Angst op je paard is echt waardeloos, heb er momenteel zelf ook last van.
Ben vorig jaar van m'n (verzorg)paard afgevallen en heb daarbij mijn nek op 2 plaatsen gebroken, heb toen 3 maanden gerust en
gerevalideerd en daarna weer op dat paard gestapt maar merkte vanaf het begin dat het niet meer is zoals het is geweest. Ik wordt
veel sneller bang en alhoewel het afgelopen zomer heel goed ging merk ik dat ik nu weer met lood in mijn schoenen op Karlijn (het paard
in kwestie) stap. Als het waait oid. ga ik longeren en aan de longe doet ze altijd maf wat mijn angst weer bevestigd. Het ongeluk is
vorig jaar november gebeurd en rond deze tijd vorig jaar liep ik dus net wat minder dan een maand met een harde kraag rond (ongeluk
is gebeurd op de 11e, heb 3 dagen in het ziekenhuis gelegen dus vanaf de 14e is het precies 1 maand thuis lopen haha).
Momenteel heb ik gewoon echt geen zin om naar Karlijn te gaan en daar baal ik van, ik weet dat als het straks zomer is en ze weer 24/7
buiten staat dat het veel beter gaat dus de winter is echt overleven voor mij en dat is niet leuk
. Ik voel me enerzijds schuldig omdat
ik haar zo weinig rijd maar anderzijds durf ik gewoon niet goed met haar aan de slag. Ik heb wel goede instructie en tijdens de les hou ik
er wel telkens een goed gevoel aan over maar blijkbaar is dat toch niet genoeg om me veilig op Karlijn te voelen. Dat terwijl ze echt niet
zo heel veel doet, ze is heel kijkerig en wil nog wel eens wegschrikken maar heel gek doet ze niet, vroeger zou ik daar geen problemen
mee hebben gehad nu door dat stomme ongeluk knijp ik 'm.
Best fijn het eens even van je afschrijven xD