Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Relaxed schreef:Maar merkte of zag je ook dat het emmertje overliep of is dat omdat de eigenaar het zegt?
crazy_horses schreef:Relaxed schreef:Maar merkte of zag je ook dat het emmertje overliep of is dat omdat de eigenaar het zegt?
Ik zelf had het niet gemerkt, maar ik ken het paard ook nog niet goed. Voor mij is/was het gewoon een voorwaarts paard. Maakt dit een verschil?
).
Relaxed schreef:Nou ja, een paard waarbij het emmertje overloopt zal dit wel laten merken.. Of dat hulpen niet meer doorkomen of ander gedrag wat je op dat moment niet wil. Wat jij beschrijft klinkt mij niet als een overlopende emmer..
Kelly_ann schreef:Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?
Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.
Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.
Devic schreef:Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking.
Hier ook eentje die af en toe wat kortsluiting kan krijgen. Mijn instructrice wilde destijds dat ik maar door zou gaan, opnieuw, nog eens, hup en vooruit. Maar hij trekt het mentaal gewoon niet. Eerst voelde ik het ook niet aan komen, hij oogt vanbuiten echt heel relaxed en eerder flegmatiek dan sensibel. Maar ineens was het dan prijs: in de staak, alle voetjes van de vloer, paniek in z’n ogen. Inmiddels voel ik het aankomen en dan doe ik even een stapje terug. Even stappen, wat oefeningen die hij goed kan, en dan weer rustig opnieuw beginnen. Het lijkt alsof je dan een omweg neemt naar je doel, maar uiteindelijk blijkt het de kortste weg. Komt vanzelf goed!
Devic schreef:Kelly_ann schreef:Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?
Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.
Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.
Nou zo zou ik er zeker in het begin niet in gaan. Blijft toch een paard van iemand anders. Als ik als eigenaar zou zien dat mijn bijrijder alle instructies in de eerste week (weken) al negeert, zou het snel afgelopen zijn met de samenwerking.
Kelly_ann schreef:Misschien liep het emmertje van de eigenaar wel over?
Zolang het paard aan de hulpen blijft, ontspannen oogt, de hals nog laat vallen, rustig kan stappen.
Dan zou ik vooral niet te truttig gaan doen.
Misschien dat het paard met jouw aanpak juist wel gaat verbeteren en steviger in de hoeven komen te staan.
Helaas heeft een vorige trainer mijn advies dus ook genegeerd met alle gevolgen van dien.
Zodat je de stappauzes ook kan timen.
Dit type paarden gaat, in mijn ervaring, door het vuur voor je en dat is ook meteen het "probleem", ze lopen letterlijk zichzelf voorbij. Eens je daarmee leert werken heb je fantastische dieren onder je maar je moet er even feeling voor krijgen. 
De ruin hier kan echt stoom af blazen in de uitgestrekte draf terwijl de merrie daar juist nog meer geprikkeld van raakt. 
Als je een gevoelig voorwaarts paard gaat longeren als eentje die dood is maar het nog niet weet, dan kan ik me voorstellen dat die sensibele inderdaad wat over de rooie raakt.
Ik interpreteer het niet als "een paar overgangen" door dat ze het heeft over "veel opdrachten op korte tijd" en "activeren".
wellicht zit daar voor een deel ons verschil van mening. Kelly_ann schreef:Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.
En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.
Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.
Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.
Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.
Kelly_ann schreef:Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.
En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.
Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.
Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.
Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.
Dat kan gebeuren natuurlijk, al helemaal als je een paard nog aan het leren kennen bent. Dus vraag hoe dit paard het aangeeft en wat de eigenaar dan doet, denk dat je dan het verste komt! Kelly_ann schreef:Ja, het kan natuurlijk zijn dat de bijrijder dingen over het hoofd ziet.
En dat je je als bijrijder hebt te schikken naar de eigenaar.
Maar een paard dat al over de flos gaat van een stel overgangen aan de longe?
Ik ben er toch echt voorstander van paarden iets weerbaarder te maken.
Al die introverte, super gevoelige, ineens exploderende paarden maken we ook een beetje zelf.
Maar wellicht is dat een andere discussie.
Voor nu, in gesprek met de eigenaar, wie weet leer je ervan.