Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 13:51

stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 13:51

Ik weet niet of t hier goed staat? (zo niet kan iemand t goed neerzetten?)

Ik ben het plezier in het rijden ‘kwijt’ ben er de hele dag mee bezig, zelfs op t werk. Vraag me van alles af, waar is t fout gegaan, waarom schiet ik elke keer in de stress en waarom heb ik ineens last van faalangst? Ik kan bijvoorbeeld bijna niet bij een ander in de bak rijden omdat ik constant bezig ben om te kijken wanneer ik kan gaan aandraven zodat ik niet in de knel kom met de ander. Paard wordt helemaal gek van mijn stress, begint kort te lopen en wordt steeds gespannender waardoor ze van alles schrikt. Terwijl ze dit normaal niet doet. Zaterdag heb ik super fijn gereden helemaal op ontspanning gericht, lekker laag en rond op mijn tempo. Zondag les en toen ging het helemaal mis, ik raak gespannen omdat ik dan moet galopperen en omdat er iemand bij mn les in komt rijden die totaal niet oplet en constant in de weg rijd. Ik wil dan alles in 1 keer goed doen en dat wil dan gewoon niet (wil goed rijden voor mn instructrice en laten zien aan de ander dat ik t voor mekaar heb). Ik hoor mn instructrice niet meer en rijd als een kip zonder kop rond. Alles beweegt, mn armen mn benen zit vreemd en kan me gewoon niet ontspannen.. Mn instructrice zei gisteren ook van je bent zo met alles bezig behalve met je eigen rijden! Zodra t andere meisje de bak uit was, was mijn hele houding weer anders en heb ik nog even rustig gereden en heb ik alsnog goed afgesloten.

Als ik filmpjes van mezelf zie kan ik wel huilen, een jaar geleden reed ik rond met een glimlach op kop en werd ik smily genoemd op de rijvereniging. Nu staat t huilen me nader dan t lachen. .Zat eerder bijna achterstevoren op t paard om grapjes te maken en t kon me allemaal niet gek genoeg en nu durf ik amper alleen naar buiten omdat ik bang ben dat hetzelfde gebeurt als nu in de bak.

Het is gelukkig niet elke dag zo erg. Op een ‘goede’dag (als alles klopt) dan ben ik ontspannen, durf ik mn hand naar voren te doen en ben ik op tijd als Inja een keertje weg springt en heb ik er erg veel plezier in. Ik twijfel nu heel erg, moet ik stoppen met westrijden en een beetje voor de lol gaan rijden, moet ik helemaal stoppen, moet ik een ander paard kopen die zich niet zo door mij op laat fokken (een koele kikker) of gewoon laten gaan en hopen dat het beter gaat?

Ik hoop dat er iemand is die een oplossing weet of goede tips heeft

(als t verhaal warrig of onduidelijk is hoor ik t graag want weet niet meer waar ik moet beginnen)

**Geplaatst**: 05-11-12 13:54

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 05-11-12 13:54

Ik zou gewoon eens lekker een tijdje rustig aan doen met rijden. Probeer je ontspanning terug te vinden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 14:03

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 14:03

Zat ik ook over te denken, heb zaterdag wedstrijd en verder niks meer opgegeven laat dat ook maar even zo.

**Geplaatst**: 05-11-12 14:06

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 05-11-12 14:06

Minder proberen na te denken, met 'lef' durven rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 14:07

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 14:07

Hahaha ja denken, dat is een erg groot probleem. Ik denk over alles naar (analist

) weet niet hoe ik dat uit moet zetten. Zal valeriaan helpen?

