Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-08-13 17:31

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 16-08-13 17:31

Mijn powny wordt vanavond weer gereden, dus ik ga me straks maar weereens in m'n ribbroek hijsen en dan zie ik wel

**Geplaatst**: 17-08-13 21:41

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 17-08-13 21:41

Pfoeeee, ben echt zenuwachtig voor morgen..

**Geplaatst**: 18-08-13 21:49

Geplaatst: 18-08-13 21:49

Ik heb even ego: heb met Verona vanavond een rondje buiten gereden. Nu ik terug denk is het bijna een jaar geleden. Ze was in het begin erg voorwaarst en kijkerig. Maar toch besloten verder te gaan. Daar kwamen we aardappelkisten tegen en aan andere kant een maïsveld. En ooh dat is eng want wat komt daar allemaal niet uit........... daarna liep ze best wat te miepen en te doen. Had er kramp van in mijn pols/ arm. Later bedacht ik me dat die eigenlijk al gewoon op en versleten was na vandaag. Heb van deze rit ook veel geleerd maar ben zo trots.

**Geplaatst**: 18-08-13 21:51

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 18-08-13 21:51

@Tyke super dat je buitenritje goed is gegaan!

Mag je zeker trots op zijn!

Ik heb vandaag ook weer gereden, was heel zenuwachtig maar het ging echt goed. Heb op een heerlijk beestje gereden, zat een goede rem op en zat ook lekker.

**Geplaatst**: 19-08-13 20:46

Geplaatst: 19-08-13 20:46

Tijdens de les heb ik alleen in het begin spanning. Ik ben dan zo druk bezig dat geen tijd heb om angstig te zijn. Dan wil ik alleen maar beter worden en veel leren. Ook misschien het idee dat als het mis mocht gaan. Ze direct tips geeft over je houding enzo. Ze kan mij gelijk uit mn wereldje trrekken. Nu ik mijn gevoel omschrijf is het heel vreemd. Ben ik misschien onzeker tijdens het paardrijden.

**Geplaatst**: 19-08-13 20:47

Geplaatst: 19-08-13 20:47

LiVetime schreef:
Kun je niet gewoon helemaal terug gaan naar nul? Nul druk? Dus ga naar stal zonder doel. Gewoon om er te komen. Kijk dan wat je kunt en wilt. Vooral naar wat je aankunt geestelijk. Als dat blijft bij voor de stal staan en paard een aai geven om daarna weer naar huis te gaan, zie dat dan als een nieuwe stap op weg naar vertrouwen.
Als je paard wilt borstelen, ook goed. Ga dan borstelen en zet paard dan weer terug.
Zo voorkom je dat je met buikpijn naar paard toe gaat en zonder druk. Als je je zo onder druk voelt staan om van die angst af te komen dan zit je alleen nog maar in die angst, die in feite niet realistisch is (maar wel voor jou!).
Dus.. ga terug naar het niks moeten Omdat de gedachte aan 'er zal vast wel iets gebeuren' jou al buikpijn geeft voordat je paard hebt gezien.

Dit ga ik zeker ook doen. Bedankt

**Geplaatst**: 20-08-13 20:12

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 20-08-13 20:12

Phoeh, het wordt hier spannend! Heb net een jong verzorgpaardje die mij al van in het begin aantrekt, maar om de één of andere reden (angst dus --') heb ik er nog niet veel meegewerkt buiten wat knuffelen ^^. Ben me dus helemaal aan het focussen op dat beestje en ondanks het niet echt geweldig verloopt, leer ik hem meer en meer kennen en triggert hij mij ongelooflijk om nog meer met hem te werken

PLUS: Ik heb een westernles gepland deze week. Ergens onbekend iets onbekends gaan doen... Zeg maar: we doen alles om rust te vinden

**Geplaatst**: 21-08-13 20:55

Geplaatst: 21-08-13 20:55

_xrose schreef:
Wat denken jullie dat beter is? Gewoon op het paard verder gaan waarvan ik ben afgevallen of moet ik een ander paardje kiezen? Het gaat om manege paarden. Het paard waarvan ik ben afgevallen vind ik geweldig en ik wil eigenlijk geen ander, alleen hij word dus boos als je uit balans raakt en daar heb ik soms last van. Dus wat vinden jullie?

