ijssnuiver schreef:Met andere woorden, er is iets geweest in dat beleren/zadelmak maken wat goed fout is gegaan.
Als pijn echt uitgesloten is dan lijkt mij het beste om weer helemaal opnieuw te beginnen en opnieuw gaan zadelmak maken en beleren.
Opnieuw zadelmak maken hebben ze al eerder tegen me gezegt maar snap dat zelf niet zo.
Bedoel je dan: eerst weer een aantal weken / maanden longeren
Dan met zadel
daarna hangen
en dan weer opstappen??
Want mij lijkt het ,maar verbeter me als ik het verkeerd heb hoor, dat als een paard eenmaal iets kan dat hij het niet meer verleerd.
Net als bij mensen als je eenmaal kan fietsen verleer je dat nooit meer, misschien na jaren niet gedaan te hebben dat je wat onzeker ben maar daarna rij je zo weer weg.
Werkt dat bij paarden dan niet zo??
Ik heb hem ook eens drie maanden oo de wei gehad en langzaam alles er op gelegd maar het leek juist weer erger dan eerst zeg maar.Zelfs het zadelen was een ramp!!
Je moet het bij Makkie zo zien dat elke dag hij zijn geheugen heeft verloren
En dat hij elke morgen opstaat als een groen 3 jarig paard wat nog ingereden moet worden.
Nee dat is een grapje maar ik heb het idee dat mensen het wel denken als ze voorbij komen rijden.
Sta nl al 3 jaar op het zelfde plek en ik zie mensen echt kijken :Huh is dat paard nog steeds niet zadel mak??
Mijn rij ritueel is dus poetsen zadelen en dan longeren (niet altijd) en dan houdt mijn vriendin hem vast en dan probeer ik op te stappen dus eerst mijn voet ophoog en dan springt hij al alle kanten uit wachten totdat hij ontspant dan hangen maar dan rent hij ook meer alle kanten uit en meestal kunnen we hem rond trekken en dan kunnen we hem bij ons houden maar soms rent hij gewoon door en dan moet ik er wel afspringen (hij heeft een halster onder het hoofdstel hoor dus er wordt niet aan zijn bit getrokken)( en ik neem ook geen teugels in handen want automatisch trek ik en ik wil geen druk) als hij stil staat beloon ik hem met stem en met aanhalen en soms met biks wachten totdat hij ontspant en daarna been erover en als ik zit is het over loopt hij heel ontspannen weg.
Maar dit als duurt soms 10 min maar het is ook wel eens opgelopen naar 6 uur!!!
Het enigste is ik stop pas als ik heb gereden...
Ben nog nooit er niet op gestapt.
Ik dacht juist dat dat goed was zo dat hij de link ga leggen dat hoe hij zich gedraagt het geen rede is om niet te rijden.
Vorige week was de eerste x dat ik zei en mijn vriendin ook dat 1 x tje niet opstappen geen probeleem zou zijn toen was het zo erg!!!
Overigens zijn er ook dagen bij dat het van eigens ga.
En ik weet dat het probleem zeer zeker niet alleen bij hem ligt.
En ondanks ik al 32 ben ik ben en blijf een penny meisje en ik vind het heerlijk om te rijden en dat is ook echt mijn ding.
Zeker ik sta open voor alles maar ik ben een no nonsens type, dus al te zweverig is niet mijn ding maar ja als het de oplossing is!!!!