Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-02-10 13:32

Geplaatst: 16-02-10 13:32

Mooi topic dit, bedankt voor de tijd en energie die jullie steken in beantwoorden van de vele vragen.
Ben zelf oudere ruiter en ook later begonnen met rijden. ben op mijn niveau heerlijk bezig met springen onder goede begeleiding.
Mijn vraag gaat nog even over de verlichte zit (is al eerder besproken) omdat ik merk dat dat voor mij goed werkt. Ik heb het gevoel dat je in verlichte zit ook je verzameling kunt bereiken en vasthouden, klopt dat voor jouw gevoel ook? Ik ga dan laatste sprongen voor de hindernis licht zitten, nadeel alleen is dat als het nodig is ik wel minder druk kan geven. Maar daar lijkt me niet echt een oplossing voor.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:32

Geplaatst: 16-02-10 13:32

SamSter schreef:
Ik heb ook een klein probleem..

Toen ik 11 jaar was ben ik begonnen met af en toe een klein sprongetje, Toen ik verder wou met springen wou mn paard dat niet meer en bleef ik vallen, T maakte niet uit hoe hoog of hoe laag ik viel elke keer...

Nu heb ik 3 jaar me huidige paard en ik weet dat ze kan springen als een kanjer, vorige eigenaar heeft me duidelijk gemaakt dat het een paard is wat nooit weigerd en heel graag hoog wilt omdat ze wilt werken voor je.

Nu komt het, ik heb weleens een sprong genomen met dr maar niet hoger dan 30/50 cm.
IK durf niet hoger, ik weet dat me paard het wel kan en wilt maar ik durf het gewoon niet, Uit angst om weer te vallen ofzo.

Hoe zou je van die angst af kunnen komen?

Dat kan alleen jij zelf doen. De juiste begeleiding en rust is heel belangrijk. Je moet vooral bedenken dat hoogte tussen je oren zit. Probeer gewoon heel rustig aan steeds wat hoger te gaan, niks forceren.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:36

Geplaatst: 16-02-10 13:36

MarcelDufour schreef:
Excuseme schreef:
Alhoewel ik zelf geen springruiter ben, meen ik wel te zien dat door dit systeem van iets vrijheid geven, de paarden ook leren om zelf wat terug te komen, als dat nodig is.

Het allerbelangrijkste is dat in dit systeem paarden op eigen benen leren lopen.

Fijnste van dit systeem vind ik dat je een paard de kans geeft om zijn lijf optimaal te gebruiken. En bijkomend voordeel voor de minder ervaren ruiter is dat je gedwongen wordt om je paard zo te trainen dat hij zonder hand eraan blijft wachten zodat je veel minder geren na de sprong ziet.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:37

Geplaatst: 16-02-10 13:37

MarcelDufour schreef:
Marjan1984 schreef:
Zo ik ben ook weer bijgelezen.
Moet ook even melden dat ik het een erg leerzaam topic vind. Vooral veel tips waar ik met mijn jonge paard veel aan heb.
Mijn probleem is gewoon het ritme en tempo houden in het parcours. Mijn paard zakt nog wel eens terug in tempo voor de hindernis en dan kom ik vaak te dicht.
Ben nu hard aan het trainen om meer basistempo te houden en dan gaat het echt veel beter.
Ook jouw tip voor de galopbalken voor de hindernis heb ik al uitgeprobeerd.

Dat vind ik nou leuk om te weten. Werkte het voor je, die oefening met die balken?
Merkte je iets er aan dat je beviel?
Dat is vaak het probleem in de ring, dat de natuurlijke reactie van een ruiter/amazone bij het niet zien van de afstand, bijna altijd is om iets terug te gaan in tempo.

