little_birdy schreef:nou simpel
Alleen met de brave naar buiten en de 20 jarige niet mee meenemen
Wat een onzin! Je wilt toch lekker met je paard naar buiten?
Ts: je hebt vier keer geoefend, troost je, ik heb er wel een jaar over gedaan met mijn paard. Vertoonde hetzelfde gedrag en nog een beetje heftiger (steigeren, in de lucht omdraaien en dan proberen weg te galopperen). Een flinke tik geven hoefde ik niet eens aan te denken want dan kon ik direct zand gaan happen.
Ik ben ook wel bang geweest toen, het helpt om ademhalingsoefeningen te doen en/of een liedje te gaan zingen.
Wat je paard betreft: eerst lekker veel gaan wandelen aan de hand zodat de omgeving vertrouwd wordt. Dan, als je die mogelijkheid hebt, achter een ander rustig paard aan naar buiten. Dit ook vaak doen zodat het voor jou en je paard een ontspannen uitje wordt.
Als je weer alleen gaat: nooit afstappen, kleine stukjes en op JOUW initiatief terug (liefst een rondje zodat je niet hoeft om te draaien). Rustig en consequent blijven, niet boos worden. Zorg dat je paard niet de kans krijgt om een andere richting in te gaan. Hij mag best even stil staan. Ook achteruit lopen is op zich niet erg. Wordt dit te link omdat hij de sloot nadert, stuur hem dan met zijn hoofd naar de sloot en draai hem daarna weer van de sloot weg. Alles rustig en zonder gestress, hoe hard je hart ook tekeer gaat misschien... Zorg dat het initiatief ALTIJD bij jou ligt, jij geeft leiding. Ga desnoods eerst tien meter heen en dan weer terug. Bouw de afstand langzaam op.
Ik rij nu inmiddels in mijn eentje overal naar toe. Nieuwe routes zijn de eerste keer wat spannender voor haar, maar ze doet het allemaal. Bruggen, tunneltjes, verkeer, waaronder de langsratelende tram met bel, meerennende koeien, irritante honden, ze kan er mee omgaan. Er is een wederzijds vertrouwen ontstaan.
Enige waar ze echt angst voor heeft zijn schaatsers. Nou ja, die vermijd ik dus maar en ik rij toch niet zoveel buiten als het vriest