Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-14 13:51

Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-14 13:51

Ik weet niet of dit bij rijtechnisch of gedragskundig hoort, ik doe het verhaal wel, een Mod kan het verplaatsen als dat nodig gevonden wordt.

Vorig jaar was ik lekker bezig met mijn 9 bijna 10 jarige Tink x Fries kruising Bonte Jaopie. We deden voornamelijk een aantal keren per week een half uur serieus dressuur in de bak, dikwijls gevolgd door een stuk buitenrit. Ik heb het paard al vanaf dat-ie 6 maanden was.
Het ging beter en beter. Ik rij en train eigenlijk vrijwel altijd alleen. Ik overwoog zelfs te gaan trainen voor de TREC, en informeerde daaromtrent ook, vorig jaar. Ben ook in Midlaren bij de TREC gaan kijken, zodat ik wist waar ik op moest letten.
Dit jaar wilde ik mee gaan doen. Een uitdaging, want Jaopie is een werkwillige, maar niet geheel bomvaste, verkeersheld. Toch ging hij steeds meer uitdagingen buiten de deur met me aan, lage sprongetjes, etc.

Maar begin dit jaar lag ik opeens eenzijdig verlamd, tussen de paarden op de grond (ik viel niet van Jaopie, ik stond gewoon met iemand te praten). Een paardenkennis heeft me in de auto gedragen, en naar de huisarts gereden. Daar aangekomen kon ik niet meer normaal articuleren en praten. Dus meteen door naar het UMC Groningen, naar de IC, men vermoedde een TIA. Er waren al eerder vage uitvalsklachten geweest, maar die gingen steeds na enige tijd weer voorbij, en ik verzweeg ze ook.
Ik ben opgenomen geweest, onderzoeken, scans, MRI, etc. etc. Geen TIA, alle verschijnselen trokken na
korte tijd weer weg.
Eenmaal thuis kreeg ik twee weken achter elkaar ontzettende hartkloppingen (overslaan hart), waardoor ik een Holtertest moest doen (electronisch kastje 24 uur op je lijf dragen, wat je hartslag bijhoudt).
Ben op Lyme getest en op auto-immuun-ziektes, alles zonder enig resultaat, in klinische zin: niks aan de hand dus.
Al met al lag ik thuis urenlang halfdood op de bank, en leed ik aan een peilloze vermoeidheid, kon mijn honden niet meer uitlaten (maar gelukkig boeredrijtje met erf), en ik sleepte me door de dagen van uur tot uur.
Van werken (schilderen) kwam ook niks, ook Jaopie rijden was uitgesloten, werd me trouwens ook verboden.

Dit heeft MAANDEN geduurd, langzaam trokken alle verschijnselen weg, en behalve een enorme vermoeidheid die is overgebleven, ben ik alles weer gaa oppakken, 1 ding per dag. ook Jaopie rijden dus.

Maar... dat valt vies tegen! Ten eerste hebben we beiden geen conditie en spiertonus meer, dus ik moest wel weer opnieuw beginnen met hem, hij is erg sterk van nature en het kortere overgangswerk hadden we zo weer te pakken, maar 't was een plank in de voltes en buigingen geworden. (Hij loopt overigens 24/7 buiten op het land).

Ik probeer nu om de dag te rijden, maar nu wil hij niet meer komen als ik met het halster over de arm de wei in kom. dat duurt dan een vermoeiend lange tijd, en een hoop trukendoze moet ik daarbij opentrekken. Ik neem iets lekkers mee en gaan mijn jonge merrie voere, dan wordt-ie meestal zo jaloers dat-ie meteen aan komt lopen.
Maar dan moet ik nog heel snel zijn, en als ik de teugels over zijn hals doe begint hij al weer weg te lopen.

Waarom? Dat is in al zijn levensjaren nog NOOIT gebeurd. Heeft-ie na die pauze geen zin meer, is het hem te veel moeite?
Heb ik hem eenmaal is er niets aan de hand, het dressuren bouwen we dan weer op, maar het daarna even met he naar buiten rijden is dramatisch! Hij schrikt van alles, stopt iedere 10-20 meter, al ziet hij maar een voetganger piepklein in de verte. het kost heel wat overreding om hem dan te beletten om te draaien, uiteindelijk gaat hij gespannen als een springveer dan wel door.