Ja ik merkt zeker dat het werkte. Omdat je altijd goed uitkomt voor de hindernis heb ik er alle vertrouwen en ga ik zelf niet twijfelen en dan eventueel wat terug rijden. Hierdoor kon ik goed mijn basistempo houden en hadden we steeds een goede afstand.
Vind het een goede oefening voor het vertrouwen van mij en mijn paard. En je krijgt meer gevoel in de afstanden.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:37

Geplaatst: 16-02-10 13:37

SamSter schreef:
Ik heb ook een klein probleem..
Toen ik 11 jaar was ben ik begonnen met af en toe een klein sprongetje, Toen ik verder wou met springen wou mn paard dat niet meer en bleef ik vallen, T maakte niet uit hoe hoog of hoe laag ik viel elke keer...
Nu heb ik 3 jaar me huidige paard en ik weet dat ze kan springen als een kanjer, vorige eigenaar heeft me duidelijk gemaakt dat het een paard is wat nooit weigerd en heel graag hoog wilt omdat ze wilt werken voor je.
Nu komt het, ik heb weleens een sprong genomen met dr maar niet hoger dan 30/50 cm.
IK durf niet hoger, ik weet dat me paard het wel kan en wilt maar ik durf het gewoon niet, Uit angst om weer te vallen ofzo.
Hoe zou je van die angst af kunnen komen?

Tijd nemen, dat lost alles op. Net als bij paarden is bij mensen, duurt vertrouwen krijgen een tijdje. Maar als alles lekker blijft lopen zoals je nu uitlegt dat het gaat met je nieuwe paard, dan zal dat iedere keer een beetje meer groeien. Dat soort dingen kan je niet forceren.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:44

Geplaatst: 16-02-10 13:44

SamSter schreef:
Ik heb ook een klein probleem..

Toen ik 11 jaar was ben ik begonnen met af en toe een klein sprongetje, Toen ik verder wou met springen wou mn paard dat niet meer en bleef ik vallen, T maakte niet uit hoe hoog of hoe laag ik viel elke keer...

Nu heb ik 3 jaar me huidige paard en ik weet dat ze kan springen als een kanjer, vorige eigenaar heeft me duidelijk gemaakt dat het een paard is wat nooit weigerd en heel graag hoog wilt omdat ze wilt werken voor je.

Nu komt het, ik heb weleens een sprong genomen met dr maar niet hoger dan 30/50 cm.
IK durf niet hoger, ik weet dat me paard het wel kan en wilt maar ik durf het gewoon niet, Uit angst om weer te vallen ofzo.

Hoe zou je van die angst af kunnen komen?

Ben geen springruiter, maar wel psycholoog

Dit klinkt tamelijk heftig en het vaak vallen zou kunnen duiden op faalangst. Dit kan in zijn meest ernstige vorm leiden tot situaties dat je er vanaf LAAT vallen, zonder dat het echt nodig is.
Dit is meestal niet meer cognitief op te lossen. Cognitief wil zeggen dat je anders gaat denken en meer positief. De angst zit sterk in je wezen verankerd en in de laatste paar galopsprongen vergeet je alle tips en methoden om anders te denken.
De aanwezige angst kun je oplossen door veel te oefenen en ook te gaan visualiseren. (Betekent in gedachten de ideale sprong maken)
Van groot belang is bij iedere sprong een innerlijke overtuiging creeren dat je er over heen wilt. Vaak zitten mensen in een vicieuze cirkel. Je gaat er van uit dat het niet goed gaat, past je hulpen daar in negatieve zin op aan en het resultaat is dat het paard stopt, of er langs loopt. Deze ervaring heeft weer negatieve invloed op je overtuiging.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:48

Geplaatst: 16-02-10 13:48

oxers schreef:
Mooi topic dit, bedankt voor de tijd en energie die jullie steken in beantwoorden van de vele vragen.
Ben zelf oudere ruiter en ook later begonnen met rijden. ben op mijn niveau heerlijk bezig met springen onder goede begeleiding.
Mijn vraag gaat nog even over de verlichte zit (is al eerder besproken) omdat ik merk dat dat voor mij goed werkt. Ik heb het gevoel dat je in verlichte zit ook je verzameling kunt bereiken en vasthouden, klopt dat voor jouw gevoel ook? Ik ga dan laatste sprongen voor de hindernis licht zitten, nadeel alleen is dat als het nodig is ik wel minder druk kan geven. Maar daar lijkt me niet echt een oplossing voor.

