ruitje schreef:Stel, al het medische is echt uitgesloten en dit is puur trauma...
Dan werkt nu bitloos gaan rijden toch niet om het aannemen van het bit te verbeteren?
Ik snap best dat je het dan kunt ' op knippen' en kunt kijken welk deel ze reactie op geeft. Ik zou een bitloos hoofdstel dus wel gebruiken in mijn stappenplan. Steeds iets toevoegen, desnoods wel de bewegingen alsof er een bit inzit. Of wel een hoofdstel met een bit maar het bit losser hangen en onderdoor hangen. Gewoon om te zien ' welk stuk ' het nou is waar ze paniek van krijgt.
Maar niet werken aan het bit indoen is het vermijden van het probleem.
En ja, enerzijds kun je dan zeggen: Het probleem is weg als je bitloos rijd.
Aan de andere kant ontneem je je paard ook een deel van een goede toekomst als je hem niet leert met zoveel mogelijk spannende dingen om te gaan.
Maar met bit rijden is toch niet perse een einddoel? Een paard dat zich goed laat rijden zonder bit, heeft in de regel ook een ruiter te pakken die dat paard ook correct rijdt.
Met bit maak je vlotter stappen, en kun je een correct gaand paard ook simuleren omdat het er extern aardig uitziet, maar feitelijk geen goed gaand paard is. Daarom vinden veel mensen het ook lastig afstand te doen van het bit.
Ik ben niet perse tegen op het gebruik, maar wel dat we er dermate op gefixeerd zijn dat dit paard ondanks alle protesten gewoon MOET. Dat lijkt me geen wenselijke situatie.
In het beste geval is het paard meer ontspannen, en de ruiter gaat beter rijden... dat zal immers wel moeten.
Mijn ruin was met bit niet te stoppen, zonder bit uitstekend.... Mijn merrie zal het worst zijn, die vind alles best.... Maar ook haar heb ik het bit maar uitgedaan, en ze ontspant veel sneller.
Buiten een bit om zijn er honderden spannende dingen om mee om te leren gaan!