Buitenrijden in het bosje is alsof je op een strakgespannen stuk explosiegevaar zit, nek erop, hoofd erop, dreunende passen achter, klein gekrabbel voor. Spanning!
Langs de weg in de berm is iedere auto of fietser een gevaar.
Maar dan weer op weg naar huis (kom ik ook langs mijn eigen huis) niet schrikken van alle "er is een baby geboren" wapperende vlaggetjes en het grote babybord in de tuin van de buren.Hij ziet 't niet eens.

In de rijbak werkt hij (ook vanmorgen nog0 super mee, werkwillig en voorwaarts als immer, maar de hele rest van het gedragspatroon begrijp ik totaal niet. Het niet uit de wei willen komen opeens, het panische gedrag bij een buitenrit....

Wat zie ik over het hoofd, of ben ik gewoon te ver aan het zoeken en komt dit gewoon omdat we er zowat een half jaar uit hebben gelegen? Wat gaat er toch in dat hoofd om? Meestal weet ik dat wel bij hem (hij is niet makkelijk en heb heel wat met hem doorstaan toen hij echt jong was, maar inmiddels dacht ik 'm te kennen als m'n broekzak). Nu sta ik toch even verbijsterd.

**Geplaatst**: 03-07-14 13:57

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst: 03-07-14 13:57

ik volg even. voor mij bijna hetzelfde verhaal. Ik heb een ongeluk gehad, ipv jouw onverklaarbare uitvallen. Plus mijn paard is nogsteeds makkelijk te berijden, alleen soms lastig te vangen in het land. Ook zij staat hier 24/7 op. Zelf ben ik met grondwerk/leiderschap al heel veel stappen verder gekomen.

**Geplaatst**: 03-07-14 13:59

Geplaatst: 03-07-14 13:59

Ben je echt gelijk begonnen met rijden? Ik moet elk voorjaar ook weer opnieuw beginnen vanwege geen bak hebben en ik begin dan met longeren, twee keer in de week een kwartier en zo bouw ik dat rustig op. Vind gelijk drie keer per week rijden wel veel hoor. Heb je veel afwisseling in het rijden? En haal je hem soms ook uit de wei om gewoon te borstelen? Nu denkt hij waarschijnlijk "halster = werken".

**Geplaatst**: 03-07-14 13:59

Geplaatst: 03-07-14 13:59

Op de eerste plaats terpentijn beterschap en dat het verder gezond verder mag gaan!
Hoe het op te lossen weet ik zo een twee drie niet, maar ik denk inderdaad dat Jaopie het heerlijk veilig en gezellig vindt op de wei.
Ons paard die twee weken niets gedaan had wegens wat kwakkelen, was erg terug gevallen, zeer scheef geworden en inderdaad super spanning weer. Nu na twee weken weer rijden en langzaam opbouwen gaan we versneld weer door alle niveaus en is ze bijna weer op het zelfde niveau als voor de pauze. Dus zo snel kan het gaan bij paarden. Jouw paard heeft veel langer stil gestaan dus ik denk dat je een beetje oud gedrag terug hebt en banden opnieuw aangehaald moeten worden en bevestigd.
Zelf ben ik de merrie hier weer gaan rijden omdat de rust, vond ik haar niet goed deed. Dit ook al was ze niet helemaal beter heb ik daarvoor toch gekozen.
Ook bij haar kwam oud gedrag weer terug en de eerste keer heeft ze me doordat ze schrok waarschijnlijk van een kleine slang, gelanceerd (zeer pijnlijk). Gaat nu ook al veel beter. Kijk terpentijn, met die paardjes van ons, die geen dressuur wondertjes zijn duurt het opbouwen altijd wat langer, maar ook het weg vallen van bespiering gaat super snel veelal.
Je zou wel even kunnen kijken of het harnachement en alles nog goed past, want Jaopie zal wel aangekomen zijn zo in zijn vakantie en wellicht zit het allemaal minder lekker dan van te voren.
Sterkte met de hele situatie. Je zou hem wel eventueel na het rijden een eet beloning kunnen gaan geven en/of als je hem uit de wei haalt. Dan vindt hij het misschien minder erg om het malse groen achter te moeten laten, want geef hem ongelijk

. Enne o ja, hij zal ook wel aangekomen zijn en dan heb je ook minder zin hé om weer aan de slag te gaan. Wellicht Jaopie als je hem weer op de rit hebt, met bijrijder gaan rijden, zodat mocht je nog een keertje op vakantie gaan of wegens gezondheid uitvallen, hij niet meer zo terug valt. Succes!!