Verlichte zit is niet staan. Als je gewoon licht zit, dus net met je zitvlak uit het zadel, dan is het zeker wel mogelijk om nog been te geven, mits je beugels niet te lang zijn. Het is een coördinatie die je moet leren beheersen.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:50

Geplaatst: 16-02-10 13:50

Excuseme schreef:
Ben geen springruiter, maar wel psycholoog
Dit klinkt tamelijk heftig en het vaak vallen zou kunnen duiden op faalangst. Dit kan in zijn meest ernstige vorm leiden tot situaties dat je er vanaf LAAT vallen, zonder dat het echt nodig is.
Dit is meestal niet meer cognitief op te lossen. Cognitief wil zeggen dat je anders gaat denken en meer positief. De angst zit sterk in je wezen verankerd en in de laatste paar galopsprongen vergeet je alle tips en methoden om anders te denken.
De aanwezige angst kun je oplossen door veel te oefenen en ook te gaan visualiseren. (Betekent in gedachten de ideale sprong maken)
Van groot belang is bij iedere sprong een innerlijke overtuiging creeren dat je er over heen wilt. Vaak zitten mensen in een vicieuze cirkel. Je gaat er van uit dat het niet goed gaat, past je hulpen daar in negatieve zin op aan en het resultaat is dat het paard stopt, of er langs loopt. Deze ervaring heeft weer negatieve invloed op je overtuiging.

Persoonlijk ben ik al zo veel gevallen met en zonder paard, maar nog steeds is er nooit iets van angst gekomen. Hoe werkt dat, vanuit psychologisch standpunt? Dat vind ik weer leuk om te weten. Persoonlijk heb ik daar ingevuld dat ik zo overtuigd ben van mijn eigen kunnen (dit bedoel ik geheel niet arrogant, al vinden velen dat wel) dat ik dat allemaal zie als pech, wat niet tot het normale behoort.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:56

Geplaatst: 16-02-10 13:56

Marjan1984 schreef:
Ja ik merkt zeker dat het werkte. Omdat je altijd goed uitkomt voor de hindernis heb ik er alle vertrouwen en ga ik zelf niet twijfelen en dan eventueel wat terug rijden. Hierdoor kon ik goed mijn basistempo houden en hadden we steeds een goede afstand.
Vind het een goede oefening voor het vertrouwen van mij en mijn paard. En je krijgt meer gevoel in de afstanden.

Kijk...dat hoor ik graag...want ik kan wel van alles roepen hier, maar het moet in de praktijk werken voor je. En precies alles wat jij nu beschreven hebt, is wat ik voor ogen heb met die oefening.
Ik ben trots op je! +:)+

**Geplaatst**: 16-02-10 13:56

Geplaatst: 16-02-10 13:56

MarcelDufour schreef:
Persoonlijk ben ik al zo veel gevallen met en zonder paard, maar nog steeds is er nooit iets van angst gekomen. Hoe werkt dat, vanuit psychologisch standpunt? Dat vind ik weer leuk om te weten. Persoonlijk heb ik daar ingevuld dat ik zo overtuigd ben van mijn eigen kunnen (dit bedoel ik geheel niet arrogant, al vinden velen dat wel) dat ik dat allemaal zie als pech, wat niet tot het normale behoort.

Ik denk dat dat niks te maken heeft met arrogantie. Volgens mij heb je dit nodig om een goede ruiter te zijn. Zelfvertrouwen is heel belangrijk. Ik zou me denk ik vreselijk voelen als ik de ring in zou rijden met de wetenschap dat ik het niet kan.
Natuurlijk moet je wel kritisch blijven op jezelf. Maar ik ga altijd op concours met het gevoel van: "ik kan deze proef winnen" Of het lukt is een 2e, maar ik denk wel dat je met zoveel zelfvertrouwen moet rijden.

