Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-07-16 10:56

Geplaatst: 30-07-16 10:56

Ik ben niet voor parelli te vinden, want hoe braaf je paard ook kan zijn bij grondwerk, in het zadel op vreemd terrain is nog een veel ander verhaal.
Een van mijn paarden heeft ook iemand naar het ziekenhuis gestuurd. Ben met knikkende knieen terug opgestapt en ik heb er nu een heel braaf paard aan, bepaalde angsten kunnen zowel bij paard als bij ruiter doorbroken worden en de juste hulp is moeilijk te vinden maar kan een groot verschil maken.

Over het omtrekken dat is meer als enkel het hoofd rechts houden, dat is echt de hele voorhand buigen, kop naar de staart trekken.

Ik ben echt niet iemand die mijn paarden al slaand en trekkend opleert. maar heb wel gemerkt dat bij gevaarlijk gedrag een stevig conséquente aanpak het beste werkt tenzij het door medische reden is, maar dat kan alleen de eigenaar al dan niet met dierenarts uitmaken.

Ts ik begrijp dat je er na dit alles niet meer zomaar iemand opgooit, maar ik denk echt dat dit jou en je paard goed zou doen. Ik zie op Gerd van den Hof zijn site dat die combinaties terug op weg helpt, maar er zijn er nog anderen die je hierbij proffesioneel kunnen begeleiden, proffesionelen die zadelmak maken kunnen in principe prima met dit gedrag omgaan en jou terug op weg helpen. Het is niet de bedoeling dat noch jij nog ruiters uit je omgeving geblesseerd raken.

Over het afstappen bedoelde ik niet dat je nooit mag afstappen. Tuurlijk kun je eens afstappen als het jou te link wordt maar je lost er het gebrek aan vertrouwen van het paard niet mee op. Een buitenrit waar je standaard op die en die en daar moet afstappen lijkt me nu ook niet ontspannen. Ik zei dus nergens niet dat je nooit mag afstappen.

**Geplaatst**: 30-07-16 12:57

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst: 30-07-16 12:57

Dan als je daarvoor gaat kijken zou ik eerder Elise Buiten (suelza hier op Bokt ) aanraden

**Geplaatst**: 30-07-16 13:17

Geplaatst: 30-07-16 13:17

VanHuisUit schreef:
Citaat:
En zoals Oji zegt: afstappen is de meest ultieme beloning. Dat doen wij ook vaak. Als ons paard goed heeft gewerkt, stappen we af, gooien alles los, zadel eraf, en stappen aan de hand uit.

totaal mee oneens. Afstappen doe je als het goed is in een training ook zo af en toe, al is het alleen al om bijv hindernispalen neer te leggen of stel dat je wedstrijd hebt om even kopje koffie te drinken of wat dan ook. Sterker gesteld: als je je paard goed traint hoort dat af en toe tussendoor op en afstappen erbij. Er zijn heel veel paarden op wedstrijd en in trainen die denken dat zodra je eraf stapt en je beugels opsteekt alles voorbij is maar je moet ze juist leren dat ze altijd op elk moment weer verder met je moeten. Duszzz.

Dan begrijp je niet waarom we dit zeggen Vanhuisuit. Het gaat niet om het op en afstappen zelf. Het gaat om het moment dat je dat doet.
Als je op het moment dat het paard ongewenst gedrag vertoont afstapt dan is dat een beloning voor dat ongewenste gedrag. Op het moment dat je bij moeilijke stukjes steeds gaat afstappen, gaat het van kwaad naar erger. Daar zijn paarden slim genoeg voor. In het commentaar van TS las ik dat ze best vaak moeilijke stukjes op deze manier oplost.

Zo werkt het nu eenmaal met paarden. Op het moment dat je paard in een hoek van de bak wegspringt, zal hij dit het rondje daarna weer doen en het rondje daarna weer. Als je vervolgens de hoek gaat vermijden omdat je dat eng vindt dan kom je op een gegeven moment helemaal de bak niet meer door.

Waarmee ik zeer beslist niet wil zeggen dat TS in die specifieke situatie dat haar paard steigerde niet had moeten afstappen. Ze heeft daarmee een voor haar gevaarlijke situatie voorkomen.
Maar het gaat erom wat je hier dan vervolgens mee gaat doen. Dreigt het paard de volgende keer omhoog te komen en je stapt weer af, dan bevestig je het ongewenste gedrag opnieuw en opnieuw. Je moet je goed bewust zijn van deze systematiek.
Steigeren is heel vervelend en je moet van goede huize komen om dat op te kunnen lossen.
Als je hierin niet ervaren bent, of te angstig, dan moet je dat overlaten aan een professional. Eentje die jou vervolgens ook goed kan begeleiden om hiermee om te gaan. Grondwerk is hiervoor zeker geen oplossing; problemen in het zadel moet je ook in het zadel oplossen.

Het is prima als je het medische eerst gaat uitsluiten. Maar mijn gevoel zegt dat dat niet de oorzaak is.
Er zijn namelijk ook momenten dat TS "gewoon" kan rijden. Hij lijkt het te doen als hij iets spannend, of moeilijk vindt.

TS jij reageert heel heftig op mijn post en op die van Oji. Maar ze zijn (en ik spreek in ieder geval uit mijzelf) zeker niet bedoeld als kritiek. In jouw post's lees ik onervarenheid en angst. Waarmee ik niet zeg dat je niet kunt rijden, maar onervaren bent met dit specifieke probleem. Dat is echt geen schande.
Iedereen moet leren en we leren allemaal nog steeds. Dat maakt paardrijden zo leuk. Maar het is het niet waard te verongelukken. Daarom de raad om voor dit echt heel vervelende en gevaarlijke probleem goede professionele hulp te zoeken, als je het paard wil houden. J

**Geplaatst**: 30-07-16 13:30

Geplaatst: 30-07-16 13:30

Citaat:
Bij elke gebeurtenis ben ik uiteindelijk terug opgestapt! Ook toen ik tijdens de buitenrit afstapte nadat hij gesteigerd had! Wie kan hier zeggen dat hij op een buitenrit, waarop hij/zij ALLEEN was en waarbij het paard gevaarlijk hoog steigerde nog bleef zitten na het steigeren! Dat is gewoon gevaarlijk! En afstappen en spanning afbouwen door wat oefeningen op de grond, of gewoon door er te zijn voor je paard noem ik 'Ik help jou even want je hebt het moeilijk he, maar daarna gaan we toch gewoon weer aan het werk'. Wie is er zo gek om een paard dat steigerd en zich daarbij volledig afsluit te gaan slaan! Dat is gewoon vragen om ongelukken!

