Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-10-11 07:55

Geplaatst: 06-10-11 07:55

En niet paardenmensen altijd maar beweren dat paardrijden zo makkelijk is! _O-

**Geplaatst**: 06-10-11 08:22

Geplaatst: 06-10-11 08:22

Paardrijden is simpel

''Riding is the mere act of not falling off the horse,''

Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-11 08:51

Re: 'noodrem'op je paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-11 08:51

Paardrijden is toch de kunst om op je paard te zitten zonder hem te hinderen???????????

**Geplaatst**: 06-10-11 13:22

Geplaatst: 06-10-11 13:22

Ehm nou het spijt me zeer maar al is mijn paard nog zo bang: ik wil niet met 'm onder een vrachtauto, bus, trein. Zelfs niet onder een personenauto :Y)

Liever een trauma dan dood. En dat meen ik serieus. Als er ruimte is mag hij natuurlijk rennen, wanneer hij wegrent omdat hij ergens bang voor is geef ik hem de ruimte die hij nodig heeft. Alleen sinds die keer dat hij volledig out of control met z'n borst tegen een spoorboom knalde ben ik maatregelen gaan nemen. Als er net een intercity komt aangedenderd, zoals toen dus het geval is, is het nog zo jammer dat het paard bang is. We zijn allebei heel gebleven dankzij die boom maar ik moet er echt niet aan denken dat daar een drukke weg had gelegen ipv een spoorwegovergang

**Geplaatst**: 06-10-11 13:39

Re: 'noodrem'op je paard?

Geplaatst: 06-10-11 13:39

Ik vind de one rein stop overigens maar raar. Waarom je paard omtrekken, dubbelvouwen, op de kleine volte gooien, enorm stelling vragen, (vanuit een rengalop??????) als je je paard ook gewoon op 2 teugels kunt leren stoppen???

Ik vind het persoonlijk maar een raar iets, one rein stop. Je hebt er 2 in de hand, gebruik die dan ook. Nog vriendelijker en sneller ook, want je paard kan gewoon recht blijven gaan (handig, op zo'n smal bospad).

**Geplaatst**: 06-10-11 13:41

Geplaatst: 06-10-11 13:41

Kom maar hier, mag jij met mijn paard langs iets wat hij eng vindt. Hij maakt zijn hals zo ontzettend sterk, gooit z'n kop omlaag, waardoor je dus he-le-maal níéts te vertellen hebt. Niet met één en zeker niet met twee teugels. Het is echt bit beet en vroemmm.

De kunst is juist om 'm naar rechts te gooien vóórdat hij het op een lopen zet. Dus zodra hij het eerste huppeltje maakt meteen ingrijpen. Als hij namelijk gebogen is kan hij ook de boel niet op slot gooien en blijf je dus kunnen inwerken op dat paard.

**Geplaatst**: 06-10-11 13:45

Re: 'noodrem'op je paard?

Geplaatst: 06-10-11 13:45

Ja, maar dan is het toch geen noodrem, hahaha. Dan is het een oplossing alvoor je je noodrem nodig hebt.

En als jouw paard jou compleet vergeet, dan moet je gaan oefenen. Al mijn paarden kennen de noodstop, die leer ik ze al aan als ze maar een beetje bevestigd zijn onder het zadel. Icm een stemcommando, zithulp en teugelhulp staan ze zelfs in dolle paniek direct stil.

Volgens mij is het de kunst leider te zijn, je paard vóor zijn, anticiperen, doe je als het goed is altijd.

**Geplaatst**: 06-10-11 13:49

Geplaatst: 06-10-11 13:49

Al mijn paarden beheersen buiten het commando: "Hoooooo stop!" zelfs als ze aan de kletter gaan, luisteren ze hier genadeloos naar. En met genadeloos bedoel ik vooral; Ze nemen het heel letterlijk, vol in de ankers zonder het bit ook maar een seconde aan te raken. :')

Bij jonge paarden stuur ik ze op een inie-minie volte als ze er vandoor gaan (trek ze dus als het ware om) en verbind daar vervolgens weer een commando aan.

