
Ik heb mijn Friesje nu ruim een jaar. In het begin was hij erg onstuimig, schichtig en vluchtte gauw. Nu het vertrouwen tussen ons enorm gegroeid is, heeft hij ook véél minder de neiging om zo snel bang te zijn. Helemaal super natuurlijk

Er is alleen 1 ding waar hij bang van blijft, en dat is de zweep. Tijdens het grondwerken pak ik de zweep er wel eens bij en raak hem ermee aan. Hij staat dan stijf van de spanning, maar blijft wel staan. Ik gebruik dan een klikker en stukjes wortel om hem te belonen als hij niet wegschiet. Dit gaat al steeds beter.
Nu wilde ik er van de week een zweepje bij pakken bij het rijden omdat hij wat traag werd achter als ik hem rustiger wilde laten draven. Het pakken (vanaf de bakrand) op zich was niet zo'n probleem, even wat kleine dribbeltjes. Toen ik de zweep vasthad, was hij wel weer erg gespannen, maar als ik hem er lichtjes ermee aanraakte, veranderde er eigenlijk niet veel.
Toen ik daarna van hand veranderde en de zweep wilde overpakken in mijn andere hand, was het wel paniek en schoot hij onder me weg. Heb de zweep toen maar op de grond gegooid en ben zonder verder gereden

Nu wil ik dit niet steeds krijgen als ik ook maar een zweepje vast heb, dus mijn vraag is: Hoe kan ik mijn paard duidelijk maken dat de zweep geen martelwerktuig is?
Ik rij zelf nooit met zweep, enkel met een spoortje. Dit omdat zijn werklust dik in orde is en ik een zweep in de basis niet nodig vind. Alleen als ik dus wat verder wil trainen en wil zorgen dat hij achter ook 'mee blijft doen', is het handig.
Toen ik hem kocht, werd hij met lange zweep én wielsporen gereden. Ik heb vanaf dat ik hem gekocht heb, niet meer met zweep gereden. Zou het een vervelende herinnering kunnen zijn die hij heeft aan de zweep?
Reacties als 'Dan maar niet met zweep rijden' heb ik niet zoveel aan, ik wil graag dat mijn paard leert dat die kleine stokjes gewoon niet eng zijn
Heb het geluk dat mijn Fries niet echt Friese gangen heeft, hij is dus ook niet zo'n 'duwer'