Laatst bijgewerkt door pien_2010 op 03-07-14 14:06, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-07-14 14:01

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst: 03-07-14 14:01

Wat ik me afvraag... heb je al ooit gevraagd/geregeld of een goede en zekere ruiter eens met Jaopie de weg op wilt gaan?

Gaat dat wel goed, dan heb je in ieder geval op één vraag al een antwoord: ligt het aan jou of aan hem?

**Geplaatst**: 03-07-14 14:04

Geplaatst: 03-07-14 14:04

Is Jaopie wellicht een beschermend typje, dat jou momenteel niet helemaal vertrouwt of iets van jouw mogelijke onzekerheid over je gezondheid zou kunnen spiegelen en daardoor vindt dat (buiten)rijden even nog geen goed plan is?

**Geplaatst**: 03-07-14 14:07

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst: 03-07-14 14:07

In mijn geval: ik heb lessen met leiderschap, zij staat open om mij te vertrouwen. Toch blijft zij weglopen zodra ze het land uit moet. Zij is in haar kudde wel de leidende merrie, waar ik haar dan weg haal. Ik zelf denk dat het daar iets mee te maken heeft. In dit geval kan ik dus zeker nog leren om in mijn leidende positie haar het vertrouwen te kunnen geven om haar kudde los te laten.

**Geplaatst**: 03-07-14 14:07

Geplaatst: 03-07-14 14:07

Amaris schreef:
Wat ik me afvraag... heb je al ooit gevraagd/geregeld of een goede en zekere ruiter eens met Jaopie de weg op wilt gaan?

Gaat dat wel goed, dan heb je in ieder geval op één vraag al een antwoord: ligt het aan jou of aan hem?

Dit en

Maflinger_S schreef:
Is Jaopie wellicht een beschermend typje, dat jou momenteel niet helemaal vertrouwt of iets van jouw mogelijke onzekerheid over je gezondheid zou kunnen spiegelen en daardoor vindt dat (buiten)rijden even nog geen goed plan is?

Dit zou ik inderdaad ook zeggen

Misschien eerst zelf weer even jezelf écht lekker gaan voelen voor je op stapt? Mijn eigen ervaring is van een aantal jaren geleden met een depressie/vermoeidheid dat ik onbewust in mijn eigen houding niet zeker was, en daar reageerde mijn merrie ENORM op, tot aanvallen aan toe... In die periode gewoon lekker grondwerk gedaan en uiteindelijk toen ik mentaal/fysiek weer helemaal 100% was opgestapt en zonder problemen weggereden

**Geplaatst**: 03-07-14 14:08

Geplaatst: 03-07-14 14:08

Tja.. (~~over een hele andere boeg~~ hetzelfde als die boven mij )... ben je wel weer sterk genoeg (mentaal en fysiek) ... is de verhouding tussen jou en Jaopie niet veranderd omdat je ziek bent geworden.

Ik weet van mijn paard dat hij het maar lastig vind als ik ziek ben... toen ik eraf was gevallen en echt lichamelijk niet 100% was... tja dan gaat hij net dan twee keer hangen/vallen terwijl hij gewoon in het gangpad vast staat... Hij moet ook net de schouder duwen die slecht is etc. Hij is trouwens daarnaast wel braaf en wil juist graag knuffelen (terwijl dat anders niet hoeft) ... maar zoals mijn zusje ook meteen zei.. hij weet gewoon dat het niet goed met je gaat.

**Geplaatst**: 03-07-14 14:13

Geplaatst: 03-07-14 14:13

NikkiTazz schreef:
In mijn geval: ik heb lessen met leiderschap, zij staat open om mij te vertrouwen. Toch blijft zij weglopen zodra ze het land uit moet. Zij is in haar kudde wel de leidende merrie, waar ik haar dan weg haal. Ik zelf denk dat het daar iets mee te maken heeft. In dit geval kan ik dus zeker nog leren om in mijn leidende positie haar het vertrouwen te kunnen geven om haar kudde los te laten.