Hulpmiddelen zoals scherpere bitten of hulpteugels zijn een ver van mijn bed show. Als ik ze dressuurmatig niet netjes terug kan rijden op mijn zit, gaan we gewoon nog niet naar buiten toe. Simpel zat!

**Geplaatst**: 06-10-11 13:50

Geplaatst: 06-10-11 13:50

Wat Hestejente zegt is precies de kracht van de one-rein-stop: Met één teugel kan je paard veel moeilijker kracht zetten tegen de teugels. Wanneer je tegensruk geeft met twee teugels aan de voorkant, geef je het paard alleen maar power in de achterhand. Hij kan makkelijk zijn benen spreiden en zo meer kracht zetten. Je hebt twee teugels om je paard recht te richten en te verzamelen, niet om je paard te stoppen (wel om hem bv te verzamelen tijdens het stoppen)!

Bij het inwerken met één teugel, het dubbelbuigen, kruist het paard z'n achterbenen, waardoor hij maar een klein steunvlak heeft. Hij kan dan niet zomaar gaan rennen, bokken of steigeren, want dan valt hij om. Je gebruikt één teugel om je paard te buigen en te ontspannen, om hem soepel en flexibel te maken. Idealiter gebruik je geen teugels om je paard te stoppen, in geval van nood gebruik ik er persoonlijk maar één om bovenstaande reden. En vervolgens stap ik snel af.

Ik ben het er verder mee eens dat als je paard eenmaal gaat, dat hij gaat. Dat los je niet op met een scherp bit of hulpteugel. Op tijd ingrijpen is de sleutel! (haha, dat rijmt) Waar die hulpmiddelen wel voor helpen is dat je net iets later kunt reageren en nog steeds een impact hebt op je paard. Maar als hij al in volle galop door het bos dendert ben je veel te laat. Je moet bij het eerste huppeltje ingrijpen.

**Geplaatst**: 06-10-11 13:51

Geplaatst: 06-10-11 13:51

anker ?....of in slechtste geval een winchester ?....

vind dit alleszins heel grappig topic !

_O-

**Geplaatst**: 06-10-11 13:53

Geplaatst: 06-10-11 13:53

Pinda_Dipje schreef:
Al mijn paarden beheersen buiten het commando: "Hoooooo stop!" zelfs als ze aan de kletter gaan, luisteren ze hier genadeloos naar. En met genadeloos bedoel ik vooral; Ze nemen het heel letterlijk, vol in de ankers zonder het bit ook maar een seconde aan te raken.
Bij jonge paarden stuur ik ze op een inie-minie volte als ze er vandoor gaan (trek ze dus als het ware om) en verbind daar vervolgens weer een commando aan.

Hulpmiddelen zoals scherpere bitten of hulpteugels zijn een ver van mijn bed show. Als ik ze dressuurmatig niet netjes terug kan rijden op mijn zit, gaan we gewoon nog niet naar buiten toe. Simpel zat!

Ienie mienie volte ok, maar als je op een smal bospad zit, dat eindigt op een drukke baan, dan kan je ook geen voltekes meer gaan trekken !

**Geplaatst**: 06-10-11 13:54

Geplaatst: 06-10-11 13:54

ik ben eigenaaer van een fjord met een dominant karakter.. dit betekent in de praktijk dat hij met mij wil rijden ipv ik met hem.

ik weet het het klinkt maar als hij aan de kletter gaat, negen van de tien keer heeft dit niet met angst te maken, maar met zijn humor..... is bij mij hard gaan lachen de remedie. dan komt hij gewoon terug. als het die ene keer is dat hij echt is geschrokken en hij gaat aan de kletter dan is alleen maar: Ho BEER! en hij doet een imitatie van een zoutpilaar; hij kan dan ook zo omkijken van "Oh ben jij er ook nog? Sorry!"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-11 13:55

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-11 13:55

winchester?