Ts dat je alleen gaat is natuurlijk jou keuze en ik begrijp wel dat je dan afstapt.
Maar gezien vanuit een trainingsgericht doel was het geen verstandige keuze om alleen te gaan.
Dat jij verder zegt iedereen zou dan afstappen, nee dat is niet waar.

Ik sluit me dus ook compleet aan bij Babootje en Oji.

Nee, ik was vroeger niet alleen met een dergelijk paard op pad gegaan, dat geef ik toe.
Maar afstappen in dat soort momenten nee dat ook niet.
Want ja, ook al zet je ze daarna weer aan het werk, juist op dat cruciale moment krijgen ze hun zin.
Terwijl juist op dat moment moet er doorheen gereden moet worden. Niet 3 minuten later.
Of eigenlijk beter al van te voren met zoveel ervaring gereden worden dat het zover niet eens komt.
Want vaak zit het probleem er al seconde van te voren.
Spanning die een ruiter dan al onbewust op het paard brengt waardoor het paard het lef heeft dat gedrag te vertonen.

Voorbeeldje.
Ik was vroeger voor de duvel niet bang.
Ik kreeg dus vaak van die paarden te rijden zoals jij nu benoemd. Een enkeling probeerde het ook bij mij, de meeste niet eens. die hadden na een half rondje al door, oke met die kenau boven op me valt niet te sollen, laat ik me maar gedragen.

Ondertussen weet ik dat ik ouder ben, minder flexibel en maffe knollen wil ik echt niet meer.
En ja, net als jij zou ik voortaan afstappen.
Wat merk ik, zelfs mijn brave paard staat voor dingen op de rem waar de heethoofden van vroeger niet eens aan dachten. Dat ligt dus niet aan de paarden, dat ligt 100% aan mij.

**Geplaatst**: 30-07-16 15:38

Geplaatst: 30-07-16 15:38

Bruintje, Babootje en Oji, nogmaals, op die manier zoals jullie beschrijven werkt 80% van de ruiters (ik ook 25 jaar lang, laatste 15 jaar heb ik andere inzichten gekregen) en het komt voort uit hoe wij hebben leren paardrijden. 'Jij bent de baas', 'Geef het paard zijn zin niet', 'Hij moet naar jou luisteren'. En inderdaad, bij veel paarden werkt dat, die stevige en strenge (en simpele) aanpak, dus heel logisch dat je dan denkt dat dat de (enige) manier is. Ook de manier waarop jullie naar paarden kijken: 'waardoor het paard het lef heeft om dat gedrag te vertonen', 'met die kenau boven op me valt niet te sollen dus laat ik me maar gedragen'. Ik herken het wel hoor, zo was ik eerst ook. Reed de moeilijkste paarden, als iemand problemen had met zijn paard ging ik er wel even op en liet het paard even merken dat er naar mij toch 'echt geluisterd moest worden'. Steigerde een paard, dan sloeg ik met de teugels tussen de oren reed 'm ferm door. Wat je eigenlijk doet is altijd een soort van gevecht aan gaan met het paard als het niet doet wat je vraagt. Ik stapte never nooit af, wat er ook gebeurde. Ik 'vocht' net zo lang totdat ik het paard ergens langs liep waar het bang voor was. Desnoods achterwaarts en op de achterbenen als het niet meer voorwaarts wilde. Vluchtte het paard weg dan draaide ik om en moest en zou 'm er langs krijgen, want anders had het paard gewonnen en zou er nooit meer langs gaan. Nog langer geleden was ik altijd met mijn pony (dressuurmatig) in gevecht, ze wilde d'r hoofd echt niet laten zakken. Dus maakte ik een halstertouw vast aan de singel en aan het bit (hulpteugels waren er toen nog niet, behalve de martingaal), want dat hoofd moest en zou naar beneden gaan. En inderdaad, het werkte. Kon na een tijdje het touw eraf halen en het hoofd bleef mooi omlaag. En als je merkt, zie je dat werkt, dan denk je dat dat de methode is.
Maar op een gegeven moment zag ik op evenementen dat het ook anders kon, en dat had toen nog de naam Natural Horsemanship. Ik vond het in het begin maar een flauw gedoe, leuk als je niet kan rijden, een beetje spelen met je paard. Maar toch raakte ik er op een gegeven moment in geïnteresseerd en ben me er meer in gaan verdiepen. Je hebt heel veel verschillende stromingen en methodes, maar komen toch allemaal wel op hetzelfde neer: communiceren met je paard op een manier die een paard van nature begrijpt. En toen kwam ik erachter dat je helemaal niet in gevecht hoeft met een paard, en juist veel meer bereikt met een paard als je paard je begrijpt.
Mijn paard Roxy is daar een heel goed voorbeeld van. Ze is een Cutting gefokte Quarter merrie en heel sensibel. Ze kan heel heet en gespannen worden en dan heb je een bommetje onder je waarvan je niet weet wat ze gaat doen. Ik heb een tijd een bijrijder gehad en bij haar was Roxy altijd heet en snel en niet echt meewerkend. Ze deed wel wat de ruiter vroeg, maar altijd met met wat spanning. Hoe meer druk ze erop zette, hoe meer spanning Roxy kreeg. Hard worden in de mond en beetje wegvluchten. Ik heb mijn bijrijdster proberen te helpen maar helaas gaf ze het op na 2 jaar. Zodra ik erop ging, was de spanning bij Roxy weg, werd ze rustig, relaxed en zacht in de mond (op 1 pink te rijden). Het mooiste voorbeeld was tijdens een Trailwedstrijd. Deze zou mijn bijrijdster met Roxy rijden en ik met mijn andere paard Sassy. Een dag voor de wedstrijd werd Sassy ziek en besloot ik op Roxy mee te doen. Waar ik overigens nog nooit een trail parcours mee gereden had, mijn bijrijdster wel. Bij haar was roxy nerveus, snel en gespannen in het parcours en weigerde om door het poortje te gaan. Bij mij was Roxy relaxed, ontspannen en deed alles wat ik van haar vroeg. In de pauze probeerde ze roxy door de poort te 'dwingen', want ze vond dat het flauwekul en aanstellerij was dat ze er niet door ging, want andere keren ging ze er wel doorheen namelijk. Ik zei 'ga je gang, probeer het op jou manier maar die gaat niet werken'. Na 10 minuten pushen zei ik, 'stop maar, laat mij het proberen'. Ik ging niet op Roxy zitten maar ernaast op de grond, en liet haar stapje voor stapje zien wat ik van haar wilde, rustig naast de poort staan en erdoor (ik vertel niet de details want dat is een te lang verhaal ;-)