**Geplaatst**: 05-11-12 14:09

Geplaatst: 05-11-12 14:09

Even rustig beginnen... Weg met die prestatie drang. Het is knapper als je alles rustigaan kunt doen. Je kan beter 2 jaar over iets doen dat je het wel red. Dan dat je er 3 jaar druk achter zet en het nog niet lukt.. en vooral UITademen

**Geplaatst**: 05-11-12 14:10

Geplaatst: 05-11-12 14:10

Ik kan het niet helemaal uit je tekst op maken maar je hebt zelf ook geen idee waar het vandaan komt die onzekerheid?
Wanneer is dit begonnen of is dit er langzaamaan ingeslopen?
Denk dat je minder druk op jezelf moet leggen om het goed te willen doen als er iemand anders bij rijdt.
Gewoon relax schijt aan wat andere denken. Je hoeft het toch niet voor hun te doen? Probeer je veel meer te focussen op je paard en niet op andere. Denk dat je er weinig mee opschiet om je paard te verkopen en een rustig paard aan te schaffen ook die kun je "gek" maken met jouw onzekerheid.
Stel jezelf van te voren een vrij makkelijk haalbaar doel en focus je daarop.

**Geplaatst**: 05-11-12 14:13

Geplaatst: 05-11-12 14:13

Ander paard lost waarschijnlijk niks op. Die laat zich misschien niet opfokken, maar sluit zich af waardoor je hulpen niet meer doorkomen. Dan krijg je dus een ander probleem. Het probleem ligt bij jou blijkbaar, dus zorgen voor een oplossing. Wedstrijden zou ik even niet doen, gewoon even geen druk erop zetten bij jezelf. Wel doorgaan met lessen. Maar kan je instructrice je niet beter helpen? Ze moet toch door hebben wanneer jij niks meer opvangt van haar aanwijzingen? Het komt op mij over alsof ze je maar een beetje laat rijden. Als zij jou beter begeleidt, dan ben je veel geconcentreerder met het rijden bezig en niet met de omgeving. Verder zorgen dat je in de training je paard 1 of 2 klassen verder afgericht hebt en dan pas starten. Dan rij je ineens met twee vingers in je neus zo'n proef, gewoon omdat je nivo veel hoger is. En dan heb je automatisch veel minder last van wedstrijdspanning.

**Geplaatst**: 05-11-12 14:17

Geplaatst: 05-11-12 14:17

Heb ook zo'n periode gehad. Het ging aardig met het rijden (leek nergens op, maar we moesten van heel diep komen) en ik mocht een onderlinge wedstrijd rijden van de eigenaar. Nooit moeten doen. 2 dagen voor wedstrijd heb ik mijn paard haast op stal getrapt, zo zat was ik er van en heb dan ook flink op mn kop gehad van de stal eigenaresse. Toch maar op wedstrijd gegaan, want schaamde me mn ogen uit de kop en heb besloten enkel voor de ervaring voor ons 2en te gaan (had nog nooit ''echt'' een wedstrijd gereden, merrie ook niet).

Wedstrijd was voorbij en ik liet alles van mijn schouders vallen. Ik was vastberaden, ik doe het niet meer omdat het moet, ik doe het omdat IK het leuk wil vinden MET mijn paard. Ze kon immers nog niets en kan nu nogsteeds niet galopperen, terwijl ik haar al anderhalf jaar rijd (enorme stresskip + fries is niet zo'n succesvolle combinatie en op aanraden van instructrice nog niet begonnen aan de galop).

Moet zeggen dat het me nu enorm goed af gaat. Ontspannin is nog een groot punt, maar als ze eenmaal los is, góh wat een goddelijk paard. En dat, terwijl ik het echt opgegeven had. Ik kon niets, het werd niets en ik had er geen zin meer in. Reed nog maar 1 dag in de week, omdat het ''moest'' en longeerde verder veel. Heeft zowel haar als mij goed gedaan. Toen is ze 2 maand kreupel geweest en heeft daardoor 3 maand ''vakantie'' gehad. Nog nooit zo blij geweest met een kreupel paard. Ze doet het nu super en ik krijg langzaam mijn plezier weer terug, waardoor ik een onderlinge wedstrijd nu wel aandurf. Wil vanavond zelfs aan de galop beginnen!

Dus... ga eerst maar eens lekker genieten van je paard, en ook al ziet het er niet uit, who cares??

