Geplaatst Ik heb een verschrikkelijk leuke, lieve ruin van bijna 5 jaar oud. Hij staat op stal bekend als grote vriendelijke reus (1.74
) en goedzak. Het is echt een schat, en hij kan af en toe wat lomp uit de hoek komen.Nu loop ik tegen een probleem aan met rijden. Hij heeft twee weken aan de longe gelopen wegens zwellingen op zijn rug. Er is afgelopen maandag een echo van zijn rug gemaakt en de zwellingen zijn helemaal weg. Ik ben er dinsdag voor het eerst weer opgekropen, en hij gedroeg zich voorbeeldig. Wij hebben een baan met een deur, met uitzicht op de parkeerplaats. Dit was tot nu toe geen probleem, hij liep er gewoon langs. Toen ik echter woensdag opnieuw ben gaan rijden lag ik er tot twee keer aan toe bijna naast. Hij vind de deur eng, en schrikt eigenlijk al zonder dat er wat aan de hand is. Misschien rijd er op dat moment een auto, maar zoals ik al zei: dat vond hij nooit een probleem. Het is ook merkwaardig dat hij eerst de deur voorbij loopt, en vervolgens een gekke sprong opzij maakt, bokkensprongen maakt (waardoor ik uit balans raak) en vervolgens heel hard gaat rennen… Eerst dacht ik, het zal wel eenmalig zijn, hij schrok gewoon, maar toen hij het een tweede keer deed, ben ik streng voor hem geweest. Ik heb hem op een volte bij de deur gezet, maar hij bleef opzij springen. Ik heb ook geprobeerd om hem de moed in te praten en hem er pratend en geduldig langs te krijgen op een normale manier. In stap doet hij dat aardig, maar in draf maakt het niets meer uit. Dus of ik geduldig blijf of streng word, het hielp beide niet. Ik ben toen eerst een stuk voor de deur gaan afwenden (dus er niet langs) en ben dit per rondje uit gaan breiden. Ik heb hem ook veel laten galopperen, zodat hij even zijn ei kwijt kon. Ook dit maakt hem niet ontspannen. Helemaal langs de deur houd hij een schrikreactie. Hij wilt dan wegrennen maar ik kan dit soms voor zijn door hem tegen de wand te zetten. Hij heeft overigens de derde keer dat ik erop zat echt zijn best gedaan, hij was zo fijn! Maar toch blijft steeds dichter bij de deur rijden heel veel spanning opleveren.
Vandaag was de bodem van de buitenbaan helemaal top, dus ik dacht: ik ga gewoon lekker naar buiten. Buiten heeft hij overal zicht op, dus zal hij niet snel schrikken van eventuele beweging die hij (door de deur misschien) niet goed kan zien. Ik was nog geen half rondje door de baan of hij springt opzij en begint keihard te rennen. Ik verloor hierdoor mijn rechterbeugel en op de helft van de baan gaf hij een gemene schuine bok. Hierdoor verloor ik ook mijn andere beugel. Ik zag het hek steeds dichterbij komen, en hoopte dat ik er niet in zou vallen. Paardlief maakte een scherpe draai naar rechts en ik vloog rechtdoor en landde hard op mijn schouder vlak voor het hek… Waarvan hij schrok is mij - en de mensen op het terras wat aan de bak grenst - een raadsel. Ik zag en hoorde niets. Het rare is ook dat hij (ook binnen) het ene moment heel ontspannen is (lees: lang en laag en in een rustige, ontspannen stap) en het andere moment er ineens vandoor vliegt. Ik weet nu dat hij het bij de deur binnen doet, maar dit kwam totaal onverwacht. Ik begin nu te twijfelen of het aan zijn (puber)gedrag ligt, of dat er misschien lichamelijk iets niet goed zit. Hij is altijd een koele kikker geweest. Tja, hij was sterk, maar nooit gemeen of schrikkerig/rennerig.
Misschien herkent een van jullie dit gedrag, is dit een fase? Of zit er iets misschien niet helemaal goed (ik denk aan zicht of toch iets in zijn rug of nek dat misschien uitstraalt naar zijn hoofd waardoor hij onrustig is?
Groetjes,
Danielle
! Hij ontplofte inderdaad echt flink aan de hand. Ik kon hem op een gegeven moment ook niet meer houden.. Hij kan inderdaad wat druk zijn door zijn voer, daarom heb ik hem van 2 kilo weer terug naar 1,5 gezet, en ik voer hem nu op aanraden van iemand die voer verkoopt Equifirst Linamix, omdat ze daar gegarandeerd dikker van werden - zei die.. 
Dat Bach rescue remedie is een goed idee, dat gebruikte ik ook voor mijn rijexamen! 
