Bokt.nl

saskiakefie schreef:

Ik heb zowel bij 'klassieke dressuur' als 'academische rijkunst' stage gelopen en de verschillen waren niet erg groot...

Simpelman schreef:

Alle paarden zijn scheef, het merendeel zet zich aan de linkerzijde meer of minder vast, sommigen op rechts.
Dit is al eeuwen een normaal gegeven voor iedereen die een paard beleert.

Wanneer een paard onzeker is of angstig dan, net als een mens, spant het zich onwillekeurig iets aan in de rug en de hals.
Mensen krijgen dan pijn in hun nek en rug, paarden waarschijnlijk ook.
Die nek en rugpijn maken een mens nog onzekerder, een paard waarschijnlijk ook.

Om met een paard dressuurmatig te kunnen gaan werken moeten we die onwillekeurige spanning eerst op zien te heffen, het paard moet zich los durven laten. (dit is één van de eerste punten in het Scala der Ausbilding)
Het feit dat er een ruiter op zijn rug is gaan zitten die op allerlei manieren probeert zijn vrijheid te beperken en hem in zijn evenwicht te hinderen maakt het paard onzeker en angstig en het zal zich daarom vast gaan zetten.
Het allereerste dat we ons moeten realiseren is dat we het paard vertrouwen en veiligheid moeten geven.

Vooral jonge onervaren paarden hebben door hun onwillekeurige spanning waarschijnlijk pijn in hun rug, hals en nek.
De meest stellen na een paar voorzichtige introducties een massage heel erg op prijs.
Iedereen kan dit zelf doen, daar hebben we geen fysio of osteo voor nodig.
Het help een paard zich te ontspannen en het ontwikkelt tegelijkertijd een band van vertrouwen met zijn ruiter.

Het eerste jaar van de africhting kijken we helemaal niet naar die natuurlijke scheefheid, denken niet aan nageeflijkheid, niet naar in de krul ("rond") lopen.
Het eerste jaar leren we het jonge paard zich te ontspannen, vertrouwen te krijgen in onze aanwezigheid, rustig en kalm te bewegen, veel in stap een beetje in draf en weinig in galop (dat windt te veel op).
We leggen geduldig alle hulpen een voor een aan hem uit zodat hij daar in vertrouwen correct op kan reageren.
We moedigen hem op allerlei manieren aan, prijzen zijn inzet voortdurend.
We straffen nooit..., ongewenst gedrag maken we moeilijk, meer niet.
Iedere straf ondermijnt het vertrouwen.
We leren het op een rustige en vriendelijke manier om te gaan met alle "gevaren" in onze omgeving, niet door hem onze wil op te leggen maar door hem het vertrouwen te geven dat het "goed is".
We maken heel veel buitenritten, zoveel mogelijk door terrein, laten hem kennis maken met alles.
We rijden niet meer dan 2 à 3 maal per week en niet langer dan 20 minuten in de rijbaan, rustig zoekend naar ontspanning en communicatie, we denken zelfs niet aan dressuur oefeningen.
We laten het onervaren paard zijn eigen voor hem comfortabele houding vinden door hem te rijden aan een contactteugel.
Dit heet de Campagneschool en deze duurt tenminste een jaar.
Het paard hervindt hier zijn door de aanwezigheid van de ruiter verstoorde evenwicht, leert om te gaan en vertrouwen te krijgen in deze nieuwe verhouding in zijn ruiter en in zichzelf.

Van uit dat hervonden evenwicht en (zelf)vertrouwen zal het paard zich los gaan laten, dan pas kunnen we het vragen stelling te nemen en zich te buigen in ontspanning en zonder dwang.
Dit is de ingang naar de rijkunst waarbij een paard een leven lang in gezondheid met zijn ruiter kan gaan samenwerken.

saskiakefie schreef:

En waar vallen Bent Branderup en Marius Schneider dan bijv onder Simpelman?

Askja schreef:

Los van het nut dat het rechtrichtwerk volgens de AR zeker heeft, vind ik het AR werk er vaak zo energieloos uitzien. Een paard is een bewegingsdier en sommige zaken moet je ook oplossen dmv actief voorwaarts rijden, met impuls dus. Juist ook rechtrichten. AR vind ik teveel op 1 punt blijven hangen. Niet schadelijk voor de paarden maar het lijkt me dat sommige paarden van dat werk echt in slaap vallen ... Afwisselen van aanspanning en ontspanning vanuit een basis van voorwaarts neerwaartse ontspanning is voor mij persoonlijk waar het in het rijden om gaat, ongeacht de discipline. En daarbij vind ik het klassieke Skala een completere richtlijn dan de methode van AR.

Simpelman schreef:

saskiakefie schreef:

En waar vallen Bent Branderup en Marius Schneider dan bijv onder Simpelman?

AR

FCSA schreef:

En Anja Beran? (even voor mijn eigen begrip)

hwn schreef:

FCSA schreef:

En Anja Beran? (even voor mijn eigen begrip)

Anja Beran is klassiek (komt trouwens in september naar België, ik ga erheen).

Zelf heb ik iets betere ervaringen met AR dan met klassiek, omdat ik een lesgever had die zichzelf klassiek noemde, maar eerder naar modern neigde.

Wat ik minder goed vind in het klassieke, is dat het rechtrichten niet op de eerste plaats komt, bij AR wel.

De beste lesgevers vind ik diegene die durven de volgorde van het Skala der Ausbildung dooreengooien, en eventueel combineren met aspecten van de AR, maar ervoor zorgen dat het voorwaartse niet verloren gaat. Sommige "klassieken" (bijv. Antoine de Bodt) hameren teveel op het voorwaartse, wat voor een paard met een erg stuwende achterhand niet zo goed is.

Maar je vroeg persoonlijke ervaringen. Ik heb met de AR vooral ervaring aan de hand, en dit heeft wonderen gedaan voor mijn paard. Na een pauze en wat problemen ben ik nu eerder de klassieke toer op gegaan, maar ik heb de indruk dat het academische werk aan de hand haar toch losser maakte.

FCSA schreef:

Dank voor je antwoord. Leuk dat je naar de clinic gaat. Ga je kijken of rijden?
Danique, heb jij ook les van Karmie Stroeve of is dat een andere Danique op Bokt?

Askja schreef:

Hier vind ik je wel een beetje star in de leer Simpelman. Persoonlijk bezie ik de basisbegrippen van het Skala als samen een cirkel vormend die zich naarmate de training van het paard vordert steeds meer sluit. Zeker de eerste drie punten takt, losgelassenheit en aanleuning, kunnen m.i. niet los van elkaar gezien worden. En rechtrichten begint m.i. wel degelijk al in de basistraining. Elk paard is scheef en als je daar niet vanaf het begin aandacht aan besteedt wordt dat steeds erger. Dat basale rechtrichten bestaat uit voorwaarts rijden op twee teugels en vervolgens ontwikkelen van lengtebuiging op beide kanten. Echr recht in de verfijnde rijkunstige zin, dus helemaal symmetrisch qua draagkracht in beide achterbenen komt pas na een aantal jaren. Om on topic te blijven, zie niet zo goed wat er schadelijk zou kunnen zijn aan het rechtrichten zoals je dat ziet in de AR. Het gaat vanuit ontspanning en zonder veel druk. Het is hooguit erg eenzijdig en voor de paarden weinig uitdagend.

saskiakefie schreef:

Simpelman laat mij eens een filmpje zien wat ik jouw ogen juiste klassieke dressuur is?