**Geplaatst**: 16-02-10 13:57

Geplaatst: 16-02-10 13:57

schoentje schreef:
MarcelDufour schreef:
Persoonlijk ben ik al zo veel gevallen met en zonder paard, maar nog steeds is er nooit iets van angst gekomen. Hoe werkt dat, vanuit psychologisch standpunt? Dat vind ik weer leuk om te weten. Persoonlijk heb ik daar ingevuld dat ik zo overtuigd ben van mijn eigen kunnen (dit bedoel ik geheel niet arrogant, al vinden velen dat wel) dat ik dat allemaal zie als pech, wat niet tot het normale behoort.

Ik denk dat dat niks te maken heeft met arrogantie. Volgens mij heb je dit nodig om een goede ruiter te zijn. Zelfvertrouwen is heel belangrijk. Ik zou me denk ik vreselijk voelen als ik de ring in zou rijden met de wetenschap dat ik het niet kan.
Natuurlijk moet je wel kritisch blijven op jezelf. Maar ik ga altijd op concours met het gevoel van: "ik kan deze proef winnen" Of het lukt is een 2e, maar ik denk wel dat je met zoveel zelfvertrouwen moet rijden.

Ben ik helemaal met je eens!

**Geplaatst**: 16-02-10 14:00

Geplaatst: 16-02-10 14:00

schoentje schreef:
Ik denk dat dat niks te maken heeft met arrogantie. Volgens mij heb je dit nodig om een goede ruiter te zijn. Zelfvertrouwen is heel belangrijk. Ik zou me denk ik vreselijk voelen als ik de ring in zou rijden met de wetenschap dat ik het niet kan.
Natuurlijk moet je wel kritisch blijven op jezelf. Maar ik ga altijd op concours met het gevoel van: "ik kan deze proef winnen" Of het lukt is een 2e, maar ik denk wel dat je met zoveel zelfvertrouwen moet rijden.

Weet je dat ik dat in jou al herkende toen je nog maar een jaar of 8 was? Dat was ook een van de redenen dat ik het zo leuk vond om jou te helpen. En het blijkt dat ik het bij het rechte eind had. Je was zo'n lekker brutaal ding, haha

schoentje schreef:
Ik denk dat dat niks te maken heeft met arrogantie. Volgens mij heb je dit nodig om een goede ruiter te zijn. Zelfvertrouwen is heel belangrijk. Ik zou me denk ik vreselijk voelen als ik de ring in zou rijden met de wetenschap dat ik het niet kan.
Natuurlijk moet je wel kritisch blijven op jezelf. Maar ik ga altijd op concours met het gevoel van: "ik kan deze proef winnen" Of het lukt is een 2e, maar ik denk wel dat je met zoveel zelfvertrouwen moet rijden.

Als je weet hoe vaak ik al gehoord heb dat ik arrogant ben...niet te tellen!
Gelukkig weet o.a. jij dat juist het tegendeel waar is. Maar wel is het zo dat ik niet me zo maar met iedereen in laat. Maar doe ik dat wel, dan ben ik (volgens mij) heel prettig gezelschap.

Laatst bijgewerkt door Springert op 16-02-10 14:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-02-10 14:03

Geplaatst: 16-02-10 14:03

Excuseme schreef:
Mensen verschillen in persoonlijkheid, daar hoef je geen psycholoog voor te zijn om dat vast te stellen. De een is wat meer stressbestendig dan de ander, de een wat sensitiever dan de ander, enz. Zelfvertrouwen is voor het grootste deel een manier van denken, maar moet gevoed worden door optimisme, geloof in eigen kunnen en niet onbelangrijk; ook in staat zijn om te doen wat jezelf denkt. En bij dit laatste gaat natuurlijk de vergelijking tussen een professional en amateur volkomen mank. Daarbij heb ik het nog niet eens over de kwaliteit van de paarden. Meestal zit de pro op een beter paard dan de amateur die met angst te maken heeft.

