barbara28 schreef:bij mijn paard is er ook geen angst, hij is ook eigenlijk bomproof. Hij lijkt wel een soort automatisme, aangeleerd gedrag geworden, wat gewoon moet worden doorbroken, nou ja gewoon, dat is lastig zat!
Precies ik heb er met ons paard mee te maken maar ongetwijfeld zal elk paard dat een dergelijk probleem toont een eigen uiting ervan hebben.
Het paard van TS is het ineens gaan doen.
Grote vraag is waarom?
Ons zgn probleem paard heeft het ongetwijfeld altijd als vanzelfsprekend gevonden dat hij met een bepaalde kleur paard erop uit ging. Als hij alleen gaat gaan zijn haren in feite overeindstaan en alleen erop uit, staat hem gewoon niet aan.
Ik heb vanmiddag een zadel op hem gelegd hoofdstel om en ben in mijn gewone kleren opgestegen in de veronderstelling dat ik een uur in stilstand voor de deur zou blijven staan wachten. De hond ging enthousiast vooruit maar toen we niet vooruitkwamen blijf hij 20 meter erg teleurgsteld staan. Na 10 minuten kwam mijn man op zijn brommertje en toen zette mijn paard zowaar 5 stappen. Ik was niet van plan ook maar enige vorm van dwang te gebruiken om hem de keus te geven stilstaan of vooruit, in geen geval omdraaien of achteruit. Dat betekende dat ik niet teveel zou moeten aansporen omdat hij daarbij voorheen juist verzet toonde en dus achteruit zou gaan. Ik verdeed mijn tijd een beetje met zijn manen rechtleggen en tegen hem aan kletsten, beetje plezier gemaakt zelfs en zijn hoofd rechtduwen wanneer hij om wilde kijken en dat deed hij vaak. Daarna begon hij schel te hinneken, voor hem klopte er gewoon niets van!
Daarna kwam mijn man van achteren genaderd en klakte met zijn tong en direct riep ik stil te zijn ook maar voordat hij enig ander commando zou geven, dat zou net teveel druk geven en zou ik tevens mijn overwicht direct kwijt zijn.
Achteraf zei hij dat er echt geen vertrouwen in had en gaf mij mijn zin om daar maar te blijven staan.
Het verhaal wordt uiteraard te saai om teveel in detail te treden maar het is het zeker waard. Met nog her en der wat aarzelingen en voor mij geen pizzaaanbiedingen maar hier in zuidTunesie wat ongevraagd advies gebaren van 'joh geef dat paard een goeie mep!' zijn we toch een flink end gekomen blokjes om door de woonwijk en een stuk langs vuilnisstort, andere paardwezens en honden, brommers en vrachtwagens.
Ik heb dit keer niet met het uiteinde van de teugels gezwaaid zoals ik wel eens doe als propellor, - als aanmoediging, enkel op zijn manenkam geduwd of zachtjes in de flanken geduwd met mn hielen.
Hij heeft 4 keer gemest, dat betekent voor zijn doen veel, hij heeft dus met dit uitje iets heel ongewoons gedaan. Morgenochtend gaan we gewoon direct weer, zonder dwang, zonder stress.
Ik ben ervan overtuigd dat bij het probleem in een conditionering ligt, slaan zou niet helpen omdat het paard niet weet wat hij corrigeren moet.
Hij is overtuigd van wat ik denk dat hij vanzelfsprekend vind. En dat is tot nu toe zeker niet alleen erop uitgaan.
Waarom het paard van TS zijn gedrag vertoont is nog aan TS om uit te zoeken. Misschien wel een overeenkomst?

Dan ga je gewoon ergens anders rijden.
En ik moet idd eens met hem gaan fietsen, even kijken hoe dat gaat.