Je kan misschien nog even die pony proberen maar als je te vaak je balans verliest kan je misschien ster eerst op een ander paard aan je zit werken zodat je daarna over kan op je lievelingspaard zonder hem lastig te vallen

**Geplaatst**: 22-08-13 16:19

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 22-08-13 16:19

Ik ben weer terug bij af. Was naar buiten geweest.
meneer vond het spannend. Had iemand erbij lopen die meneer niet bij kon houden. Dus moest ik ff halthouden.
draait meneer om. Ik maak er een rondje van en ik kan weer verder. Weer halthouden op die persoon wachten. Paard begint weer te klooien. Ben omgedraaid en huiswaarts gegaan om in het weiland verder te rijden. Op het erf begint meneer weer te klooien en in het weiland zelf steigertjes en bokken en draaien. Kreeg hem wel weer met 4 benen op de grond. Eventjes blijven zitten en mijn hart weer op gang gebracht. Toen ben ik afgestapt.
Ik weet dat ik hem door had moeten pakken maar ik durfde gewoonweg niet. Ik baal ontzettend van mezelf. Vrouw van de eigenaar gesproken en gevraagd of dit evt. Met les op te lossen is. Zij zegt: ik weet dat je het kunt daar zal les je niet bij helpen.
Dus morgen maar weer proberen maar dan alleen in het weiland rijden.

**Geplaatst**: 22-08-13 16:29

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 22-08-13 16:29

Leestmee: Maar als het goed voelt voor jou zou ik alsnog met les doen hoor. Je kan het ook wel maar soms is het fijn als iemand anders je ermee helpt

Ik heb besloten (samen met de eigenaar) om voorlopig niet alleen naar buiten te gaan. Dit geeft me een heleboel rust

ik ga het eerst opbouwen met wandelen en dan iemand ernaast op de fiets (als ik er aan toe ben).

**Geplaatst**: 23-08-13 22:19

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 23-08-13 22:19

Update: vandaag mezelf schop onder de kont gegeven en toch even opgestapt.
was erg warm dus ff 10 min. Gestapt en gedraafd om mijn spanning kwijt te raken.
dat is gelukt. Dus ik weet nu weer dat ie ook braaf kan zijn.

**Geplaatst**: 24-08-13 20:25

Geplaatst: 24-08-13 20:25

Goed dat je dus toch bent opgestapt Leestmee! Soms moet je jezelf idd een schop onder je kont geven, en kan niemand anders je hierbij helpen.. Maar dan een positieve ervaring is dat heel prettig, en scheelt zeker bij een volgende keer!

Ook goed van jou Tyke! Balen dat je er zelfs kramp van kreeg, maar dat je trots bent betekent toch ook dat het een echte overwinning was!

Hier ook weer vooruitgang: het jonge ding wat ik rij, ben ik nu de enige die erop rijdt. Maar ik kan niet zovaak, dus wordt ie maar 1 of 2 keer in de week gereden. Dan probeer ik nog een derde keer te gaan en hem aan de pessoa te doen, maar dat redt ik niet altijd. Ohja, vorige week 3 keer gereden trouwens..

Maar daar had ik dus afgelopen woensdag les mee, en dat ging voor geen meter. Ik had mijn spoortjes afgelaten, omdat ik toch geen 'moeilijke' oefeningen ging doen. Bovendien ging hij de laatste twee keer zonder sporen veel fijner dan met. Nu kreeg ik het rechtsom niet eens in galop, voelde me zo'n beginner! Durf ik te galoperen, doet ie het niet... Daarna toch, en toen linksom: geef ik dus (in veronderstelstelling dat ie niet meteen aanspringt) teveel been: schiet ie weg! Nouja, hij was ook meteen weer terug en het was ook mijn fout.. Toen nog wat wijken op de volte en de les was al voorbij..
Had er dus geen goed gevoel over.

Gister weer gereden, en toen dus wel een spoortje aan. Die heb ik dus maar 1 keer nodig gehad, puur om te laten merken dat ik met been BEEN bedoel, en daar ie daarvoor aan de kant of naar voren voor moet gaan. Daarna echt heerlijk gereden, zelfs de stap-galop geoefend, die hij nooit eerder had gedaan. Ik was voorbereid dat ie zou weg springen, maar hij bleef heel braaf onder me en vond het leuk! En dan te bedenken dat ik zo'n schrik voor dit paard had, en zeker de galop... (dit is een Sorento btw, dus als ie loopt , loopt ie heerlijk!

**Geplaatst**: 25-08-13 13:03

Geplaatst: 25-08-13 13:03

xlouise_xx schreef:
_xrose schreef:
Wat denken jullie dat beter is? Gewoon op het paard verder gaan waarvan ik ben afgevallen of moet ik een ander paardje kiezen? Het gaat om manege paarden. Het paard waarvan ik ben afgevallen vind ik geweldig en ik wil eigenlijk geen ander, alleen hij word dus boos als je uit balans raakt en daar heb ik soms last van. Dus wat vinden jullie?