Fja zo'n fjord had ik ook, maar die heb ik toch echt verkocht na een jaar. Was gewoon te sterk buiten, ik vond het gevaarlijk....

**Geplaatst**: 06-10-11 13:58

Re: 'noodrem'op je paard?

Geplaatst: 06-10-11 13:58

Pinda-Dipje, precies mijn punt. Als je je paard in de bak het commando Hoooooooo correct aanleert hoef je in een paniek situatie niet eens zo veel te doen.

Ik maak bijv. mijn benen lang, steek ze af naar voren waardoor ik mijn gewicht naar achteren verplaats, als ze het commando kennen remmen ze hierop ook al af. Dan maak ik een hele ophouding (dus trekken, flossen etc. bit aan één zijde uit de mond rukken is geen sprake van) en zeg ik duidelijk HOOOOOOOOOOOOOOOOO.

Reken maar dat ze stil staan.

En als je paard echt heel sterk is buiten, én je compleet buitenspel zet wanneer hij iets eng vind: dan vraag ik me af waarom je je in godsnaam op de openbare weg begeeft.

**Geplaatst**: 06-10-11 14:00

Geplaatst: 06-10-11 14:00

In het bos is mijn noodrem (alleen voor hoge nood) de slof (verder rijd ik niet met slof, is ook niet nodig).
Als ik de slof écht aanhaal, dan stopt ie hoe dan ook.
Ik heb het één keer moeten doen, leuk is het niet maar het werkt wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-10-11 14:02

Geplaatst door de TopicStarter : 06-10-11 14:02

Daarom heb ik hem weggedaan, Chaos. Ik had er veel verdriet van, maar ik vond het voor mij niet verantwoord. Of eerder: voor anderen.....

Ik ben vooral een buitenrijder, heb nu een sensibel paardje en dat gaat prima buiten. Hij is nog nooit echt aan de klater gegaan, een hele geruststelling....

**Geplaatst**: 06-10-11 14:15

Geplaatst: 06-10-11 14:15

jamiroquai schreef:
winchester?

Fja zo'n fjord had ik ook, maar die heb ik toch echt verkocht na een jaar. Was gewoon te sterk buiten, ik vond het gevaarlijk....

Een winchester is een geweer dat je wel es ziet gebruiken in cowboy films.....als je niet meer kan stoppen, schiet jenem door ze kop.....
grapje hé !

**Geplaatst**: 06-10-11 14:21

Geplaatst: 06-10-11 14:21

Het "als ze gaan dan gaan ze" vind ik nog geen reden om buiten geen Pelham te gebruiken.

Mijn oude paard ging, en reken maar dat hij stopt als je vol aan die stang hangt.... Hij kreunde van de pijn en hij had een blauwe tong, niet echt mooi en zeker rijtechnisch niet een pluim waard, ik had geen vel meer op mijn vingers staan en mijn pinken waren gekneusd. Maar de gevolgen waren niet te overzien geweest als ik dat niet had gedaan. Ik reed op een ruiterpad en een heel eind voor ons brak een shetlander uit (nou had mijn paard een hekel aan shetlanders) en ging er in rengalop vandoor, we raakten bijna twee wandelaars en een hond en ik moest stoppen voor ik bij de weg uitkwam aangezien er een auto en een vrachtwagen aankwamen die ons niet zagen door de bomen. Vlak voor de weg trok ik nog een keer in alle macht... Nadat ik al heel vaak Ho had gezegd, geprobeerd om om te draaien maar door de snelheid lukte dat niet en was het pad niet breed genoeg voor. En hij voelde zich opgejaagd door die gillende shetlander...

Gelukkig is het goed afgelopen, ik leef nog, het paard door ouderdom niet meer en de chauffeurs waren met de schrik bekomen.