). Na 5 minuten liep roxy probleemloos door de poort. Na de pauze liep ze het 2e trailparcours probleemloos door het poortje met ruiter op de rug.
Met roxy kwam ik erachter dat wij vaak veel te moeilijk doen. Als je Roxy op de juiste manier vraagt om iets te doen, op een manier die zij snapt, dan doet ze alles. En dat met heel weinig druk en inspanning. Op het moment dat je haar iets vraagt en ze snapt het niet, dan komt er bij haar spanning. Vraag je dan door terwijl ze het nog steeds niet snapt, dan raakt ze steeds meer in de stress. Ook bij oefeningen die ze al vaker gedaan heeft. Vraag je het net iets anders en met net teveel druk, en dat hoeft maar 1 andere spieraanspanning bij jou te zijn, dan raakt ze al in de war. Maar, als je het voor elkaar krijgt om het op de juiste manier te vragen, dan is het magisch. Dan heb je een paard onder je die bijna zweeft en alles doet wat je vraagt met de minste aanwijzingen. Dan heb je door, dit is echt een 'next level' (vandaar de naam van mijn blad 'Level Up'.)
En dat is nu precies wat ik meer mensen zou willen laten ervaren, dan gaat er echt zo'n andere wereld open. Ik hoop dat over een jaar of 30 alle paardenmensen tot dit inzicht zijn gekomen, dat maakt het omgaan met paarden zoveel fijner en mooier. Niet alleen voor ons maar ook voor de paarden.

**Geplaatst**: 30-07-16 16:39

Geplaatst: 30-07-16 16:39

Ik ben het toch wel met Babootje eens, en ik denk niet dat ze bedoelt dat je dit paard met sporen, zweep en een pak slaag een lesje moet leren. Het paard moet het vertrouwen terugkrijgen, en dat gaat niet als je hem 'breekt', maar het lukt ook niet met een onzekere ruiter.

Don't get me wrong, ik weet héél goed waar het vandaan komt. Ik had een extreem gevoelige arabier (die overigens in het begin ook super braaf was) en ik was er helemaal klaar mee na er een paar keer hard afgegaan te zijn. Een ondeugend paard kan ik best hebben, maar dit was pure paniek en als hij eenmaal in de modus zat kon je het niet meer stoppen. Ik sprong er dus ook af, ik zag mezelf al met een gebroken nek in een hekwerk liggen dus dat was voor mij een makkelijke keuze.

En nadat ik eraf sprong heb ik inderdaad altijd weer verder gereden, maar het gaat er inderdaad om wat het doet op dat moment. Ik denk dat het bij de arabier begonnen is met een beetje singeldwang, en ik heb dat zelf steeds erger gemaakt door de druk te verlichten op het moment dat hij ervan in paniek begon te raken. Dat ik er daarna weer op klom maakte niet uit, hij was toch van die druk af gekomen op die manier.
Daarbij werd ik zelf steeds onzekerder, ik ging erop met mijn hart in mijn keel en probeerde op elke mogelijke manier het staken te voorkomen.
Ik was veel te voorzichtig geworden en alles samen maakte de situatie steeds erger.

Uiteindelijk heb ik iemand gevonden die helemaal gek van hem was en die heeft hem een tijd bijgereden. Ze is er ook wel vanaf gestuiterd, maar zij is nooit het vertrouwen verloren, reed hem uiteindelijk gewoon zoals elk ander paard (wel veel lessen) en binnen een paar maandjes was hij weer ok. Ik heb er daarna ook weer mee gereden maar bij mij begon hij weer te staken en bokken in galop, gewoon omdat ik er met zoveel spanning op zat, ik was aan het klemmen met mijn benen en had veel teveel spanning aan de voorkant. Hij kan daar gewoon niet tegen.

Ik heb hem maar aan haar gegeven, met goede begeleiding had ik vast ook wel weer met hem kunnen leren rijden maar dit meisje paste gewoon 100 keer beter bij dit paard dan ik. En hij blijft vooruit gaan, er rijden nu zelfs kinderen op.

Voor de goede orde, het paard heeft geen enkele keer klappen of straf gehad, ze rijdt hem met respect, zacht maar heel consequent. En ze is gewoon nergens van onder de indruk. :')

Als je al het medische uitgesloten hebt en echt voor dit paard wil blijven gaan zou ik ook zoeken naar goede begeleiding, of zelfs iemand die hem het vertrouwen terug kan geven en daarna samen met jou langzaam weer het zelfvertrouwen op je paard op kan bouwen.

Een gert van 't hof ofzo zou ik er niet op laten, ik denk niet dat dit type paard daar veel baat bij heeft. Hij 'temt' hem vast wel, dat geloof ik wel, maar ik denk dat zo'n gevoelig paard er alleen maar nerveuzer van wordt.

**Geplaatst**: 30-07-16 16:53

Geplaatst: 30-07-16 16:53

Astrid
Ik heb nog nooit een paard naar beneden gebonden.
Nog nooit een steigerend paard tussen de oren geslagen.
Maar er viel inderdaad niet met me te sollen.
En dat was wat ze voelde.
Ik was 100 % zeker van mijn zaak.
En als dat poortje niet eng was was het dat ook niet.
En juist daardoor kreeg je kalme paarden.
ZE voelde een duidelijk leider.
Die was te vertrouwen.
Maar ook daar viel niet mee te sollen.
Precies zoals in een kudde paarden.
Ga niet lopen etteren met de leider of je wordt op de plek gezet (en dat gaat ook niet met grof geweld maar met overtuigingskracht) maar volg je ze ben je veilig.
Maar dat gaat niet als je zelf onzeker bent of over je laat lopen.

**Geplaatst**: 30-07-16 17:56

Geplaatst: 30-07-16 17:56

Lepeltje schreef:
Ik ben het toch wel met Babootje eens, en ik denk niet dat ze bedoelt dat je dit paard met sporen, zweep en een pak slaag een lesje moet leren. Het paard moet het vertrouwen terugkrijgen, en dat gaat niet als je hem 'breekt', maar het lukt ook niet met een onzekere ruiter.

Nee inderdaad en dat is ook niet wat ik bedoel. Wat ik juist bedoel is, dat je je bewust moet zijn van de manier waarop paarden zich gedragen. En wat voor effect jouw handelen heeft op zijn gedrag. Hoeveel je kan hebben aan consequent zijn. Daarvoor hoef je geen paard met een zweep tussen de oren te slaan.