Ik maak recent mee dat er een amazone is die echt het hoogste van het hoogste heeft gereden, maar door een paar flinke ongevallen in korte tijd is ze haar vertrouwen helemaal kwijt. Ik op mijn beurt heb haar gezegd dat dit komt omdat ze paarden in rubrieken rijdt waar ze nog niet aan toe zijn, en dat ze daardoor deze ongevallen het zelf ook wel een beetje uitgelokt heeft. Ze was het met me eens, maar desondanks, als puntje bij paaltje komt, dan doet ze het nog steeds. Maar die had ooit een zelfvertrouwen als een huis. Dus zelfs bij zo'n prof, kunnen omstandigheden enorm vreten aan dat vertrouwen.

Laatst bijgewerkt door Springert op 16-02-10 14:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-02-10 14:04

Geplaatst: 16-02-10 14:04

Mensen verschillen in persoonlijkheid, daar hoef je geen psycholoog voor te zijn om dat vast te stellen. De een is wat meer stressbestendig dan de ander, de een wat sensitiever dan de ander, enz. Zelfvertrouwen is voor het grootste deel een manier van denken, maar moet gevoed worden door optimisme, geloof in eigen kunnen en niet onbelangrijk; ook in staat zijn om te doen wat jezelf denkt. En bij dit laatste gaat natuurlijk de vergelijking tussen een professional en amateur volkomen mank. Daarbij heb ik het nog niet eens over de kwaliteit van de paarden. Meestal zit de pro op een beter paard dan de amateur die met angst te maken heeft.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:14

Geplaatst: 16-02-10 14:14

Ik ben ook iemand met angst voor springen, ook omdat ik daar (denk ik) geen talent voor heb. Ik raak snel uit balans, achter op de sprong en ik kan te weinig steun op mijn beugels houden. Daarbij zie ik slecht afstanden en is het dus voor mij echt een sprong in het diepe als ik moet gaan springen.
Ik moest als afsluiting van mijn Masterclass examen in Deurne een parcours springen, ik ben nog nooit zo nerveus geweest. Mensen denken dan omdat je Lichte tour dressuur rijdt dan je dan wel een B parcours kan springen maar dat is echt niet zo. (in mijn geval dan) Ik ben het wel eens dat dat eigenlijk zou moeten kunnen, ik vind dat springen onderdeel is van een goede onafhankelijke zit en rijvaardigheid.
Helaas was ik dus zo bang dat ik gewoon maar mijn paard ergens op afstuurde en hoopte dat hij wat deed. Op een gegeven moment werd het zwart voor mijn ogen en weet ik niks meer. Door de zenuwen ben ik gewoon out gegaan, paard rende langs de hindernis en ik viel eraf. Tot overmaat van ramp onder toeziend oog van 2 bekende internationale springruiters/instructeurs die mijn examen moesten beoordelen. Sindsdien heb ik nooit meer gesprongen en dat is al 8 jaar geleden. Ik zou het graag weer willen leren maar zou dan echt begeleiding moeten hebben met een rustige opbouw. Springtalent zal ik nooit worden maar ik vind het jammer dat mijn angst me zo in de weg zit.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:18

Geplaatst: 16-02-10 14:18

Waarom zou je het graag weer willen leren?

**Geplaatst**: 16-02-10 14:18

Geplaatst: 16-02-10 14:18

Hallo, leuk dat dit topic er is! Ik heb het helemaal gelezen, het was een hele klus maar ik ben veel wijzer geworden.
Ik heb sinds een jaar ook springles en het gaat de laatste tijd steeds beter. Ik zie vaak mijn afstand en kom de laatste tijd goed in de voet van de sprong. Alleen merk ik dat, als de afstand niet klopt, ik mijn pony altijd terug rijd, en nooit vooruit. Hoe kan ik het vooruit rijden eigen maken? Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat m'n oog nog niet zo goed getraind is, dat ik misschien tijdens het vooruit rijden denk te dicht bij de hindernis te komen bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:20

