Bokt.nl

friemel schreef:

Nu dan eindelijk in mijn eigen topic ook een vraagje van mij aan Aqua:

In een ander lijntje heb ik wat tik-werk verricht op Sara Wyche over proprioceptie. Herken jij in dit stukje jouw begrip van 'het bespelen van het natuurlijk evenwicht'?

Zal het hier even naartoe kopiëren voor het gemak:


Het zenuwstelsel van het lichaam controleert voortdurend de toestand van contractie of spanning in iedere spier en pees en om ieder gewrichtskapsel. Het meet de lengte en de mate van de strekking of de dragende capaciteit, met andere woorden de belastbaarheid.

Binnen een bepaalde tolerantiegrens resulteren deze metingen in aanpassingen van de houding door segmentale zenuwen in het ruggenmerg. Dit zijn simpele reflexen. Alleen als de houdingsveranderingen bewuste beslissingen behelzen, gaan die boodschappen helemaal naar de hersenen.

Als we op de rug van het paard zitten en druk op zijn huid en spieren beginnen uit te oefenen, veranderen we de spanning in deze structuren: we komen aan de proprioceptie van het paard. Het paard moet reageren met een houdingsverandering, wat kan variëren van een knikje tot een grote beweging.

Als het ruiterbeen onder het lichaamsgewicht van de ruiter rust, is de ruiter ten eerste in balans en ten tweede past hij de beenhulp toe op de spieren die zich direct onder zijn lichaam bevinden. Hij gebruikt zijn zit niet, hij creëert hem.

Het onderbeen van de ruiter kan dan in uiteenlopende mate de buikspieren (ophanging van de achterhand) of de borstspieren (ophanging van de voorhand) aanpakken zonder zijn balans te verliezen. De rug is in een ononderbroken boog aangespannen door de strategische, centrale toepassing van de hulp.

Door de 'all-round' ophanging die de ruiter creëert door het stimuleren van de rugspieren die zich vlak onder hem bevinden, haalt hij onmiddelijk de druk van de botten bij de halsbasis voor de eerste rib. Het paard kan letterlijk in de voorhand rijzen. De voorhand drukt niet meer op de pectorale draagband en de halsspieren hangen niet meer aan de fasciae die die diep onder de schouders ligt.

De gecombineerde reactie van van rug, borst en buik op het ruiterbeen in deze positie richt het paardenlichaam op en creëert ruimte onder de buik.

Vanaf dit punt is het nog maar een kleine stap om de activiteit van de achterbenen te vergroten en de voorhand op te richten, wat het begin van verzameling is.

Als de ruiter in balans zit en het paard zichzelf in balans draagt, komen ruiter en paard steeds dichter bij het delen van dezelfde propprioceptieve horizon. De communicatie die tussen ruiter en paard plaatsvindt, is dan zeer verfijnd. Die communicatie is uitsluitend gebaseerd op een taal van interactie van spier tot spier en heeft geen extra prikkels nodig om effectief te zijn.

Wat ondersteuning betreft is dit de meest effectieve en biomechanisch economische manier om paard te rijden die er bestaat.

Urielle schreef:

Aqua ik heb het topic gelezen en ik had er nog wat vragen over - die zal ik dan maar hier zetten - als het niet goed is trek ik dat andere topic wel weer omhoog.

Eerst over je verhaal van het paard Piet ( )
Jij corrigeerde het naar buiten vallende linkerachterbeen door o.a. te corrigeren met je buitenbeen. Ik heb zelf geleerd om bij een scheefgaand paard de voorhand voor de achterhand te plaatsen omdat de voorhand soepeler en makkelijker te beheersen is dan de achterhand. Ik los het dus eigenlijk op met mijn buitenteugel. Hoe sta je daar tegenover? Het past wel binnen het, in het topic genoemde thema van het rijden van je binnenbeen naar je buitenteugel (waar ik ook naar streef).Allereerst is voor het corrigeren geen standaard regel. De aanpak is totaal afhankelijk van de oorzaak en van de conditie van het paard. Je bekijkt een paard in zijn geheel, je herleidt de oorzaak en bedenkt een plan. Dit plan is de basis die wordt aangevuld door de signalen die het paard afgeeft. Het rijden met je binnenbeen naar je buitenteugel is correct. Ik kan de situatie waarin je beschrijft wat je gedaan hebt niet goed inschatten. Het is dus ook moeilijk om daar een antwoord op te geven. Persoonlijk ben ik van mening dat een teugelhulp nooit gegeven mag worden zonder ondersteuning van het tegengestelde been, althans in een standaard situatie. Dit heeft te maken met het evenwichtsmechanisme van het paard. Vergelijk het met een weegschaal, doe je iets aan de ene kant dan moet je het ook aan de andere kant doen