**Geplaatst**: 06-10-11 14:22

Geplaatst: 06-10-11 14:22

dandir schreef:
Pinda_Dipje schreef:
Al mijn paarden beheersen buiten het commando: "Hoooooo stop!" zelfs als ze aan de kletter gaan, luisteren ze hier genadeloos naar. En met genadeloos bedoel ik vooral; Ze nemen het heel letterlijk, vol in de ankers zonder het bit ook maar een seconde aan te raken.
Bij jonge paarden stuur ik ze op een inie-minie volte als ze er vandoor gaan (trek ze dus als het ware om) en verbind daar vervolgens weer een commando aan.

Hulpmiddelen zoals scherpere bitten of hulpteugels zijn een ver van mijn bed show. Als ik ze dressuurmatig niet netjes terug kan rijden op mijn zit, gaan we gewoon nog niet naar buiten toe. Simpel zat!

Ienie mienie volte ok, maar als je op een smal bospad zit, dat eindigt op een drukke baan, dan kan je ook geen voltekes meer gaan trekken !

Daarom staat er ook: Als je een paard dressuurmatig niet netjes terug kan rijden op je zit, moet je ook gewoon NIET naar buiten gaan. Die inie-minie voltes oefen je in de bak, verbind daar een commando aan... Gewoon omdat een jong paard vaak veel sneller geneigd is om te vluchten dan een ouder - meer ervaren dier. Bij mijn jonge paarden werkt het desbetreffende commando vaak relativerend; "Oh wacht even...." en ze remmen af omdat ze aan het nadenken zijn geslagen. Zodra je dat punt bereikt, ga ik werken aan het "Hooooo stop!" commando. Beheersen ze dit in de bak, dán is het pas tijd om naar buiten te gaan.

Hoe dan ook leer ik alle jonge dieren precies wat, wat is. Mijn merrie (zelf opgevoed) weet dus precies watvoor voertuig ze kan verwachten als ik zeg "Fiets" en begint inmiddels ook het verschil te begrijpen tussen een "Motor" (met normaal geluidsniveau) en "Motor iets anders" (met bijv een zwaar geluid zoals een harley) ipv gespannen te reageren op het nieuwe geluid, ben ik haar voor en weet ze al door wie/wat ze gepasseert wordt en dat het mogelijk anders klinkt dan dat zij gewend is.
Als een paard gaat, dan gaat ie... Daar ben ik het dus deels mee eens. Mijn eigen ervaring leert toch wel dat je (zelfs jonge dieren) heel gemakkelijk voor kunt zijn en daardoor een hoop ellende kunt voorkomen. Persoonlijk ben ik overigens ook geen ruiter die 'aan een lang teugeltje' de bossen doorstapt. Ookal zijn mijn teugels wat langer, ik houd mijn paard (en mezelf) voortdurend - dressuurmatig - bezig en alert. Hierdoor blijft zijn focus op mij, en niet op al die mooie boskabouters. Voor mij is buitenrijden gewoon dressuren in een mooiere omgeving.

**Geplaatst**: 06-10-11 14:32

Geplaatst: 06-10-11 14:32

Pinda_Dipje schreef:
Persoonlijk ben ik overigens ook geen ruiter die 'aan een lang teugeltje' de bossen doorstapt. Ookal zijn mijn teugels wat langer, ik houd mijn paard (en mezelf) voortdurend - dressuurmatig - bezig en alert. Hierdoor blijft zijn focus op mij, en niet op al die mooie boskabouters. Voor mij is buitenrijden gewoon dressuren in een mooiere omgeving.

Daar ben ik het helemaal mee eens! Ook in het bos netjes aan het been en met mij bezig zijn en niet de omgeving. Wat ik hierboven schreef heb ik nog nooit eerder of daarna meegemaakt, hij was gewoon zo bang dat niets meer hielp. Hij was altijd al op zijn hoede met shetlanders (hij had een keer flink ruzie gehad met een andere ruin toen er een hengstige shet merrie bijkwam. Ik denk dat dit de aanleiding was) Dus met zo'n extreme reactie was mijn extreme "redmiddel" nodig.

Toen de auto's voorbij waren en mensen waren uitgestapt om die shet te vangen en ik ook was afgestapt was hij weer rustig.