Geplaatst: 16-02-10 14:20

Suzanne F. schreef:
Ik ben ook iemand met angst voor springen, ook omdat ik daar (denk ik) geen talent voor heb. Ik raak snel uit balans, achter op de sprong en ik kan te weinig steun op mijn beugels houden. Daarbij zie ik slecht afstanden en is het dus voor mij echt een sprong in het diepe als ik moet gaan springen.
Ik moest als afsluiting van mijn Masterclass examen in Deurne een parcours springen, ik ben nog nooit zo nerveus geweest. Mensen denken dan omdat je Lichte tour dressuur rijdt dan je dan wel een B parcours kan springen maar dat is echt niet zo. (in mijn geval dan) Ik ben het wel eens dat dat eigenlijk zou moeten kunnen, ik vind dat springen onderdeel is van een goede onafhankelijke zit en rijvaardigheid.
Helaas was ik dus zo bang dat ik gewoon maar mijn paard ergens op afstuurde en hoopte dat hij wat deed. Op een gegeven moment werd het zwart voor mijn ogen en weet ik niks meer. Door de zenuwen ben ik gewoon out gegaan, paard rende langs de hindernis en ik viel eraf. Tot overmaat van ramp onder toeziend oog van 2 bekende internationale springruiters/instructeurs die mijn examen moesten beoordelen. Sindsdien heb ik nooit meer gesprongen en dat is al 8 jaar geleden. Ik zou het graag weer willen leren maar zou dan echt begeleiding moeten hebben met een rustige opbouw. Springtalent zal ik nooit worden maar ik vind het jammer dat mijn angst me zo in de weg zit.

Er zijn heel veel oefeningen die in dit topic beschreven staan, die je vertrouwen opvijzelen. Daarbij is angst niet altijd slecht, hoor. Het behoedt je om dingen te doen waar je diep van binnen over denkt dat ze gevaarlijk zijn omdat je weet dat je de materie nog niet beheerst. Over het algemeen adviseer ik om daar wel naar te luisteren. Want van met angst, toch iets te doen, daar komen in mijn opinie veel ongelukken van. lees vooral het gedeelte over balkjes op de grond leggen voor de sprong....dat is echt vertrouwen gevende materie. En na een paar keer voel je dat al, en dan wordt het een wisselwerking. Omdat met het toenemen van het vertrouwen, angst evenredig verdwijnt.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:20

Geplaatst: 16-02-10 14:20

MarcelDufour schreef:
Marjan1984 schreef:
Ja ik merkt zeker dat het werkte. Omdat je altijd goed uitkomt voor de hindernis heb ik er alle vertrouwen en ga ik zelf niet twijfelen en dan eventueel wat terug rijden. Hierdoor kon ik goed mijn basistempo houden en hadden we steeds een goede afstand.
Vind het een goede oefening voor het vertrouwen van mij en mijn paard. En je krijgt meer gevoel in de afstanden.

Kijk...dat hoor ik graag...want ik kan wel van alles roepen hier, maar het moet in de praktijk werken voor je. En precies alles wat jij nu beschreven hebt, is wat ik voor ogen heb met die oefening.
Ik ben trots op je!

Dat vind ik dan weer leuk om te horen ;-)

Probeer wel te filteren hier. Kijken wat voor mij van toepassing zou kunnen zijn en dan (eventueel in overleg met mijn eigen instructeur) probeer ik het uit.
Ik weet van mezelf dat ik gewoon een controlfreak ben waardoor ik vaak te veel doe voor de sprong. Moet alles meer los laten.
Laatst hebben we een rijtje inuitjes gesprongen. Met een knoop in de teugels en handen op de rug. Vond het best spannend maar het ging hardstikke goed.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:23

Geplaatst: 16-02-10 14:23

Nadine___ schreef:
Hallo, leuk dat dit topic er is! Ik heb het helemaal gelezen, het was een hele klus maar ik ben veel wijzer geworden.
Ik heb sinds een jaar ook springles en het gaat de laatste tijd steeds beter. Ik zie vaak mijn afstand en kom de laatste tijd goed in de voet van de sprong. Alleen merk ik dat, als de afstand niet klopt, ik mijn pony altijd terug rijd, en nooit vooruit. Hoe kan ik het vooruit rijden eigen maken? Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat m'n oog nog niet zo goed getraind is, dat ik misschien tijdens het vooruit rijden denk te dicht bij de hindernis te komen bijvoorbeeld.