**Geplaatst**: 05-11-12 14:18

Geplaatst: 05-11-12 14:18

Zet het wedstrijdrijden op een laag pitje, ga andere leuke dingen met je paard doen zoals loswerken, grondwerken, obstakeltraining, gewoon lekker spelen. Waarbij het belangrijk is dat jullie er allebei plezier in hebben en vooral: gek doen mag (maar hou 't wel veilig). Wat gespannen rijden betreft als je les hebt en er rijdt iemand anders in de bak: de lesser gaat voor dus die ander moet maar opletten dat ze jou niet in de weg rijdt. Je kunt ook afspreken dat jullie allebei een deel van de bak gebruiken en als je even goed rechtuit gaat galopperen, je dan even waarschuwt. Daarbij: je hebt les, dus dat betekent per definitie dat je het nog niet allemaal kunt dus dat perfectionisme helpt ook niet.

Een ander paard gaat je niet helpen. Zou toch zonde zijn van je huidige knolletje? Probeer maar weer lekker smiley te worden, je kan 't!

**Geplaatst**: 05-11-12 14:24

Geplaatst: 05-11-12 14:24

Been there done that. Bij ons wel extra lastig omdat ik ook nog eens onder mijn paard terecht ben gekomen.
Uiteindelijk met de fraaie vertoning van mijn paard alleen nog maar gezeik dat ie in mijn handen nooit iets zou worden, nooit wat zou bereiken, dat ik m beter weg kon doen naar iemand waar hij wel tot zijn recht zou komen. Uiteindelijk na jaren stressen besloten dat ik er beter als een zak aardappelen op kan zitten met plezier, dan overspannen voor het plaatje. Met als resultaat dat mijn paard nu normaal door de hoeken gaat, me niet iedere 3 minuten door een bakrand wenst te trappen en ook de brandweer niet gebeld hoeft te worden om me uit een boom te vissen. Tis echt wel lastig, maar beter achterstevoren en dan maar midner fraai dan dit hoor.

Fijne is wel dat je het jezelf realiseert en niet helemaal opgeeft. Dus ik zou zeggen even helemaal uit je strakke regime gaan en totaal de andere kant op en zoeken naar dingen die wow zijn zonder dat het structuur en stress oplevert.

Dikke knuffel je komt er wel doorheen!

**Geplaatst**: 05-11-12 14:30

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 05-11-12 14:30

ik denk dat paardrijden draait om genieten (bij mij in ieder geval) dus probeer dat terug te vinden..lekker naar buiten,spelletjes doen ipv de druk van wedstrijden !

**Geplaatst**: 05-11-12 14:36

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 05-11-12 14:36

Wees blij, rij blij!

Zet die smile weer op, ga iets lekker "geks" doen evt. Even niet bezig zijn met hoe het allemaal moet en hoe het eruit moet zien of met al die andere in de bak. Ga eens even lekker WEL naar buiten, gewoon voor een lekker stap ritje of juist voor een fijne "ik gooi alles van me af" galop. Maar ga niet van te voren thuis bedenken; "Ik ga naar buiten, ga daar en daar langs, ga dit en dat doen, dit is mijn doel" nee gewoon lekker naar stal gaan, paardje opzadelen en naar buiten. Je ziet vanzelf wel waar jullie heen gaan, of laat voor de verandering je paard eens 'kiezen' waar jullie heen gaan?

Probeer dat gecontroleerde lekker van je af te gooien, het maakt niet uit! Genieten en happy rijden is belangrijker dan die punten of de meningen van andere op stal. Lekker ouwhoeren en gek doen, even zonder zadel rijden, een paar sprongetjes evt? Een tijdje gewoon even alle druk eraf, als jullie beide maar het plezier weer terug krijgen.