Daar denk ik vanuit ervaring met onze twee paarden toch iets anders over. De ene keer als ik ze roep, kijken ze me aan met een blik van: "heb ik iets van je aan?" en steken de denkbeeldige middenvinger naar me omhoog. OK dus ik moet gaan grondwerken want heb geen leiderschap

. Ik denk dat dit het niet is, maar dat de paarden het gras heerlijk vinden, ze er te kort opstonden en denken net als kleine kinderen: "wij horen en zien je eventjes niet".
Een dag later kom ik weer, dan fluit ik, en dan komen er twee keihard zo hard als ze kunnen aan gegaloppeerd, staan netjes een halve meter voor me stil, hek is gewoon open waar ze gemakkelijk door kunnen als ze langs me willen schieten hetgeen ze nog nooit gedaan hebben. Keurig laten ze halsters om doen en in een heerlijk draf tempo rennen we naar huis, baasje in het midden, paardjes links en rechts schuin achter me. Wat heeft dat baasje haar paardjes goed voor elkaar zullen jullie denken wellicht

..
Nee hoor, dit keer stonden ze wat langer op het gras, stikte het van de dazen en wilde ze maar al te graag mee naar huis waar ze een appeltje krijgen en lekker in het koele dazen vrij open stalletje kunnen staan zo gewenst.

**Geplaatst**: 03-07-14 14:14

Geplaatst: 03-07-14 14:14

Jeetje Terpentijn, was een verhaal wat jou is overkomen! Super dat je nu weer aan rijden toe bent. Tja, je paard heeft gewoon erg lang stil gestaan. Het is niet alleen fysiek dat hij zich weer moet ontwikkelen, maar blijkbaar ook mentaal. Het ene paard pak je zo weer op en de ander gedraagt zich alsof hij nog nooit aan het werk geweest is. In jouw geval helaas het laatste. Wellicht heeft hij erg genoten van zijn vakantie en nu hij aan het werk moet, is het hem wat veel en wanneer je hem wilt pakken kiest hij liever voor zijn vrijheid waar hij zo lang van heeft kunnen genieten. Ik heb mijn paard ooit stil gehad tijdens een zwangerschap, helaas daarna herkenbaar in jouw verhaal, hij was alles geheel kwijt. Met name een stukje vertrouwen, ook dat omschrijf je, van een bomproof paard, naar een paard wat weer overal naar kijkt etc. Niet vergeten dat hij dat in maanden ook niet heeft hoeven doen. Ik heb het rustig weer opgepakt toen en wellicht als niet zadelmak paard behandeld en weer opnieuw begonnen en het kost wat langer, maar we zijn er wel weer gekomen. Wellicht is de tip om zijn spullen weer even na te kijken ook fijn, dan weet je zeker dat de tegenzin daar niet uit voort komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-14 14:17

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-14 14:17

Ja, uiteraard heb ik ook gedacht dat het wel eens zou kunnen komen doordat hij is aangekomen in die pauzeperiode. Zo moest ik dus tot mijn schrik zelfs een singelverlenger aan de singel knopen, waar die eerder op vier-vijf gaten (aan beide kanten!) van onderaf zat.
Vandaag kon ik voor 't eerst weer zonder dat ding, op het laatste gat weliswaar, maar dat is toch schrikbarend, d'r staat zowat NIKS op die wei en hij krijgt ook niks bij.
Hij kan dan ook last hebben van de temperaturen en het zadel, want er mag van mij wel 100 kg vanaf.

Dat niet uit de wei willen komen is geheel nieuw. Hij kwam op een armzwaai en fluitje altijd al aan galopperen, alle jaren.

De tweede keer nadat ik hem gereden had na de pauze vond ik hem de andere dag erg stijfjes in de wei lopen, de arme jongen zal spierpijn gehad hebben. De dag daarna weer 20 minuten in de rijbak gereden, en niet naar buiten gegaan. Toen was het stijvige ook wel over.

Ben ik te haastig wer begonnen? Wil of verwacht ik teveel? ik verwacht natuurlijk absoluut niet dat e weer op kunnen pakken waar we waren gebleven!

Ik zit zelf ook niet meer zo geklonken te paard als voor dit allemaal gebeurde, en ben ook wat zoekende naar de finesses die ik daarvoor had, met hem.

Het ergste vind ik dat hij in de wei wegloopt en op buitenrit zo gestressed is... dat zijn toch tekenen dat hij mij niet vertrouwt, hetgeen ik nogal kwetsend vind. Vertrouwen staat bij mij top hoog in mijn paardenvaandel, ik heb er jaren aan moeten werken bij hem, aan dat vertrouwen, ontspanning, etc.

De TREC kan ik natuurlijk vergeten dit jaar... maar dat vind ik niet erg.

Jaja, pien_2010, iemand om Jaopie door te rijden als er nog eens zoiets gebeurt...vind ze maar eens! 't Is geen makkelijke knaap, een beetje een schavuit en uitprobeerder en ik wil ook geen Tinker- hobbelaar erop(no offense meant!) ZUCHT.
Edit: ik zie dat er tijdens mijn type allerlei andere mensen hebben gereageerd, moet ik even teruglezen om te kunnen reageren.