Als je alles gelezen hebt, dan ben je ook ergens tegen gekomen dat ik al schreef dat dat een hele natuurlijke reactie is van ruiters. Er was een hele korte tijd, toen ik een jaar of 18 was, dat ik, ondanks de hoge parcoursen die ik al reed, een tijd wat minder goed in mijn vel zat. En ook ik ging ineens extra galopsprongen trekken. Toen ik me dat bewust werd, was het probleem ook gelijk verholpen, en tot de dag van vandaag is het nooit meer terug gekomen.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:24

Geplaatst: 16-02-10 14:24

Leuk topic, ga even bijlezen....
Heb mijn merrie indertijd gekocht om mee te gaan springen, maar helaas heeft zij op 4 jarige leeftijd een zwaar ongeluk gehad en zijn we er nooit meer mee verder gegaan. Nu heb ik 3 jarige nakomeling van haar en daar wil ik ook mee gaan springen (voor de lol). Ga op zoek naar tips in dit topic en hoop dat het nog bestaat als ik van de winter ga beginnen voor de persoonlijke tips

**Geplaatst**: 16-02-10 14:25

Geplaatst: 16-02-10 14:25

Dat is wel heel extreem Suzanne, ben je nog wel geslaagd toen op je dressuurcapaciteiten dan? :oo

Ik lees hier ook weer even mee. Ik heb alleen maar jonge paarden gereden en voor zover ik daarmee sprong, heb ik het ze dus zelf moeten leren, terwijl ik het ook niet kan. Dat zorgt voor een hoop rare sprongen en bij mij voor veel springangst. Toch zit nog steeds wel de wens er om af en toe eens thuis wat te springen, niet op wedstrijd, niet hoog, maar sinds de laatste keer dat ik sprong, en mijn paard over een pokkekruisje van 20 cm sprong met een volkomen bolle rug en zijn neus tussen zijn knieen en ik dus met meer geluk dan wijsheid weer in het zadel belandde na er boven gezweefd te hebben, durfde ik het niet meer aan. Hier dus ook iemand die graag zou leren hoe je het opbouwt, want waar ik voorheen nog wel op durfde bouwen van balkjes tot kruisjes van 30 a 40 cm naar een steiltje van 60 a 70, krijg ik nu de bagger in mijn broek als ik zelfs maar balkjes wil gaan lopen. Belachelijk, balkjes op de grond, en ik durf er niet over. Maar zo kun je dus ook niets opbouwen!

**Geplaatst**: 16-02-10 14:25

Geplaatst: 16-02-10 14:25

Cerize schreef:
Leuk topic, ga even bijlezen....
Heb mijn merrie indertijd gekocht om mee te gaan springen, maar helaas heeft zij op 4 jarige leeftijd een zwaar ongeluk gehad en zijn we er nooit meer mee verder gegaan. Nu heb ik 3 jarige nakomeling van haar en daar wil ik ook mee gaan springen (voor de lol). Ga op zoek naar tips in dit topic en hoop dat het nog bestaat als ik van de winter ga beginnen voor de persoonlijke tips

Tips genoeg idd, succes met lezen

**Geplaatst**: 16-02-10 14:26

Geplaatst: 16-02-10 14:26

Oké, dan heb ik misschien dat over het hoofd gezien. Bedankt!
Dus het feit dat ik het eigenlijk zelf al merk dat ik het doe, zou al moeten helpen? Ik moet dus bewuster naar voren gaan rijden.

**Geplaatst**: 16-02-10 14:30

Geplaatst: 16-02-10 14:30

Nadine___ schreef:
Oké, dan heb ik misschien dat over het hoofd gezien. Bedankt!
Dus het feit dat ik het eigenlijk zelf al merk dat ik het doe, zou al moeten helpen? Ik moet dus bewuster naar voren gaan rijden.

Precies, en als dat je niet lukt door een bewustwording, leg dan maar die 4 a 5 balkjes op de grond, zoals heel vaak beschreven staat hier. Je zult merken dat dat je van het probleem af gaat helpen.