**Geplaatst**: 05-11-12 14:37

Geplaatst: 05-11-12 14:37

Niet opgeven, heb vertrouwen in jezelf en dat je er wel doorheen komt! Als je de spanning voelt opkomen: diep uitademen en loslaten. Doe je handen voor je gevoel een meter naar voren op zo'n moment, en blijf je concentreren op je ademhaling en op het onstpannen van jouw spieren, zodat je daarmee bezig bent en niet met je omgeving. En dat kan je dan ook best tegen je instructrice zeggen, zodat zij je meehelpt met het focussen op jezelf, en je dan niet vraagt om te gaan aangaloperen of zoiets, want als je al gespannen bent wordt het daardoor alleen maar erger als ik het zo hoor. En als je in zo'n gespannen bui bent en je denkt er niet uit te komen, ga dan lekker met een los teugeltje rijden, of ga je paard longeren, ga wandelen, weet ik veel, maar hou het plezier er in en de variatie voor jullie beiden.

Een ander paard lijkt me nog wat voorbarig en gaat denk ik niet zo veel voor je oplossen. Als je een paard zou kopen wat het allemaal over zich heen laat komen (en dat zijn er heel weinig, de meeste gezonde paarden reageren op spanning), dan kan je ook niet van het paard leren. Zie het zo: je hebt nu geluk met een paard dat jou goed laten weten wat en wanneer je de fout in schiet, en het ook laat merken als je weer ontspant, zo'n paard kan een echte leermeester zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 14:38

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 14:38

@Mafliinger Ja t is ook zonde van mn innie, t is een geweldig leuk paard, wel een heel eigenwijs ding maar goed dat vond ik altijd leuk

En wil eigenlijk ook geen ander paard maar goed denk er soms wel aan.

@ Tigra ik weet niet wanneer het begonnen is. Ik ben erg onzeker geworden doordat mensen langs de kant altijd wel wat te zeuren hadden. Dan was t paard een secreet dan kon ik t niet en dan stond iedereen te lachen omdat mn altijd zo brave paard (vorige paard) ineens niet meer wou en het hele viertal door de bak scheurde en uiteindelijk, omdat het paard ineens niet zo braaf bleek te zijn (wat ik allang wist) het viertal werd opgeheven. Heb daardoor veel blikken gehad en sindsdien is t steeds erger geworden. Ben nu bij de rijvereniging weg omdat ik ben verhuisd en rij nu vaak alleen in de bak. Dat gaat nog wel totdat iemand staat te kijken. Ik ben verder alles behalve onzeker zolang t maar niet over paardrijden gaat.

@sliert, ja het probleem ligt bij mij, geef paard ook zeker niet de schuld maar is er wel de dupe van. Mn instructrice is van t niet banketstaaf maar rijden. Dus niet zeuren en hup gaan met die banaan, hand stil durf te rijden en ga vooral niet zitten trekken. Op zich niks mis mee dus

alleen gaat het soms iets sneller dan ik kan verwerken. Als ik alleen rij draaf ik pas aan als ik er zeker van ben, zij vind dat ik gewoon aan moet kunnen draven wanneer het moet en niet het moment af moet wachten. Dus tja t stukje lef

@Leffroi, ik heb al aardig wat wedstrijden gereden en ook wel wedstrijden in de prijzen gereden met dit paard, dus t is erg frustrerend om dan weer helemaal onderaan te beginnen, het moeten herken ik dan ook heel erg goed! Wat betreft t genieten, daar ben ik het helemaal mee eens! Ga t maar gewoon eens proberen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 14:40

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 14:40

oh wat een reacties! Ik ga vanavond even verder reageren, moet nu weer aan t werk haha.

**Geplaatst**: 05-11-12 14:44

Geplaatst: 05-11-12 14:44

@Marjan: ik herken het ook wel wat bij mezelf hoor!
Maar probeer het toch van je af te zetten wat andere mensen er van vinden! Want hoe meer jij daarmee bezig bent hoe fouter dat het gaat.
Neus in de lucht en we hoeven echt niet allemaal een Anky te zijn. Probeer voor jezelf op te komen als mensen ongevraagd hun mening gaan geven!
Ik was ook altijd bezig met de gedachte wat zal een ander wel weer denken, dat probeer ik nu wat los te laten. Voorheen verdedigde ik mij ook heel erg als mensen wat te melden hadden, nu geef ik duidelijk aan dat ik mij niet ga verantwoorden tegen over een ander. Ik rijd zoals ik rijd en nee ben niet een topamazone maar dat hoeft ook niet, zolang je zelf maar PLEZIER in het rijden houd.