Een vriendin van mij kocht eens een "projectje". Een steigeraar en levensgevaarlijk voor de eigenaresse, een meisje van een jaar of 14. Haar ouders hadden de merrie - een Jazz - groen gekocht. En tja dat is niet verstandig; groen op groen, niet doen. Paard stond alleen maar op de achterbenen. Ook de instructrice van dat meisje dorst er niet meer op. Toen ze haar ging kopen en proefrijden, stonden er veel toeschouwers bij die dat wel even wilden zien. De merrie had een "naam" inmiddels.
Maar die vriendin was heel professioneel, veel jonge (sport)paarden zadelmak gemaakt en enorm veel geduld. Als ze wilde steigeren dan draaide ze het paard af (op de manier als Betadine vertelde). Daar was ze heel handig en vlug in. Het steigeren zat er ook echt "in" in het begin. Bij ieder moeilijk stukje; iedere x als ze nieuwe dingen moest doen, kwam het weer even terug. Uiteindelijk deed ze het helemaal niet meer. Het paard is naar Z2 gereden en verkocht. Was echt een gaaf dier. Kon enorm lopen.
Ik heb haar nooit zien slaan, nooit haar geduld zien verliezen, maar wel heel consequent.

Zo ook Gert v t Hof. Heb echt veel respect voor die man. Degene die denkt dat hij van "dik-hout-zaag-met-planken" is, moet nog maar een x kijken. Ook die man heb ik nooit zijn geduld zien verliezen. En hij kan enorm goed zitten

Hij "leest" het paard als het ware; ziet vrijwel direct wat voor vlees hij in de kuip heeft en wat hij kan verwachten. Ik denk juist dat hij heel goed zou kunnen helpen. Maar zo zijn er meer.

**Geplaatst**: 30-07-16 19:49

Geplaatst: 30-07-16 19:49

CharlotteJay schreef:
wat een gepoedersuiker weer over dat afstappen.... naar mijn mening is afstappen een beloning wanneer het paard pijn heeft en dus van de pijn ontdaan word.. of wanneer het paard je eraf probeert te gooien uit gemeen zijn ..

TS, probeer een beetje rust te houden hoor ... je krijgt maar 1 lichaam waarmee je het zal moeten doen

Je bedoeld dat het paard schreeuwde naar de ruiter, dat het niet goed gaat.
Dus dat hij pijn heeft of dat hij de ruiter zo zat is, dat hij terug gaat "vechten"??

Ik ken gelukkig geen paarden die de ruiter er zonder goede reden af willen hebben.
(Een onzekere ruiter kan imo ook een goede reden zijn die passen niet op elk soort paard)

**Geplaatst**: 30-07-16 19:57

Geplaatst: 30-07-16 19:57

Hey TS,

Wat een nare situatie! Kan me voorstellen dat je behoorlijk met je handen in het haar zit.

Gevoelsmatig zeg ik dat dit een combinatie fysiek en mentaal is. De reactie vind ik te heftig om alleen mentaal te zijn, maar als het fysiek zo zwaar mis is zou je dat thuis ook moeten merken... Qua fysiek kom ik toch snel uit op het zadel. Heb je er alle tijd dezelfde zadelmaker bij gehad? (hopelijk zadelmaker, zadelpasser heb je niks aan). Kijk zelf anders eens naar je zadel. Is hij niet te lang, ligt de schouder vrij, heeft het geen hele diepe boom, drukt het niet naast/voor de schoft, ligt het stil, geen y-singel?

Paardje wat wij een paar maanden geleden gekocht hebben, kregen de vorige eigenaren niet aan het lopen. Zadelmaker kwam elk jaar. Wat bleek bij ons... Boom was 8cm (!!) te smal.

Heb dus niet zoveel vertrouwen meer in zadelmakers. En zeker aangezien je zegt dat het paard fors veranderd is + de problemen zijn geleidelijk aan erger geworden....

W.b. het mentale probleem.. Wat vind je van homeopathie?

Heel veel succes met de zoektocht! Geef niet zomaar op, maar wees alsjeblieft voorzichtig.

**Geplaatst**: 30-07-16 20:47

Geplaatst: 30-07-16 20:47

sneeuwpop schreef:
CharlotteJay schreef:
wat een gepoedersuiker weer over dat afstappen.... naar mijn mening is afstappen een beloning wanneer het paard pijn heeft en dus van de pijn ontdaan word.. of wanneer het paard je eraf probeert te gooien uit gemeen zijn ..

TS, probeer een beetje rust te houden hoor ... je krijgt maar 1 lichaam waarmee je het zal moeten doen

Je bedoeld dat het paard schreeuwde naar de ruiter, dat het niet goed gaat.
Dus dat hij pijn heeft of dat hij de ruiter zo zat is, dat hij terug gaat "vechten"??

Ik ken gelukkig geen paarden die de ruiter er zonder goede reden af willen hebben.
(Een onzekere ruiter kan imo ook een goede reden zijn die passen niet op elk soort paard)

ja dat hij de ruiter zat is en terug gaat vechten... helaas ken ik er wel zo 1 alles uitgezocht foto's en zelfs deel voor deel verdoofd om te kijken of meneer pijn had nee hoor -O-

meneer wilde gewoon niet door andere ruiters bereden worden .. is ook gestopt toen hij 1 vaste ruiter kreeg
overigens zijn er veel ruiters op de eerste hulp beland dankzij deze ruin :')

waaronder ik tja viel 3 keer in een half uur van hem af :')

