Bokt.nl

LiiNd_Y schreef:

herken dit ook bij mezelf..
heb ook echt een poos gehad dat ik maar boos werd op m'n paard...zoo fout
soms heb ik het nog wel eens, als iets niet lukt (mijn paard vind het moeilijk om te ontspannen in de mond, in de stap gaat nu goed en is ze lekker ontspannen) dan word ik soms wel eens ongeduldig als dit in de draf niet lukt. dan ga ik gewoon weer terug naar de stap en rijd ik weer naar de ontspanning...is ze weer fijn draaf ik aan...en dan zo maar verder. als het niet lukt weer opnieuw beginnen totdat je de ontspanning weer hebt..

liberty22 schreef:

dit is ook mijn struikelblok geweest en het is een onmacht waar je inschiet omdat je zo graag goed wil doen he , ik geef er geen gehoor aan en trap mijn paard ook niet per ongeluk maar alleen het opborrelen van mijn wanhoop en bij behorende gevoelens trikkert al genoeg bij paard natuurlijk.Ik grijp dan terug naar de basis wat ons allebei makkelijk afgaat en stap af zo kun je met een tevreden gevoel afsluiten en dan de volgende keer beter .Het is een proces je bent je bewust van je valkuil je zult er nog invallen maar met de tijd zul je jezelf beter onder controle leren te houden.
Houd er rekening mee dat bepaalde demonen uit je verleden vaak grote invloed hebben op de reacties die je nu op bepaalde situaties geeft .
Boos worden omdat je in wanhoop schiet betekent dat je een vechtersmentaliteit hebt , nu in het dagelijks leven heb je er iets aan in de omgang met paarden zit dat je in de weg .Dus werk aan jezelf ruim je bagage op! En wat beter als een paard kan je daar bij helpen .
Wat ik een goed boek vind die betrekking heeft op het waarom zo een reactie van een mens met wetenschappelijk onderbouwde theorieen is illusies van ingeborg bosch.
succes in mijn ogen iemand die zich zelf reflecteerd en kwetsbaar opsteld is geen loser

liberty22 schreef:

nee en juist dat loslaten bereik je zoveel me he , zorg dat je zoveel mogelijk in het hier en nu bent als je met de paarden bezig bent en het helpt als je weet waarom reageer ik zo bij het loslaten vandaar het boek .
maar veel succes en wat een mooi paardje zeg

idylle schreef:

Ik herken mezelf er helemaal in.
Vroeger was ik ook zon hittepetit, ik heb zelfs op wedstrijd een keer een punt aftrek gehad omdat ik me midden in de proef op mn paard af reageerde omdat hij over de buitenschouder wegliep op de volte (schaam schaam) daarna kreeg ik een hele pittige te rijden dus toen ben ik het afgeleerd.
Inmiddels heb ik een eigen hafje die ik tot aan gisteren met een spoortje reed. Ik heb er iemand bij gehad om haar te rijden (ivm tijdgebrek van mezelf) en die heeft haar vast gereden. Nu is het soms zo dat ik me weer ga afreageren op de pony. Gisteren was ik ook weer zo kwad dat ik echt hard met mn sporen in dr buik trapte (heb voor mn pony gelukkig korte beentje dus kan niet veel vaart maken maar toch) Ik schrok daar zo van dat ik meteen mn sporen af heb gedaan..
Vandaag dus lekker zonder spoortje gereden en gewoon relaxed niet te veel van haar verlangen. Eerst maar eens lekker los maken op beide kanten en zien dat ze weer nagevelijk gaat lopen.
Maar om een lang verhaal kort te maken ja dat heb ik helaas ook
Bij mij komt het vaak omdat ik te veel verwacht van mn pony, als ik dat niet doe dan gaat het prima...

ambre schreef:

Ik denk dat paardrijden heel goed voor je karakter is.
Vroeger was ik een vreselijke driftkop,maar nu al veel minder.
Met rijden heb ik het nooit meer.Blijf altijd rustig.
Heeft wel heel veel jaartjes gekost en wat paarden versleten(arme dieren...)maar jongens:wat leer je jezelf kennen zeg!
Succes,werk aan jezelf buiten het rijden dat komt je rijden ook ten goede!

_Layco_ schreef:

Ik heb dit ook. Nouja, nu eingelijk niet meer.

Maar ik had in het begin toen ik mijn pony net had, ook wel wat probleempjes..
Zoals, hij is sloom, geen conditie, en ik wil graag rijden, dus ik wil beginnen met rustig aan doen,
steeds stapjes verder en uiteindlijk een uur lang fanatiek er tegenaan.
Maar hij haalt grapjes met mij uit, alsof hij het moeilijk heeft, gaat met zijn hoofd schudden en
voor de lol hoesten.
En hij wilde voor geen meter luisteren, En ik werd dan ook echt kwaad, en hardhandig.
Ik worstelde een heel uur om het te laten luisteren, en hij luisterde uiteindlijk, maar vond
het totaal niet leuk. Ik voelde me daarna altijd schuldig omdat ik zo boos werd, en was
dan ook erg lief voor hem, en hij vergaf me.
Nu, ik rij hem nog steeds, maar dan met meer afwisseling, hij vind het steeds leuker, en krijgt een goede conditie..
Als ik voel dat ik geirriteerd word, blijf ik rustig, en denk ik dat het niet leuk voor hem is als ik kwaad word.
Dat helpt heel goed, en nu rijden we hardstikke gezellig, en het gaat steeds beter.
Dus afwisseling en nadenken hoe hij zich kan voelen helpt geweldig