan laten wennen, ik weet dat hij heel koel daardoor is nu alleen nog geloven als ik erop zit haha

Ja, lastig he

Als ik anderen onbevangen op hun paard zie klimmen en zie doorpakken bij bepaald gedrag, kan ik daar echt jaloers op zijn

Ik herken ook wat je zegt over het zelf spoken zien. Ik zit nu al weer meer te bedenken "het waait zo hard", "ze zijn op het land bezig"etc etc en daar baal ik dan zo van!! Morgen geef ik mezelf een schop onder de kont en ga ik er voor...

**Geplaatst**: 25-10-13 20:21

Geplaatst: 25-10-13 20:21

Heel lastig. Thuis denk ik altijd, wat is het probleem? Gewoon doen en dan zie je wel wat er gebeurd maar eenmaal erop of zelfs ernaast met het idee dat ik ga opstappen krijg ik kriebels haha. Succes morgen! Ik ga morgen waarschijnlijk ook weer een poging wagen ( als hij bij mijn vriend goed gestemd is )

**Geplaatst**: 25-10-13 21:44

Geplaatst: 25-10-13 21:44

Vind ik ook, gewoon eerst je vriend erop zetten, haha

$*\o/*$
Jij ook veel succes morgen +:)+

**Geplaatst**: 27-10-13 07:33

Geplaatst: 27-10-13 07:33

twinducklin schreef:
Heel lastig. Thuis denk ik altijd, wat is het probleem? Gewoon doen en dan zie je wel wat er gebeurd maar eenmaal erop of zelfs ernaast met het idee dat ik ga opstappen krijg ik kriebels haha. Succes morgen! Ik ga morgen waarschijnlijk ook weer een poging wagen ( als hij bij mijn vriend goed gestemd is )

En, Twinducklin, heb je gisteren nog gereden? Hoop dat het goed gegaan is!
Ik heb paard gisteren eerst even losgegooid, ook om te kijken hoe hij was. Daarna gezadeld en even gereden $*\o/*$ Niet zo lang, maar het was wat mij betreft puur om er even doorheen te gaan. Wat gestapt, gedraafd (even klieren met zijn hoofd in de lucht) en een stukje galop. Ik ben tevreden, het ging goed, mijn spanning bleef binnen de perken en die van hem ook. Pffff, weer een stapje terug gezet na die val van vorige week. Nu weer bezig blijven en het gaat vast wel weer

**Geplaatst**: 27-10-13 17:43

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-10-13 17:43

Gisteren niet gereden, tenminste niet mijn ruin. Buitenrit gemaakt samen met mijn vriend, hij op de ruin ik mijn merrie. Vriend bood aan onderweg te ruilen ( ruin was superbraaf) maar dat durfde ik niet aan..
fijn dat het bij jou zo goed ging!

**Geplaatst**: 27-10-13 23:26

Geplaatst: 27-10-13 23:26

Ook hier meldt zich een bange ruiter: ik ben van mijn vorig paardje een paar keer gevallen en in januari flink mijn ribben gekneusd en flinke angst er aan overgehouden. Nu ben ik sinds juni mijn nieuwe paard aan het leren kennen. Op zich een braaf dier, maar nu we in een nieuwe stal staan met alleen buitenbak moest hij daar erg aan wennen (Veel spannende dingen te zien!). We zijn ondanks de angsten van mij heel aardig gevorderd en ook in het bos wezen rijden, alleen en met anderen. Maar ik ben er 3 weken gelden in het bos afgevallen en nu ben ik weer heel gespannen. Ik bereid me voor op zo'n gemene rodeo bok en houd hem te kort, waardoor hij zich juist gaat spannen en bol maken en aanvoelt als een bommetje. Ik longeer van te voren goed, en zing als ik erop zit om mijn adem te reguleren, maar heb toch steeds een gevoel "als hij maar niet..." voor en tijdens het rijden. En ik wil dat gevoel terug van samen fijn rijden! ik weet het, het zit vooral tussen de oren! Weet iemand nog meer technieken om 'geestelijk' te ontspannen? Ik ga morgen met de storm in elk geval NIET rijden! Ik heb nu vooral succesmomenten nodig!