**Geplaatst**: 30-07-16 21:51

Geplaatst: 30-07-16 21:51

astridklomp schreef:
Bruintje, Babootje en Oji, nogmaals, op die manier zoals jullie beschrijven werkt 80% van de ruiters (ik ook 25 jaar lang, laatste 15 jaar heb ik andere inzichten gekregen) en het komt voort uit hoe wij hebben leren paardrijden. 'Jij bent de baas', 'Geef het paard zijn zin niet', 'Hij moet naar jou luisteren'. En inderdaad, bij veel paarden werkt dat, die stevige en strenge (en simpele) aanpak, dus heel logisch dat je dan denkt dat dat de (enige) manier is. Ook de manier waarop jullie naar paarden kijken: 'waardoor het paard het lef heeft om dat gedrag te vertonen', 'met die kenau boven op me valt niet te sollen dus laat ik me maar gedragen'. Ik herken het wel hoor, zo was ik eerst ook. Reed de moeilijkste paarden, als iemand problemen had met zijn paard ging ik er wel even op en liet het paard even merken dat er naar mij toch 'echt geluisterd moest worden'. Steigerde een paard, dan sloeg ik met de teugels tussen de oren reed 'm ferm door. Wat je eigenlijk doet is altijd een soort van gevecht aan gaan met het paard als het niet doet wat je vraagt. Ik stapte never nooit af, wat er ook gebeurde. Ik 'vocht' net zo lang totdat ik het paard ergens langs liep waar het bang voor was. Desnoods achterwaarts en op de achterbenen als het niet meer voorwaarts wilde. Vluchtte het paard weg dan draaide ik om en moest en zou 'm er langs krijgen, want anders had het paard gewonnen en zou er nooit meer langs gaan. Nog langer geleden was ik altijd met mijn pony (dressuurmatig) in gevecht, ze wilde d'r hoofd echt niet laten zakken. Dus maakte ik een halstertouw vast aan de singel en aan het bit (hulpteugels waren er toen nog niet, behalve de martingaal), want dat hoofd moest en zou naar beneden gaan. En inderdaad, het werkte. Kon na een tijdje het touw eraf halen en het hoofd bleef mooi omlaag. En als je merkt, zie je dat werkt, dan denk je dat dat de methode is.
Maar op een gegeven moment zag ik op evenementen dat het ook anders kon, en dat had toen nog de naam Natural Horsemanship. Ik vond het in het begin maar een flauw gedoe, leuk als je niet kan rijden, een beetje spelen met je paard. Maar toch raakte ik er op een gegeven moment in geïnteresseerd en ben me er meer in gaan verdiepen. Je hebt heel veel verschillende stromingen en methodes, maar komen toch allemaal wel op hetzelfde neer: communiceren met je paard op een manier die een paard van nature begrijpt. En toen kwam ik erachter dat je helemaal niet in gevecht hoeft met een paard, en juist veel meer bereikt met een paard als je paard je begrijpt.
Mijn paard Roxy is daar een heel goed voorbeeld van. Ze is een Cutting gefokte Quarter merrie en heel sensibel. Ze kan heel heet en gespannen worden en dan heb je een bommetje onder je waarvan je niet weet wat ze gaat doen. Ik heb een tijd een bijrijder gehad en bij haar was Roxy altijd heet en snel en niet echt meewerkend. Ze deed wel wat de ruiter vroeg, maar altijd met met wat spanning. Hoe meer druk ze erop zette, hoe meer spanning Roxy kreeg. Hard worden in de mond en beetje wegvluchten. Ik heb mijn bijrijdster proberen te helpen maar helaas gaf ze het op na 2 jaar. Zodra ik erop ging, was de spanning bij Roxy weg, werd ze rustig, relaxed en zacht in de mond (op 1 pink te rijden). Het mooiste voorbeeld was tijdens een Trailwedstrijd. Deze zou mijn bijrijdster met Roxy rijden en ik met mijn andere paard Sassy. Een dag voor de wedstrijd werd Sassy ziek en besloot ik op Roxy mee te doen. Waar ik overigens nog nooit een trail parcours mee gereden had, mijn bijrijdster wel. Bij haar was roxy nerveus, snel en gespannen in het parcours en weigerde om door het poortje te gaan. Bij mij was Roxy relaxed, ontspannen en deed alles wat ik van haar vroeg. In de pauze probeerde ze roxy door de poort te 'dwingen', want ze vond dat het flauwekul en aanstellerij was dat ze er niet door ging, want andere keren ging ze er wel doorheen namelijk. Ik zei 'ga je gang, probeer het op jou manier maar die gaat niet werken'. Na 10 minuten pushen zei ik, 'stop maar, laat mij het proberen'. Ik ging niet op Roxy zitten maar ernaast op de grond, en liet haar stapje voor stapje zien wat ik van haar wilde, rustig naast de poort staan en erdoor (ik vertel niet de details want dat is een te lang verhaal ). Na 5 minuten liep roxy probleemloos door de poort. Na de pauze liep ze het 2e trailparcours probleemloos door het poortje met ruiter op de rug.
Met roxy kwam ik erachter dat wij vaak veel te moeilijk doen. Als je Roxy op de juiste manier vraagt om iets te doen, op een manier die zij snapt, dan doet ze alles. En dat met heel weinig druk en inspanning. Op het moment dat je haar iets vraagt en ze snapt het niet, dan komt er bij haar spanning. Vraag je dan door terwijl ze het nog steeds niet snapt, dan raakt ze steeds meer in de stress. Ook bij oefeningen die ze al vaker gedaan heeft. Vraag je het net iets anders en met net teveel druk, en dat hoeft maar 1 andere spieraanspanning bij jou te zijn, dan raakt ze al in de war. Maar, als je het voor elkaar krijgt om het op de juiste manier te vragen, dan is het magisch. Dan heb je een paard onder je die bijna zweeft en alles doet wat je vraagt met de minste aanwijzingen. Dan heb je door, dit is echt een 'next level' (vandaar de naam van mijn blad 'Level Up'.)
En dat is nu precies wat ik meer mensen zou willen laten ervaren, dan gaat er echt zo'n andere wereld open. Ik hoop dat over een jaar of 30 alle paardenmensen tot dit inzicht zijn gekomen, dat maakt het omgaan met paarden zoveel fijner en mooier. Niet alleen voor ons maar ook voor de paarden.

Wat heb je dit mooi omschreven!! T is net of ik mn eigen verhaal lees..Ik zou ook zo graag willen dat veel mensen dit zouden kunnen ervaren! T is zo mooi, zo puur, zo dichtbij t paard! Ik kan voor 200% stellen dat Door meer en meer vanuit de natuur van t paard te leren werken ik zo onzettend veel heb geleerd en er zulke andere meewerkende paarden voor heb teruggekregen dat t echt een feestje is om met ze te werken! Had ik dit maar 25jr geleden geweten..Het heeft mij geleerd vrijwel elk paard te kunnen " lezen"..! Ik ben echt een paardenmens geworden en ben zo blij dat ik tot bepaalde inzichten ben gekomen..Het heeft heel wat training vooral naar mezelf toe gekost..Ik denk dat daar ook de sleutel ligt: t jezelf hierin moeten trainen..De paarden hoef je hierin praktisch niks te leren het is tenslotte hun natuur! Ben heel dankbaar dat dit op mn pad is gekomen!
Mooie begrijpelijke post Astrid! Dank je wel!