**Geplaatst**: 03-07-14 14:46

Geplaatst: 03-07-14 14:46

terpentijn schreef:
J.
Ben ik te haastig wer begonnen? Wil of verwacht ik teveel? ik verwacht natuurlijk absoluut niet dat e weer op kunnen pakken waar we waren gebleven!

Het ergste vind ik dat hij in de wei wegloopt en op buitenrit zo gestressed is... dat zijn toch tekenen dat hij mij niet vertrouwt, hetgeen ik nogal kwetsend vind. Vertrouwen staat bij mij top hoog in mijn paardenvaandel, ik heb er jaren aan moeten werken bij hem, aan dat vertrouwen, ontspanning, etc.

Nee, ik geloof niet dat je te haastig weer bent begonnen, je zult toch een keer moeten beginnen hé ook al vindt Joapie het niet leuk. Ik noem dat lekker in zijn Tinker comfort zone willen blijven.

Nee, ik ben het niet eens met je conclusie. Ik vind dat je de conclusie te persoonlijk aantrekt dat het aan jou ligt dat hij jou niet meer vertrouwd. Hij heeft gewoon een half jaar NIETS meer gezien en een paard die zijn kostje goed verzorgt heeft vind het wel best zo op die wei. Tja en Tinkers en merens worden van een slok water al dik laat staan van een schrale NL wei. Dat wil wel.

Ik begrijp dat je even twijfelt aan je zelf Terpetein, maar het komt wel goed :(:)

. Ga met hem aan de slag, accepteer zijn angst etc.

VB Gisteren hebben we voor het eerst na september vorig jaar weer een "zomer route " kunnen doen die alleen in juli en augustus kan als het niet teveel geregend heeft. Anders verzuipen de paarden. Mijn merrie liep behoorlijk op haar "tenen". Dat ligt echt niet aan mij hoor, ze moet eventjes weer uit het bekende, naar het onbekende en dat is spannend. Dus dan gaan we weer met een jonkie (11 jaar hé

), teugels in de linker hand naar voren zodat ze kan vluchten, want daardoor is deze dame rustiger, rechter hand tussen de oortjes om te kroelen, knieën aan de wrongen en gaan met die "gespannen banaan". En na 10 minuten wordt ze weer rustiger. Maar ja, die van jou heeft een half jaar pret pakket gehad. Dus die komt van ver en vraagt wat meer tijd en overreding kracht.

Heb je geen jonge meid, die goed kan rijden, en dan echt goed, of een instructeur die er op kan om hem mee op te pakken. Want ik geloof graag dat je nog niet zo stabiel en fijn zit als voor je ziek zijn. Wellicht dat dit ook versterkt. Ik zou ook voor Polie geen jong merens grietje willen die niet echt goed kan rijden, want dat gaat hem dan ook niet echt worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-14 14:56

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-14 14:56

Okee, ik begin dus NIET met te zeggen dat er aan mijn leiderschap niks mankeert, want het zou zoals enkele posters aangeven, wel degelijk zo kunnen zijn dat Jaopie dat -althans nu- anders ervaart, en hoewel ik denk dat ik weer helemaal het haantje ben, weet je nooit wat zo'n paard onbewust aan je voelt.
Dat is dus wel een punt, maar daar moeten we gewoonweg samen maar doorheen zien te komen.

Het (tijdelijk) laten rijden van Jaopie door een ander heb ik toch enorme problemen en ook slechte ervaringen mee ...Jaopie is ten eerste een zeer eenkennig paard (nee, dat verzin ik niet) die absoluut niet gecharmeerd is van bemoeienissen van vreemden. Dat is al eens verkeerd gegaan (vroeger toen Jaopie nog niet beleerd was, wilde zowat iedereen er wel eens op, na dat hij beleerd was en ik er zelf op reed moest ik hel en hemel bewegen voordat diezelfde mensen er eens op wilden... 2 zeiden alsnog ja, en toen werd het een spelletje Joapie-tegen-de-ruiter, geen gesteiger of gebok, maar gewoon als een blok beton blijven staan in een hoek van de bak, achteruit gaan en niks meer doen of willen).
Meppen met een zweep haalt dan ook niks uit, dreigen met een longeerzweep kon hij wel vooruit mee te krijgen zijn, maar dan meteen zo loeihard en zijn eigen richting onbestuurbaar op, dat men er daarna helemaal nooit meer trek in had.
Ik zei al: hij kan zeer dwars en eigenzinnig zijn. Bovengenoemde fratsen heb ik ieg nooit met hem meegemaakt wanneer ik er zelf op zat. De meesten onderschatten hem, omdat het zo'n gezellige bonte beer lijkt..
De enige die ik er op zou laten is mijn toenmalige dressuur- instructeur Mark van de Donk (die heeft hem ook enige tijd doorgereden indertijd) of een andere zeer goed onderlegde persoon .Maar die laatste ken ik dus niet. En Mark is in de tussentijd wel een paar meter verder gevlogen in z'n carriere, en tevens verhuisd.