Je kan misschien nog even die pony proberen maar als je te vaak je balans verliest kan je misschien ster eerst op een ander paard aan je zit werken zodat je daarna over kan op je lievelingspaard zonder hem lastig te vallen

Dankje voor de tip. Ik heb erover nagedacht en ik denk inderdaad dat ik dat ga doen.

Ik moet vandaag iniedergeval weer rijden en ik heb er best zin in!

**Geplaatst**: 26-08-13 13:49

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-08-13 13:49

Even een update over mijn angst.

Sinds een paar weken rijdt ik weer meer. Eerst aan de longe en erna los.
Gisteren heb ik direct terug los gereden. Even op het gemakje verder doen zo en dan binnenkort galop.

**Geplaatst**: 27-08-13 19:29

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-08-13 19:29

Ik heb intussen een westernles achter de rug en wat was me dat een belevenis zeg

Zeker voor herhaling vatbaar, maar phoeh! Makkelijk is het niet

Ik voel me erg goed bij de sfeer, de lesgever en de paarden. Hopelijk werkt mijn zelfvertrouwen een beetje mee :p

**Geplaatst**: 27-08-13 22:57

Geplaatst: 27-08-13 22:57

Even snel ego:
Vanavond weer les gehad na denk zeker een jaar. Wel van nieuwe instructrice. Ook gelijk fysio die meekijkt. MAar goed ging om de les. Verona was nog nooit daar geweest en voor eerst lange tijd van haar nieuwe vriendinnetje af (heb sinds enkele dagen een shetlander erbij). Ze was echt braaf. Lekker gereden. Tuurlijk wel Verona gedrag laten zien maar goed. voor vertrouwen weer stap verder.

**Geplaatst**: 27-08-13 23:59

Geplaatst: 27-08-13 23:59

Ik meld me ook even.
Ik rijd nu een 4-jarige KWPN ruin die me in de winter flink in het zand heeft laten happen, waardoor ik heel lang doodsangsten op hem heb uitgestaan. Nu dacht ik een tijdje geleden dat die angsten volledig weg waren en dat ik alles terug onder controle had. Niet dus.
Ik ben sinds vorige maand begonnen met wedstrijden met hem en hij is me nog steeds volop aan het testen. Mijn probleem is dat wanneer hij me op wedstrijd begint te testen ik niets durf te doen om hem te straffen omdat ik steeds bang ben om de controle te verliezen, terwijl wanneer hij me tijdens trainingen test ik hem eens goed laat zien wie de baas is.
Ik wil echt over mijn wedstrijdangst heen, maar ik durf de stap niet te zetten. Steeds wanneer hij iets doet op wedstrijd blokkeer ik en durf ik niets meer te doen.

**Geplaatst**: 08-09-13 19:58

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-09-13 19:58

Ben je bang voor commentaar van jury of mede-ruiters?
'Grappig' dat je juist door niks te doen de controle verliest waar je zo bang voor bent.
Ik moet even denken aan mijn moeder die vroeger er zo bang voor was dat mijn broertje een driftaanval zou krijgen midden in de supermarkt. En ja, het mag bijna logisch genoemd worden dat dit dus vrijwel iedere keer gebeurde. Gewoon omdat mijn broertje de onzekerheid van m'n moeder aanvoelde.

**Geplaatst**: 08-09-13 21:11

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 08-09-13 21:11

Even snel tussendoor.
Ben vandaag weer wezen rijden. Rij nu op een heel fijn paard, alleen hij is erg voorwaarts en daar had ik vandaag last van. Ben een keer in galop geweest, maar voelde me er niet fijn bij en heb het toen niet meer gedaan. De rij-lerares die ik normaal gesproken heb, vind dat altijd helemaal prima en vind alleen maar dat ik me er fijn bij moet voelen. Heel fijn dus. Vandaag had ik alleen een andere, die wel een beetje zeurde erover. Maar toch niet gegaan.
Ik ben erover aan het nadenken om weer een keer op het paard te gaan waar ik ben afgevallen. Ik heb wel het gevoel dat ik daar op zich klaar voor ben. Moet alleen niet dezelfde fouten maken.

**Geplaatst**: 13-09-13 21:19

Geplaatst: 13-09-13 21:19

Sorry voor de dubbel post, maar ik wilde even mededelen dat ik volgende les weer op Plato rij. Het paardje waar ik van af ben gevallen. Ik vind het heel spannend, maar ik ben vooral heel blij dat ik weer op hem ga rijden

**Geplaatst**: 13-09-13 23:05

Geplaatst: 13-09-13 23:05

Ik meld mezelf ook even, had ook al een topic geplaatst omdat ik niet wist dat dit er al was!