**Geplaatst**: 30-07-16 23:02

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst: 30-07-16 23:02

TS, zodra je op een paard zit geef je het paard aanwijzingen. Dus zelfs iemand zwaar zwakbegaaft is geeft vanuit het paard gezien hulpen. Echter zijn die nietsbetekenend en dat kan echt juist bij de goedzakken voor behoorlijke gedragsproblemen en explosies zorgen. Echter nooit tijdens therapiewerk maar danwel tegen soortgenoten danwel tegen de eigenaar.
Maar aangezien ik eerder nergens zag dat hij al langer niet gebruikt werd kon ik dat dus niet weten dat je dat al uitgesloten had.

**Geplaatst**: 31-07-16 00:56

Geplaatst: 31-07-16 00:56

Ik blijf toch denken aan kissing spines, aangezien hij alleen zo doet op (grote) wedstrijd en buitenrit (= meer gespannen), als het op de foto's blijkt dat hij medisch toch in orde is, zou ik hem ergens in training laten brengen bij mensen die echt naar het paard kijken ipv "breken", maar dat zei je gelukkig zelf ook al. Ik volg het topic al een tijdje en heb echt diepe respect voor wat je voor je paard over hebt, ga zo door +:)+

**Geplaatst**: 31-07-16 02:21

Geplaatst: 31-07-16 02:21

Lees mee in je topic vanaf het begin en heb buiten wat al aangedragen is en wat je zelf laat doen geen opties. Wel wat te zeggen over het wel of afstappen.
Zelf gemerkt dat dit per paard en persoon zo verschillend is.
Bij mijn eigen paard stap ik af als zij niet rustig te krijgen is of als ik zelf teveel spanning opbouw omdat ze besluit gevaarlijk te gaan doen op een zeer gevaarlijke plek (lees met oversteken midden op de weg gek doen want sproeiers langs het fietspad en wij staan in een onoverzichtelijke bocht waar auto's ook nog eens ruim 80 rijden)
Soms stap ik 10x per rit af, soms nooit. Dingen waar ik eerst voor afstapte loopt ze nu probleemloos langs.
Een paard die staakt uit angst of stress wordt in mijn ogen niet erger in zijn gedrag door het afstappen, wel door dwingen.
Gowd mogelijk dat jouw paard te veel stress opbouwt bij zo een grote drukke wedstrijd. Er zijn zelfs topsportpaarden die hele grote evenementen niet aankunnen.
Als je paard medisch in orde is kan je twee kanten op. Of accepteren dat die grote wedstrijden niet mogelijk zijn of inderdaad iemand zoeken die jouw en je paard kunnen helpen ermee om te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-16 12:59

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-16 12:59

Hallo Allemaal,

Weer een korte reactie. Mijn ouders zijn gisteravond terug gekomen van vakantie. Ik heb alles met hun besproken. Zij waren al snel van mening dat ik hem moest wegdoen of zelfs laten inslapen. Dit met de meest belangrijke reden dat ik het opstartende bedrijf heb en dat mensen zowieso erover praten. Het zou mijn reputatie gewoon teveel schaden, zelfs al zou ik hem niet meer gebruiken voor de therapie.
Voor het inslapen hadden ze de volgende reden; Het is echt geen paard om een 'kopje kleiner' te maken. Dat accepteert hij gewoon niet en dan ontstaan er nog gevaarlijkere situaties of wordt het paard gewoon kapot gereden.

Voor mij zijn er 2 opties.. Waarbij ik sowieso eerst foto's laat maken van zijn rug.
- Ik hou hem, gebruik hem nooit meer voor de therapie. En neem uiteraard serieus veel hulp in de arm om dit te overkomen. Als ik NL wedstrijden kan rijden ben ik allang tevreden, het BE systeem vindt ik toch alleen interessant voor de gezelligheid.
- Ik verkoop hem, rijdt hem wel nog tot hij verkocht is. Eventueel ook op verplaatsing en op NL wedstrijden als het zolang duurt maar hij gaat uiteindelijk weg. Daarbij ga ik echt op zoek naar iemand die ermee om zou kunnen gaan op de manier waarop Astridklomp en ik denken. Dit is echt de enige manier waarop iemand dit paard zou kunnen helpen. Rustig, Vanaf de grond desnoods,...

Inslapen wil ik echt niet doen. Het is nog zo'n jong paard en zo lief en rustig aan de hand. Vooral met de kinderen. Voor mijn website heb ik eens spontaan een filmpje gemaakt van hem met een kind. Zo mooi wat hij daar doet! Voor degene die dat willen zien wil ik de link wel via pb geven. Maar echt, een paard waar zo'n filmpje van is gemaakt, dat zelfs winstpunten kan rijden in NL.. Dat kan ik echt niet naar de slacht doen. Ik vindt het al heel erg moeilijk om de keuze te maken om hem te verkopen. Ik wordt emotioneel ook echt van links naar rechts geslingerd op het moment..

**Geplaatst**: 31-07-16 13:22

Geplaatst: 31-07-16 13:22

Zolang je nog niet weet waarom het gebeurd vind ik naar de slacht wel erg rigoreus.
Zeker omdat hij eigenlijk alleen raar doet op momenten dat de druk hoog is.
Sommige paarden zijn geqoon geen wedstrijd/vreemd terreinpaarden.

Afmaken vanwege reputatie is helemaal een vreemde reden.
Ik heb er ook eens 1 weggebracht, maar dan wel pas nadat hij door meerdere prof ruiters zowel onder het zadel als in de omgang als gevaarlijk gezien werd.
Net zo goed heeft een ander er geen last mee.

**Geplaatst**: 31-07-16 15:35

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst: 31-07-16 15:35

Misschien overheen gelezen: heb je al een kaakfoto laten maken?
Zal ook niet de eerste zijn met een blinde wolfstand of een achtergebleven wortel.

**Geplaatst**: 31-07-16 16:06

Geplaatst: 31-07-16 16:06

Thanks Pol1! Fijn dat jij het ook ervaren hebt! Het is eigenlijk ook niet uit te leggen aan mensen die het zelf nog niet ondervonden hebben. Ik snap het onbegrip en de weerstand ook wel, ik had dat ook in het begin. Je moet het echt zelf eerst ervaren voordat je het snapt.