**Geplaatst**: 05-11-12 15:40

Geplaatst: 05-11-12 15:40

MarjanB schreef:
Hahaha ja denken, dat is een erg groot probleem. Ik denk over alles naar (analist ) weet niet hoe ik dat uit moet zetten. Zal valeriaan helpen?

Ja ik denk het opzich wel, zou het alleen ook nog met een huisarts of iets in die richting even bespreken

. Volgens mij is het wel homeopatisch toch ;p? Ben er niet helemaal bekend mee, wel met het denken op t paard. Lastige kwaal :')

**Geplaatst**: 05-11-12 17:14

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 05-11-12 17:14

Heb je wel vertrouwen in je instructrice? Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat het geen goede juf is, maar misschien passen jullie niet bij elkaar. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde natuurlijk, gewoon een paard wat ontspannen en correct aan de hulpen gaat, maar misschien werkt de manier van overbrengen die je juf hanteert niet bij jou. Als ik les heb, dan kan er een aardbeving plaats vinden bij wijze van spreken en dan zou ik het nog niet door gehad hebben. Daarnaast vind ik dat je juist ná een les echt een voldaan gevoel moet hebben. Juf moet je ergens doorheen helpen en het moet niet zo zijn dat je juist erg gestressed wordt tijdens je les. Nogmaals....geen aanval op je juf, maar misschien past een andere instructrice je wel beter en kan die je wel naar een hoger nivo tillen zonder dat jij , en dus ook je paard, zo in de stress schiet.
Ik ben een paar jaar terug verhuist naar de andere kant van het land en moest dus stoppen bij degene waar ik al bijna 10 jaar leste. Ik heb hier drie instructies gehad die alledrie hetzelfde doel nastreefde, maar het was het gewoon niet. Pas bij nr. vier ging het goed. Heel goed zelfs. Succes in ieder geval en probeer er de uitdaging van in te zien {en blijven lachen.....}.
Oh ja...en dat denken ipv voelen: mij helpt het altijd om gewoon even paard stil te zetten, luisteren naar de uitleg, even verwerken en dan uitvoeren. Wat ook helpt om regelmatig op een paard te rijden wat hoger geschoold is. Als je weet hoe oefeningen voelen hoef je er minder over na te denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-12 20:35

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-12 20:35

@ceriadwen ik denk dat daar ook een deel van mijn probleem zit. Ben altijd iemand geweest die niet strak rechtop t paard zat maar beetje in de springhouding. Lekker ontspannen en niet te moeilijk, dat ben ik nu helemaal kwijt omdat ik teveel netjes wou en perfect. Bedankt voor de :(:)

@ marinke doe eigenlijk te weinig gekke dingen, heb vaak even snel en vast rondje zodat men weet waar ik ben mocht ik er af lazeren. Tijdje geleden in een gekke bui er zonder zadel opgestapt en naar kennissen verderop in de straat gereden. De buren waar ik inja heb staan stonden met hun mond open te kijken van wat doet die nou? Heb er wel erg lol om gehad, maar was blij dat ik weer thuis was want ze kan nog wel eens heel snel omdraaien. Ben ook aan t kijken voor een springzadel zodat ik dat weer op kan pakken.

@ dreamer, klopt dit paard is een spiegel voor mij. Vergeet ook vaak te ademen dus ga er op letten

@ marus dank je! Zo moet ik eigenlijk ook gewoon denken

@jikkee ik ga t gewoon proberen baad t niet, schaad t niet

@siert ja ik vertrouw mijn instructrice maar ze blijft wel heel serieus. Bij mn vorige instructrice lag ik regelmatig in een deuk en daardoor was t ook wel makkelijker om even de aandacht op wat anders te vestigen. Maar goed ik ga er van uit dat ik dit wel met haar kan bespreken want ze ziet heel goed aan mn houding waar ik mee zit. Dat verwerken vind ik ook moeilijk meestal valt t kwartje een dag later.