Jaopie is helemaal geen beschermend type voor zo ver ik weet, eerder een type waarbij je zelf duidelijk het voortouw moet nemen, anders wordt-ie onzeker (en gaat het dan zelf invullen).
Maar weet je als het er op aan komt veel wat er werkelijk in zo'n paardenhoofd omgaat?

Morgen laat ik hem maar even met rust, ja ik ga natuurlijk wel naar de wei, of alleen even poetsen en toiletteren, ik controleer toch altijd dagelijks de vliegendekens van hem en zijn meissie Khavanna, en zaterdagochtend stap ik dan weer op.

**Geplaatst**: 03-07-14 15:06

Geplaatst: 03-07-14 15:06

terpentijn schreef:
Jaopie is helemaal geen beschermend type voor zo ver ik weet, eerder een type waarbij je zelf duidelijk het voortouw moet nemen, anders wordt-ie onzeker (en gaat het dan zelf invullen).
Maar weet je als het er op aan komt veel wat er werkelijk in zo'n paardenhoofd omgaat?

Misschien zit het m daar in? Dat je zelf nog een beetje twijfelt? Omdat je zelf al een poos niet meer met hem hebt gewerkt? (natuurlijk kan ik niet zien vanachter de laptop hoe het echt zit, maar misschien eens bij stil staan?)

Wat je in de openingspost zegt is dat hij panish/explosie/niet meer komen/schrik gedrag etc vertoont. Verwacht jij dit gedrag al of zit je nuchter te paard?

Hoe stel je je op? 'kom we gaan nu dit doen' of 'zullen we dit gaan doen?'
Zoals je hem beschrijft zou die vraagstelling naar hem toe misschien een oplossing zijn. Ik heb veel gezien dat als mensen vragen 'zullen we dit doen' het paard dacht 'mwa, ik doe liever....' terwijl wanneer ze in hun eigen hoofd (en dus automatisch houding) zeggen 'kom dit doen we!' het paard gelijk anders reageert

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-14 15:28

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-14 15:28

Nee, ik ben beslist van het type :"Kom jong, DIT gaan we doen", ook buiten, als hij niet durft. met grote verbale beloningen als hij zichzelf heeft overwonnen, natuurlijk. Dat is ook vrijwel altijd goed gegaan. Hij is ook geen piepjong dier meer, en we zijn van ver, heel ver gekomen.

De overleg-modus pakt bij hem niet best uit, hoewel we wel "samen" de dingen doen, ben toch ik het die aangeeft wat, wanneer en waarheen.
Over het "hoe' wil ik qua dressuur in de bak dan nog wel eens met hem overleggen, zeg maar, maar buiten is het toch echt dat ik hem al vooruit ben.

Het door mij beschreven gedrag KEN ik ook helemaal niet van Jaopie.

Ik ben inderdaad "bang" dat de lange niksdoen-pauze hem heeft teruggeworpen in deze staat.

Maar goed, ik ben er echt en nog steeds wel voor hem, misschien dat het even tijd nodig heeft voordat dat tot zijn knars doordringt.
Er zal weinig anders op zitten dan samen weer kilometers te maken.