Bruintje met het steiger en vastbind verhaal wil ik alleen aangeven dat het eigenlijk vanuit 'niet beter weten' kwam. Ik was toen 13 (33 jaar geleden) en er was toen nog geen internet of bokt voor advies, mijn pony stond bij een boer en ik was altijd alleen. Mijn pony was sowieso een beetje een moeilijk geval doordat ze bij de vorige eigenaar alleen gebruikt was om mee te racen en te springen. Draf zat er niet op, alleen stap en rengalop, plat door de bocht. Ik ben er dan ook mee onderuit gegaan in galop (bij de vorige eigenaar bleek later dat de pony ook regelmatig onderuit ging), pony viel oa op mijn voet en ik belande 2 weken in het ziekenhuis met een verbrijzelde voet. Na een hoop ijzer in mijn voet en maanden revalideren viel ik weer met mijn pony, en weer viel ze op mij. Dit keer had ik gelukkig alleen een zwaar gekneusd been. Thuis vertelde ik mijn ouders dat ik met de fiets was gevallen, ik durfde niet te vertellen dat ik weer met mijn pony gevallen was, bang dat ze mijn pony zouden verkopen. Uiteindelijk is het wel helemaal goed gekomen met mijn pony. Ik heb 'r een tijdje uitgebracht op wedstrijd tot de M dressuur en reed er zelfs buitenritten mee zonder zadel en met alleen halster. Ze is tot haar dood bij mij gebleven (helaas heb ik haar in moeten laten slapen op 17-jarige leeftijd door een verlamming van de achterhand). Achteraf denk ik dat de verlamming iets te maken had met de vele valpartijen die ze gemaakt had in haar leven. Osteopaten, MRI enz. bestond toen nog niet.

Jojoni ik snap de reactie van je ouders, die denken vooral vanuit jou en niet vanuit het paard. Vergeet niet, het paard kan er niets aan doen. Je paard moet gereset worden, maar jij ook. En dat zal geen gemakkelijke weg zijn en misschien niet lukken. Een paard kan bij de juiste trainer weer helemaal oké worden, en bij jou ook de eerste tijd. Totdat er iets gebeurt waardoor jij je spant en je paard triggert om weer te gaan steigeren, en dan ben je meteen weer terug bij af. Dit hoeft niet te gebeuren maar die kans zit er wel in. Verkopen aan de juiste persoon heeft denk ik wel de meeste kans van slagen. Maar die keuze moet je zelf maken. Je weet zelf het beste wat de juiste keuze is. Eerst maar even al het medische uitsluiten en dan een keuze maken.

Om nog even op de PSSM terug te komen, ik zou je paard daar wel op laten testen aangezien hij half Paint is. PSSM komt best veel voor onder de Paints. PSSM is een genetische spierziekte en kan ook probleemgedrag veroorzaken. De test is niet duur en heel makkelijk te doen via http://www.animalgenetics.com. Je hoeft alleen een aantal haren met wortel op de post te doen, 2 weken later heb je de uitslag. Via animal genetics test je op PSSM1, en je kan sinds kort ook testen op PSSM2 via een haartest bij http://www.equiseq.com.

**Geplaatst**: 31-07-16 16:21

Geplaatst: 31-07-16 16:21

Astrid
Je komt een soort van uit de hoogte met dat mensen het eens ervaren moeten hebben.
Wij hebben het ervaren.
Maar omdat we niet meteen op de grond staan slaan we er paard er ook niet doorheen.
Wel geven we door doortastend te zijn. Overtuigend te rijden en ja ook met lef een paard het gevoel dat het veilig is.
Ook dat je leider bent.
Maar helemaal niet op de negatieve draai die jij er aan geeft.
Maar misschien moet je dat ook ervaren hebben.

Slacht. Het idee alleen al.
Omdat hij steigert op een moment in een situatie dat de ruiter (begrijpelijk) onzeker is en dat overbrengt.
Dat is een gedachte die ik niet kan volgen.

**Geplaatst**: 31-07-16 16:30

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst: 31-07-16 16:30

Stille meelezer, ik zie echt niet in hoe je paard je reputatie schaadt door dit gedrag, en waarom afmaken dan beter zou zijn(als er iets is wat je reputatie schaadt is het afmaken om "onbegrepen" gedrag dat in mijn ogen)

Daarnaast, waarom zou je het paard niet meer als therapiepaard kunnen gebruiken?
Als je jezelf als therapeut serieus neemt is dit toch hét paard waar je mee verder moet.
Dit paard vraagt van je om buiten jou eigen gebaande wegen te gaan, en om andere wegen te ontdekken, omwille van het paard, en uiteindelijk geloof ik voor 200% dat het dus ook voor jou een leerschool zal zijn.
Zo'n paard krijg je niet voor niets op je pad.

**Geplaatst**: 31-07-16 17:24

Re: Van afsluiten naar steigeren naar gevaarlijk...

Geplaatst: 31-07-16 17:24

Dat laatste vind ik een bijzonder rare zin

Stel dat TS nu een dwarsleasie had na de laatste val

Niet alles wat je tegen komt heeft een doel en het is juist goed om ook op tijd te kunnen zeggen dat je niet de ideale combinatie bent.

Toch vind ik het raar dat hij eerst zo braaf was, past totaal niet bij de rest.
Ik heb er ook 1 die vanuit het 'niets' behoorlijk raar kan doen, maar die doet aan de hand dan ook raar en met vlagen onrespectvol.
Ik geloof niet zo in paarden die enkel met rijden niet braaf zijn, daar zit iets niet goed.

**Geplaatst**: 31-07-16 17:26

Geplaatst: 31-07-16 17:26

Misschien krijg je hem op je pad om te leren dat het paard gewoon niet past

**Geplaatst**: 31-07-16 17:30

Geplaatst: 31-07-16 17:30

jojoni schreef:
De individuele proef kwam eraan dus weer opgezadeld. Een en al spanning. Hij sloot zich weer af. In stap ging het redelijk goed, in draf ging hij overal waar hij niet heel moest (hard, hoofd omhoog, bochten heel groot maken,...) en de galop hoefde ik nog niet aan te denken. De mensen van mijn ruitervereniging kwamen helpen. Hij was niet braaf, maar het ging al beter dus ben ik aan de proef begonnen. Echt, voor het binnenkomen en de 3 onderdelen daarna zou ik zweren dat we een 8 kregen. Echt zo goed, zo netjes, alles..
Toen kwam de rechtergalop en ging het helemaal mis. Hij sprong links aan, netjes teruggenomen, nog eens proberen. Weer links, weer teruggenomen en toen blokkeerde hij helemaal. Hij ging stilstaan en ik voelde de bui natuurlijk hangen. Als de mensen van de ruitervereniging er niet waren geweest was ik waarschijnlijk afgestapt, maar ze waren er nu wel. En ze riepen dat ik moest volhouden, wachten tot hij weer ging, zijn hoofd naar rechts moest houden dan kon hij niet steigeren... Ik bleef staan, ik bleef wachten, ik hield zijn hoofd wat naar rechts.. En hij steigerde.. Ik bleef zitten, wat was ik opgelucht, maar de tranen stonden ook in mijn ogen. Ik wou roepen dat iemand hem even moest vasthouden, mee moest wandelen maar voordat we allemaal weer konden nadenken ging hij nog eens omhoog. Dit keer gebeurde het.. We vielen achterover.. .