**Geplaatst**: 06-10-11 14:42

Geplaatst: 06-10-11 14:42

Pinda_Dipje schreef:
Voor mij is buitenrijden gewoon dressuren in een mooiere omgeving.

Juist!

**Geplaatst**: 06-10-11 15:05

Geplaatst: 06-10-11 15:05

Fred_Kroket schreef:
Daar ben ik het helemaal mee eens! Ook in het bos netjes aan het been en met mij bezig zijn en niet de omgeving. Wat ik hierboven schreef heb ik nog nooit eerder of daarna meegemaakt, hij was gewoon zo bang dat niets meer hielp. Hij was altijd al op zijn hoede met shetlanders (hij had een keer flink ruzie gehad met een andere ruin toen er een hengstige shet merrie bijkwam. Ik denk dat dit de aanleiding was) Dus met zo'n extreme reactie was mijn extreme "redmiddel" nodig.

Toen de auto's voorbij waren en mensen waren uitgestapt om die shet te vangen en ik ook was afgestapt was hij weer rustig.

Zulke momenten heb ik zelf gelukkig nooit beleefd, wel met de paarden van anderen waarmee ik samen reed.. Altijd schrikken. Onlangs reed ik bijvoorbeeld buiten en kwam op de heenweg al een pony tegen met een klein meisje erop (9) moeder fietste op een afstandje mee. Gekscherende weg zei ik nog: Dat is best heel gewaagd met zo'n klein ding erop, tsja. Je hoort wat gemompel en ze vervolgde hun weg.
Op de terugweg hoorde ik vanaf een afstand ineens een hoop gegil; Pony was geschrokken van een fazant en ging er in volle galop vandoor - echt héél hard. Mijn pony keek wel verschrikt op, maar een 'Hoooo rustig maatje' is voldoende om hem bij me te houden, gelukkig. Mijn pony het desbetreffende ruiterpad opgestuurd, langszij gaan staan, meisje instructies gegeven (Diep ademen, pak zijn manen beet etc.) en de teugels gegrepen en mijn eigen pony op een drafje even vaart mee laten maken, ervoor gedraait en het koppel gestopt.
Dat vergt heel veel handigheid op zo'n moment (heb mijn pony ook nog niet zo lang) maar dan voelt het als zo'n zegen dat ik de mijne (steeds beter) op alleen mijn zit kan terugrijden, en vertrouwt kan houden dmv stemcommando's.

Overigens ben ik na dit incident gelijk weer hard gaan oefenen aan onze dressuurmatige scholing. Ik raakte zelf ook bijna uit balans, en dat is echt funest met acties zoals deze. Eigenlijk vind ik het gewoon zó onverantwoord hoe sommige mensen buiten rijden... Je brengt niet alleen anderen maar ook jezelf en je paard in gevaar. "Lekker stappen aan een lang teugeltje" doe je maar in de bak ofzo. :')

**Geplaatst**: 06-10-11 15:12

Geplaatst: 06-10-11 15:12

Pinda_Dipje schreef:
Fred_Kroket schreef:
Daar ben ik het helemaal mee eens! Ook in het bos netjes aan het been en met mij bezig zijn en niet de omgeving. Wat ik hierboven schreef heb ik nog nooit eerder of daarna meegemaakt, hij was gewoon zo bang dat niets meer hielp. Hij was altijd al op zijn hoede met shetlanders (hij had een keer flink ruzie gehad met een andere ruin toen er een hengstige shet merrie bijkwam. Ik denk dat dit de aanleiding was) Dus met zo'n extreme reactie was mijn extreme "redmiddel" nodig.

Toen de auto's voorbij waren en mensen waren uitgestapt om die shet te vangen en ik ook was afgestapt was hij weer rustig.