**Geplaatst**: 03-07-14 15:34

Geplaatst: 03-07-14 15:34

Ik ben het eens met pien_2010.
Als het leuk en makkelijk is willen ze allemaal meteen komen, maar na een half jaartje lekker nietsen denkt zijn lichaam daar nu even anders over.
Probeer een periode vast te zetten van bvb 2 maand waarin je 3 a 4x per week iets met hem doet (in de mate van het mogelijke natuurlijk) en probeer per week de vorderingen te meten. Als zijn conditie beter is en hij terug wat meer rechtgericht is zal het een stuk leuker worden voor hem om te werken, maar nu is het vermoeiend, moeilijk het tijdelijke afscheid met vriendjes is terug nieuw en eng en daar moet je helaas terug tijd in gaan steken.
Ik heb een ontzettende kliermerrie staan en als ze even stil staat heb ik ook het gevoel dat ik weer van 0 moet beginnen. Het ene seizoen kan ik gewoon alleen met haar naar buiten en het andere draait ze zich om en wilt liefst zo snel mogelijk terug naar de weidemaatjes... zwaar frustrerend.
Mijn ruin heb ik zo pas terug opgepakt met rijden en die komt ook niet makkelijk (crosst de hele weide door). Nu krijgt die na elke werk sessie een schepje voer als beloning en lijkt hij toch al makkelijker te overhalen.
Als je hem terug goed aan het werk zet zal hij ook terug gaan afvallen, kwaad zal het hem niet doen.

Verder nog veel beterschap gewenst.

**Geplaatst**: 03-07-14 15:34

Geplaatst: 03-07-14 15:34

Oke die houding is natuurlijk superfijn richting je paard

Wel "samen" maar met jou als beslissende partij

Heel lastig, ik hoop echt dat jullie hier uit gaan komen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-07-14 16:17

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst door de TopicStarter : 03-07-14 16:17

Nou, hier komen we "natuurlijk" wel uit, ik heb wel voor grotere idioterie gestaan met Jaopie, in de jaren her.

Voor mij is hij "goud' in de zin van: veel van geleerd, ik heb ook enorm veel respect voor hem als paard, ik begrijp echter wel, dat hij het niet voor 't zeggen kan hebben.

't Is zeker wel het type paard dat de ruimte die je laat ogenblikkelijk inneemt, te voet zowel als OHZ, dat was nu ook het hele punt waar ik jaren aan heb moeten werken met hem.
'T Is een echte boef, die jouw grenzen probeert.
Geef je toe, weet hij vervolgens niet wat hij met die ruimte moet, en probeert maar wat.
Zet er zwaar dictatoriaal druk op, word-ie kwaad.

Zo ben ik zelf ook, dus leuke match samen, hahaha.

Ben met vele paarden omgegaan, op allerlei soorten van manieren, maar van Jaopie wist ik altijd wel dat hij niet zo stabiel van karakter was, ofschoon hij voor de oppervlakkige beschouwer, een daverende tank lijkt, die altijd "beslissend" lijkt op te treden.
Dat is maar een rol, die mag hij ook uitleven op mijn jonge merrie waarmee hij tot wederzijds genoegen mee in de wei staat. Niet op mij.
De echte Jaopie is een paard met zeer fluctuerende stemmingen, van veulen af aan al, die in feite een zeer (over) gevoelige gast is, en bepaald een leiderschap van paard (niet de jonge merrie) of mens nodig heeft.

Ik heb veel van hem geleerd, nu zal ik hem moeten loodsen in een hernieuwde trainingsweg.

Het is soms ook wel eens fijn om je twijfels van je af te schrijven, als je zelf niet zo sterk in je schoenen staat, en de verschillende invalshoeken in je op te nemen.

We gaan er weer voor, stapje voor stapje en dagje voor dagje. Ergens zullen we elkaar wel weer hervinden, as always.

Alle suggesties en commentaren heb ik meegenomen, en iedereen had een stukje gelijk er in.

Thanks, voor de inzichten en overwegingen.

We WILL BE BACK...!

**Geplaatst**: 03-07-14 16:37

Geplaatst: 03-07-14 16:37

Fijn je stukje terpentijn want ik had zonet bedacht om je te schrijven dat als Joapie op een lastige "moeilijke gecompliceerde fiets" gaat jij, maar dan ook jij alleen de sleutel hebt. Het is je immers al een keer gelukt, dus "je moet terug naar af" en weer gaan doen wat je in het begin ook met hem deed. Want als dat ooit gewerkt heeft werkt dat nu weer en wellicht wel sneller als jij denkt want uiteindelijk heeft een paard een geheugen als een olifant, dus zal hij jou spoedig weer, zo verwacht ik, erkennen als zijn koppelgenoot.
Vooral veel plezier wens ik je toe en humor met je nieuwe project dat Joapie

(ik vind hem nu al leuk ook al ken ik hem niet) heet.

**Geplaatst**: 03-07-14 16:42

Geplaatst: 03-07-14 16:42

En ik zit even vanuit een andere hoek te denken. Heeft hij niet gewoon een keer een flinke schuiver in de wei gemaakt en zit er iets dwars? Gewoon pijn en compenseren?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-14 11:05

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-14 11:05

Nou, wat 'm dwars zit is waarschijnlijk een te dik lijf en een verslechterde lenigheid.

