Hello allemaal,
Ik wilde jullie toch even een update geven van het hele verhaal.
Ik heb allereerst mijn paard helemaal na laten kijken. Toen bleek wel dat hij patella fixatie heeft. Op zich was ik hier heel snel bij, maar verklaarde wel dat hij moeite had rechtsom. Hij moest achter op ijzers en toen was dat probleem snel verholpen.
Toch was mijn angst nog steeds meer dan aanwezig en bij te veel spanning van mijn kant blokkeerde mijn paard nog steeds (beide kanten op). Ik heb toen de keuze gemaakt om in training te gaan samen met hem. Gelukkig sta ik op een stal waar die kans geboden wordt. Henk Jan Lozeman en zijn vriendin Yolanda hebben mij over een periode van 3 maanden elke dag geholpen. Ik ging er de eerste weken niet eens op zonder dat zij erbij waren. Zij hadden wel vertrouwen in mij en mijn paard. Dit bleek terecht te zijn. Nu alweer een half jaar verder staan de zaken er heel anders voor.
Ik heb mijn paard terug!! Met veel plezier rijden we nu samen en ik ga zelfs weer op wedstrijd. Ondertussen hebben we al bijna de punten voor het M1. Nou vind ik dat eigenlijk niet boeiend, het belangrijkste is dat we weer lol hebben. Mijn paard doet zijn werk weer met plezier en doet nooit meer zijn hoofd omhoog. Ook het blokkeren gebeurt al maanden niet meer. We gaan zelfs weer af en toe naar het bos en ook op de galoppeerbaan zijn we regelmatig te vinden. Zelfs een sprongetje maken we af en toe ( niet te hoog voor zijn patella fixatie en voor mijn zelfvertrouwen). Ik ben echt zo trots op wat we samen bereikt hebben en ik ben Yolanda en Henk-Jan meer dan dankbaar.
Zij hebben mij op een fijne manier gepusht om dingen te doen die ik niet meer durfde. Soms door er eerst zelf op te gaan en het aan mij te laten zien en soms door mij juist in het diepe te gooien, omdat zij ervan overtuigd waren dat het kon met dit paard.
Dus voor nu lijkt het eind goed, al goed
Ik ben al 3 maanden niet meer in training en het gaat nog steeds goed.