Zulke momenten heb ik zelf gelukkig nooit beleefd, wel met de paarden van anderen waarmee ik samen reed.. Altijd schrikken. Onlangs reed ik bijvoorbeeld buiten en kwam op de heenweg al een pony tegen met een klein meisje erop (9) moeder fietste op een afstandje mee. Gekscherende weg zei ik nog: Dat is best heel gewaagd met zo'n klein ding erop, tsja. Je hoort wat gemompel en ze vervolgde hun weg.
Op de terugweg hoorde ik vanaf een afstand ineens een hoop gegil; Pony was geschrokken van een fazant en ging er in volle galop vandoor - echt héél hard. Mijn pony keek wel verschrikt op, maar een 'Hoooo rustig maatje' is voldoende om hem bij me te houden, gelukkig. Mijn pony het desbetreffende ruiterpad opgestuurd, langszij gaan staan, meisje instructies gegeven (Diep ademen, pak zijn manen beet etc.) en de teugels gegrepen en mijn eigen pony op een drafje even vaart mee laten maken, ervoor gedraait en het koppel gestopt.
Dat vergt heel veel handigheid op zo'n moment (heb mijn pony ook nog niet zo lang) maar dan voelt het als zo'n zegen dat ik de mijne (steeds beter) op alleen mijn zit kan terugrijden, en vertrouwt kan houden dmv stemcommando's.

Overigens ben ik na dit incident gelijk weer hard gaan oefenen aan onze dressuurmatige scholing. Ik raakte zelf ook bijna uit balans, en dat is echt funest met acties zoals deze. Eigenlijk vind ik het gewoon zó onverantwoord hoe sommige mensen buiten rijden... Je brengt niet alleen anderen maar ook jezelf en je paard in gevaar. "Lekker stappen aan een lang teugeltje" doe je maar in de bak ofzo.

Precies! Voetjes uit de beugels, teugeltjes lekker lang, en dan gebeuren ongelukken met de makste paarden. Wat jij aangeeft werkt ook echt wel, dat heb ik ook ondervonden. Zwaar zitten en een kort en krachtig HO werkt goed, maar hij was nu zo bang... Toen ik eraf stapte zakte ik zo door mijn knieën en vond ik mijn paard aan de ene kant angstig om zo krachtig en opgefokt te zien maar aan de andere kant vond ik hem prachtig, alle aderen in zijn lijf en alle spieren opgezet...

**Geplaatst**: 06-10-11 15:16

Geplaatst: 06-10-11 15:16

Pinda-dipje: Hoe herkenbaar. Ik doe ook altijd reddingsacties waarbij ik half naast mijn paard hang in rengalop om de teugels van een ander paard te grijpen en die tot stilstand te brengen.

Ook dan is het weer erg handig: zodra ik het gevluchtte paard bij de teugels heb gegrepen ga ik recht op mijn paard zitten en zeg hooooo. Mijn paarden gaan dan zo abrupt op de rem dat het geredde paard altijd zowat omflikkert omdat hij ineens word tegengehouden. :')

**Geplaatst**: 06-10-11 15:20

Geplaatst: 06-10-11 15:20

Chaos schreef:
Ja, maar dan is het toch geen noodrem, hahaha. Dan is het een oplossing alvoor je je noodrem nodig hebt.

En als jouw paard jou compleet vergeet, dan moet je gaan oefenen. Al mijn paarden kennen de noodstop, die leer ik ze al aan als ze maar een beetje bevestigd zijn onder het zadel. Icm een stemcommando, zithulp en teugelhulp staan ze zelfs in dolle paniek direct stil.

Volgens mij is het de kunst leider te zijn, je paard vóor zijn, anticiperen, doe je als het goed is altijd.

Inderdaad, daarom anticipeer ik dus ook en heb ik hoogst zelden een noodstop nodig. En tuurlijk kent mijn paard HO, maar wanneer hij angstig is, zoals toen met die overgang, werkt dat nie

Overigens had ik hem toen net een paar weken, in de weken erna kwam ik er gaandeweg achter dat ik hem gewoon moet dubbelvouwen naar rechts en ook nog eens dat hij het eerst op een schijten zet als hij zich zorgen maakt om iets. Dus genoeg tijd om te anticiperen en in te grijpen, hij werd steeds handzamer onderweg