Hoop dat ik niemand vergeet maar allemaal erg bedankt! Vind t moeilijk om er over te praten en mn vriend heeft niks met paarden en die vind alleen dat ik innie niet mag verkopen. Haha dit is t eerste paard waar ie dichtbij durft te komen

**Geplaatst**: 10-11-12 13:49

Geplaatst: 10-11-12 13:49

Oh wat fijn om dit eens te lezen (niet leuk voor jou marjanB) Maar ik denk altijd dat ik de enigste ben die altijd gedoe heeft.

Na mijn gebroken arm echt wel angst overgehouden, niet voor mn paard maar voor "wat als".
En natuurlijk behoorlijke deuk in mn ego..

Ik ben nu erg bezig met mn instructrice; Niks moet, maar alles mag!
Eigenlijk lijd ze me steeds af van de serieuze dingen, en hebben weh et over het weer, werk, over IETS, zodat ik maar niet naar mn paard ga staren, dan rijd ik het beste.
Al stap ik alleen een half uur in de les, dat heb ik toch maar weer even mooi meegenomen!
Zo zaten mijn paard en ik na 8 maand revalidatie van mij na 3 weken weer in galop, zonder angst.

Het gebeurd wel op het moment, voel je je zeker of niet?
Mijn instructrice pusht niet, maar zet me soms wel ergens overheen van, zie je nou wel! Jullie kunnen het wel.

Kwestie van weer lol met je knol maken, en laat die wedstrijden maar even voor wat het is!

**Geplaatst**: 10-11-12 13:54

Re: stress en plezier in rijden 'kwijt'

Geplaatst: 10-11-12 13:54

ik ken het probleem inderdaad,
heb heel lang gehad dat de wekker om kwart over 7 zetten om om 8 uur op stal te zijn en dan snel ff heerlijk samen rijden me paard en ik maar zodra er iemand op stal was pakte ik me longeer spullen en had zo iets Rijden uuh ECHT niet niemand let toch op me..
En doe toch alles verkeerd ree wel is met iemand maar was altijd van doe niet als ik in de buut zit ik geef namelijk gewoon Tik als meneertje bokt.:S maar heb nu nog last van Als iemand kijkt op stal zit rij opeens heel onzeker, terwijl als we samen rijden ken heel de wereld aan met hem,

**Geplaatst**: 10-11-12 13:56

Geplaatst: 10-11-12 13:56

Romanoff, ik denk dat veel mensen hiermee zitten maar niet iedereen kan en wil dat toegeven omdat de buitenwereld vaak zegt, dan doe je dat ding toch weg.

Tis lastiger om het toe te geven en te werken naar weer leuk en fijn en te vechten tegen onbegrip, dan om de handdoek in de ring te gooien.

Ik ben 4 jaar terug gevallen en onder mijn paard doorgeschoven, en ik blijf bangig. En da's normaal. Komt denk ik ook naarmate je ouder bent je meer na gaat denken over de gevolgen. En vroeger werd je niet zo geconfronteerd met dingen die mis kunnen gaan. Voorheen stapte mijn dochter ook op ieder bokkend paard, maar nu ze door iets heel simpels eraf werd gelanceerd en 3 wervels heeft gebroken, is zij ook bang. Je gaat toch denken wat als?