Heb op 31 augustus een ongeluk gehad met mijn haflinger waarbij hij óf mij geraakt heeft met een bok en tegen mijn buik en borstkast terecht is gekomen óf met omdraaien gewoon bovenop mij gestaan heeft. Het ging zo snel dat ik dat dus niet weet, wel als gevolg een zwaargekneusde borstkast en scheurtje in lever.

Nu kan ik nog niets doen, behalve op bed liggen en de bank, maar ik wil wel straks graag weer met hem aan de gang. MAar.......ik ben er ook een beetje angstig voor!
Ik geloof er niet in dat paarden je met opzet raken ofzo, maar we hadden net 2 weken voor het ongeval een beetje strijd wie er nu de baas was. De week voor het ongeluk ging het weer lekker tijdens het rijden en vlak voor het ongeluk ook...maar nu heb ik dus weer twijfel..

Zou hij er wat van gemerkt hebben, waardoor hij nu misschien helemaal denkt dat hij de baas is???
Wij hebben gewoon elke week privéles, en wil dat ook zeker weer oppakken als ik kan gaan rijden, al duurt dat waarschijnlijk nog wel 2-3 weken :-(

**Geplaatst**: 15-09-13 18:47

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 15-09-13 18:47

Vandaag gereden en het ging super! Was in het begin wel heel zenuwachtig, maar hij was zo braaf en reed echt heerlijk

**Geplaatst**: 15-09-13 20:06

Geplaatst: 15-09-13 20:06

Ik weet niet. Ik ben echt veel, en veel minder bang dan een paar jaar, correctie, heel wat maandjes geleden. Laatst reed ik op een pony, die het erg eng vind als er iemand anders te dichtbij komt. Iemand op een hele koppige en sterke pony, reed keihard tegen de kont van Bella (De pony) aan, waarop Bella zich kapot schrok, twee kikkersprongen naar rechts maakte, een paar keer flink bokte en toen steigerde. Ik zat nog, maar toen alle vier de hoefjes weer op de grond stonden, schoot ik in de lach. 'Wow' lachte ik, terwijl het meisje haar excuus aanbood. De hele les was ik al een beetje gespannen geweest, maar dit veranderde het. Je zou denken, dat ik hierdoor juist bang werd, maar ik lachte nog een keer, haalde diep adem en gaf Bella de sporen, en draafde vervolgens rustig weg. De rest van de les gewoon normaal mee gedaan. Ik was zo blij!.

Een paar maanden geleden had ik gesmeekt, gesmeekt of ik er alsjeblieft af mocht. Maar nu...Ik ben gewoon zo veranderd, vind ik zelf. Maar toen iemand me vroeg laatst, of ik op het nog niet zadelmakke paard wou zitten, zei ik: 'Ja hoor, als dat mag!'. 'Als je dat durft, dan mag het' zei mijn zus. 'Dat durf ik wel hoór' was mijn antwoord. En vervolgens stapte ik gewoon op die pony. Okee okee, hij was al keibraaf met opstappen, maar dan nog!. Op een stalpony ben ik wel bang, terwijl die altijd heel braaf is, en op een nog niet echt ingereden en onvoorspelbare pony, daar stap ik gewoon op!. Sure.

Mijn paardrijmotto van nu?. Gewoon doen!.
Ik ben gelukkig lang zo bang niet meer, maar ik wou dit alles even kwijt hier

**Geplaatst**: 03-10-13 14:19

Geplaatst: 03-10-13 14:19

Gisteren heb ik iets ongeloofelijk gedaan. Ik kan het zelf amper geloven.
Mijn lesgever wou me een zitles aan de longe geven, want blijkbaar inhoud stap, draf en galop zonder stijgbeugels EN zonder teugels. Stap en draf geen probleem, maar galop zonder teugels, brrrrr, dus begonnen zonder beugels, daarna met beugels en zonder teugels en tot slot alles los en voelde echt zaaaaalig.

ik kan dit iedereen aanraden, je leert er veel van en het is een boost voor het vertrouwen!!!!! $*\o/*$

**Geplaatst**: 03-10-13 19:54

Geplaatst: 03-10-13 19:54

dan lig ik er zo af ben ik bang. ik durf dat dus nog echt niet. Niet met mijn eigen paard..........

Ik post weinig hier druk geweest met mijn opleiding afronding maar ook met paard.
Het gaat goed samen. Alleen naar buiten vind ik nog wel spannend maar verder gaat het prima. Misschien dat ik nog een wedstrijd ga starten in de komende weken. En daarna ga ik er weer uit voor een operatie. Hopen dat ik dan minder angst heb als dat ik nu ben begonnen.....