Ik denk dat het probleem niet zit in het afstappen, maar in het veel te laat afstappen

Je had er al veel eerder af moeten gaan. Volgens mij voel je dat zelf ook heel goed aan. In een wedstrijdsituatie zet je helaas soms makkelijk je gevoel aan de kant, vooral als er allerlei mensen vanaf de kant dingen roepen en je aanvuren.

Ik snap echt niet dat mensen adviseren door te zetten, erop te blijven of zelfs iemand anders erop te zetten >;)

Het laatste is helaas al gebeurd en niet zo goed afgelopen.
Echt volslagen onverantwoord bij een paard dat achteroverslaat.

Het is volledig duidelijk uit je verhaal dat je paard enorme spanning opbouwt en dan uiteindelijk ontploft en achteroverslaat.
De enige manier waarop je dit (veilig en met het oog op het paard) kan oplossen, is door jou te leren om je paard echt te leren om te ontspannen, eerst vanaf de grond, dan vanuit het zadel. Een parelli instructeur kan je dat prima leren, maar veel andere horsemanship-mensen ook (Warwick Shiller, Tristan Tucker etc).

Ik leer iedereen die ik les geef om af te stappen als de spanning te hoog wordt. Daar leert het paard alleen maar positieve dingen van

Als je denkt dat je je paard beloont als je afstapt, dan ga je er dus vanuit dat rijden zo oncomfortabel/pijnlijk/vervelend is, dat een paard afstappen als beloning ziet?

**Geplaatst**: 31-07-16 17:40

Geplaatst: 31-07-16 17:40

bruintje123 schreef:
Astrid
Je komt een soort van uit de hoogte met dat mensen het eens ervaren moeten hebben.
Wij hebben het ervaren.
Maar omdat we niet meteen op de grond staan slaan we er paard er ook niet doorheen.
Wel geven we door doortastend te zijn. Overtuigend te rijden en ja ook met lef een paard het gevoel dat het veilig is.
Ook dat je leider bent.
Maar helemaal niet op de negatieve draai die jij er aan geeft.
Maar misschien moet je dat ook ervaren hebben.

Slacht. Het idee alleen al.
Omdat hij steigert op een moment in een situatie dat de ruiter (begrijpelijk) onzeker is en dat overbrengt.
Dat is een gedachte die ik niet kan volgen.

Ik doe niet uit de hoogte Bruintje, ik probeer alleen uit te leggen wat ik bedoel. En met ervaren hebben bedoel ik het magische gevoel van dansen met je paard, het gevoel dat je een echte eenheid bent en bijna met alleen je gedachte je paard kan sturen. Het gevoel dat je paard het niet doet omdat jij het zegt, maar omdat het met jou wil samenwerken. Dat bereik je alleen door vanuit zachtheid met je paard te werken. En ik denk dat je ook niet goed gelezen hebt. Doortastend en overtuigend rijden met lef dat heb ik zeker ervaren en juist lange tijd gedaan (daar bedoel ik niet het steiger en vastbind verhaal mee natuurlijk he). Op die manier de leider zijn. En zoals ik ook al eerder zei, ja dat werkt ook in de meeste gevallen. Maar toch is dat de 'dwingende' leider. Wat ik probeer uit te leggen is dat je ook een andere leider kan zijn die zelfs nog veel beter resultaat geeft, de 'echte' samenwerking, en niet die onder dwang omdat de leider het zegt. Met dwang bedoel ik ook niet schoppen en slaan. Doortastend zijn en met lef rijden is al dwang, dan krijg je een robot. Standvastig moet je wel zijn, dat is geen dwang maar overtuigend voor een paard om hem uit te nodigen om met je samen te werken. Standvastig en zacht. Binnen de Horsmanship zijn er heel veel verschillende technieken, en ook daarin zijn er toch een aantal gebaseerd op dwang.
Zoals de Texaanse trainer Chris Logan zegt: “Weet je, niet alle trainers zullen het met mijn verhaal en ideeën eens zijn. En dat is prima, iedereen heeft recht op een eigen mening. Wel ben ik bang dat we beetje bij beetje de echte horsemanship aan het kwijtraken zijn, en we ons wederom op het terrein begeven waarop wij met dwang ervoor zorgen dat een paard een taak gaat uitvoeren, in plaats van dat het paard zijn taak snapt, bij de mens wil zijn en leergierig zoekt naar samenwerking. Er is een groot verschil tussen een paard dat als een robot alles wat er gevraagd wordt uitvoert en een paard dat in zijn volle spirit vanuit plezier samenwerkt met de mens.” “Paarden zijn van nature zachtaardig. Daarom is er geen reden om snel te gaan binnen een training, ga standvastig en op de juiste wijze te werk. Ben er voor het paard. Men moet leren om met zachtheid te handelen om de natuurlijke zachtheid van een paard naar buiten te laten komen. Voor mij is ware horsemanship als een dans. Alles klopt met elkaar, het ritme van de bewegingen, en de communicatie is vanuit een natuurlijk respect voor elkaar en is eerlijk. Wanneer een samenwerking tot een eenheid komt is dat als magie. Maar helaas, wanneer dit gebeurt wordt dit niet als zodanig door iedereen herkent of erkent. Training zou niets anders moeten zijn dan het begeleiden van een paard. Het fundament dat je opbouwt is essentieel, op chaos kun je geen eenheid bouwen.”

En, met paarden blijf je altijd leren! Ik heb beetje ervaren hoe het anders kan, maar ik ben daar echt nog lang niet over uitgeleerd. Al ben je al tig jaren bezig met paarden, als je er voor open staat en je verder kijkt kan je tot de ontdekking komen dat het nog mooier en beter kan zijn.

"Het werken met een paard vanuit gevoel en horsemanship is prachtig om te zien en ervaren, het is poëzie in beweging". (aldus de texaanse trainers Chris Logan en Jimmy Brown)