Aan de andere kant zit het wel in je bloed, maar moet je jezelf weer leren te ontspannen. De stress is hetgene je paard meeneemt en dus op reageert. Leer het alleen maar 's af, das t rottige. Geniet van iedere keer dat het goed gaat, accepteer als het effe niet zo lekker gaat. En zeg af en toe s tegen jezelf, paardrijden is leuk:D

En ook voor jou een dikke knuffel, komt echt goed en zo te horen heb je een superfijne instructrice

**Geplaatst**: 10-11-12 14:15

Geplaatst: 10-11-12 14:15

Ceriadwen; Daar sla je de spijker op z'n kop.. Leer het maar 's af..
Tis af en toe gewoon moeilijk en frustererend, Je weel wel hoe het moet, en waarom het moet, maar het DOEN. Verschrikkelijk soms.
Vroeger stapte ik ook op alles wat maar zo vuil mogelijk was, die laat ik nu liever voorbij gaan!

Denk inderdaad dat het "wat als" nu meer meespeelt dan toen ik 10 jaar oud was.
Ik kan het me niet veroorloven om nu weer 8 mnd in de ziektewet te gaan zitten omdat ik weer van mn peerd ben afgevallen.

Ik heb vorige week ook geroepen in de les; ik hou er mee op, ik vind er zo niks meer aan.
Enigste wat mn instructrice zei is; " Dat is jou keuze, maar ook met een ander paard kom je op het zelfde probleem uit, en dat ben jezelf"

Hoe ben jij eigenlijk met je angst aan de slag gegaan?

Enigste nadeel vind ik nu ; Mijn paard is nog maar 4, dus eigenlijk zou ik hem vol vertrouwen moeten rijden, maar soms is dat zo vreselijk lastig!

**Geplaatst**: 10-11-12 14:42

Geplaatst: 10-11-12 14:42

Ik heb mezelf destijds ingeschreven voor de paardenvierdaagse. Zo van, dan zie ik wel waar het schip strand. Wat mij heeft geholpen is dat ik enorm fijn ben gesteund door de stalhoudster waar ik met mijn paard logeerde, en heb heerlijk de eerste keer achter een koets kunnen hangen op momenten dat ik bang werd en dat was helaas heel vaak. mensen hebben de eerste 2 dagen alleen kunnen draven door mij. Daarna 100 meter galop, etc etc.. het ging wel weer. Mijn zekerheid en mijn zit kwam terug. 4de dag heb ik voor de koets gereden.

Helaas ging het de maanden erna weer slecht... dus dat daaropvolgende jaar weer achter diezelfde koets gehangen, wel in galop vanaf dag 1 dit keer. Daarna maanden goed gereden, tot er weer een dip kwam, dus ook weer maanden niet gereden.

Afgelopen zomer WEER de vierdaagse gereden, dit keer zonder koets want ze konden niet. Heb achter een fjord gehangen tot ik weer zekerder werd. Dit jaar gewoon fijn door willen rijden, maar ziek geworden zelf. Nu kan ik weer rijden en was ook van plan echt door te pakken, nu blijkt dat mijn paard kapot gereden is door de bijrijdster die hem in mijn ziekteperiode heeft gereden. Erg jammer dus nu maar afwachten hoe het verder gaat.

Maar merk wel dat de angst minder is als ik zo'n week achter de rug heb. Dan heb ik letterlijk en figuurlijk 140km in mijn benen en in mijn paard zitten en dan zit ik zoveel steviger en zekerder dan als ik 4 keer per week een half uurtje rond dressuur. Dus ik zou zeggen kijk of je zoiets kan gaan doen. Je kan gecontroleerd rijden in zo'n "evenement" en er tussen uit stappen indien nodig. Maar zet je door, dan zit je na 4 van dat soort dagen zo muurvast in je zadel dat je echt weer kan lachen om de bokken die eruit komen. Althans, dat is mijn ervaring.

De angst gaat nooit meer helemaal over. Maar je kan er met de tijd wel beter mee omgaan.

En wat betreft factor jong ding. Ik heb nu een bijna 4 jarige, die mak gemaakt moet worden en ik zit vaak met knikkende knietjes. Die neem ik dus ook doelbewust mee komende zomer. Recht toe recht aan en verschillende soorten ondergrond is goed voor hem. En na 35 km zegt ie hoop ik ook niet zoveel meer hoor. Weten we gelijk wat we aan elkaar hebben.