Schuiver in de wei merk ik nergens aan, hij is niet zo'n renner in de wei, omdat hij er al 24/7 in staat z'n hele leven kent hij dat natuurkijk wel, bovendien EET hij daar voornamelijk, stapje voor stapje. Als hij zich "verveelt" kan hij wel enorm langs de draad lopen draaien en ijsberen.Maar rare sprongen zelden.

Sowieso wil ik iemand laten komen om hem eens even helemaal te laten checken op blokkades e.d., voordat we er weer vol voor gaan, ik weet al wie ik daarvoor op het oog heb.
Dan weten we dat ook weer zeker.

Vanmorgen toen ik bij de wei aankwam keek de grapjas het van een afstand even aan, en toen de jonge merrie op me afkwam voor haar dagelijkse vitaminedosis kwam hij er toch ook aan.Ik zag dat hij zeer op z'n hoede was, maar ik prutste wat aan z'n vliegendeken, checkte zijn sokken en gaf ook hem z'n vitaminen. Daarna weer naar de merrie, wat hij beslist NIKS vond, hij bleef er omheen drammen.

Ik kreeg dus een idee, de merrie moet hoognodig beleerd worden (daar zoek ik nog iemand voor.....!) en ik ben dus bezig met dekje op, gepruts, etc., niet zo serieus nog allemaal, daar wordt hij aardig jaloers van. Op de dagen dat ik hem niet rij ga ik nu eerst met de merrie bezig, dat zou wel eens vruchten kunnen afwerpen wat betreft zijn "ik heb geen zin" houding.

Ook ga ik er eens wat meer longeren tussendoor gooien, dat heb ik nooit zo vaak gedaan met hem.
Goed voor de buiging en stelling ook, kan ik ook wat balkjes aan toe voegen.

Het lijkt me zinnig en eerlijk t.o.v. hem als hij eerst weer eens wat meer conditie krijgt en wat gewicht verliest, en nagekeken is door fysio/osteo alvorens weer meer van hem te verlangen.

**Geplaatst**: 04-07-14 12:09

Re: Paard "wil niks meer" na winterpauze... Wat is dit?

Geplaatst: 04-07-14 12:09

Een check op Jaopie´s gezondheid om te bepalen hoe die is en daar vervolgens je training op afstemmen kan natuurlijk geen kwaad. Dan heb je in ieder geval iets tastbaars om mee te beginnen.

**Geplaatst**: 05-07-14 08:22

Geplaatst: 05-07-14 08:22

terpentijn Dat zou je wel eens goed gezien kunnen hebben. Onze ruin is ook veel werkwilliger geworden sinds de merrie er is en daar mee gereden wordt. Wel heb ik ontdekt dat ik mijn ruin (mijn eerste paard) bewust veel aandacht moet blijven geven. Hetzij middels fysieke aanraking hetzij in gedachte aan hem denken. (Dat laatste heeft iemand me op gewezen). Dat helpt hem om niet ziek te worden, want die van mij is ook erg jaloers. Nu gaat het goed met hem ook al rijd ik amper op hem (mijn man en andere beginners rijden op de ruin omdat die zo braaf is). Dus hou de mate van jaloers zijn wel in de gaten. Het gebeurt hier wel eens dat ik terug van rijden kom en dan de merrie in de paddock terug zet en de ruin haar wil bijten. Zo van: "dat doen we niet meer dat jij met baasje weggaat". Omdat ik dat nu weet kan ik dat voorkomen door streng "pas op hé, lief zijn voor Polie" te zeggen.

**Geplaatst**: 05-07-14 08:36

Geplaatst: 05-07-14 08:36

Het kan ook zijn dat hij de energie die jij op het moment uitstraalt niet prettig vind, dat doe je natuurlijk niet bewust maar je paard kan daar heel goed op reageren.

Ik heb een pony die echt super braaf was en echt nergens naar keek met buiten rijden maar sinds mijn man in maart is overleden is ze zo kijkerig geworden met buiten rijden, blaadjes aan de bomen, een stukje donkere aarde en ga zo maar door maar een vrachtwagen die passeerd kijkt ze dan weer totaal niet naar.
Mijn energie die ik uitstraal is natuurlijk veranderd omdat je toch hier mee bezig bent en daar reageert ze zo heftig op. Ik hoop dat als de tijd weer verder is, dat ze weer mijn "oude" bomproof pony word.