Zoals ook Shadow daar al noemde met het voorbeeld van de manegepaarden: ik rijd wel paarden voor anderen die wachten op een signaal vanuit de hand om terug te komen. Ik probeer dat over te brengen naar zit, maar dat kost mij veel tijd en oefening (herhaling) en houdt dus in dat ik probeer terug te rijden op mijn zit en wanneer het paard niet terug komt begrens ik met mijn hand. Na een paar keer heeft het paard door dat op de zithulp de hand volgt en wacht hij dat niet meer af: hij heeft het signaal begrepen. Jij gaf aan niet in te grijpen met de hand maar gewoon over and over again te oefenen met de zit. Waarom begrijpen mijn paarden die zithulp dan niet vanzelf en de jouwe wel? Wat doe ik verkeerd in mijn rijden? Dat komt omdat die paarden een andere balans hebben dan mijn paarden die hebben leren dragen

Tot slot iets wat ik je dan even voor wil leggen: ik heb nu drie keer een paard gereden - een zesjarige waar niet regelmatig mee gewerkt is, de eerste keer dat ik erop ging had hij meer dan 8 maanden stil gestaan. Het is een groot paard, rank gebouwd, enigszins slungelig zelfs en natuurlijk erg slap. Tijdens het stappen loopt hij goed nageeflijk en door het lijf. Linksom heeft hij de voorhand meer naar binnen en de achterhand meer naar buiten, rechtsom andersom. Zodra je wilt aandraven springt het paard gelijk aan in galop, in mijn opinie omdat hij in galop beter met zijn lijf uit de weg kan. Hij galoppeert dan ook niet gespannen maar gewoon een handgalopje zeg maar. Wel scheef dus. In galop neemt hij een soort schijnnagefelijkheid aan want hij loopt voor rond maar je voelt dat hij blokkeert in de rug. Hij komt niet terug op de zit, ook niet op de stem en zodra je voor begrenst of je wordt wat gespannen klettert hij er tussenuit en dan komt hij ook pas terug als er weer ontspanning is. Ik ben het op een andere manier aan het oplossen waar hij goed op reageert maar ik ben benieuwd naar jouw oplossing. Het is nl. absoluut geen stout of lui paard, dus in mijn opinie heeft hij gewoon moeite met zijn lijf en met zijn balans en in het verleden kwam hij er goed mee weg want er zijn verschillende ruiters die er niet meer op gaan omdat hij bij een gespannen ruiter er tussenuit gaat. Hij weet dus ook wel dat hij hiermee aan het werk ontsnapte in het verleden. Juist met dit paard ben ik erg benieuwd naar jouw oplossing. Ik weet niet of ik die oplossing hier kan bieden, dat is namelijk van veel factoren afhankelijk waar ik zo geen invloed op heb. Dat wat je beschrijft is een voorbeeld wat een paard doet wat zijn balans compenseert. Door zijn voorhand naar binnen te doen en zijn achterhand naar buiten, icompenseert hij zichzelf recht. Omdat hij het aanbeide kanten doet is er nog geen reden tot ongerustheid. Waarschijnlijk komt het omdat hij groot is, deze paarden hebben vaak wat meer moeite omdat ze was slungelig zijn. Je paard heeft dus duidelijk een balansprobleem en loopt teveel op de voorhand. Door het leren dragen kan ik deze problemen eenvoudig op lossen maar je woont niet naast de deur. Wat ik je zou willen adviseren is veel balkjes met hem stappen aan de hand en dan zorgen dat hij recht is. Het beste is om zelf met rechte schouders in voorwaartse ricchting kijkend te lopen. Uiteraard kan je ook balkjes met hem stappen als je erop zit of aan de longe, zolang je maar afwisseld.

En ik heb geen notie waar Creil ligt dus het is vast erg ver, maar ik wil best eens op een vrije dag komen kijken naar een les die je geeft oid.

shadow0 schreef:

Ook mijn voornaamste vraag gaat die kant op: hoe kan een lichaam zo snel zo volledig anders aan het werk? (Dit vind ik vooral zo wonderlijk omdat ik het bij mezelf niet herken. Paarden zijn geen mensen, en mensen geen paarden, maar ons systeem van spieren en zenuwen werkt wel min of meer hetzelfde. En ik heb nog nooit iets snel geleerd, de kleinste veranderingen aan houding of manier van doen kost oefenen, duizend aanwijzingen, en spierpijn)

Karl66 schreef:

Voor alle duidelijkheid, ik weet dat ik in mijn manier van schrijven behoorlijk arrogant over kan komen, maar ik ben van nature ontzettend nieuwsgierig en sta echt open voor nieuwe ideeen en ben gewoon geinteresseerd in wat je aan het doen bent.

Karl66 schreef:

aqua, door jouw draagtechniek gaan paarden heel abrupt van een gewichtsverdeling van 50/50% naar 60/40% (3/5 op de achterbenen). Die spieren en pezen van een paard zijn daar natuurlijk niet aan gewend. Mijn vraag is of een paard daar dan geen ontzettende spierpijn van krijgt? 10% is tenslotte toch ongeveer 60kg extra belasting voor die spieren.

Betteke schreef:

Ik wil best begrip opbrengen en proberen het te begrijpen, maar waarom moet dit van 1 kant komen? LDR wordt door jullie gelijk verworpen als zijnde dierenmishandeling en meer van dat soort banketstaaf.